พระต้องอยู่ภายใต้พระธรรมวินัย...เมื่ออยู่ภายใต้พระธรรมวินัยก็จะอยู่ภายใต้กฎหมายโดยปริยาย...หากแต่...

เมื่อกฎหมายนั้นผิดไปจากพระธรรมวินัย...พระนั้นจะต้องไม่ปฏิบัติตาม...
หรือที่สุดควรชี้แจงว่าธรรมวินัยเป็นเช่นใด...ตนจึงไม่ปฏิบัติตามกฏหมาย...
การเรียกร้องของพระ...ที่จะดี...ควรเรียกร้องกฏหมายที่ขัดกับพระธรรมวินัย...
มากกว่าการไปเรียกร้องเอาอะไรทางโลกนะ...มันน่าสังเวชใจยิ่งนัก...กับพระที่เป็นแบบนั้น...
-----
ทำไมพระไม่บอกว่า...กฏหมายข้อนี้ขัดกับพระธรรมวินัย...ฉะนั้น...กฏหมายข้อนี้ควรปรับเปลี่ยนอย่าให้ขัดซะ...หรือ...
สิ่งเหล่านี้เป็นไปเพื่อให้ภิกษุเป็นผู้มักมาก...ฉะนั้น...กฏหมายควรตราเอาไว้เพื่อความสำรวมแก่ภิกษุไว้ซะ...ฯลฯ...
...ทำไมนะ...ทำไม...
-----
ดั่งพุทธพจน์ที่ว่า...
๑. ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดที่เราไม่ได้ห้ามไว้ว่า สิ่งนี้ไม่ควร หากสิ่งนั้นเข้ากับสิ่งที่ไม่ควร ขัดกับสิ่งที่ควร สิ่งนั้นไม่ควรแก่เธอทั้งหลาย
๒. ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่เราไม่ได้ห้ามไว้ว่า สิ่งนี้ไม่ควร หากสิ่งนั้นเข้ากับสิ่งที่ควร ขัดกับสิ่งที่ไม่ควร สิ่งนั้นควรแก่เธอทั้งหลาย
๓. ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดที่เราไม่ได้อนุญาตไว้ว่า สิ่งนี้ควร หากสิ่งนั้นเข้ากับสิ่งที่ไม่ควร ขัดกับสิ่งที่ควร สิ่งนั้นไม่ควรแก่เธอทั้งหลาย
๔. ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดที่เราไม่ได้อนุญาตไว้ว่า สิ่งนี้ควร หากสิ่งนั้นเข้ากับสิ่งที่ควร ขัดกับสิ่งที่ไม่ควร สิ่งนั้นควรแก่เธอทั้งหลาย.
-----
หรืออย่างไรครับ...