สวัสดีครับ ผมขอแทนตัวเองว่า A นะครับ อายุ 21 ปี ได้รู้จักกับพี่คนหนึ่ง ขอแทนว่า B นะครับ อายุ 27 ปี จุดเริ่มต้นของเราอาจไม่ค่อยดี ขอข้ามไปเลยนะครับ รู้จักกันได้ระยะหนึ่ง อาจจะเรียกว่าคบกันแล้วหรือเปล่า พี่ B ก็ให้ผมมาอยู่ด้วย ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนในกรุงเทพครับ เลยไม่มีปัญหาเรื่องที่อยู่ ดีซะอีกที่จะได้มีเพื่อนและประหยัดค่าใช้จ่ายด้วย เพราะเมื่อก่อนผมอยู่หอคนเดียวครับ
แรกๆที่มาอยู่ด้วยกันก็ดีครับ ก็มีอะไรกันบ้าง แต่น้อยมากครับ ผมขอพี่เขาแต่พี่เขาไม่เคยให้ผมเลย แต่ช่วยตัวเองต่อหน้าผม แต่ทุกครั้งที่มีอะไรกันผมป้องกันตลอดนะครับ แต่หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง พี่ B ขอผมไป "นอกสถานที่" คำนี้เกย์คงเข้าใจดีนะครับ แต่ผมไม่ให้ไปครับ วันนั้นผมโกรธมาก แต่กลับกลายเป็นผมที่เป็นคนผิด จะหวงทำไมซะงั้น ขอดีๆไม่ให้เดี๋ยววันหลังจะแอบไปไม่ให้รู้ หลังจากวันนั้นมาผมก็ได้รู้อะไรเยอะขึ้น ทั้งนัดคนในทวิตเตอร์ แอพเกย์ต่างๆ เยอะแยะมากครับ แต่ผมก็ไม่เคยพูดไม่เคยโวยวายให้พี่เขารู้นะครับ พี่เขาบอกกับผมเสมอว่าผมยังเด็ก โตขึ้นจะรู้อะไรอีกเยอะแยะ ว่าความรักของเกย์มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด จะมาหึงหวงกันทำไม ควรที่จะเปิดใจได้แล้ว เขาจะไปมีอะไรกับใครก็เรื่องของเรา หรือผมจะไปมีอะไรกับใครก็ไม่ว่า
ผมก็ได้แต่นั่งคิดนอนคิดว่าผมจะอยู่ในสภาวะแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ผมต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง ผมทนเจ็บปวดแบบนี้ต่อไปไม่ได้หรอกครับ และผมก็ได้รู้จักคนหนึ่ง ขอแทนว่า C นะครับ รุ่นเดียวกันกับผม คุยกันได้สักพัก C ก็ชวนผมไปที่บ้านครับ ครอบครัวของ C ดีมาก C ก็เช่นกัน ดูแลผมดีทุกอย่าง และสิ่งที่ผมชอบมากๆเลยคือ C ไม่ได้ต้องการเฉพาะเรื่องเซ็กส์อย่างเดียว ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เรามีอะไรกันแค่ครั้งเดียว แต่เรามีกิจกรรมทำด้วยกันหลายอย่าง ไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ดูหนัง ฟังเพลง นี่คือความรักที่ผมต้องการครับ ผมไม่สบาย C ก็คอยดูแล หายาให้ทาน คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา 1 สัปดาห์ที่อยู่บ้าน C เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ พี่ B ก็โทรหา ไลน์หา แต่ผมไม่เคยรับสายหรือตอบกลับข้อความอะไรเลย
แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ผมคงไม่สามารถอยู่บ้าน C ได้ตลอด ต้องกลับไปพบกับโลกแห่งความเป็นจริง หลังจากผมกลับจากบ้าน C ผมก็รู้แล้วล่ะ ว่าผมหมดใจจากพี่ B แล้ว พี่เขานอนกอดผมผมก็ไม่ให้กอด ให้ผมกอดผมก็ไม่กอด หอมแก้มผมผมก็ไม่ให้หอม ขอมีอะไรด้วยผมก็ไม่ให้ เรียกได้ว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง นิสัยผมก็เปลี่ยนไป เริ่มโมโหใส่พี่เขา ไม่คุยไม่ตอบ พี่เขาก็เริ่มรู้สึกนอยด์ๆแล้วล่ะ ที่ผมพูดไม่ดีกับพี่เขา บอกผมว่าคุยกันดีๆก็ได้ แต่ผมไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกพี่เขาอีกต่อไผแล้วล่ะครับ อาจจะเป็นการแก้แค้นของผม แต่ผมก็รู้สึกดีที่ได้ทำแบบนี้ และต่อให้พี่เขาไปมีอะไรกับใครผมก็ไม่เสียใจ ไม่เจ็บไม่ปวดอะไรอีกแล้ว เรียกว่าพี่ B ก็เป็นแค่อากาศธาตุอ่ะครับ ไม่มีความสำคัญอะไรกับชีวิตผมอีกแล้ว ผมมั่นใจแล้วล่ะว่าคนที่ผมรักตอนนี้คือ C รูปวอลเปเปอร์หน้าจอมือถือก็เป็นรูปคู่กับ C หลังจากวันนั้นผมก็ไปหา C เรื่อยๆ ในเฟซบุ๊คก็อัพสถานะ อัพรูปที่ไปเที่ยวกับ C อัพรูปคู่ที่ถ่ายด้วยกัน
แล้วถามว่าทำไมผมถึงไม่ย้ายออกไปจากพี่ B ซะล่ะ มันมีเหตุผลหลายๆอย่างในตอนนี้ที่ยังย้ายไม่ได้ครับ ตอนนี้ก็ได้แต่ทนๆอยู่ไปก่อน รอให้จบเทอมนี้ก่อนครับ
อยากจะถามว่าทั้งหมดที่ผมทำลงไปถือว่าผมเลวไหมครับ เพราะผมก็คิดนะว่าบางอย่างที่ผมทำกับพี่ B มันก็ดูแรงไป แต่ผมก็รู้สึกดีที่ได้แก้แค้นในสิ่งที่พี่เขาเคยทำกับผม ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมรักพี่เขามาก แต่สิ่งที่พี่เขาทำกับผมมันก็เกินที่จะรับไหว เขาไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไงเลย
และสุดท้ายความรักของเกย์มันเป็นอย่างที่พี่เขาว่าจริงๆหรอครับ ความรักในสมัยนี้ต้องควรยอมรับอีกฝ่ายให้ไปมีอะไรกับใครก็ได้อย่างนั้นหรอครับ
อยู่ด้วยกัน แต่ไปมีคนอื่น ผมทำแบบนี้ถือว่าเลวไปไหมครับ?
แรกๆที่มาอยู่ด้วยกันก็ดีครับ ก็มีอะไรกันบ้าง แต่น้อยมากครับ ผมขอพี่เขาแต่พี่เขาไม่เคยให้ผมเลย แต่ช่วยตัวเองต่อหน้าผม แต่ทุกครั้งที่มีอะไรกันผมป้องกันตลอดนะครับ แต่หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง พี่ B ขอผมไป "นอกสถานที่" คำนี้เกย์คงเข้าใจดีนะครับ แต่ผมไม่ให้ไปครับ วันนั้นผมโกรธมาก แต่กลับกลายเป็นผมที่เป็นคนผิด จะหวงทำไมซะงั้น ขอดีๆไม่ให้เดี๋ยววันหลังจะแอบไปไม่ให้รู้ หลังจากวันนั้นมาผมก็ได้รู้อะไรเยอะขึ้น ทั้งนัดคนในทวิตเตอร์ แอพเกย์ต่างๆ เยอะแยะมากครับ แต่ผมก็ไม่เคยพูดไม่เคยโวยวายให้พี่เขารู้นะครับ พี่เขาบอกกับผมเสมอว่าผมยังเด็ก โตขึ้นจะรู้อะไรอีกเยอะแยะ ว่าความรักของเกย์มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด จะมาหึงหวงกันทำไม ควรที่จะเปิดใจได้แล้ว เขาจะไปมีอะไรกับใครก็เรื่องของเรา หรือผมจะไปมีอะไรกับใครก็ไม่ว่า
