สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ถ้าผิดพลาดอะไรขอโทษไว้ก่อนเลยนะคะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราคิดว่าตัวเองเป็นเลสเบี้ยนค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.5 เราชอบมองผู้หญิงด้วยกันเอง ชอบมองผู้หญิงสวยๆ เวลามองแล้วมันรู้สึกดีอ่ะค่ะ ยิ่งถ้าเป็นคนที่เราชอบแล้วเราละสายตาไม่ได้เลย เราเป็นตั้งแต่ประถมแล้วค่ะ รู้ตัวตอนประมาณป.5 แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าก็แค่ชอบ+ชื่นชมเฉยๆมั้ง
พอเข้ามัธยมถึงรู้ว่ามันไม่ใช่คือชอบ+ชื่นชม มันมากกว่านั้นเยอะเลย เราไม่รู้ว่าเราเป็น เรากลัว เราคิดตลอดเลยว่า เพื่อนเราจะรับได้มั้ย พ่อแม่ ญาติพี่น้องเราอีก เค้าต้องผิดหวังมากแน่ๆ เราไม่เคยคุยกับแม่เรื่องนี้ค่ะ ไม่เคยคุยกับครอบครัวเรื่องนี้เลย
เราเคยมีแฟนนะคะ เป็นผู้ชาย แต่คบใครก็ต้องเลิกทุกคนเลย ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เราเลยโสด รู้สึกว่าผู้ชายไม่ใช่สำหรับเราค่ะ
เราชอบคนๆนึงค่ะ ตอนนั้นอยู่ม.2 (เด็กกระแดะ) เธอเป็นครูของเราเอง เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงเลย
เธอมีนิสัยแปลกๆ ทำให้คนอื่นไม่ค่อยอยากยุ่งด้วย เลยมีแค่เรา(ที่เป็นนักเรียน) คุยกับเธอมากกว่าคนอื่นอยู่กับเธอบ่อยกว่าคนอื่น เธอสอนม.2 กับม.3 เราเลยได้อยู่กับเธอ 2 ปี ได้สัมผัสเธอในมุมมองที่คนอื่นไม่เคยสัมผัส ยิ่งรู้จักเรายิ่งรักเธอค่ะ เราไม่รู้ว่านิยามของความรักคืออะไร แต่เรมั่นใจว่าที่เรามีในใจคือรัก เรารักเธอมาก เราไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ ไม่อยากเห็นเธอฟุ้งซ่าน อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา อยากอยู่ข้างๆเธอ อยากปลอบเธอตอนเธอมีเรื่องไม่สบายใจ อยากกอดเธอไว้แล้วบอกว่าเธอยังมีเรา...นอกเรื่องเยอะแล้ว อีกอย่างคือเราชอบดูหนังเลสด้วย ดูมาหลายเรื่องแล้ว ชอบมากอ่ะ รู้สึกมันตรงกับความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก ถถถถถ เราเหมือนคนโรคจิตเลยอ่ะ จิตตกมาก จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ กลัวคนอื่นเค้ามองไม่ดี กลัวจะโดนตราหน้าว่าชอบเพศเดียวกัน กลัวเพื่อนไม่คบ สังคมมัธยมซับซ้อนกว่าที่คิดนะคะ ใจนึงก็รักอีกใจนึงก็กลัว...เราว่าจะโทรหาสายด่วนสุขภาพจิตแล้วค่ะ แต่ไม่กล้า+ไม่มีเวลาด้วย คือ อีกปีเดียวเราก็จะจบม.6 แล้ว เดี๋ยวเราก็ต้องเข้ามหาลัย ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตของตัวเองยังไงดี เรากลัวค่ะ กลัวไปหมดเลย....เราขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
เราเป็นเลสเบี้ยนและเราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี....
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราคิดว่าตัวเองเป็นเลสเบี้ยนค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.5 เราชอบมองผู้หญิงด้วยกันเอง ชอบมองผู้หญิงสวยๆ เวลามองแล้วมันรู้สึกดีอ่ะค่ะ ยิ่งถ้าเป็นคนที่เราชอบแล้วเราละสายตาไม่ได้เลย เราเป็นตั้งแต่ประถมแล้วค่ะ รู้ตัวตอนประมาณป.5 แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าก็แค่ชอบ+ชื่นชมเฉยๆมั้ง
พอเข้ามัธยมถึงรู้ว่ามันไม่ใช่คือชอบ+ชื่นชม มันมากกว่านั้นเยอะเลย เราไม่รู้ว่าเราเป็น เรากลัว เราคิดตลอดเลยว่า เพื่อนเราจะรับได้มั้ย พ่อแม่ ญาติพี่น้องเราอีก เค้าต้องผิดหวังมากแน่ๆ เราไม่เคยคุยกับแม่เรื่องนี้ค่ะ ไม่เคยคุยกับครอบครัวเรื่องนี้เลย
เราเคยมีแฟนนะคะ เป็นผู้ชาย แต่คบใครก็ต้องเลิกทุกคนเลย ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เราเลยโสด รู้สึกว่าผู้ชายไม่ใช่สำหรับเราค่ะ
เราชอบคนๆนึงค่ะ ตอนนั้นอยู่ม.2 (เด็กกระแดะ) เธอเป็นครูของเราเอง เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงเลย
เธอมีนิสัยแปลกๆ ทำให้คนอื่นไม่ค่อยอยากยุ่งด้วย เลยมีแค่เรา(ที่เป็นนักเรียน) คุยกับเธอมากกว่าคนอื่นอยู่กับเธอบ่อยกว่าคนอื่น เธอสอนม.2 กับม.3 เราเลยได้อยู่กับเธอ 2 ปี ได้สัมผัสเธอในมุมมองที่คนอื่นไม่เคยสัมผัส ยิ่งรู้จักเรายิ่งรักเธอค่ะ เราไม่รู้ว่านิยามของความรักคืออะไร แต่เรมั่นใจว่าที่เรามีในใจคือรัก เรารักเธอมาก เราไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ ไม่อยากเห็นเธอฟุ้งซ่าน อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา อยากอยู่ข้างๆเธอ อยากปลอบเธอตอนเธอมีเรื่องไม่สบายใจ อยากกอดเธอไว้แล้วบอกว่าเธอยังมีเรา...นอกเรื่องเยอะแล้ว อีกอย่างคือเราชอบดูหนังเลสด้วย ดูมาหลายเรื่องแล้ว ชอบมากอ่ะ รู้สึกมันตรงกับความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก ถถถถถ เราเหมือนคนโรคจิตเลยอ่ะ จิตตกมาก จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ กลัวคนอื่นเค้ามองไม่ดี กลัวจะโดนตราหน้าว่าชอบเพศเดียวกัน กลัวเพื่อนไม่คบ สังคมมัธยมซับซ้อนกว่าที่คิดนะคะ ใจนึงก็รักอีกใจนึงก็กลัว...เราว่าจะโทรหาสายด่วนสุขภาพจิตแล้วค่ะ แต่ไม่กล้า+ไม่มีเวลาด้วย คือ อีกปีเดียวเราก็จะจบม.6 แล้ว เดี๋ยวเราก็ต้องเข้ามหาลัย ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตของตัวเองยังไงดี เรากลัวค่ะ กลัวไปหมดเลย....เราขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