เมื่อวันที่ 12-14 ก.พ. 2559
ผมกับเพื่อนได้มีโอกาสเดินขึ้นภูกระดึงเป็นครั้งแรก
ผมต้องบอกก่อนเลยว่า ตอนแรกผมคิดและลังเลอยู่ว่าจะมาดีไหม เพราะถามคนที่เคยไปบอกเหนื่อยมาก ไม่ไปอีกแล้ว ผมก็เลยกลัวว่ามันจะเหนื่อย ผมจึงจะล้มเลิกการเดินทาง แต่จนในที่สุด ผมก็มาจนได้ เพราะคิดว่าถ้าอายุเยอะคงจะไม่มีโอกาสได้มาแน่
ขาขึ้น ผมมากับใจที่เต็มร้อย ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว คิดแต่จะต้องไปให้ถึงยอดภูกระดึงให้จนได้ และในที่สุดผมก็ขึ้นไปถึงยอดภูกระดึง ผมตระเวนเที่ยวไปรอบๆภู ไปผาหล่มสัก ไปเส้นทางน้ำตกที่เดินรอบอุทยานแห่งชาติภูกระดึง สนุกมากครับ กับ 2 คืนบนนี้
ถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว ผมเดินทางออกจากที่พักช่วงเวลา 7.20 น. เพราะกะว่าไปถึงข้างล่างน่าจะช่วง เที่ยงๆ พอดี
ใกล้แล้ว อีกนิดเดียว ผมลงมาได้จวนจะถึงแล้ว แต่บุคคลข้างหน้าต้องทำให้ผมตกใจ ยายสองคนนั่งพักอยู่หลังเงาของต้นไม้ ผมอึ้งมากๆ ไม่คิดว่าจะมีคนที่อายุมากขนาดนี้จะขึ้นมาภูกระดึง ผมจึงปลี่เข้าไปถามคุณยาย
ยายครับ ยายจะขึ้นไปข้างบนจริงๆหรอ
ยายตอบ- ยายอยากจะขึ้นไปดูว่าข้างบนมันมีอะไร มีพระให้ไหว้ไหม
ผม- ข้างบนมันสูงมากนะครับยาย ยายจะขึ้นไปไหวหรอ แค่ซำแรกยายก็ไม่ไหวหรอก
ยาย- เห็นเขาขึ้นกันไป ยายก็อยากขึ้นไปดู
ผม- ยายครับ ซำแรกขึ้นไปก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ยายอย่าไปเลยครับ มันเหนื่อย ยายไม่ไหวหรอกครับ
หลังจากนั้นก็เป็นการสนทนาเรื่องทั่วไป ถามอายุยาย ยายก็ถามอายุแม่ผมกลับ บลาๆ ^^
หลังจากสนทนากันได้สักพัก คนที่เดินผ่านลงมาต่างร้องตกใจและพูดคุยกับคุณยายกันทุกคน ซึ่งทุกคนล้วนต่างชื่นชมคุณยาย และก็บอกให้ยายอย่าขึ้นไปเลย เพราะทุกคนล้วนรู้ว่ามันเหนื่อยขนาดใหน
เมื่อมองคุณยาย ผมรู้สึกถึงสายตาที่มีความมุ่งมัน ความอดทน แม้ว่าร่างกายจะเป็นอุปสรรค แต่ใจของคุณยายทั้งสองเป็นเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ ทำให้เด็กวัยรุ่นอย่างผมได้แง่คิดกลับมาว่า คนเรา ถ้ามัวแต่คิดถึงเรื่องที่แย่ๆ เรื่องที่คาดเดาว่าจะเป็นอย่างนู่นจะเป็นอย่างนี้ มันจะต้องเหนื่อย ต้องล้า โดยที่ยังไม่ได้ลงมือทำเสียก่อน มันก็คงไม่มีวันประสบความสำเร็จหรอก คุณยายสองคนทำให้ผมซึ้งและประทับใจมาก ผมเห็นแล้วอยากให้คุณยายทั้งสองได้มีโอกาสขึ้นไปสักครั้งในชีวิตจริงๆ ผมเองคงทำอะไรไม่ได้ แต่ผมเคยได้ยินว่าจะมีโครงการกระเช้าไฟฟ้า ถ้ามีจริงๆ ผมอยากให้ยายได้ขึ้นไปสักครั้งในชีวิต อยากให้ความฝันของคุณยายเป็นความจริง เพราะยายคงไม่มีทางเดินขึ้นไปได้เองแน่ๆ
ใครที่ยังลังเลอยู่ว่า จะไปได้ไหม จะไปไหวไหม จะเหนื่อยไหม ถ้าคุณอยากไปจริงๆ ผมมั่นใจว่าคุณทำได้ เท่าที่ผมเห็นมา คนอายุเยอะๆก็ขึ้นกันเป็นจำนวนมาก และเมื่อขึ้นไปข้างบนแล้ว ความเหนื่อยจะหายไปโดยปริยาย ครั้งหนึ่งในชีวิต ลองดูครับ
แค่คุณใจสู้เหมือนยาย คุณก็จะทำมันได้เอง ....
