สวัสดีครับ ตัวผมเองหรือทุกๆคน ก็ต้องมีเพื่อน มาหลายๆสมัย บางคนสนิทบางคนก็แค่ผ่านมาให้รู้จักแปบเดียว งั้นผมขอจำแนกเพื่อนแต่ละสมัยของผมนะครับ
1.เพื่อนสมัยเด็ก(ใกล้บ้าน)
เพื่อนสมัยนี้ผมว่าทุกคนต้องมี บางคนสนิทเพราะบ้านใกล้กันเล่นด้วยกัน บางคนไม่มีเพราะบ้านอาจอยู่ไกล เพื่อนกลุ่มนี้ก็จะมีตั้งแต่รุ่นเล็กรุ่นน้องรุ่นพี่ เคยเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็ก บางคนสนิทกับเราแต่มีเหตุต้องย้ายบ้าน ไปอยู่ที่อื่นทำเอาผมตอนเด็กๆเศร้าไปหลายวัน ปัจจุบันเพื่อนๆกลุ่มนี้ ก็ยังเห็นหน้าอยู่บ้างแต่ไม่ค่อยสนิทเพราะแยกย้ายกันไปหมด บางคนทำงานมีครอบครัวแล้ว ส่วนรุ่นน้องๆก็เรียนระดับม.ปลาย-มหาลัยหมดแล้ว
2.เพื่อนสมัยอนุบาล-ประถมต้น
เพื่อนกลุ่มนี้จะว่าหายสาปสูญไปเลย ผมเองมีคนมาทักก็จำกันไม่ได้ แต่บางคนก็ยังจำได้เพราะตามมาเรียนมัธยมด้วยกัน จนถึงปัจจุบันยังพอเห็นเพื่อนกลุ่มนี้ทักทายกันอยู่บ้าง ผมเองก็ดีใจที่จำกันได้แต่ไม่ได้สนิทอะไร
3.เพื่อนสมัยประถมปลาย
ผมย้ายจากร.ร.เดิม เพื่อนกลุ่มนี้เป็นเพื่อนที่ผมคิดว่าจะสนิทที่สุด ดีที่สุดสำหรับผม เพราะความทรงจำกับร.ร.แห่งนี้ดีมาก แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น และผมก็ไม่คิดว่าเพื่อนสมัยนี้ของผมจะรวมกลุ่มกันได้ เพื่อนผู้หญิงบางคนทำตัวไฮโซมาก หยิ่งอีกต่างหาก ตอนแรกดีใจที่รับเพื่อนเราในfacebook ไปๆมาๆทักไม่ตอบแล้วกดอันเฟรนเราเฉยเลย เออดี!! บางคนลืมเพื่อนไปเลยแบบไม่สนใจ ปกติผมมีเพื่อนที่สนิทกันอยู่3คน นัดกันเจอตลอด ทำกับข้าวคุยกัน ช่วงนั้นพวกผมมีนโยบายรวมเพื่อนเก่า แล้วเจอเพื่อนเก่าคนนึงรับมาคุยในกลุ่ม อยู่ไปอยู่มา ผมทะเลาะกับเพื่อนคนที่เข้ามา ไปๆมาๆลากยาว ผมอยากจบเลยหยุดและหายไป จากนั้นก็มีการพูดกันในวงกว้าง เอาผมไปนินทาลับหลัง ไม่มีใครฟังเหตุผลผมเลย ผมไม่ได้อธิบายอะไรสักอย่าง ทำให้เพื่อนๆสมัยประถมหลายคนเกลียดผมไปเกือบหมดเลย จากที่สนิทกันไปมาหาสู่กันในเวลาว่าง หมดกัน มิตรภาพพังทลาย และผมเชื่อว่ากลุ่มนี้จะไม่มีทางรวมกันได้แม้แต่งานเลี้ยงรุ่นหรืองานต่างๆของเพื่อน ดูบางคนสิ ทำตัวหยิ่งขนาดนั้น แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังคุยกันบ้างครับ แต่น้อยมาก
