จริงๆที่เคืองปลัดขนาดนี้
ไม่ใช่เพราะไม่เข้าใจนางในเรื่องปมในใจหรือศักดิ์ศรีนะ แต่มันสะสมมานานตั้งแต่ตอนแรกของเรื่องแล้วค่ะ
เก็บมานาน เพราะขนาดเมียอย่างรินยังไม่ว่า อิชั้นจะพูดอะไรได้ จนเมื่อคืนเหมือนที่สะสมไว้จะล้นออกมาเสียแล้ว
สงสารรินนะ ปลัดไม่เคยพูดอะไรเรื่องยัยดวงเลย ทั้งยังเพิกเฉยต่อการกระทำของดวงอีก
บอกว่ารู้สึกผิดต่อริน แต่มือไม่กระดิกคิดจะจัดการเรื่องของตัวเองให้มันเรียบร้อยเลย
แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจรินก็หลายครั้ง มีปัญหากันก็ไม่คุย ให้แต่รินไว้ใจตัวเอง ให้รินคิดเอง หายโกรธเอง แบบนี้เหนื่อยนะ
เรื่องรู้สึกแย่ที่ถูกคนมองว่าเป็นหนูตกถังข้าวสารก็เข้าใจ เรื่องปมในใจเกี่ยวกับตระกูลก็รู้แหละ ว่าปลัดไม่ได้ตั้งใจจะตั้งแง่แต่มันอดไม่ได้หรอก
แต่ถ้าย้อนไปดูสิ่งที่รินต้องเผชิญมาตลอด เราก็ยังรู้สึกว่าปลัดใจน้อยเกินไปมาก
- ตอนที่รินเริ่มดูแลงานบ้าน ก็ยังปากแข็งบอกไม่ชอบ รินตั้งใจทำคงเสียความรู้สึกมาก ไม่งั้นคนอดทนเก่งอย่างนางคงไม่ถึงขั้นเก็บเสื้อผ้าจะกลับบ้าน ตาปลัดก็ง้อเมียไม่เป็น ขอโทษสักคำยังไม่มีเลย ให้รินหายโกรธเองตามระเบียบ
- ยัยดวงมาระรานก็ไม่เคยจัดการให้เด็ดขาด ถ้าปลัดแข็งใจไล่ดวงไปอย่างน้อยรินก็คงสบายใจได้มากกว่านี้ แม้นังดวงจะด้านอยู่ก็เถอะ
- เรื่องปลัดมีเมียสองรู้กันทั่ว แถมอีกคนยังลอยหน้าลอยตาไปพบผู้ใหญ่ โดยที่ปลัดกับคุณหญิงแก้วก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรเลย
คิดมั้ยว่ารินจะรู้สึกถูกย่ำยีศักดิ์ศรีผู้หญิงคนนึงขนาดไหนอ่ะ ถึงตัวเองจะเป็นเมียแต่งอย่างถูกต้อง แต่ถ้าคนในไม่เอ่ย คนนอกเขาจะรู้มั้ยล่ะ? เขาก็จะว่าคนกล้าออกหน้านั่นเป็นเมียหลวงน่ะสิ แต่แม้จะเสียใจมาก นางยังนึกถึงงานของผัวก่อนตัวเองอีก สุดยอดเมียจริงๆ
ถ้าตาพนิจกับบารณีไม่ช่วยแก้ปัญหานี้ ปลัดจะมีปัญญามั้ยถามหน่อย แถมจะดองปัญหาไว้นานแค่ไหนก็สุดจะรู้ เฮ้อออ
หลายเรื่องหลายราว นึกไม่ออก บอกไม่หมด แถมนิสัยก็โผงผาง เอะอะก็โกรธ ก็ขึ้นเสียง ถึกถักเอาเองก็บ่อย รอบคอบแต่เรื่องงาน
นานๆจะหวานใส่เมียที แต่ก็ไม่วายยังกั๊กๆไว้อยู่ มีทดสอบรินต่างๆนานา ในขณะที่รินก็ทำหน้าที่ของภรรยาทุกอย่างอย่างดีที่สุดตลอดเวลา
ปลัดต้องขอบคุณบุญพาวาสนาที่ทำให้ได้เมียประเสริฐขนาดนี้ รินเป็นปดิวรัดาโดยแท้จริง ไม่งั้นคงไม่มั่นคงต่อปลัดได้ถึงขนาดนี้หรอก
อีโก้จัด ท่ามาก ปากแข็ง แถมกินอุดมการณ์ขนาดนี้ ถ้าเมียไม่ใช่รินคงอยู่ยาก ประคองกันยาก