ผมก็ได้แต่นั่งคิดนอนคิดว่าผมจะอยู่ในสภาวะแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ผมต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง ผมทนเจ็บปวดแบบนี้ต่อไปไม่ได้หรอกครับ และผมก็ได้รู้จักคนหนึ่ง ขอแทนว่า C นะครับ รุ่นเดียวกันกับผม คุยกันได้สักพัก C ก็ชวนผมไปที่บ้านครับ ครอบครัวของ C ดีมาก C ก็เช่นกัน ดูแลผมดีทุกอย่าง และสิ่งที่ผมชอบมากๆเลยคือ C ไม่ได้ต้องการเฉพาะเรื่องเซ็กส์อย่างเดียว ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เรามีอะไรกันแค่ครั้งเดียว แต่เรามีกิจกรรมทำด้วยกันหลายอย่าง ไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ดูหนัง ฟังเพลง นี่คือความรักที่ผมต้องการครับ ผมไม่สบาย C ก็คอยดูแล หายาให้ทาน คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา 1 สัปดาห์ที่อยู่บ้าน C เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ พี่ B ก็โทรหา ไลน์หา แต่ผมไม่เคยรับสายหรือตอบกลับข้อความอะไรเลย
แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ผมคงไม่สามารถอยู่บ้าน C ได้ตลอด ต้องกลับไปพบกับโลกแห่งความเป็นจริง หลังจากผมกลับจากบ้าน C ผมก็รู้แล้วล่ะ ว่าผมหมดใจจากพี่ B แล้ว พี่เขานอนกอดผมผมก็ไม่ให้กอด ให้ผมกอดผมก็ไม่กอด หอมแก้มผมผมก็ไม่ให้หอม ขอมีอะไรด้วยผมก็ไม่ให้ เรียกได้ว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง นิสัยผมก็เปลี่ยนไป เริ่มโมโหใส่พี่เขา ไม่คุยไม่ตอบ พี่เขาก็เริ่มรู้สึกนอยด์ๆแล้วล่ะ ที่ผมพูดไม่ดีกับพี่เขา บอกผมว่าคุยกันดีๆก็ได้ แต่ผมไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกพี่เขาอีกต่อไผแล้วล่ะครับ อาจจะเป็นการแก้แค้นของผม แต่ผมก็รู้สึกดีที่ได้ทำแบบนี้ และต่อให้พี่เขาไปมีอะไรกับใครผมก็ไม่เสียใจ ไม่เจ็บไม่ปวดอะไรอีกแล้ว เรียกว่าพี่ B ก็เป็นแค่อากาศธาตุอ่ะครับ ไม่มีความสำคัญอะไรกับชีวิตผมอีกแล้ว ผมมั่นใจแล้วล่ะว่าคนที่ผมรักตอนนี้คือ C รูปวอลเปเปอร์หน้าจอมือถือก็เป็นรูปคู่กับ C หลังจากวันนั้นผมก็ไปหา C เรื่อยๆ ในเฟซบุ๊คก็อัพสถานะ อัพรูปที่ไปเที่ยวกับ C อัพรูปคู่ที่ถ่ายด้วยกัน
แล้วถามว่าทำไมผมถึงไม่ย้ายออกไปจากพี่ B ซะล่ะ มันมีเหตุผลหลายๆอย่างในตอนนี้ที่ยังย้ายไม่ได้ครับ ตอนนี้ก็ได้แต่ทนๆอยู่ไปก่อน รอให้จบเทอมนี้ก่อนครับ
อยากจะถามว่าทั้งหมดที่ผมทำลงไปถือว่าผมเลวไหมครับ เพราะผมก็คิดนะว่าบางอย่างที่ผมทำกับพี่ B มันก็ดูแรงไป แต่ผมก็รู้สึกดีที่ได้แก้แค้นในสิ่งที่พี่เขาเคยทำกับผม ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมรักพี่เขามาก แต่สิ่งที่พี่เขาทำกับผมมันก็เกินที่จะรับไหว เขาไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไงเลย
และสุดท้ายความรักของเกย์มันเป็นอย่างที่พี่เขาว่าจริงๆหรอครับ ความรักในสมัยนี้ต้องควรยอมรับอีกฝ่ายให้ไปมีอะไรกับใครก็ได้อย่างนั้นหรอครับ