4.เพื่อนสมัยมัธยมต้น
เพื่อนกลุ่มนี้สำหรับผมตอนแรกคิดว่า จะลืมกันไปหมด และไม่ค่อยดี เพราะตอนสมัยเรียนม.ต้นผมมีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใครๆก็ไม่ค่อยรู้จัก ฐานันดรไร้ตัวตนหน่ะครับ5555555 สมัยเรียนก็ธรรมดาในห้องจะแบ่งเป็นกลุ่มๆกันอยู่แล้ว ผมก็มีสนิทกันหลายคนนะ บางชอบแกล้ง บางคนทะเลาะกันเป็นปีๆ เวลาเจอกันก็เฮฮาสนุกสนานเมื่อเจอกันตลอด บางคนมันแกล้งผม ทะเลาะกับผมแรงๆก็ยังจำกันได้ทักทายตลอด กลุ่มนี้ผมประทับใจครับเพราะผมเองที่เป็นคนลืมและหายๆไป เพื่อนกลุ่มนี้กลับไม่ว่าไร แต่ปัจจุบันความสนิทอาจลดลงเพราะห่างหายกันมานานมาก
5.เพื่อนสมัยช่างกล ปวช. - ปวส.
นับว่าเป็นช่วงที่สนุกที่สุดในชีวิตวัยรุ่นเลยครับ เพราะอยู่ด้วยกันมายาวนานหลายปี มีวีรกรรมแสบๆร่วมกันมากมาย มีเรื่องต่างๆ หนีส้นเท้า55555 เฮฮาหนีเรียนไปเที่ยวไปกินเหล้า เพื่อนสมัยนี้นิสัยหลากหลายครับ บางคนอยู่นานจนจบ หลายคนก็ไม่จบ ตอนปี1เข้ามา50ตอนจะจบเหลือไม่ถึง20 บางคนโคตรกวนส้นเท้าทำให้เพื่อนเกลียดจนโดนแบนไม่มีใครคบ บางคนโคตรจะขี้งกเลยครับให้ออกอะไรไม่เคยออกเงินช่วย บางคนชวนกินแต่เหล้า บางคนเรียนเก่งแต่เล่นแต่เกม บางคนหาแต่เรื่องมาให้แต่สนุกดีครับ เพื่อนกลุ่มนี้ช่วยเหลือกันดีครับ ประทับใจหลายอย่างและเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันเจอกันได้ตลอด หลายคนเบนสายจากช่างกลไปเรียนต่อและทำงานอย่างอื่นกันหมด ถึงแม้พวกนี้บางคนจะแค่เพื่อนกินชวนเสียเงินตลอดแต่ช่างเถอะ เพื่อนกัน
6.เพื่อนสมัยทหารเกณฑ์
เพื่อนสมัยนี้ทุกคนเหมือนรักกันดีเพราะกอดคอร่วมชะตากรรมอันสุดโหดมาด้วยกัน ทำผิดคนเดียว ซวยทั้งกองร้อย มีทุกประเภทครับตั้งแต่คนเขียนหนังสือไม่ได้อ่านไม่ออกจนถึงคนจบป.โท บ้านรวยบ้านจนมีรวมกันหมด แต่เพื่อนกลุ่มนี้เหมือนผ่านมาแค่มารู้จัก จาก77คน เหลือเพียงไม่ถึง20คนที่คุยกันอยู่ เพราะแยกย้ายไปตามหน้าที่ตามหน่วยต้นสังกัด บางคนปลดประจำการไปก่อนก็หายสาปสูญกันไปเลย มีบางคนอาศัยแต่จะยืมเงินไปซื้อยาบ้าสูบเพื่อนแบบนี้ผมไม่คบเลย ปัจจุบันที่สนิทมีอยู่คนนึงสนิทมากเพราะอยู่เข้าเวรคู่กันตลอด ก็ยังติดต่อกันอยู่ ก็ยังพอมีมิตรภาพดีๆจากเพื่อนๆทหารด้วยกันอยู่หลายคนตลอดมา
