เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดค่ะ ต่างคนต่างงานยุ่งมาก เค้าจะงานยุ่งมากกว่าเรา ปกติคุยกันในไลน์ค่ะ ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กัน เราก็ไม่ค่อยได้โทรไปค่ะเพราะกลัวจะรบกวนเวลาเค้าทำงาน แรกๆเราก็ทำใจไม่ค่อยได้นะ แต่หลังๆนี่ชินละ ไม่เคยโกรธหรืองอนเค้าเลยเรื่องไม่ได้คุยกัน
แต่มันมีปัญหาตรงที่ว่าเวลาเราเหนื่อยๆ เครียดๆเรื่องงาน เราก็อยากเล่าให้แฟนฟังเนอะ ทีนี้พอแฟนเลิกงานเราก็เลยเล่าให้ฟัง แต่เหมือนคำพูดเราไปทำให้เค้าโกรธ เหมือนว่าเราไปหาเรื่องเค้า ทั้งๆที่เราจะเล่าเรื่องงานให้เค้าฟังเฉยๆ เค้าพูดว่า เหนื่อย เค้าไม่อยากคบใครเลย
เราก็เลยรู้สึกเหมือน ที่คบกันเนี่ยเราเป็นภาระเค้ารึเปล่านะ เราก็ขอโทษเค้านะคะ บอกว่าเราเลือกเวลาผิดเอง ใช้คำพูดไม่ดีเอง จะขอปรับปรุงตัวใหม่
จนหลังๆ เวลาที่เราเครียด มีปัญหา เราก็เลือกที่จะเล่าให้ครอบครัวหรือเพื่อนๆฟังแทน บางเรื่องที่เล่าไม่ได้เราก็จะเก็บมันไว้ มีบางทีที่เราเครียดมาก แล้วแฟนโทรมาแต่เราต้องแกล้งทำเป็นปกติให้แฟนสบายใจ เพราะเราไม่อยากเป็นภาระให้เค้า ไม่อยากเพิ่มเรื่องเครียดให้เค้าอีก
จนหลังๆนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยค่ะ เค้าเคยบอกเรานะว่าถ้าเรามีเรื่องเครียด อยากให้เราพูดระบายออกมา แต่เวลาเราระบายทีไร ก็โกรธเราทุกที คิดว่าเราหาเรื่องใส่เค้าทุกที ทั้งๆที่เราเลือกเวลาพูดตอนที่เค้าเลิกงาน ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ยังโกรธเราอยู่ดี แต่พอเค้ามีเรื่องเครียดบ้าง เราไม่เคยโกรธเค้าเลย
หลังๆมานี่เรารู้สึกเราไม่อยากคุยอะไรกับเค้าแล้วค่ะ เริ่มถามคำตอบคำ เราไม่อยากพูดอะไรให้มันผิดหูเค้าอีก เราเบื่อไม่อยากทะเลาะ แล้วเวลาโกรธเราทีไรก็ชอบหายไปเลย ไลน์ไปขอโทษก็ไม่อ่าน เราก็นั่งกระวนกระวายใจ จนข้ามวันค่อยมาคุยกับเราแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮ้อออ
ถามว่ายังรักเค้ามั้ย รักมากนะคะ ยังไม่อยากเลิกเลย
แต่เราควรทำใจ ฝึกความคิดเรายังไงคะ ให้อยู่กับคนที่ไม่มีเวลาให้ ไม่ชอบรับฟังปัญหาของเราแบบนี้ T_T
คบกับแฟนที่ไม่มีเวลาให้ ไม่รับฟังปัญหาของเรา เราควรทำใจยังไงดีคะ
แต่มันมีปัญหาตรงที่ว่าเวลาเราเหนื่อยๆ เครียดๆเรื่องงาน เราก็อยากเล่าให้แฟนฟังเนอะ ทีนี้พอแฟนเลิกงานเราก็เลยเล่าให้ฟัง แต่เหมือนคำพูดเราไปทำให้เค้าโกรธ เหมือนว่าเราไปหาเรื่องเค้า ทั้งๆที่เราจะเล่าเรื่องงานให้เค้าฟังเฉยๆ เค้าพูดว่า เหนื่อย เค้าไม่อยากคบใครเลย
เราก็เลยรู้สึกเหมือน ที่คบกันเนี่ยเราเป็นภาระเค้ารึเปล่านะ เราก็ขอโทษเค้านะคะ บอกว่าเราเลือกเวลาผิดเอง ใช้คำพูดไม่ดีเอง จะขอปรับปรุงตัวใหม่
จนหลังๆ เวลาที่เราเครียด มีปัญหา เราก็เลือกที่จะเล่าให้ครอบครัวหรือเพื่อนๆฟังแทน บางเรื่องที่เล่าไม่ได้เราก็จะเก็บมันไว้ มีบางทีที่เราเครียดมาก แล้วแฟนโทรมาแต่เราต้องแกล้งทำเป็นปกติให้แฟนสบายใจ เพราะเราไม่อยากเป็นภาระให้เค้า ไม่อยากเพิ่มเรื่องเครียดให้เค้าอีก
จนหลังๆนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยค่ะ เค้าเคยบอกเรานะว่าถ้าเรามีเรื่องเครียด อยากให้เราพูดระบายออกมา แต่เวลาเราระบายทีไร ก็โกรธเราทุกที คิดว่าเราหาเรื่องใส่เค้าทุกที ทั้งๆที่เราเลือกเวลาพูดตอนที่เค้าเลิกงาน ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ยังโกรธเราอยู่ดี แต่พอเค้ามีเรื่องเครียดบ้าง เราไม่เคยโกรธเค้าเลย
หลังๆมานี่เรารู้สึกเราไม่อยากคุยอะไรกับเค้าแล้วค่ะ เริ่มถามคำตอบคำ เราไม่อยากพูดอะไรให้มันผิดหูเค้าอีก เราเบื่อไม่อยากทะเลาะ แล้วเวลาโกรธเราทีไรก็ชอบหายไปเลย ไลน์ไปขอโทษก็ไม่อ่าน เราก็นั่งกระวนกระวายใจ จนข้ามวันค่อยมาคุยกับเราแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮ้อออ
ถามว่ายังรักเค้ามั้ย รักมากนะคะ ยังไม่อยากเลิกเลย
แต่เราควรทำใจ ฝึกความคิดเรายังไงคะ ให้อยู่กับคนที่ไม่มีเวลาให้ ไม่ชอบรับฟังปัญหาของเราแบบนี้ T_T