อยากขอความคิดเห็นกับความรักของผมหน่อยคับ ผมร้องไห้หนักมาก

ก่อนอื่นขอรายงานตัวนะครับ ผมชื่อเอ(นามสมมติ)
ผมอายุ 23 ปี ผมเป็นนักศึกษาปีสี่ อีกแค่เทอมเดียวก็จะจบแล้ว
มีวันนึง ผมได้รู้จักกับพี่คนนึง ซึ่งเราอายุห่างกัน 12 ปี
พี่เขาทำงานราชการ มีตำแหน่งงานมั่นคง หน้าที่การงานดี
ผมไม่รุ้ว่าเริ่มชอบพี่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่
คือคุยกันตอนแรกๆ ก็แค่พี่น้อง ไม่ได้คิดอะไรเลย ผมนับถือพี่เขาเป็นพี่จิงๆ
ตลอดเวลาที่คุยกันผมมีความรุ้สึกลึกๆว่าพี่เขาต้องชอบผม แต่ไม่กล้าที่จะถาม
พี่เขาเป็นคนเทคแคร์เก่ง เอาใจผมเก่ง คือผมไม่ค่อยมีคนเอาใจแบบนี้
แน่นอนผมเริ่มใจอ่อน และหวั่นไหวกับพี่คนนี้ จนในที่สุดผมรู้สึกรักพี่เขา
และผมก็ได้ตัดสินใจลองคบหาดูใจกันกับพี่เขาครับ โดยที่ไม่มีใครรู้
ผมกะพี่เขาอยู่ในสถานะเดียวกันคือ รักผู้ชายด้วยกันแต่ไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้ รู้กันแค่สองคน
ในช่วงที่คบกัน ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าพี่เขาดีกับผมมาก จนไม่มีที่ติ
ผมยอมรับว่ารักพี่เขามาก ซึ่งก่อนหน้าที่จะตัดสินใจเป็นแฟนกัน ผมก็สังเกตุหลายๆอย่างในตัวพี่เขา
ดูว่าพี่เขามีผมคนเดียวรึป่าว ผมก็ถาม พี่เขาก็บอกว่าไม่มีใคร คือหลายๆอย่างในภาพรวมมันน่าเชื่อถือ
พอคบกันได้พักนึง คำว่าพักนึงสำหรับผม คือผมได้รักพี่เขาไปมากแล้ว .
หลังจากนั้นคับ เราก็ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนมากพี่เขาจะพาผมเดินสายทำบุญ ผมชอบนะ นิสัยที่พี่เขาชอบทำบุญ
วันนั้นผมมีความสุขมาก แต่หลังจากที่เที่ยวเสร็จ ผมกลับบ้านโดยให้พี่เขาไปส่งปากทางเข้าบ้าน ไม่ให้ใครเห็น
หลังจากนั้น ผมก็ทำตัวปกติ อยุ่บ้านกะพ่อแม่ พอถึงเวลานอน ก็คุยไลน์กะพี่เขาเหมือนที่เคยทำ
แต่วันนี้รู้สึกแปลกๆ คือคุยไลน์ได้พักนึง ผมรุ้สึกได้ว่าไม่ใช่พี่เขาเป็นคนเล่น
สุดท้ายผมเลยถามว่าใครเป็นเล่น คำตอบที่ได้ทำผม อึ้ง แบบพูดไม่ออกเลยครับ
คำตอบที่ตอบผมคือ "เป็นเมีย พี่เขามีเมียแล้ว" คนที่บอกว่าเป็นเมียก็ถามผมหลายอย่าง พร้อมกับบอกผมว่า
พี่เขามีลูกแล้วสองคน  ณ ตอนนั้น ผมร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก คนที่ผมรัก ตัดสินใจคบผู้ชายด้วยกัน เขาหลอกผมว่าไม่มีใคร
แต่สุดท้ายความจริงคือพี่เขามึลูกแล้ว  ผมก็ขอคุยกับพี่เขา โดยคุยกันทางโทสับ คำแรกที่ได้ยิน คือ "พี่ขอโทด"
ผมยิ่งร้องไห้ใหญ่ วันนนั้นผมนอนไม่กลับทั้งคืน
พอวันต่อมาพี่เขาทักมาว่า ขอโทดสำหรับสิ่งที่พี่ทำลงไป แต่พี่ยอมรับว่าใจพี่มันอยุ่ที่น้องหมดแล้ว พี่ไม่รู้สึกอะไรกับเมียพี่แล้ว
พี่คุยกับน้องพี่มีความสุขมากกว่า อยู่กับน้องพี่มีความสุขมาก ผมได้แต่ร้องไห้
จนทุกวันนี้ ผมรู้สึกผิดว่าทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก เมียพี่เขาคงรับไม่ได้
รับไม่ได้ในสิ่งที่สามีเป็นอยุ่ ซึ่งผมพยายามตัดใจแล้ว แต่พี่เขายังคงขอร้องว่าอย่าทิ้งพี่เขา พี่เขาบอกว่ารักผมมากจริงๆ
ซึ่งในส่วนนี้ผมเชื่อ ว่ารักผมจริง  แต่ติดตรงที่พี่เขามีครอบครัวแล้ว มีลูกแล้ว ผมจึงต้องพยายามถอยออกมา
ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก

>>>>>สุดท้ายนี้ผมอยากขอความเห็นว่า ผมผิดมั้ยกับสิ่งนี้ ซึ่งผมไม่รุ้มาก่อนว่าพี่เขามีครอบครัว<<<<<
และผมขอคำแนะนำหน่อยคับ  ขอความเห็นหน่อยครับ