ค่ะ ! อ่านไม่ผิดค่ะ อิฉันขอฉลองวาเลนไทน์ปีนี้กับผู้ชาย 3 คนที่อิฉันหมายมั่นปั้นมือมานานว่าต้องขอจัดฉลองพร้อมกันให้ได้ในบอร์ดพันทิปนี้
เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นเรื่องราวความรักหยำฉ่าของอิฉันถึงการผ่านพบมากับผู้ชายถึง 3 คนติด กับชีวิตอันน่าอดสูที่วาสนามักจะพามาให้เจอะเจอกับผู้ชายโหลยโท่ยที่พาเหรดกันเข้ามาสร้างความปั่นป่วนในชีวิตอันแสนเพอเฟ็คของอิฉัน
ทุกคนในเรื่องมีตัวตนอยู่จริง แต่อย่าพยายามสืบหาเลยค่ะ
สัพเพสัตตา อเวรา โหนตุ... อย่าถือโทษโกรธกันเลยค่ะ พวกคุณทำกับอิฉันก่อนเองทั้งนั้น
// คำแสลง คำก้าวร้าว คำสบถ เพียบค่ะ !!!
// โลกสวยแนะนำให้กดปิดไปอ่านจีบันแทนค่ะ
// เอนี่เว... อิฉันเป็นเก้งสาวค่ะ
เริ่มค่ะ !!!
14 ก.พ. 54
อิฉันในวัย 17 หัวโปกกะโหลกไขว้กับโคนผมเขียวๆ ที่เพิ่งถูกไถไปหมาดๆ ช่วงต้นเดือน กำลังใจเต้นตุ๊มต่อมกับการนัดเจอคนที่คุยในเฟสบุคมาสักพัก... สักพักที่ว่าคือ 3 วันก่อนหน้าค่ะ 555 จู่ๆ ฮีโผล่มาจากไหนไม่รู้ มาแอดเฟสอิฉันแล้วทักมาคุยเฉ้ยยยย อิฉันก็ใช้อินเนอร์ความ #โคโค่อิจิบันยะ ผสมความคันส่วนตัวปล่อยเลยตามเลย
ก็ฮีหล่อโนะ 555
สมัยนั้นเทคโนโลยีแอพแต่งรูปยังไม่ล้ำหน้าเท่าสมัยนี้ค่ะ อิฉันเลยวางใจได้ระดับหนึ่ง
ฮีชื่อพี่เจค่ะ (นามสมมุติ) พี่เจตัวจริงก็หน้าตามในรูปล่ะค่ะ ฮีเป็นลูกครึ่งสายเอเชียน หน้าคม ติดที่ความสูงที่เท่ามาตรฐานชายไทยไปหน่อย ผิดกับลูกครึ่งทั่วไปที่จะหุ่นชะลูดเป็นเสาไฟฟ้า
ด้วยวัยขบเผาะทั้งร่างกาย และความคิด บวกความแห้งขอดมานาน อิฉันแทบจะไม่คิดหน้าคิดหลังอยากจะคว้าพี่เจมาทำพันธุ์ตั้งแต่แรกเห็น
แหม่... อิฉันในวัย 17 ก็ใช่ย่อย 555
ปีนั้นวันที่ 14 ก.พ. เป็นวันวาเลนไทน์พร้อมกับมาฆบูชาค่ะ อิฉันชวนพี่เจไปเวียนเทียนที่วัดแถวบ้าน พร้อมกับอวดใบเซียมซีที่บอกว่าจะมีแฟนในเร็ววัน
"เซียมซีบอกจะมีคู่อะพี่ ไม่เห็นจะมีวี่แววอะไรเลย"
อิฉันยิ้มมารยาใสซื่อหยอดลงไปหนึ่งดอกพร้อมกรุยทางสู่แผนขั้นถัดไป
15 ก.พ. 54
วันถัดมาคือวันสอบ O-NET ของอิฉันค่ะ ทันทีที่อิฉันสอบเสร็จ อิฉันเข้าบทของอีพริ้งคนเริงเมือง โทรหาให้พี่เจมากินข้าวเป็นเพื่อนทันที
อิฉันนัดเจอพี่เจที่สยาม นั่นคือการเจอกันครั้งที่สองของเรา พี่เจพาอิฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ แถวนั้น มาจบที่นั่งพักสักที่ พี่เจชวนคุย ชวนเล่นไปเรื่อย อิฉันเริ่มแผนขั้นสองด้วยการเอากล่องเค้กช็อกโกแลตออกมาจากกระเป๋า
"พี่กินป่าว?"
