ก่อนหน้านี้เมื่อช่วงปีใหม่ค่ะ เราทะเลาะกับคุณพ่ออย่างรุนแรงมาก เพราะเรารู้มาว่า คุณพ่อแอบเปิดร้านให้เมียน้อยของท่าน โดยร้านนั้นเนี่ย เราเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ค่ะ หมายถึงเป็นเจ้าของธุรกิจเองโดยตรง เป็นคนสร้างธุรกิจนี้ขึ้นมาเอง พอเลิกกับอดีตสามีเลยให้คุณพ่อและพี่สาวช่วยกันดูแล เพราะลูกค้าเราเยอะ เราดูคนเดียวก้อไม่ทัน ส่วนพี่สาวยังมีธุรกิจของคุณแม่ที่ต้องดูแล จนถึงปีใหม่ที่ผ่านมา เราสืบจนรู้ว่สคุณแอบไปเปิดร้านให้มัน ซึ่งเงินตรงนี้ไม่ใช่เงินเราน่ะคะ เพียงแต่ใช้ชื่อเเบรนด์ของเรา และรับวัตถุดิบจากเรา โดยเราไม่รู้เพราะไม่ได้ตรวจสอบว่าได้ส่งให้ลูกค้าเจ้าไหนบ้าง เพราะคุณพ่อเป็นคนส่งเองทั้งหมด ตรงนี้ท่านดูแล ท่านแค่บอกยอด จำนวนเงินเรา เท่านั้น โดยไม่ได้บอกว่าส่งให้ใคร เราเองก้อไม่ได้สงสัยอะไรก่อนหน้านี้ค่ะ เพราะยุ่งด้วยภาระกิจส่วนตัว(เรื่องการเรียนต่อ) นั่นแหละค่ะ ก้ออย่างที่เล่าว่าเมียน้อยเปิดร้านโดยใช้แบรนด์รับวัตถุดิบจากเรา เราโกรธคุณพ่อมาก ทุกคนในบ้าน พี่น้องเราโกรธมาก เคยถึงขนาดบุกไปบ้านมัน แต่มันหนีเรา หมายถึงบ้านเมียน้อยน่ะคะ คุณแม่เรารู้เรื่องเมียน้อยมานานแล้ว ท่านก้อเครียดเหมินพวกเราทุกคน แต่เครียดหนักอีกเมื่อรู้ว่าพ่อไปทำแบบนี้ เพราะธุรกิจนี้เป็นธุรกิจที่เราสร้างขึ้นมาเอง ไม่ใช่ได้รับจากคุณพ่อคุณแม่ นั่นแลค่ะก้อเกิดเรื่องใหญ่เราทะเลาะกันรุนแรง เรายอมรับว่าเราด่าพ่อ ขึ้นเสียง และใช้ถ้อยคำที่รุนแรง จนพ่อไปร้องไห้กับคุณแม่เราว่าทำไมเราด่าท่านแรงขนาดนั้น ทุกวันนี้พี่น้องเราทุกคนยอมคุยกับท่านแล้ว คือไม่ถึงกับคุยสนิทมากแบบเมื่ิอก่อน มีเราคนเดียวที่ไม่ยอมคุย บางครั้งจำเป็นต้องคุยเรื่องงานแต่เราก้อใช้น้ำเสียงที่แข็งกระด้าง จนตอนนี้คุณพ่อเราท่านลำบากมากคะ เพราะไม่มีรายได้อะไร นอกจากลูกๆให้ แต่พอเกิดเรื่องเราไม่เคยให้อีกเลย จนท่านต้องไปทำงานกับอาของเรา (งานช่าง งานปูกระเบื้อง) เรารู้เราก้อเจ็บปวดน่ะคะ เราคิดว่าทำไมพ่อเราต้องไปลำบากขนาดนั้น เราเองก้อมีเงิน แต่ทำไมถึงปล่อยให้คุณพ่อเราลำบาก ทำไมเราไม่คุยดีๆกับเค้า แต่ใจนึงคือเราแค้นค่ะ เราเจ็บใจที่พ่อหักหลังเรา ไปทำแบบนั้น เพราะเรารักธุรกิจเรามาก เราเคยขอไว้เเล้วตอนให้ท่านมาช่วยงานเรา ว่ามีเมียน้อยก้อมีไปแต่อย่าให้มันมาแตะต้องธุรกิจของเรา แต่พ่อก้อยังทำ เราเจ็บค่ะ แต่เราก้อสงสารท่านที่เราปล่อยให้ไปลำบากแบบนั้น จนตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะแก้ยังไง ใจนึงก้อรักพ่อมาก แต่ใจนึงเราก้อเจ็บใจที่ท่านหักหลังเรา เราก้อคิดน่ะค่ะ ว่าทำไมเราไม่ยอมคุยกับท่านส่ะ เพราะพ่อก้ออายุเยอะเเล้ว (เมียน้อยพ่อก้ออายุเท่ากันค่ะไม่ใช่สาวๆวัยรุ่นอะไร) เรากลัวเหมือนกันว่าเราจะไม่มีโอกาสได้ขอโทษพ่อเรา อีกไม่กี่เดือนเราต้องไปเรียนต่อ ตปท.ค่ะ ถึงเวลานั้นคงห่างไปอีก แต่เราก้อไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้ยังไงคะ
ขอแท็กหลายๆห้องน่ะคะ อยากได้หลายๆความเห็น
เราอยากได้ทางออกมากจริงๆค่ะ

ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