รักครั้งใหม่กับนร.ทหาร กับรักครั้งเก่าของเด็กมหาลัย

สวัสดีค่ะ ทุกคนตั้งในกระทู้สนทนาไม่ได้ ขอมาตั้งในนี้แทนแล้วกันนะค่ะ คือมีเรื่องทั้งอยากระบายและอยากได้ความคิดเห็น เรื่องมีอยู่ว่า
1.พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ ซึ่งเป็นวันครบรอบของแฟนเก่า11 เดือนซึ่งเคยมุแพลนเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกันแต่ดันเลิกกันซะก่อน แป้วววเลยค่ะ มันเป็นความรักที่ฝังใจนะค่ะ เราพบเจอกัน แบบเหมือนชะตาเล่นตลก เจอครั้งแรกนีาหน้าเขาเรายังไม่มอง จนเรากลายเป็นคู่จิ้นกัน จนได้ตัดสินใจคบหากัน แต่ยังไม่มีใครรู้เรื่องของเราเลยค่ะ จนทุกคนรู้ตอนที้เราคบกัน2 เดือนกว่าๆแล้ว ตอนนั้นความรักของเรามันเป็นเหมือนดังฝันมากๆเเลยค่ะ อยากให้ทุกคนจินตนาการกับคำว่า "เจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายเย็นชา " ((เหมือนซีรีย์เลย55555)) เขาไม่ใช่คนขี้หึงนะค่ะ ไม่เทคแคร์ด้วย แต่เขากลับจำลายละเอียดของเราได้ทุกอย่าง ตอนนั้นไม่เจอหน้ากันประมาน 1 เดือน แต่ว่าโทรหากันทุกวันนะค่ะ แต่ช่วงวันเกิดเขา เราเป็นผู้หญิงที่เหมือนผู้ชายมากๆ ไม่โรแมนติกอะไรเลย ไปแฮปปี้บิทเดย์ ขาก้อแค่พาไปกินราเมน 555555 ((กรรมของมัน)) แต่พอหลังจากวันเกิดเขาไม่กี่วัน เขาก้อหายไปแบบนึกว่าตายไปแล้ว ช่งงนั้นเราเปิดเทอมพอดี เลยไม่มีเวลาเจอกันเลย จนเวลาผ่านไปเข้าช่วงประมาน เดือน กรกฎาคม 2558 ที่ผ่านมา เรื่องราวชักเริ่มกลับตาลปัตร เขาไม่รับโทรศัพท์ บ่อยมากขึ้น หายไปบ่อยมากขึ้น แต่โชคยังดี สาเหตุที่เขาหายไปเป็นเพราะติดเพื่อน ไม่ใช่เรื่องผู้หญิง ((แอบกลัว)) แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาดีกะเราเหมือนเดิมม จนช่วงเดือนกันยายน 2558 ที่ผ่านมา มันเหมือนกับเป็นช่วงโปรโมชั่น โอ้ยยยย ทำให้เขินได้มทุกวัน แต่มันคือโปรโมชั้นไงค่ะ พอมาเดือนตุลาคม ไลน์ไป 200 ข้อความ แม้งไม่ตอบเลยค่ะ บอกว่าไปอยู่หอเพื่อน ไอ้เราก็เชื่อ เพราะว่าไม่ชอบก้าวก่ายเรื่องเพื่อนเขา จนมาวันที่27/10/2558 วันหายนะของเราก้อมาถึง ร้องไห้หนักมากก มันบอกเลิกค่ะ นึกในใจ กุทำไรผิดวะเนี่ยยย แม้งหลอกกู ถามว่าถ้ารักกันจริงทำไมไม่คุยกันดีๆบอกเลิกทำไม เหตุผลที่ทำให้เรากล้าตึดสินใจ คือเรื่องที่มันบอกว่าไปหอเพื่อน ความจริงแล้วมันไปนอนหอผู้หญิงคนนึง ที่เป็นเด็ก ตจว.เข้ามาเรียนในกรุงเทพ คือแบบ ยอมรับนะว่านางสวยกว่า แต่ทำไมอ่ะ ผญ ดูดบุหรี่ แล้วแบบ เออ ตามใจเว้ย เราเคารพการตัดสินใจ ตั้งแต่โดนบอกเลิกมา ร้องไห้เหมือนกับหมาที่บ้านตายอ่ะค่ะ แล้วเขาเป็นคนที่เราคบนานมากที่สุดด้วย เราไม่ชอบมีแฟนด้วย แล้วเขามาเป็นส่วนหนึ่บในชีวิต พอเขาหายไปเป็นธรรมดาที่จะเสียใจ มันกลายเป็นปมที่ฝังใจเรามาตลอด จนตอนนี้เลิกกันมาจะ4 เดือนแล้ว ถามว่าทำใจได้ไหม ได้แน่นอน เขาอยู่ได้ เราก็ต้องอยูาได้ค่ะคิดแบบนี้สตรองงงดีค่ะ คำที่เราจำได้ขึ้นใจเลยคือ

"ขอให้เจอคนที่ดีกว่า....นะ"
"เค้าก็รักแกนะ แต่มันไม่ได้มากพอที่จะทำให้เค้ารู้สึกโชคดี ที่มีแกอ่ะ"

จ้าาาาจำฝังกระดูกเลยยย เห้อออ
บ่นมายาวแล้ว ตอนนี้เราง่วง ขอไปนอนก่อนนะค่ะเดะจะมาต่อค่าา

อันนี้เป็นประเด็น รักครั้งเก่าที่ยังไมีลืมนะค่ะ
เดี๋ยวจะมาต่อประเด็นรักครั้งใหม่  ค่าาาา สวีทดรีมนะค่ะ