สวัสดีค่ะ วันนี้เราขอมาแชร์(และประจาน) การกระทำชั่วๆของเพื่อนเราคนนึง
ที่เราเคยรักและไว้ใจมาก จนกระทั่งตอนนี้มันหักหลังเรา จนตอนนี้พวกเราแทบจะไม่มีที่ยืน
เพราะตอนนี้คนทำชั่วกลับได้ดีกว่าซะงั้น...
คือเรื่องมันยาวม้ากกกกกกกกกกกกกกก แต่ขอเกริ่นก่อนสั้นๆนะคะ
ว่าตอนนี้เราเป็นแม่ค้า ขายของตามตลาดนัดวัยรุ่น พวกถนนคนเดิน อัลไลประมาณนั้น(วิบัติเพื่อเสียง)
เมื่อก่อนเรากับเพื่อนสนิทอีกคนที่เป็นชะนี
เคยเริ่มต้นทำธุรกิจเล็กๆ ขำๆ สนุกๆ อารมณ์แบบขายได้หรือไม่ได้ก็แล้วไง สนุก 555555555555
คือเราเริ่มต้นจากงานกระดาษตัดปะเล็กๆน้อยๆค่ะ พวกงานกระดาษกรอบรูป 3 มิติ
แล้วก็ทำดอกไม้กระดาษ ไปขายกันหน้าโรงเรียนมัธยมช่วงวันวาเลนไทน์
เห็นพวกน้องๆชะนีมีแฟนหล่อ ถือดอกกระดาษที่เราทำขาย เราก็มีความสุขแล้ว ไรแบบนั้น
ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะยังเรียนมหาลัยกันอยู่ค่ะ
จนกระทั่งต่อมาเริ่มขยับขยายมาเย็บหมอน เย็บตุ๊กตาขาย
ทำเป็นสีพาสเทล ไม่ก็พวกลาย Polka Dot สีสดใส น่ารักน่าร้าก
ซึ่งขายดีอยู่พอสมควรทีเดียวค่ะ แต่ไม่ได้ดีเว่อร์วังอลังการขนาดนั้น
ก็แหม..ขายตามตลาดนัดอะเนอะ ._.
หลังจากที่เย็บหมอน+ตุ๊กตาขาย และตอนนั้นก็รับทำอีเว้นท์แบ๊คดรอปงานกระดาษ บลา บลา บลา
เรากับเพื่อนชะนี(เพื่อนคนนี้ไม่ใช่คนที่ก๊อปงานเรา) ก็เริ่มเห็นว่าหมอนใบเล็กๆมันน่ารักดี
เลยลองเอามาเย็บเป็นถุงใบเล็กๆเกร๋ๆ แล้วทำเป็นถุงหอมขึ้นมา
ซึ่งตอนนั้นพอวางขายถุงหอมปุ๊ป ก็ได้ผลตอบรับที่ดีมากๆ
เพราะกลิ่นน้ำหอมที่ใช้ทำถุงหอม เป็นกลิ่นที่ค่อนข้างน่ารัก เหมาะกับพวกสาวๆ วัยรุ่น อะไรประมาณนั้นค่ะ
เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่เริ่มทำถุงหอมค่ะ พอเราเริ่มอยู่ตัวกับถุงหอม
ประมาณว่าขายอันนี้แหละรุ่งดี นังเพื่อนรักคนนี้ก็เริ่มเข้ามา....
นางมาพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งค่ะ บ้านนางเป็นคนมีฐานะและมีกิจการของตัวเองอยู่ใน จ.ระยอง
ตอนแรกนางเข้ามาด้วยการขอซื้อถุงหอมของเราไปขาย โดยการจ่ายเงินก่อนแล้วเอาของไป (เหมือนการซื้อของไปขายต่อทั่วๆไป)
ซึ่งพอมีนางเข้ามา ร้านเราก็เริ่มมีการขยายสาขาเพิ่มขึ้น จากหนึ่งสาขาที่เราขายเอง ก็ไปมีสาขาอื่นๆประมาณ 2-3 สาขา
...ซึ่งคนที่เอาไปขายก็คือนังเพื่อนรักนั่นเอง
ด้วยความที่นังเพื่อนชั่วนางนั้นอายุพอๆกับเรา
เรื่องของเรื่องคือนางเป็นคนเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง และเป็นคนลุยๆ เลยได้ใจเรากับเพื่อนๆไปเต็มๆ
เพื่อนทุกคนชอบนางหมด เพราะนางตลก เฮฮา ทุกคนเลยเริ่มให้ความสนิทสนม รับเข้ามาเป็นเพื่อนในกลุ่ม
มีไปออกทริปด้วยกัน ไปเที่ยวนั่นนี่ กินข้าวด้วยกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง ตามประสาคนที่เรียกว่าสนิทกัน
ซึ่งทำให้นังเพื่อนรักคนนี้ ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มของเราไปโดยปริยาย เราก็เลยรักและไว้ใจมันมาก (ฮึก... T_T)
และนั่นก็ทำให้พวกเราคบกันมาได้ซักระยะหนึ่ง...
ซึ่งถ้าพูดถึงแล้ว ระยะเวลาช่วงนั้นก็ถือว่านานเหมือนกันนะคะ นับหน่วยเป็นปีได้อยู่ เลยไว้ใจมาก ให้มิตรภาพไปเต็มร้อย
จากตอนแรกที่เราทำถุงหอมแล้วเอาไปขาย เราก็เลิกเป็นคนขาย แล้วเปลี่ยนไปเป็นผู้ผลิตแทน
เพราะถุงหอมทุกชิ้นเป็นงานแฮนด์เมด เราทำเองกับมือทุกขั้นตอน เลยทำให้ผลิตของออกมาได้ช้า และไม่เยอะมากนัก
เมื่อเทียบกับสาขาและจำนวนที่เพื่อนรักต้องการนำไปขาย เราก็ต้องผลิตออกมาวันละเยอะๆ
เราเลยหยุดออกไปขายและผลิตของอยู่กับบ้านเอง และรอนางมารับไปขายค่ะ
มันอาจจะมีวันที่เราผลิตให้นางไม่ทันจริงๆ นางก็จะมาช่วยทำของบ้าง เราก็จะให้เงินค่าจ้างทำของต่างหาก
เช่น นางต้องการถุงหอมร้อยถุง เราทำให้ได้แค่ 50 นางก็จะมาทำเองอีก 50
ซึ่งเราก็จะให้ค่าทำของ ชิ้นละเท่านี้ๆๆๆๆบาท เป็นต้น
ถ้านางทำได้เยอะ ก็จะได้เอาไปเป็นส่วนลดในการซื้อของครั้งต่อไป(เป็นการให้เครดิต)
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ เพราะนางรู้ขั้นตอนการผลิตทุกอย่าง รู้ว่าต้องทำอะไร ยังไง ใส่อะไรบ้าง ซื้อของที่ไหน บลาบลาบลา เรื่องนี้ต้องขยายยย
ซึ่งตอนนั้นที่เป็นเพื่อนกัน นางก็เป็นคนดีอยู่นะคะ (เราถึงได้ไว้ใจไง)
นางเป็นคนอาสาขับรถลงกทม. พาเรากับเพื่อนๆแม่ค้าในตลาดนัดไปช็อปปิ้งที่สำเพ็ง เพื่อจะไปซื้อของมาขายกัน
ดีจนใจหายเลยทีเดี้ยววว จนกระทั่งมันถึงวันที่เริ่มแตกหัก...
ป.ล.ไปเม้นท์ต่อไปนะ มันยาวแล้วต้องตัดจ้าา แหะๆ ._.
ป.ล.2. แท็กห้องคิดว่าถูกแล้วนะคะ แท็กไม่เกี่ยวบอกได้ค่าาาาา
{อุทาหรณ์}เมื่อฉันโดนเพื่อนรักก๊อปงานตัวเองไปขาย โปรดอย่าไว้ใจใครแม้คนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อน!