[ปดิวรัดา] รู้ทั้งรู้และก็เข้าใจปลัดอยู่นะ แต่มันก็ยังไม่ไหวจริงๆ
เก็บมานาน เพราะขนาดเมียอย่างรินยังไม่ว่า อิชั้นจะพูดอะไรได้ จนเมื่อคืนเหมือนที่สะสมไว้จะล้นออกมาเสียแล้ว
สงสารรินนะ ปลัดไม่เคยพูดอะไรเรื่องยัยดวงเลย ทั้งยังเพิกเฉยต่อการกระทำของดวงอีก
บอกว่ารู้สึกผิดต่อริน แต่มือไม่กระดิกคิดจะจัดการเรื่องของตัวเองให้มันเรียบร้อยเลย
แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจรินก็หลายครั้ง มีปัญหากันก็ไม่คุย ให้แต่รินไว้ใจตัวเอง ให้รินคิดเอง หายโกรธเอง แบบนี้เหนื่อยนะ
เรื่องรู้สึกแย่ที่ถูกคนมองว่าเป็นหนูตกถังข้าวสารก็เข้าใจ เรื่องปมในใจเกี่ยวกับตระกูลก็รู้แหละ ว่าปลัดไม่ได้ตั้งใจจะตั้งแง่แต่มันอดไม่ได้หรอก
แต่ถ้าย้อนไปดูสิ่งที่รินต้องเผชิญมาตลอด เราก็ยังรู้สึกว่าปลัดใจน้อยเกินไปมาก
- ตอนที่รินเริ่มดูแลงานบ้าน ก็ยังปากแข็งบอกไม่ชอบ รินตั้งใจทำคงเสียความรู้สึกมาก ไม่งั้นคนอดทนเก่งอย่างนางคงไม่ถึงขั้นเก็บเสื้อผ้าจะกลับบ้าน ตาปลัดก็ง้อเมียไม่เป็น ขอโทษสักคำยังไม่มีเลย ให้รินหายโกรธเองตามระเบียบ
- ยัยดวงมาระรานก็ไม่เคยจัดการให้เด็ดขาด ถ้าปลัดแข็งใจไล่ดวงไปอย่างน้อยรินก็คงสบายใจได้มากกว่านี้ แม้นังดวงจะด้านอยู่ก็เถอะ
- เรื่องปลัดมีเมียสองรู้กันทั่ว แถมอีกคนยังลอยหน้าลอยตาไปพบผู้ใหญ่ โดยที่ปลัดกับคุณหญิงแก้วก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรเลย
คิดมั้ยว่ารินจะรู้สึกถูกย่ำยีศักดิ์ศรีผู้หญิงคนนึงขนาดไหนอ่ะ ถึงตัวเองจะเป็นเมียแต่งอย่างถูกต้อง แต่ถ้าคนในไม่เอ่ย คนนอกเขาจะรู้มั้ยล่ะ? เขาก็จะว่าคนกล้าออกหน้านั่นเป็นเมียหลวงน่ะสิ แต่แม้จะเสียใจมาก นางยังนึกถึงงานของผัวก่อนตัวเองอีก สุดยอดเมียจริงๆ
ถ้าตาพนิจกับบารณีไม่ช่วยแก้ปัญหานี้ ปลัดจะมีปัญญามั้ยถามหน่อย แถมจะดองปัญหาไว้นานแค่ไหนก็สุดจะรู้ เฮ้อออ
หลายเรื่องหลายราว นึกไม่ออก บอกไม่หมด แถมนิสัยก็โผงผาง เอะอะก็โกรธ ก็ขึ้นเสียง ถึกถักเอาเองก็บ่อย รอบคอบแต่เรื่องงาน
นานๆจะหวานใส่เมียที แต่ก็ไม่วายยังกั๊กๆไว้อยู่ มีทดสอบรินต่างๆนานา ในขณะที่รินก็ทำหน้าที่ของภรรยาทุกอย่างอย่างดีที่สุดตลอดเวลา
ปลัดต้องขอบคุณบุญพาวาสนาที่ทำให้ได้เมียประเสริฐขนาดนี้ รินเป็นปดิวรัดาโดยแท้จริง ไม่งั้นคงไม่มั่นคงต่อปลัดได้ถึงขนาดนี้หรอก
อีโก้จัด ท่ามาก ปากแข็ง แถมกินอุดมการณ์ขนาดนี้ ถ้าเมียไม่ใช่รินคงอยู่ยาก ประคองกันยาก