โรคซึมเศร้านั้นเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจ ไม่มุ่งมั่น ไม่เอาการเอางานหรือเปล่าครับ

เริ่มรู้ตัวแล้วค่ะว่าตัวเองไม่มีความสุขซึมเศร้าหดหู่และคิดฆ่าตัวตายบ่อยๆ เพราะอะไร เพราะขาดพลังงานดีๆ พลังงานสดใสในชีวิตค่ะและมักจะง่วงนอนมากจนทำให้ชีวิตซึมเศร้าหดหู่และตื่นขึ้นมาไม่สดใส จนกระทบกับการ

สวัสดีค่ะ วันนี้จะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วเรารู้สึกเสียความรู้สึกนิดหน่อยค่ะ อยากถามว่าทุกคนที่อ่านคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แล้วแฟนก็รู้เรื่องนี้ แต่ก่อนเคยเป็นหนัก แต่

เป็นมนุษย์ขี้โรค ขี้เกียจออกกำลังกาย มาตลอดชีวิต ออกๆหยุดๆ เริ่มใหม่นับไม่ถ้วน วันไหนอยากผอมก็ลุกขึ้นมาออกกำลังกายสักที วันไหนขี้เกียจก็ทิ้งมันซะดื้อๆ ข้ออ้างในการไม่ออกกำลังกาย มีมากมายไม่มีเวลา(แต่น

แค่นอนต่ำกว่า 6 ชม. ต่อเนื่อง 2–3 วัน 👉 สมองจะตอบสนองช้าลงพอ ๆ กับคนดื่มแอลกอฮอล์ แม้คุณจะ “รู้สึกว่ายังไหว” แต่ประสิทธิภาพตกแล้ว สรุป: นอนคือการชาร์จสมอง ไม่ใช่ความขี้เกียจ

ไม่คิดว่าเราจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ด้วยสาเหตุอะไรหลายๆอย่าง จนได้ลองไปหาหมอถึง3ครั้ง หมอก็ได้วินิจฉัยว่าเรามีภาวะซึมเศร้าทั้ง3ครั้งที่ตรวจ ข้าวไม่กินจนน้ำหนักลดไป13โลภายใน2เดือน เราชอบนั่งร้องไห้เหม่อล

เรามีความคิดเกี่ยวกับเรื่องความตายตลอดเวลา คิดแบบทุกนาที ชอบคิดว่าสุดท้ายก็ต้องตาย จนไม่อยากได้อะไร ไม่อยากทำอะไร คิดแต่เรื่องนี้ คิดรู้สึกผิดที่ทำให้ลูกเกิดมาเพราะเดี๋ยวลูกก็ต้องตาย เราเพิ่งคิดแบบนี

เป็นคนต่างจังหวัดย้ายมาเรียนที่เชียงใหม่ค่ะ ก่อนจะย้ายมาเรารักษาโรคซึมเศร้าที่โรงพยาบาลรัฐ ตอนนี้หยุดยาไปเกือบปีได้แล้วค่ะ อาการแย่ลงเรื่อยๆ นอนไม่ไม่หลับ กินข้าวไม่ลงจนน้ำหนักลด ช่วยแนะนำหน่อยค่ะว่าค

เราสงสัยค่ะว่ามีใครคิดแบบเราไหม คือเรามีความคิดว่าเราผิดที่ทำให้ลูกเกิดมาเพราะเกิดมามีแต่ความทุกข์เกิดมาก็ต้องตาย เรารู้สึกว่าจิตเราป่วยรึเปล่าที่อยู่ๆเราก็มีความคิดนี้ขึ้นมาในหัว อาจเป็นเพราะเราจิตป

คือเราอยู่ม.5แล้ว เราก็มีความสุขดีแต่เราชอบคิดว่าเราไม่อยากใช้ชีวิต เคยแพลนไว้เล่นๆว่าอนาคตอีกสัก2-3ปีอยากจะจบชีวิตแล้ว เรารู้สึกว่าไม่ใช่อาการซึมเศร้า แค่เบื่อการใช้ชีวิต แล้วก็ขี้เกียจจะใช้ชีวิตแล้ว