ที่เราเคยรักและไว้ใจมาก จนกระทั่งตอนนี้มันหักหลังเรา จนตอนนี้พวกเราแทบจะไม่มีที่ยืน
เพราะตอนนี้คนทำชั่วกลับได้ดีกว่าซะงั้น...
คือเรื่องมันยาวม้ากกกกกกกกกกกกกกก แต่ขอเกริ่นก่อนสั้นๆนะคะ
ว่าตอนนี้เราเป็นแม่ค้า ขายของตามตลาดนัดวัยรุ่น พวกถนนคนเดิน อัลไลประมาณนั้น(วิบัติเพื่อเสียง)
เมื่อก่อนเรากับเพื่อนสนิทอีกคนที่เป็นชะนี
เคยเริ่มต้นทำธุรกิจเล็กๆ ขำๆ สนุกๆ อารมณ์แบบขายได้หรือไม่ได้ก็แล้วไง สนุก 555555555555
คือเราเริ่มต้นจากงานกระดาษตัดปะเล็กๆน้อยๆค่ะ พวกงานกระดาษกรอบรูป 3 มิติ
แล้วก็ทำดอกไม้กระดาษ ไปขายกันหน้าโรงเรียนมัธยมช่วงวันวาเลนไทน์
เห็นพวกน้องๆชะนีมีแฟนหล่อ ถือดอกกระดาษที่เราทำขาย เราก็มีความสุขแล้ว ไรแบบนั้น
ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะยังเรียนมหาลัยกันอยู่ค่ะ
จนกระทั่งต่อมาเริ่มขยับขยายมาเย็บหมอน เย็บตุ๊กตาขาย
ทำเป็นสีพาสเทล ไม่ก็พวกลาย Polka Dot สีสดใส น่ารักน่าร้าก
ซึ่งขายดีอยู่พอสมควรทีเดียวค่ะ แต่ไม่ได้ดีเว่อร์วังอลังการขนาดนั้น
ก็แหม..ขายตามตลาดนัดอะเนอะ ._.
หลังจากที่เย็บหมอน+ตุ๊กตาขาย และตอนนั้นก็รับทำอีเว้นท์แบ๊คดรอปงานกระดาษ บลา บลา บลา
เรากับเพื่อนชะนี(เพื่อนคนนี้ไม่ใช่คนที่ก๊อปงานเรา) ก็เริ่มเห็นว่าหมอนใบเล็กๆมันน่ารักดี
เลยลองเอามาเย็บเป็นถุงใบเล็กๆเกร๋ๆ แล้วทำเป็นถุงหอมขึ้นมา
ซึ่งตอนนั้นพอวางขายถุงหอมปุ๊ป ก็ได้ผลตอบรับที่ดีมากๆ
เพราะกลิ่นน้ำหอมที่ใช้ทำถุงหอม เป็นกลิ่นที่ค่อนข้างน่ารัก เหมาะกับพวกสาวๆ วัยรุ่น อะไรประมาณนั้นค่ะ
เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่เริ่มทำถุงหอมค่ะ พอเราเริ่มอยู่ตัวกับถุงหอม
ประมาณว่าขายอันนี้แหละรุ่งดี นังเพื่อนรักคนนี้ก็เริ่มเข้ามา....
นางมาพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งค่ะ บ้านนางเป็นคนมีฐานะและมีกิจการของตัวเองอยู่ใน จ.ระยอง
ตอนแรกนางเข้ามาด้วยการขอซื้อถุงหอมของเราไปขาย โดยการจ่ายเงินก่อนแล้วเอาของไป (เหมือนการซื้อของไปขายต่อทั่วๆไป)
ซึ่งพอมีนางเข้ามา ร้านเราก็เริ่มมีการขยายสาขาเพิ่มขึ้น จากหนึ่งสาขาที่เราขายเอง ก็ไปมีสาขาอื่นๆประมาณ 2-3 สาขา
...ซึ่งคนที่เอาไปขายก็คือนังเพื่อนรักนั่นเอง
ด้วยความที่นังเพื่อนชั่วนางนั้นอายุพอๆกับเรา
เรื่องของเรื่องคือนางเป็นคนเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง และเป็นคนลุยๆ เลยได้ใจเรากับเพื่อนๆไปเต็มๆ
เพื่อนทุกคนชอบนางหมด เพราะนางตลก เฮฮา ทุกคนเลยเริ่มให้ความสนิทสนม รับเข้ามาเป็นเพื่อนในกลุ่ม
มีไปออกทริปด้วยกัน ไปเที่ยวนั่นนี่ กินข้าวด้วยกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง ตามประสาคนที่เรียกว่าสนิทกัน
ซึ่งทำให้นังเพื่อนรักคนนี้ ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มของเราไปโดยปริยาย เราก็เลยรักและไว้ใจมันมาก (ฮึก... T_T)
และนั่นก็ทำให้พวกเราคบกันมาได้ซักระยะหนึ่ง...
ซึ่งถ้าพูดถึงแล้ว ระยะเวลาช่วงนั้นก็ถือว่านานเหมือนกันนะคะ นับหน่วยเป็นปีได้อยู่ เลยไว้ใจมาก ให้มิตรภาพไปเต็มร้อย
จากตอนแรกที่เราทำถุงหอมแล้วเอาไปขาย เราก็เลิกเป็นคนขาย แล้วเปลี่ยนไปเป็นผู้ผลิตแทน
เพราะถุงหอมทุกชิ้นเป็นงานแฮนด์เมด เราทำเองกับมือทุกขั้นตอน เลยทำให้ผลิตของออกมาได้ช้า และไม่เยอะมากนัก
เมื่อเทียบกับสาขาและจำนวนที่เพื่อนรักต้องการนำไปขาย เราก็ต้องผลิตออกมาวันละเยอะๆ
เราเลยหยุดออกไปขายและผลิตของอยู่กับบ้านเอง และรอนางมารับไปขายค่ะ
มันอาจจะมีวันที่เราผลิตให้นางไม่ทันจริงๆ นางก็จะมาช่วยทำของบ้าง เราก็จะให้เงินค่าจ้างทำของต่างหาก
เช่น นางต้องการถุงหอมร้อยถุง เราทำให้ได้แค่ 50 นางก็จะมาทำเองอีก 50
ซึ่งเราก็จะให้ค่าทำของ ชิ้นละเท่านี้ๆๆๆๆบาท เป็นต้น
ถ้านางทำได้เยอะ ก็จะได้เอาไปเป็นส่วนลดในการซื้อของครั้งต่อไป(เป็นการให้เครดิต)
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ เพราะนางรู้ขั้นตอนการผลิตทุกอย่าง รู้ว่าต้องทำอะไร ยังไง ใส่อะไรบ้าง ซื้อของที่ไหน บลาบลาบลา เรื่องนี้ต้องขยายยย
ซึ่งตอนนั้นที่เป็นเพื่อนกัน นางก็เป็นคนดีอยู่นะคะ (เราถึงได้ไว้ใจไง)
นางเป็นคนอาสาขับรถลงกทม. พาเรากับเพื่อนๆแม่ค้าในตลาดนัดไปช็อปปิ้งที่สำเพ็ง เพื่อจะไปซื้อของมาขายกัน
ดีจนใจหายเลยทีเดี้ยววว จนกระทั่งมันถึงวันที่เริ่มแตกหัก...
ป.ล.ไปเม้นท์ต่อไปนะ มันยาวแล้วต้องตัดจ้าา แหะๆ ._.
ป.ล.2. แท็กห้องคิดว่าถูกแล้วนะคะ แท็กไม่เกี่ยวบอกได้ค่าาาาา