"ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก" ตะลุยมาเลเซีย สิงคโปร์ 15 วัน ไม่นั่งเครื่องบิน
ตอนที่ 3 นั่งรถกันกระสุน ที่ยะลา
ระหว่างที่นั่งรถ ลุงได้คุยกับครอบครัวหนุ่มสาวลูก 3 คน เขาบอกว่า เขามีลูกน้อย สังคมอิสลามที่บ้านเขา ผู้ชายมีเมียได้ไม่เกิน 4 คน แต่คนที่จะมีเมียเกิน 1 คนได้ต้องมีกำลังเลี้ยงดูเมียทุกๆคนอย่างเท่าเทียม ผู้หญิงจะเป็นฝ่ายร้องขอ ถ้าเธอเห็นว่าผู้ชายมีฐานะพอจะเลี้ยงดูได่ แต่ฝ่ายชายต้องไปขออนุมัติจากคณะกรรมการอิสลามประจำหมู่บ้านก่อน
ส่วนหนุ่มน้อยอามิ หะยีมะมี อายุ 19 ปุ ม.6 ร.ร.จะนะ พ่อมีแม่เขาคนเดียว มีลูก 8 คน อาชีพรับซื้อหมากแห้งส่งขาย 1 ปี มีฤดูเดียว เพราะหมากใช้เวลา 1 ปีในการออกลูกจนกว่าจะเก็บขายได้ พอๆ กับกล้วย ตั้งแต่ปลูกจนถึงตัดเครือใช้เวลา 1 ปี เหมือนกัน
เขาบอกทิศทางที่จะไปวงเวียนวงในสุดของยะลา ให้เดินตรงไป 500 เมตร เราทำตามที่หนุ่มอามิบอก เราแวะกินอาหารข้างทาง เป็นอาหารท้องถิ่น สั่งปลาดุกผัดเผ็ด ปลาทูราดพริก และ ต้มยำไก่เหนียว มีน้ำพริกกะปิกับแตงกวาแถมให้ ตบท้ายด้วยน้ำแข็งไส ในราคามื้อละ 120 บาท
คำขวัญ "ยะลาใต้สุดแดนสยาม ถ้ำงามหินอ่อน พระนอนศรีวิชัย ทะเลใหญ่บนภูเขา ชนเผ่าซาไก" คำว่า ยะลา มาจากภาษาพื้นเมืองเดิมว่า ยะลอ ซึ่งแปลว่า “แห” เป็นเมืองชายแดนภาคใต้ ที่ผสมผสานวัฒนธรรมของชนต่างเชื้อชาติ ทั้งไทย จีน และอิสลาม ตัวเมืองยะลามีการวางผังเมืองที่เป็นระเบียบเรียบร้อย และยังเป็นศูนย์กลางการศึกษาที่สำคัญแห่งหนึ่งของภาคใต้
ยะลาเคยเป็นส่วนหนึ่งของปัตตานี ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของกรุงสุโขทัย หลังจากที่กรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่า ในปี 2310 บรรดาหัวเมืองต่าง ๆ ในแถบนี้ต่างก็ประกาศตัวเป็นอิสระ ได้กลับมาขึ้นกับกรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัยรัชกาลที่ 1 เมื่อกรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาทยกทัพหลวงไปตีเมืองปัตตานี ปี พ.ศ. 2351
เมืองปัตตานี ถูกแยกออกเป็น 7 หัวเมือง ได้แก่ ปัตตานี สายบุรี หนองจิก ยะหริ่ง ระแงะ รามัน และยะลา
ยะลาได้เปลี่ยนแปลงเจ้าเมืองหลายครั้ง ก่อนการยุบเลิกมณฑล ในปี พ.ศ. 2476 ยะลาจึงขึ้นเป็นจังหวัดหนึ่งของไทย จังหวัดยะลาเป็นจังหวัดที่อยู่ใต้สุดของประเทศไทย มีพื้นที่ประมาณ 4,521 ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดต่อจังหวัดสงขลา ปัตตานี นราธิวาส และประเทศมาเลเซีย เป็นจังหวัดเดียวในภาคใต้ ที่ไม่มีพื้นที่ติดต่อกับทะเล พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาและป่าไม้ พื้นที่ราบมีน้อย ยะลามี 8 อำเภอ คือ อำเภอเมือง เบตง บันนังสตา ยะหา รามัน ธารโต กาบัง และกรงปินัง