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้น แต่อิฉันจำได้ว่าอิฉันเอาช้อนตักเค้กช็อกโกแลตป้อนเข้าปากพี่เจด้วยจริตละมุนยิ่ง
โอ้ยยยยยย คิดแล้วเกลียดตัวเอง ทำไมแรดได้ขนาดนั้นวะเนี่ย 555
แล้วเราก็แยกย้ายกันไปตอนเย็นๆ
คืนนั้นพี่เจโทรมาคุยกับอิฉันราวๆ สี่ทุ่มกว่า ในใจอิฉันได้แต่กรีดร้องว่า
"พี่เจคะ gu จะนอน พรุ่งนี้ gu มีสอบต่อค่ะ"
ในใจคิดอย่าง การกระทำไปอีกอย่างค่ะ อิฉันปล่อยล้อฟรีพูดคุยอ้อร้อใส่พี่เจสุดค่ะ ฮีก็อ้อร้อไปตามประสาบอกว่าวันนี้ได้กินของอร่อยที่สุดในโลกคือเค้กที่อิฉันบรรจงป้อนใส่ปากฮี และมุกอื่นๆ อีกมากซึ่งมีมุกจีบหนึ่งที่ฮีตราตรึงอิฉันมาถึงทุกวันนี้
"พี่ไม่กล้าไปบ้านเธอหรอก กลัวพ่อเธอดุ เอาปืนมาไล่ยิงพี่"
เหนาะๆๆๆๆ ต้องสวยเบอร์ไหนกันถึงจะได้มุกนี้มา จริงๆ แฟนเก่าอิฉันคนหนึ่ง ฮีก็เคยเล่นมุกนี้ค่ะ จะบอกว่าซ้ำก็เกรงใจ จนแล้วจนรอดอิฉันก็อัดอั้นความ #โคโค่อิจิบันยะ ในตัวเองไม่ไหว นัดพี่เจมากินข้าวเย็นด้วยกันในวันถัดไป
"พี่ไปได้ประมาณห้าโมงกว่าๆ นะ"
อะด๊ายยยยยยยยย อิฉันเลยไปกินบุฟเฟ่ต์กับกลุ่มเพื่อนสาวรอพี่เจมาหาตอนเย็น
มีคนสติดีๆ คนไหนที่เขากินบุฟเฟ่ต์ก่อนนัดเจอผู้ชายมั่งวะเนี่ย 555
ใกล้ถึงเวลานัด... อิฉันตั้งใจให้พี่เจมารอแถวๆ หน้าร้านแล้วค่อยปลีกตัวออกไป เพราะไม่อยากให้กลุ่มเพื่อนแตกตื่น แต่กลายเป็นว่าพี่เจเข้ามาหาถึงที่โต๊ะเลยค่ะ
เฮ้ออออออ... ว่าจะไม่โดนในกลุ่มเพ่งเล็งว่าเป็นพวก ค.อ.ผ. แล้วนะ !
หลักจากอิฉันแยกกับกลุ่มเพื่อนไปแรดกับพี่เจ ฮีก็พาอิฉันไปกินข้าวต่อ หะ ??? กินข้าวต่อจากบุฟเฟ่ต์เนี่ยนะ
ก็นั่นน่ะสิคะ... บอกไปแล้วววววว มีคนสติดีๆ ที่ไหนเขาซัดโฮกบุฟเฟ่ต์ก่อนมาเจอผู้ชาย
พี่เจเทคแคร์อิฉันราวกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ชวนพูดคุยอย่างสนุกสนาน ซึ่งอิฉันก็ทำท่าตั้งใจฟังอย่างออกหน้าออกตาแม้บางเรื่องจะโคดดดด ไกลตัว และน่าเบื่อมากก็ตาม
พี่เจบอกยังไม่อยากกลับบ้าน เลยพาอิฉันขึ้นแท็กซี่ไปเดินเล่นที่เยาวราช และสะพานพุทธตามลำดับ จู่ๆ ฮีก็โพล่งขึ้นมาว่า
"พี่ขอไปนอนบ้านเธอได้ไหม?"
หะ ??? ฟังไม่ผิดใช่มะ ?
