สวัสดีค่ะ พอดีเราอย่ามีเรื่องมาระบาย คือในตอนสมัยมัธยมเราเป็นเด็กที่ดื้อมาก ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ชอบหนี้ออกจากบ้าน ไม่เข้าเรียนทำให้พ่อแม่เสียใจ ย้ายที่เรียนปีละ1ที่ แต่สิ่งที่เราไม่เคยทำคือติดยาลองยา นอกนั้นลองทำหมด จนมาถึงช่วงวัย22เรสแต่งงานมีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่เรามักจะทำงานขายของไม่รุ่งเอาสะเลย เงินเข้ามาก็มีเรื่องต้องใช้ เป็นโรคที่รักษาไม่หายเกี่ยวกับกระดูกทุกวันต้องทรมานมากปวดคอปวดหัวปวดหลัง ขาแขนชา และที่สุดในตอนนี้ คือเราต้องดูแลน้องสาววัย17ปี ที่ดื้อมาก น่องสาวเราไม่เชื่อหังพ่อแม่เถี่ยงพอแม่หนี้เที่ยว ซึ้งตอนนี้เราต้องคอยดูคอยเป็นห่วงน้องในใจทุกครั้งที่สอนน้องมันช่างเหมือนกระจกสาองชีวิตเรา ตอนนี้เราเข้าใจคนเป็นพ่อแม่พี่น้องที่คอยด่าว่าเป็นห่วงเราตลอด เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่วันไหนเราจะชดใช่กรรมนี้หมดสักที มันทำให้เราเป็นไมเกรน เราไม่อยากให้น้องสาวเราพลาดก่อนโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ
อย่างงี้เค้าเรียกว่าเวรกรรมตามทันรึเปล่า