ยะลายามค่ำคืน ที่วงเวียนหอนาฬิกา จำลองไฟประดัคล้ายๆ กทม. แต่เป็นขนาดจิ๋ว มีผู้คนแวะมาถ่ายรูปประปราย ลุงถามเด็กปั๊มข้างวงเวียน เขาบอกว่าเป็นบ้านพักผู้ว่าราชการจังหวัด อีกด้านหนึ่งเป็สวนสาธารณะ สนามโรงพิธีช้างเผือก เดินไปกว่า 1 กม. ตรงไปจนสุดเป็นสถานีตำรวจภูธร
ยะลาเป็นจังหวัดที่มีผังเมืองดีที่สุดของเมืองไทย มีศาลเจ้าพ่อหลักเมืองเป็นสัญลักษณ์ ล้อมรอบด้วยศาลากลาง ศาล สนง.ที่ดิน สถานีตำรวจ
มีถนน 4 สายวิ่งออกไป 4 ทิศ แต่ละทิศมีวงเวียนรอบ 2 และ 3 แต่คำถามที่เราพบบ่อยมาก คือ คิดอย่างจึงมาเที่ยวยะลา
ดาบตำรวจโสภณ พิมพ์โคตร ให้ข้อมูลผังเมือง แนะนำให้เราชมวงเวียนใหญ่ ด้านในมีศาลหลักเมือง รอบๆ เป็นศาลากลาง และสถานที่ราชการ และมีน้ำใจชวนเราไปค้างคืนด้วยโดยให้เหตุผลว่า ที่ยะลาไม่มีรถโดยสาร มีแต่มอเตอร์ไซด์รับจ้าง ซึ่งตอนกลางคืนก็ไม่มีใครออกมาวิ่ง กิจการโรงแรมส่วนใหญ่ก็พังพาบไปหมดแล้ว
เขาขี่รถมอเตอร์ไซด์ไปส่งเราเข้าบ้าน แล้วบอกว่าออกเวรแล้วจะกลับมาคุยด้วย ในขณะที่เรารอให้ห้องน้ำว่างเพื่ออาบน้ำเข้านอน ก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาบอกเราว่า นายดาบเมาจำบ้านผิด เขาส่งเราผิดบ้านเราต้องไปหาที่นอนที่อื่น ซึ่งเราก็ต้องการแบบนั้นตั้งแต่แรก เราเห็นว่า ด้านหลังของห้องแถว เป็นประตูหลังจึงขอออกทางประตูหลัง
แม่บ้านขอกุญแจจากแม่บ้านมีอายุที่เป็นคนถือกุญแจ แต่เธอไม่ให้ เธอบอกว่าเราอาจจะเป็นคนร้ายหนีคดีมา ป้าจึงเอาบัตรข้าราชการและพาสปอร์ตซึ่งมีวีซ่าเข้าสหรัฐอเมริกาให้ดู เขาบอกว่าเข้ามาทางไหนให้ไปทางนั้น แต่ลุงเจ็บขาเนื่องจากตะคริวกิน ตอนปีนรั้ววงเวียนออกไปถ่ายรูปศาลากลาง จึงต้องค่อยๆ เดินออกจากเขตที่พักของตำรวจ ซึ่งระยะทางเป็นกิโลเมตร พอเจอทางแยก จึงเลี้ยวเพื่อออกถนนใหญ่ มีเสียงตบมือและเสียงผู้หญิงเรียก เธอบอกว่าออกไปไม่ได้เพราะไฟจะดูด เขาทำกันรั้วคนนอกไม่ให้บุกรุก แต่สิ่งที่เธอไม่ได้บอก คือถ้าเราปีนรั้วออกไป คงถูกยิงจากตำรวจเพราะคิดว่าเป็นผู้บุกรุก เธออาสาโบกรถตำรวจที่จะออกไปข้างนอกให้
5 นาทีต่อมามีรถปิ๊กอัพ 4 ประตูจอด แล้วเปิดล็อคประตูให้เราขึ้นไปนั่งในแค็บหลัง เราเห็นตอนแรกคิดว่า คงเป็นนายตำรวจหนุ่มกับแฟนสาวน้อย พอขึ้นรถเราก็ถูกซักว่า คิดอย่างไรจึงมาเที่ยวยะลา ไม่รู้หรือว่า เต็มไปด้วยอันตราย และคนขับถามว่า รู้ไหมว่ารถที่นั่งเป็นรถอะไร เราบอกว่าเราไม่รู้ เขาจึงบอกว่า มันเป็นรถกันกระสุน เราเริ่มเดาแล้วว่า คนขับต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