หวังว่าสักสันนึง คุณยายทั้งสองคงได้ขึ้นไปสมความปราถนานะครับ
ใครที่กำลังลังเลจะไปภูกระดึง ดูยายอายุ 76 สองคนนี้นะครับ เขาทำให้ผมซึ้งและอยากให้แกได้ขึ้นไปจริงๆ
ผมกับเพื่อนได้มีโอกาสเดินขึ้นภูกระดึงเป็นครั้งแรก
ผมต้องบอกก่อนเลยว่า ตอนแรกผมคิดและลังเลอยู่ว่าจะมาดีไหม เพราะถามคนที่เคยไปบอกเหนื่อยมาก ไม่ไปอีกแล้ว ผมก็เลยกลัวว่ามันจะเหนื่อย ผมจึงจะล้มเลิกการเดินทาง แต่จนในที่สุด ผมก็มาจนได้ เพราะคิดว่าถ้าอายุเยอะคงจะไม่มีโอกาสได้มาแน่
ขาขึ้น ผมมากับใจที่เต็มร้อย ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว คิดแต่จะต้องไปให้ถึงยอดภูกระดึงให้จนได้ และในที่สุดผมก็ขึ้นไปถึงยอดภูกระดึง ผมตระเวนเที่ยวไปรอบๆภู ไปผาหล่มสัก ไปเส้นทางน้ำตกที่เดินรอบอุทยานแห่งชาติภูกระดึง สนุกมากครับ กับ 2 คืนบนนี้
ถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว ผมเดินทางออกจากที่พักช่วงเวลา 7.20 น. เพราะกะว่าไปถึงข้างล่างน่าจะช่วง เที่ยงๆ พอดี
ใกล้แล้ว อีกนิดเดียว ผมลงมาได้จวนจะถึงแล้ว แต่บุคคลข้างหน้าต้องทำให้ผมตกใจ ยายสองคนนั่งพักอยู่หลังเงาของต้นไม้ ผมอึ้งมากๆ ไม่คิดว่าจะมีคนที่อายุมากขนาดนี้จะขึ้นมาภูกระดึง ผมจึงปลี่เข้าไปถามคุณยาย
ยายครับ ยายจะขึ้นไปข้างบนจริงๆหรอ
ยายตอบ- ยายอยากจะขึ้นไปดูว่าข้างบนมันมีอะไร มีพระให้ไหว้ไหม
ผม- ข้างบนมันสูงมากนะครับยาย ยายจะขึ้นไปไหวหรอ แค่ซำแรกยายก็ไม่ไหวหรอก
ยาย- เห็นเขาขึ้นกันไป ยายก็อยากขึ้นไปดู
ผม- ยายครับ ซำแรกขึ้นไปก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ยายอย่าไปเลยครับ มันเหนื่อย ยายไม่ไหวหรอกครับ
หลังจากนั้นก็เป็นการสนทนาเรื่องทั่วไป ถามอายุยาย ยายก็ถามอายุแม่ผมกลับ บลาๆ ^^
หลังจากสนทนากันได้สักพัก คนที่เดินผ่านลงมาต่างร้องตกใจและพูดคุยกับคุณยายกันทุกคน ซึ่งทุกคนล้วนต่างชื่นชมคุณยาย และก็บอกให้ยายอย่าขึ้นไปเลย เพราะทุกคนล้วนรู้ว่ามันเหนื่อยขนาดใหน
เมื่อมองคุณยาย ผมรู้สึกถึงสายตาที่มีความมุ่งมัน ความอดทน แม้ว่าร่างกายจะเป็นอุปสรรค แต่ใจของคุณยายทั้งสองเป็นเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ ทำให้เด็กวัยรุ่นอย่างผมได้แง่คิดกลับมาว่า คนเรา ถ้ามัวแต่คิดถึงเรื่องที่แย่ๆ เรื่องที่คาดเดาว่าจะเป็นอย่างนู่นจะเป็นอย่างนี้ มันจะต้องเหนื่อย ต้องล้า โดยที่ยังไม่ได้ลงมือทำเสียก่อน มันก็คงไม่มีวันประสบความสำเร็จหรอก คุณยายสองคนทำให้ผมซึ้งและประทับใจมาก ผมเห็นแล้วอยากให้คุณยายทั้งสองได้มีโอกาสขึ้นไปสักครั้งในชีวิตจริงๆ ผมเองคงทำอะไรไม่ได้ แต่ผมเคยได้ยินว่าจะมีโครงการกระเช้าไฟฟ้า ถ้ามีจริงๆ ผมอยากให้ยายได้ขึ้นไปสักครั้งในชีวิต อยากให้ความฝันของคุณยายเป็นความจริง เพราะยายคงไม่มีทางเดินขึ้นไปได้เองแน่ๆ
ใครที่ยังลังเลอยู่ว่า จะไปได้ไหม จะไปไหวไหม จะเหนื่อยไหม ถ้าคุณอยากไปจริงๆ ผมมั่นใจว่าคุณทำได้ เท่าที่ผมเห็นมา คนอายุเยอะๆก็ขึ้นกันเป็นจำนวนมาก และเมื่อขึ้นไปข้างบนแล้ว ความเหนื่อยจะหายไปโดยปริยาย ครั้งหนึ่งในชีวิต ลองดูครับ
แค่คุณใจสู้เหมือนยาย คุณก็จะทำมันได้เอง ....
หวังว่าสักสันนึง คุณยายทั้งสองคงได้ขึ้นไปสมความปราถนานะครับ