ไม่มีอะไรมากครับแค่อยากระบายถึงเพื่อนๆที่เคยพบเจอมา เพื่อนบางคนคุยได้ทุกเรื่อง แต่บางคนบางเรื่องอย่าไปคุยอาจจะไม่เหมาะ อย่างผมเป็นคนที่พูดตรงๆไม่ค่อยรักษาน้ำใจใคร อาจจะมีเพื่อนหลายคนเกลียดผมบ้าง นินทาลับหลังบ้าง แต่ช่างเถอะครับบางคนรับได้เพราะรู้นิสัยเราดี แต่บางคนผมก็ต้องหลีกเลี่ยงไม่พูดบางเรื่อง ถ้าพูดจะทำให้ทะเลาะกัน จากที่ผ่านเพื่อนๆหลายสมัยมา เห็นชัดเจนเรื่องชีวิตของแต่ละคน บางคนไม่ติดต่อใครเพราะอาจจะยังไม่ได้ดี บางคนประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว มีบ้านมีรถมีครอบครัว บางคนกำลังตั้งตัว รับราชการ ต่างๆ ส่วนผมมีเพื่อนที่คุยได้ทุกเรื่องทัศนคติตรงกัน แต่ไปเป็นตำรวจเลยไม่มีเวลาคุยกัน เหงาครับ ตอนนี้ผมว่างอยู่บ้าน อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมเพิ่งกลับมาเรียนเพราะไปเป็นทหารมา เพื่อนกลุ่มต่อไปก็เป็นเพื่อนระดับมหาวิทยาลัยที่มีแต่รุ่นน้องๆ และถัดไปคงเป็นเพื่อนวัยทำงาน ไม่รู้จะเจอแบบเพื่อนแบบไหนอีก
สุดท้ายแล้วขอบคุณ pantip และทุกคนที่เข้ามาอ่านที่ได้ให้ผมมาระบายออกทางนี้
ผมมีเพื่อนเยอะแต่ปัจจุบันรู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีเพื่อน(ระบายเรื่องเพื่อนทุกรูปแบบที่เจอมา)
1.เพื่อนสมัยเด็ก(ใกล้บ้าน)
เพื่อนสมัยนี้ผมว่าทุกคนต้องมี บางคนสนิทเพราะบ้านใกล้กันเล่นด้วยกัน บางคนไม่มีเพราะบ้านอาจอยู่ไกล เพื่อนกลุ่มนี้ก็จะมีตั้งแต่รุ่นเล็กรุ่นน้องรุ่นพี่ เคยเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็ก บางคนสนิทกับเราแต่มีเหตุต้องย้ายบ้าน ไปอยู่ที่อื่นทำเอาผมตอนเด็กๆเศร้าไปหลายวัน ปัจจุบันเพื่อนๆกลุ่มนี้ ก็ยังเห็นหน้าอยู่บ้างแต่ไม่ค่อยสนิทเพราะแยกย้ายกันไปหมด บางคนทำงานมีครอบครัวแล้ว ส่วนรุ่นน้องๆก็เรียนระดับม.ปลาย-มหาลัยหมดแล้ว
2.เพื่อนสมัยอนุบาล-ประถมต้น