ปรากฏว่า เราได้รับความอนุเคราะห์จากพ.ต.ต.โกสินทร์ นรสิงห์ สารวัตรอำนวยการสถานีตำรวจภูธร อำเภอเมือง ยะลา เพิ่งย้ายมารับตำแหน่งหมาดๆ มาจากตำแหน่งรองสารวัตรฯ จังหวัดตรัง และน้องพัชราภรณ กำลังขับรถออกไปรับประทานอาหารค่ำกัน เราเกรงใจมากจึงบอกว่าให้ส่งเราที่ซอยเทศบาล 5 ที่ลุงมีข้อมูลที่พักอยู่
เรามีเบอร์โทรติดต่อที่พัก พวกเราจะหาทางไปกันเอง สารวัตรบอกว่า เขามีเวลามากพอที่จะพาเราไปส่งที่ยะลาเกสต์เฮ้าส์ เราจึงโทรถามทาง โดยให้สารวัตรรู เขาฟังแล้วก็เดาเส้นทางตามที่คุยทางโทรศัพท์และไปส่งเราถึงที่
พนักงานต้อนรับชื่อ ปารุส สาละมะ รับปากจะเรียกรถมอเตอร์ไซด์ให้ไปส่งที่สถานียะลา ในตอนเช้า เราจึงเข้าพักด้วยความปลอดภัย นอนหลับสบาย ในราคาคืนละ 400 บาท
เสาร์ที่ 16 มกราคม 2559 เวลา 05.45 น. ปารุส เรียกรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างให้ นั่งซ้อน 2 คนขี่ชื่อ มะ ออกไปสถานีรถไฟ ค่ารถคนละ 30 บาท รวมเป็น 60 บาท รอรถออกจากสถานีในเวลา 06.40 น.
[CR][SR] “ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก” ตะลุยมาเลเซีย-สิงคโปร์ 15 วัน โดยไม่นั่งเครื่องบิน ตอน 3 นั่งรถไฟฟรี นั่งรถกันกระสุนเที่ยวยะลา
ตอนที่ 3 นั่งรถกันกระสุน ที่ยะลา
ระหว่างที่นั่งรถ ลุงได้คุยกับครอบครัวหนุ่มสาวลูก 3 คน เขาบอกว่า เขามีลูกน้อย สังคมอิสลามที่บ้านเขา ผู้ชายมีเมียได้ไม่เกิน 4 คน แต่คนที่จะมีเมียเกิน 1 คนได้ต้องมีกำลังเลี้ยงดูเมียทุกๆคนอย่างเท่าเทียม ผู้หญิงจะเป็นฝ่ายร้องขอ ถ้าเธอเห็นว่าผู้ชายมีฐานะพอจะเลี้ยงดูได่ แต่ฝ่ายชายต้องไปขออนุมัติจากคณะกรรมการอิสลามประจำหมู่บ้านก่อน
ส่วนหนุ่มน้อยอามิ หะยีมะมี อายุ 19 ปุ ม.6 ร.ร.จะนะ พ่อมีแม่เขาคนเดียว มีลูก 8 คน อาชีพรับซื้อหมากแห้งส่งขาย 1 ปี มีฤดูเดียว เพราะหมากใช้เวลา 1 ปีในการออกลูกจนกว่าจะเก็บขายได้ พอๆ กับกล้วย ตั้งแต่ปลูกจนถึงตัดเครือใช้เวลา 1 ปี เหมือนกัน
เขาบอกทิศทางที่จะไปวงเวียนวงในสุดของยะลา ให้เดินตรงไป 500 เมตร เราทำตามที่หนุ่มอามิบอก เราแวะกินอาหารข้างทาง เป็นอาหารท้องถิ่น สั่งปลาดุกผัดเผ็ด ปลาทูราดพริก และ ต้มยำไก่เหนียว มีน้ำพริกกะปิกับแตงกวาแถมให้ ตบท้ายด้วยน้ำแข็งไส ในราคามื้อละ 120 บาท
