สวัสดีค่ะ ปกติเราจะตั้งเฉพาะกระทู้รีวิวการท่องเที่ยวนะแต่เหตุการณ์วันวาเลนไทน์เมื่อวานนี้ทำให้นึกหวนไปถึงความรักของเรา จึงอยากมาเล่าเรื่องราวให้ฟังค่ะ ใครที่ท้อกับความรัก ก็ขอให้พักก่อน ...เราเชื่อนะว่าความรักมันคือพรหมลิขิต ถ้าวิ่งตามความรัก ความรักมันยิ่งวิ่งหนี แต่ถ้าเราอยู่เฉยๆเมื่อถึงเวลาของความรักของเราเขาก็จะมาเอง...
....ย้อนไปถึงเหตุการณ์ มิ.ย. 2549 วันนั้นเป็นวันที่แฟนที่คบกันมา 7 ปีนัดพ่อแม่เราไว้ว่าจะส่งพ่อแม่มาสู่ขอ มันคือวันแห่งความสุขที่สาวๆหลายคนรอคอย แต่วันนั้นเราไม่สามารถโทรติดต่อเขาได้เลย จนตกเย็นก่อนเราเลิกงานเขาได้โทรมาพร้อมกับทำให้เราได้รับรู้ว่าเขาได้มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งและมีลูกด้วยกัน เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงตัวเราเลยนะ ชาไปทั้งตัวไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เราเดินใจลอยกลับบ้านเดินเข้าบ้านแบบไม่พูดจาใดๆกับใคร พ่อกับแม่เตรียมอาหารต้อนรับครอบครัวแฟนเราไว้เยอะแยะ แต่เห็นสีหน้าเราก็ไม่มีคำถามใดๆ เหตุการณ์ครั้งนี้มันเจ็บมากกับผู้ชายที่เรารักมาก คบกัน 7 ปีมันมีความทรงจำมากมายที่ยากจะลืม ผู้ชายคนนี้เคยนอกใจเราไปครั้งนึงในตอนคบกันเข้าปีที่2 ครั้งนั้นเขาขอโอกาสกับเราในการเคลียร์ผู้หญิงอีกคน เราให้โอกาสเขาด้วยความเจ็บปวดลึกๆในใจตลอดมา จนมาถึงวันที่เขาขอเราแต่งงานเราดีใจมาก แต่แล้วนี่คืออะไร เขาจะแต่งงานกับเราทั้งที่มีลูกกับผู้หญิงอื่น เขายังมีหน้ามาบอกเราอีกว่าขอเวลาขอโอกาสอีกครั้ง เพราะเขารักเรา แต่ครั้งนี้ เรายอมเป็นฝ่ายเจ็บ เพื่อให้มันจบ แปลกนะเราเคยเป็นคนอ่อนแอที่ร้องไห้ง่ายๆตลอด แต่ครั้งนี้น้ำตามันหดหายไปไหนไม่รู้ มันเจ็บจนชามั้ง
...เราต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ เราบอกตัวเอง ผู้ชายคนนี้ใจร้ายจัง มาทิ้งเราให้เฝ้าคานเมื่ออายุเกือบ 32 โธ่ แล้วเราจะได้ลงจากคานไหมนั่น ช่วงเวลาแห่งความเจ็บเราจะไม่ปล่อยตัวเองให้เหงา เพราะมันยิ่งเศร้า ยิ่งนึกถึง เราแก้ปัญหาการอกหักเราด้วยการหาเพื่อนคุย คุยกับเพื่อนกลับยิ่งคุยยิ่งเศร้า เพราะมันอดหวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆไม่ได้ ....
Soulmate หรือวาสนา...คบกัน 1 เดือนเปลี่ยนสถานะจากคนรู้จักเป็นคู่ชีวิต จากเคยวิ่งตามความรัก เป็นจู่ๆรักก็วิ่งเข้ามาหา
....ย้อนไปถึงเหตุการณ์ มิ.ย. 2549 วันนั้นเป็นวันที่แฟนที่คบกันมา 7 ปีนัดพ่อแม่เราไว้ว่าจะส่งพ่อแม่มาสู่ขอ มันคือวันแห่งความสุขที่สาวๆหลายคนรอคอย แต่วันนั้นเราไม่สามารถโทรติดต่อเขาได้เลย จนตกเย็นก่อนเราเลิกงานเขาได้โทรมาพร้อมกับทำให้เราได้รับรู้ว่าเขาได้มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งและมีลูกด้วยกัน เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงตัวเราเลยนะ ชาไปทั้งตัวไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เราเดินใจลอยกลับบ้านเดินเข้าบ้านแบบไม่พูดจาใดๆกับใคร พ่อกับแม่เตรียมอาหารต้อนรับครอบครัวแฟนเราไว้เยอะแยะ แต่เห็นสีหน้าเราก็ไม่มีคำถามใดๆ เหตุการณ์ครั้งนี้มันเจ็บมากกับผู้ชายที่เรารักมาก คบกัน 7 ปีมันมีความทรงจำมากมายที่ยากจะลืม ผู้ชายคนนี้เคยนอกใจเราไปครั้งนึงในตอนคบกันเข้าปีที่2 ครั้งนั้นเขาขอโอกาสกับเราในการเคลียร์ผู้หญิงอีกคน เราให้โอกาสเขาด้วยความเจ็บปวดลึกๆในใจตลอดมา จนมาถึงวันที่เขาขอเราแต่งงานเราดีใจมาก แต่แล้วนี่คืออะไร เขาจะแต่งงานกับเราทั้งที่มีลูกกับผู้หญิงอื่น เขายังมีหน้ามาบอกเราอีกว่าขอเวลาขอโอกาสอีกครั้ง เพราะเขารักเรา แต่ครั้งนี้ เรายอมเป็นฝ่ายเจ็บ เพื่อให้มันจบ แปลกนะเราเคยเป็นคนอ่อนแอที่ร้องไห้ง่ายๆตลอด แต่ครั้งนี้น้ำตามันหดหายไปไหนไม่รู้ มันเจ็บจนชามั้ง
...เราต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ เราบอกตัวเอง ผู้ชายคนนี้ใจร้ายจัง มาทิ้งเราให้เฝ้าคานเมื่ออายุเกือบ 32 โธ่ แล้วเราจะได้ลงจากคานไหมนั่น ช่วงเวลาแห่งความเจ็บเราจะไม่ปล่อยตัวเองให้เหงา เพราะมันยิ่งเศร้า ยิ่งนึกถึง เราแก้ปัญหาการอกหักเราด้วยการหาเพื่อนคุย คุยกับเพื่อนกลับยิ่งคุยยิ่งเศร้า เพราะมันอดหวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆไม่ได้ ....