เพื่อนกลุ่มนี้จะว่าหายสาปสูญไปเลย ผมเองมีคนมาทักก็จำกันไม่ได้ แต่บางคนก็ยังจำได้เพราะตามมาเรียนมัธยมด้วยกัน จนถึงปัจจุบันยังพอเห็นเพื่อนกลุ่มนี้ทักทายกันอยู่บ้าง ผมเองก็ดีใจที่จำกันได้แต่ไม่ได้สนิทอะไร
3.เพื่อนสมัยประถมปลาย
ผมย้ายจากร.ร.เดิม เพื่อนกลุ่มนี้เป็นเพื่อนที่ผมคิดว่าจะสนิทที่สุด ดีที่สุดสำหรับผม เพราะความทรงจำกับร.ร.แห่งนี้ดีมาก แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น และผมก็ไม่คิดว่าเพื่อนสมัยนี้ของผมจะรวมกลุ่มกันได้ เพื่อนผู้หญิงบางคนทำตัวไฮโซมาก หยิ่งอีกต่างหาก ตอนแรกดีใจที่รับเพื่อนเราในfacebook ไปๆมาๆทักไม่ตอบแล้วกดอันเฟรนเราเฉยเลย เออดี!! บางคนลืมเพื่อนไปเลยแบบไม่สนใจ ปกติผมมีเพื่อนที่สนิทกันอยู่3คน นัดกันเจอตลอด ทำกับข้าวคุยกัน ช่วงนั้นพวกผมมีนโยบายรวมเพื่อนเก่า แล้วเจอเพื่อนเก่าคนนึงรับมาคุยในกลุ่ม อยู่ไปอยู่มา ผมทะเลาะกับเพื่อนคนที่เข้ามา ไปๆมาๆลากยาว ผมอยากจบเลยหยุดและหายไป จากนั้นก็มีการพูดกันในวงกว้าง เอาผมไปนินทาลับหลัง ไม่มีใครฟังเหตุผลผมเลย ผมไม่ได้อธิบายอะไรสักอย่าง ทำให้เพื่อนๆสมัยประถมหลายคนเกลียดผมไปเกือบหมดเลย จากที่สนิทกันไปมาหาสู่กันในเวลาว่าง หมดกัน มิตรภาพพังทลาย และผมเชื่อว่ากลุ่มนี้จะไม่มีทางรวมกันได้แม้แต่งานเลี้ยงรุ่นหรืองานต่างๆของเพื่อน ดูบางคนสิ ทำตัวหยิ่งขนาดนั้น แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังคุยกันบ้างครับ แต่น้อยมาก
4.เพื่อนสมัยมัธยมต้น
เพื่อนกลุ่มนี้สำหรับผมตอนแรกคิดว่า จะลืมกันไปหมด และไม่ค่อยดี เพราะตอนสมัยเรียนม.ต้นผมมีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใครๆก็ไม่ค่อยรู้จัก ฐานันดรไร้ตัวตนหน่ะครับ5555555 สมัยเรียนก็ธรรมดาในห้องจะแบ่งเป็นกลุ่มๆกันอยู่แล้ว ผมก็มีสนิทกันหลายคนนะ บางชอบแกล้ง บางคนทะเลาะกันเป็นปีๆ เวลาเจอกันก็เฮฮาสนุกสนานเมื่อเจอกันตลอด บางคนมันแกล้งผม ทะเลาะกับผมแรงๆก็ยังจำกันได้ทักทายตลอด กลุ่มนี้ผมประทับใจครับเพราะผมเองที่เป็นคนลืมและหายๆไป เพื่อนกลุ่มนี้กลับไม่ว่าไร แต่ปัจจุบันความสนิทอาจลดลงเพราะห่างหายกันมานานมาก
5.เพื่อนสมัยช่างกล ปวช. - ปวส.