ขอไปนอนบ้านทั้งๆ ที่รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เนี่ยนะ
และแน่นอนว่าความ ก. ชนะทุกสิ่งค่ะ 555
หลังจากวันนั้นฮีก็พยายามอ้อนขออิฉันเป็นแฟนอยู่ 2-3 ครั้ง จนอิฉันใจอ่อน รับปากฮีไป
เนี่ยล่ะค่ะ... ของจริงมันเริ่มตั้งแต่ตรงนี้
ด้วยความสวย... ถึงจะไม่มาก แต่ก็มีฟีโรโมนรุนแรงพอที่จะทำให้ผู้ชายมาหลงหัวปักหัวปำได้ พี่เจเหมือนจะหลงอิฉันเพียงเพราะบุคลิกภายนอก และความที่เรียนในโรงเรียนเอกชนชายล้วนชื่อดังกลางย่านธุรกิจ บวกกับความอ้อร้อเบอร์ใหญ่เป็นตัวเร่งให้ฮีระดับหนึ่ง ฮีเริ่มแสดงออกว่า ฮีพยายามเปลี่ยนอิฉันให้เป็นในแบบที่ฮีต้องการ ฮีชอบพูดถึงแฟนเก่ามาเทียบกับอิฉัน ประมาณว่า แฟนเก่าพี่เป็นงู้นงี้ งั้นงี้นะ ฮีอยากให้อิฉันขับรถ เลิกทำตัวขี้เล่นบ้าบอตามปกติที่อิฉันเป็น ฮีอยากเอาอิฉันไปอวดกับเพื่อนตัวเองว่าอิฉันเป็นยังงั้นยังงี้เพื่อความพราวในตัวเองว่าหาแฟนสุดเพอเฟ็คมาได้ โคดดดดดดดรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นเชิดเลยค่ะ
ความพีคอย่างหนึ่งของพี่เจที่ไม่มีทางลืมเลยคือความอารมณ์ร้อนค่ะ อิฉันว่าพี่เจดูจะพยายามทำตัวโวยวาย ดูเถื่อน ดูแบดตลอดเวลาเพื่อทำให้ตัวเองดูแมนเวลาอยู่กับอิฉัน ครั้งหนึ่งที่พี่เจมานอนบ้านอิฉันอีกรอบแล้วอิฉันพยายามแกล้งกวนประสาทพี่เจด้วยเรื่องโง่ๆ ที่คนมี EQ ปกติทั่วไปเขาจะเล่นต่อไปกับมันได้อย่างสนุกสนาน คุณพอจะเดาได้ไหมคะ ว่าฮีทำอะไรกับอิฉัน
.
.
.
ฮีตบหน้าอิฉันค่ะ !!!
ตบ ! แรง ! มาก ! ด้วย !
สิ่งต่อมาที่พี่เจพยายามทำให้อิฉันรู้สึกว่าพี่เจรู้สึกผิดแล้วคือการดึงมืออิฉันไปปตบหน้าฮี พออิฉันไม่ทำ ฮีก็ตบหน้าตัวเอง ไม่พอ...
ฮียังก้มลงกราบเท้าอิฉัน
อิฉันก็แบบ... วอท เดอะ ???
ยูวเป็นบ้าอะไรเนี่ย ?????
เรื่องวันนั้นจบลงแบบมึนๆ ในความเมาๆ ของพี่เจ และอิฉัน ถึงแม้อิฉันจะมีความพราวในความสวยของตัวเองระดับหนึ่งเหมือนฉากดาวพระศุกร์โดนคุณภาคย์ตบจูบ แต่ความประสาทแด_ มามากกว่าหลายขุมค่ะ อิฉันเริ่มรู้สึกถึงรังสีอำมหิตจากคนๆ นี้มากขึ้นทุกวัน ถ้าช่วงนั้นมีข่าวเด็กวัยรุ่นโดนฆ่าหมกส้วมในข่าวหน้าหนึ่งก็สันณิษฐานไป 80% เลยค่ะ ว่าอาจเป็นเคสอิฉันเอง
วันถัดมา อิฉันยังคงสับสนกับความคิดตัวเองอยู่ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ความคันอยากมี ผ. ที่มีมานานทำไมช่างเป็นภัยกับตัวเองได้ขนาดนี้คะเนี่ย อิฉันร้องไห้ไป 4 รอบจนตาบวมปิดไม่ลง เปิดไม่ขึ้นไปหลายวัน
ตั้งแต่วันนั้นอิฉันก็ห่างจากพี่เจมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายพี่เจก็ได้ทำการเฟดตัดขาดจากอิฉันไปเองโดยไม่ต้องรอบอกเลิก ด้วยการไม่รับสาย ไม่โทรกลับ ไม่ตอบเฟส ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ทั้งสิ้น
สั_ดาน !!!