คำขวัญ "ยะลาใต้สุดแดนสยาม ถ้ำงามหินอ่อน พระนอนศรีวิชัย ทะเลใหญ่บนภูเขา ชนเผ่าซาไก" คำว่า ยะลา มาจากภาษาพื้นเมืองเดิมว่า ยะลอ ซึ่งแปลว่า “แห” เป็นเมืองชายแดนภาคใต้ ที่ผสมผสานวัฒนธรรมของชนต่างเชื้อชาติ ทั้งไทย จีน และอิสลาม ตัวเมืองยะลามีการวางผังเมืองที่เป็นระเบียบเรียบร้อย และยังเป็นศูนย์กลางการศึกษาที่สำคัญแห่งหนึ่งของภาคใต้
ยะลาเคยเป็นส่วนหนึ่งของปัตตานี ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของกรุงสุโขทัย หลังจากที่กรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่า ในปี 2310 บรรดาหัวเมืองต่าง ๆ ในแถบนี้ต่างก็ประกาศตัวเป็นอิสระ ได้กลับมาขึ้นกับกรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัยรัชกาลที่ 1 เมื่อกรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาทยกทัพหลวงไปตีเมืองปัตตานี ปี พ.ศ. 2351
เมืองปัตตานี ถูกแยกออกเป็น 7 หัวเมือง ได้แก่ ปัตตานี สายบุรี หนองจิก ยะหริ่ง ระแงะ รามัน และยะลา
ยะลาได้เปลี่ยนแปลงเจ้าเมืองหลายครั้ง ก่อนการยุบเลิกมณฑล ในปี พ.ศ. 2476 ยะลาจึงขึ้นเป็นจังหวัดหนึ่งของไทย จังหวัดยะลาเป็นจังหวัดที่อยู่ใต้สุดของประเทศไทย มีพื้นที่ประมาณ 4,521 ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดต่อจังหวัดสงขลา ปัตตานี นราธิวาส และประเทศมาเลเซีย เป็นจังหวัดเดียวในภาคใต้ ที่ไม่มีพื้นที่ติดต่อกับทะเล พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาและป่าไม้ พื้นที่ราบมีน้อย ยะลามี 8 อำเภอ คือ อำเภอเมือง เบตง บันนังสตา ยะหา รามัน ธารโต กาบัง และกรงปินัง
ยะลายามค่ำคืน ที่วงเวียนหอนาฬิกา จำลองไฟประดัคล้ายๆ กทม. แต่เป็นขนาดจิ๋ว มีผู้คนแวะมาถ่ายรูปประปราย ลุงถามเด็กปั๊มข้างวงเวียน เขาบอกว่าเป็นบ้านพักผู้ว่าราชการจังหวัด อีกด้านหนึ่งเป็สวนสาธารณะ สนามโรงพิธีช้างเผือก เดินไปกว่า 1 กม. ตรงไปจนสุดเป็นสถานีตำรวจภูธร
ยะลาเป็นจังหวัดที่มีผังเมืองดีที่สุดของเมืองไทย มีศาลเจ้าพ่อหลักเมืองเป็นสัญลักษณ์ ล้อมรอบด้วยศาลากลาง ศาล สนง.ที่ดิน สถานีตำรวจ
มีถนน 4 สายวิ่งออกไป 4 ทิศ แต่ละทิศมีวงเวียนรอบ 2 และ 3 แต่คำถามที่เราพบบ่อยมาก คือ คิดอย่างจึงมาเที่ยวยะลา
ดาบตำรวจโสภณ พิมพ์โคตร ให้ข้อมูลผังเมือง แนะนำให้เราชมวงเวียนใหญ่ ด้านในมีศาลหลักเมือง รอบๆ เป็นศาลากลาง และสถานที่ราชการ และมีน้ำใจชวนเราไปค้างคืนด้วยโดยให้เหตุผลว่า ที่ยะลาไม่มีรถโดยสาร มีแต่มอเตอร์ไซด์รับจ้าง ซึ่งตอนกลางคืนก็ไม่มีใครออกมาวิ่ง กิจการโรงแรมส่วนใหญ่ก็พังพาบไปหมดแล้ว