นับว่าเป็นช่วงที่สนุกที่สุดในชีวิตวัยรุ่นเลยครับ เพราะอยู่ด้วยกันมายาวนานหลายปี มีวีรกรรมแสบๆร่วมกันมากมาย มีเรื่องต่างๆ หนีส้นเท้า55555 เฮฮาหนีเรียนไปเที่ยวไปกินเหล้า เพื่อนสมัยนี้นิสัยหลากหลายครับ บางคนอยู่นานจนจบ หลายคนก็ไม่จบ ตอนปี1เข้ามา50ตอนจะจบเหลือไม่ถึง20 บางคนโคตรกวนส้นเท้าทำให้เพื่อนเกลียดจนโดนแบนไม่มีใครคบ บางคนโคตรจะขี้งกเลยครับให้ออกอะไรไม่เคยออกเงินช่วย บางคนชวนกินแต่เหล้า บางคนเรียนเก่งแต่เล่นแต่เกม บางคนหาแต่เรื่องมาให้แต่สนุกดีครับ เพื่อนกลุ่มนี้ช่วยเหลือกันดีครับ ประทับใจหลายอย่างและเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันเจอกันได้ตลอด หลายคนเบนสายจากช่างกลไปเรียนต่อและทำงานอย่างอื่นกันหมด ถึงแม้พวกนี้บางคนจะแค่เพื่อนกินชวนเสียเงินตลอดแต่ช่างเถอะ เพื่อนกัน
6.เพื่อนสมัยทหารเกณฑ์
เพื่อนสมัยนี้ทุกคนเหมือนรักกันดีเพราะกอดคอร่วมชะตากรรมอันสุดโหดมาด้วยกัน ทำผิดคนเดียว ซวยทั้งกองร้อย มีทุกประเภทครับตั้งแต่คนเขียนหนังสือไม่ได้อ่านไม่ออกจนถึงคนจบป.โท บ้านรวยบ้านจนมีรวมกันหมด แต่เพื่อนกลุ่มนี้เหมือนผ่านมาแค่มารู้จัก จาก77คน เหลือเพียงไม่ถึง20คนที่คุยกันอยู่ เพราะแยกย้ายไปตามหน้าที่ตามหน่วยต้นสังกัด บางคนปลดประจำการไปก่อนก็หายสาปสูญกันไปเลย มีบางคนอาศัยแต่จะยืมเงินไปซื้อยาบ้าสูบเพื่อนแบบนี้ผมไม่คบเลย ปัจจุบันที่สนิทมีอยู่คนนึงสนิทมากเพราะอยู่เข้าเวรคู่กันตลอด ก็ยังติดต่อกันอยู่ ก็ยังพอมีมิตรภาพดีๆจากเพื่อนๆทหารด้วยกันอยู่หลายคนตลอดมา
ไม่มีอะไรมากครับแค่อยากระบายถึงเพื่อนๆที่เคยพบเจอมา เพื่อนบางคนคุยได้ทุกเรื่อง แต่บางคนบางเรื่องอย่าไปคุยอาจจะไม่เหมาะ อย่างผมเป็นคนที่พูดตรงๆไม่ค่อยรักษาน้ำใจใคร อาจจะมีเพื่อนหลายคนเกลียดผมบ้าง นินทาลับหลังบ้าง แต่ช่างเถอะครับบางคนรับได้เพราะรู้นิสัยเราดี แต่บางคนผมก็ต้องหลีกเลี่ยงไม่พูดบางเรื่อง ถ้าพูดจะทำให้ทะเลาะกัน จากที่ผ่านเพื่อนๆหลายสมัยมา เห็นชัดเจนเรื่องชีวิตของแต่ละคน บางคนไม่ติดต่อใครเพราะอาจจะยังไม่ได้ดี บางคนประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว มีบ้านมีรถมีครอบครัว บางคนกำลังตั้งตัว รับราชการ ต่างๆ ส่วนผมมีเพื่อนที่คุยได้ทุกเรื่องทัศนคติตรงกัน แต่ไปเป็นตำรวจเลยไม่มีเวลาคุยกัน เหงาครับ ตอนนี้ผมว่างอยู่บ้าน อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมเพิ่งกลับมาเรียนเพราะไปเป็นทหารมา เพื่อนกลุ่มต่อไปก็เป็นเพื่อนระดับมหาวิทยาลัยที่มีแต่รุ่นน้องๆ และถัดไปคงเป็นเพื่อนวัยทำงาน ไม่รู้จะเจอแบบเพื่อนแบบไหนอีก
สุดท้ายแล้วขอบคุณ pantip และทุกคนที่เข้ามาอ่านที่ได้ให้ผมมาระบายออกทางนี้