หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ตัด(รัก)ไม่ขาด
กระทู้คำถาม
แต่งกลอน
ใจคิดถึง ทำอย่างไร ไม่หายห่วง
ใจเหนี่ยวหน่วง ถึงอย่างไร ไม่หายหนัก
ใจแสนเศร้า เพลียใน ไม่หยุดพัก
ใจเหลือหัก อาลัย ไม่หายเลือน
โอ้ใจรัก สายใย ไม่อาจห้าม
นานยิ่งลาม ทุกข์ถม ขมใจเจื่อน
มีแต่ช้ำ ร่ำหา ใจสะเทือน
หลงรักเพื่อน เวรกรรม จำซ่อนคำ
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
O ร่ำร้อย .. พจีเรียง .. O
๑๔ 0 ผองภุมรินผัสะพบู นิระรู้ประจาคบิน สมเสพวิเลปนะถวิล ตฤปะพินทุเกสร . . ๘ 0 รุ่งสางที่ .. เย็นฉ่ำหยาดน้ำค้าง ภาพปีกลายบอบบางลอยร่าง-ร่อน แสงแรกวันจากสรวงเผยช่วงตอน โอบโลกให้รู้ร้อนอย่างอ่อนโยน 0 เช่
สดายุ...
🌈 กี่ฤดู 🪻 🌺 🌼
https://www.youtube.com/watch?v=Sq_uusD5E24 ⋆˚𖥔 ݁ ˖𓂃.⊹₊ ˚‧︵‿₊୨୧₊‿︵‧ ˚ ₊⊹ ⠀⠀กล่องดวงใจ ฉันฝาก เคยฝากไว้วาดหวังสาน สายใย โยงใยเหนี่ยวไม่ว่ามี กี่ฤดู เวียนฤดูเทียวยังคงอยู่ ผู้เดียว หนึ่งเดียวเธอ เห
ปรอยฝนเมษา
((มาลาริน)) 〰 ✴ไฉนเลยจะห้ามหัก อาลัยรักอาลัยลา✴〰
〰✴✴✴〰 ✴ ไฉนเลยจะห้ามหัก อาลัยรักอาลัยลา ไฉนเลยจะคืนมา อาบน้ำตาไม่สร่างคลาย ✴ ไฉนเลยจะเอ่ยคำ พิลาปร่ำใจสลาย ไฉนเลยจะห่างหาย โศกกำสรดในทรวงซม ✴ ฉะนี้จึงคะนึงคิด ร้อยลิขิตมาขืนข่ม ฉะนี้จึง
สมาชิกหมายเลข 3429931
O พรเทวัญ .. O
0 ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ เยี่ยงสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์ โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา 0 สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า ขจีแห่งหิมวัลย์
สดายุ...
O อาวรณ์ที่ซ่อนเร้น .. O
0 เผยออกมาสักทีจะดีไหม ซ่อนเร้นอยู่ทำไม .. หนอ-ใจนั่น เมื่อต่างก็ .. มีใจมอบให้กัน พร้อมใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. อย่างรู้คอย 0 คิดถึง .. ละห้อยเห็นเมื่อเร้นหน้า ด้วยแววตาว่างเปล่า-คู่เหงาหงอย เพียงเพราะภาพจั
สดายุ...
O เช้านี้ .. O
. . O เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว O ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาด-วางเม็ด ดั่งพลอยเพชร-พรึบบน .. ความหม่
สดายุ...
O แค่เสี้ยวธุลีความ .. O
0 หมายโอบเอื้อมเอารักจำหลักจิต จนเฝ้าคิดเฝ้าคอยละห้อยหา จ่อมจมด้วยหอมหวาน .. แห่งมารยา พร้อมแรงอาวรณ์ช่วง .. โหม-ห้วงใจ 0 และเพื่อว่า .. ใจหนึ่งเมื่อซึ้งหนัก จะเกินกักกุมขวัญ .. เมื่อสั่นไหว ย่อมเผยคว
สดายุ...
O ปีกนก กับ อกคน .. O
0 อุษากาลทาบถิ่น .. ยามสิ้นฝน เวียนรอบดับมืดหม่นให้ป่นหาย บทเพ-ลาลมล่อง .. วันผ่องพราย เริ่มพร้อมปลายปีกวิหคที่โบกบิน 0 ทานตะวันช้อยช่อ .. ขึ้นรอแดด ที่จะแวดล้อมสู่ .. ไม่รู้สิ้น หอมเกสรเพรียกผชุมปีกภ
สดายุ...
O รูปเยาว์เอย .. O
0 ปรุงเปรียบถ้วนความคำแล้วนำร้อย เพื่อรูปแพงเสพถ้อย .. แล้วคอยว่า ความอ่อนโยนอ่อนหวานสื่อผ่านมา จักแฝงฝากเสน่หา .. ผูกอาลัย 0 หวังเพียงคอยถวิลอยู่ .. ไม่รู้แล้ว ถ้วนทุกแววตานั้น .. ควรสั่นไหว จากอบอุ่
สดายุ...
O รูปธรรมผู้ก้ำเกิน .. O
0 ฟ้าไร้ฝนหล่นร่วง .. ถึงช่วงแดด ปล่อยรังสีเพื่อจะแผดเพื่อจะเผา ชั่วเพียงไฟลามธูป, บางรูปเงา พร้อมเดียงสาวัยเยาว์ .. ก็เข้าครอง 0 กอปรท่วงทีบทกรรมอย่างธรรมชาติ คลายวงวาสน์รองรับให้จับจ้อง ท่วงทีนั้นสำ
สดายุ...
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ตัด(รัก)ไม่ขาด
ใจเหนี่ยวหน่วง ถึงอย่างไร ไม่หายหนัก
ใจแสนเศร้า เพลียใน ไม่หยุดพัก
ใจเหลือหัก อาลัย ไม่หายเลือน
โอ้ใจรัก สายใย ไม่อาจห้าม
นานยิ่งลาม ทุกข์ถม ขมใจเจื่อน
มีแต่ช้ำ ร่ำหา ใจสะเทือน
หลงรักเพื่อน เวรกรรม จำซ่อนคำ