เขาขี่รถมอเตอร์ไซด์ไปส่งเราเข้าบ้าน แล้วบอกว่าออกเวรแล้วจะกลับมาคุยด้วย ในขณะที่เรารอให้ห้องน้ำว่างเพื่ออาบน้ำเข้านอน ก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาบอกเราว่า นายดาบเมาจำบ้านผิด เขาส่งเราผิดบ้านเราต้องไปหาที่นอนที่อื่น ซึ่งเราก็ต้องการแบบนั้นตั้งแต่แรก เราเห็นว่า ด้านหลังของห้องแถว เป็นประตูหลังจึงขอออกทางประตูหลัง
แม่บ้านขอกุญแจจากแม่บ้านมีอายุที่เป็นคนถือกุญแจ แต่เธอไม่ให้ เธอบอกว่าเราอาจจะเป็นคนร้ายหนีคดีมา ป้าจึงเอาบัตรข้าราชการและพาสปอร์ตซึ่งมีวีซ่าเข้าสหรัฐอเมริกาให้ดู เขาบอกว่าเข้ามาทางไหนให้ไปทางนั้น แต่ลุงเจ็บขาเนื่องจากตะคริวกิน ตอนปีนรั้ววงเวียนออกไปถ่ายรูปศาลากลาง จึงต้องค่อยๆ เดินออกจากเขตที่พักของตำรวจ ซึ่งระยะทางเป็นกิโลเมตร พอเจอทางแยก จึงเลี้ยวเพื่อออกถนนใหญ่ มีเสียงตบมือและเสียงผู้หญิงเรียก เธอบอกว่าออกไปไม่ได้เพราะไฟจะดูด เขาทำกันรั้วคนนอกไม่ให้บุกรุก แต่สิ่งที่เธอไม่ได้บอก คือถ้าเราปีนรั้วออกไป คงถูกยิงจากตำรวจเพราะคิดว่าเป็นผู้บุกรุก เธออาสาโบกรถตำรวจที่จะออกไปข้างนอกให้
5 นาทีต่อมามีรถปิ๊กอัพ 4 ประตูจอด แล้วเปิดล็อคประตูให้เราขึ้นไปนั่งในแค็บหลัง เราเห็นตอนแรกคิดว่า คงเป็นนายตำรวจหนุ่มกับแฟนสาวน้อย พอขึ้นรถเราก็ถูกซักว่า คิดอย่างไรจึงมาเที่ยวยะลา ไม่รู้หรือว่า เต็มไปด้วยอันตราย และคนขับถามว่า รู้ไหมว่ารถที่นั่งเป็นรถอะไร เราบอกว่าเราไม่รู้ เขาจึงบอกว่า มันเป็นรถกันกระสุน เราเริ่มเดาแล้วว่า คนขับต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
ปรากฏว่า เราได้รับความอนุเคราะห์จากพ.ต.ต.โกสินทร์ นรสิงห์ สารวัตรอำนวยการสถานีตำรวจภูธร อำเภอเมือง ยะลา เพิ่งย้ายมารับตำแหน่งหมาดๆ มาจากตำแหน่งรองสารวัตรฯ จังหวัดตรัง และน้องพัชราภรณ กำลังขับรถออกไปรับประทานอาหารค่ำกัน เราเกรงใจมากจึงบอกว่าให้ส่งเราที่ซอยเทศบาล 5 ที่ลุงมีข้อมูลที่พักอยู่
เรามีเบอร์โทรติดต่อที่พัก พวกเราจะหาทางไปกันเอง สารวัตรบอกว่า เขามีเวลามากพอที่จะพาเราไปส่งที่ยะลาเกสต์เฮ้าส์ เราจึงโทรถามทาง โดยให้สารวัตรรู เขาฟังแล้วก็เดาเส้นทางตามที่คุยทางโทรศัพท์และไปส่งเราถึงที่
พนักงานต้อนรับชื่อ ปารุส สาละมะ รับปากจะเรียกรถมอเตอร์ไซด์ให้ไปส่งที่สถานียะลา ในตอนเช้า เราจึงเข้าพักด้วยความปลอดภัย นอนหลับสบาย ในราคาคืนละ 400 บาท
เสาร์ที่ 16 มกราคม 2559 เวลา 05.45 น. ปารุส เรียกรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างให้ นั่งซ้อน 2 คนขี่ชื่อ มะ ออกไปสถานีรถไฟ ค่ารถคนละ 30 บาท รวมเป็น 60 บาท รอรถออกจากสถานีในเวลา 06.40 น.
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น