ในช่วงอายุนั้นอิฉันว่าตัวเองแน่แล้วนะ แต่พอมาเจอของจริงเข้าไปอิฉันกลายเป็นหมาหงอยเลยค่ะ พี่เจไม่ได้จริงจังกับอิฉันจริงๆ หรอกค่ะเขาคงแค่อยากได้ อิฉันก็เพิ่งจะรู้ตอนนั้นล่ะค่ะว่าสังคมนี้เขาเน้นเสร็จแล้วแยก การผูกมัดมันไม่มีจริง
ถึงอิฉันจะดีใจแทบบ้า อยากจะปิดซอยฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืนที่ตัดขาดจากคนเฮ_ซว_แบบนี้ได้อย่างสมบูรณ์ แต่อีกใจหนึ่งก็โมโหกับการไม่ให้เกียรติกันขนาดนี้
ถ้าพี่เจเกิดบังเอิญได้เข้าอ่าน อิฉันขอบอกอย่างหนึ่งโนะ ยูวคะ...
ยูวเป็นคนที่... ห่วย !!! มาก !!! ค่ะ !!!
ห่วยถึงพื้นเพ และจิตสำนึก อย่าให้ต้องพูดถึงสิ่งที่ทางบ้านอบรมมาเลยค่ะ ยูวแม่_ไม่แมนเลยว่ะ คนมันจะแมน ไม่ใช่เถื่อน ไม่ใช่แบดแล้วมันจะดูแมนค่ะ มันต้องแมนมาจากความเป็นสุภาพบุรุษ สิ่งที่ยูวทำมันไม่เรียกว่าแบดค่ะ มันเรียกว่าเห้ !!!
.
.
.
กรวดน้ำคว่ำขัน ชาตินี้หรือชาติไหนๆ อย่าได้มาเจอะเจอกันอีกเลยค่ะ
.
.
.
ยังฉลองไม่จบนะคะ
มีคิวรอเชือดอีก 2 คน ฮ่าๆๆ
ฉลองวาเลนไทน์กับผู้ชาย 3 คน
เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นเรื่องราวความรักหยำฉ่าของอิฉันถึงการผ่านพบมากับผู้ชายถึง 3 คนติด กับชีวิตอันน่าอดสูที่วาสนามักจะพามาให้เจอะเจอกับผู้ชายโหลยโท่ยที่พาเหรดกันเข้ามาสร้างความปั่นป่วนในชีวิตอันแสนเพอเฟ็คของอิฉัน
ทุกคนในเรื่องมีตัวตนอยู่จริง แต่อย่าพยายามสืบหาเลยค่ะ
สัพเพสัตตา อเวรา โหนตุ... อย่าถือโทษโกรธกันเลยค่ะ พวกคุณทำกับอิฉันก่อนเองทั้งนั้น
// คำแสลง คำก้าวร้าว คำสบถ เพียบค่ะ !!!
// โลกสวยแนะนำให้กดปิดไปอ่านจีบันแทนค่ะ
// เอนี่เว... อิฉันเป็นเก้งสาวค่ะ
เริ่มค่ะ !!!
14 ก.พ. 54
อิฉันในวัย 17 หัวโปกกะโหลกไขว้กับโคนผมเขียวๆ ที่เพิ่งถูกไถไปหมาดๆ ช่วงต้นเดือน กำลังใจเต้นตุ๊มต่อมกับการนัดเจอคนที่คุยในเฟสบุคมาสักพัก... สักพักที่ว่าคือ 3 วันก่อนหน้าค่ะ 555 จู่ๆ ฮีโผล่มาจากไหนไม่รู้ มาแอดเฟสอิฉันแล้วทักมาคุยเฉ้ยยยย อิฉันก็ใช้อินเนอร์ความ #โคโค่อิจิบันยะ ผสมความคันส่วนตัวปล่อยเลยตามเลย
ก็ฮีหล่อโนะ 555
สมัยนั้นเทคโนโลยีแอพแต่งรูปยังไม่ล้ำหน้าเท่าสมัยนี้ค่ะ อิฉันเลยวางใจได้ระดับหนึ่ง
ฮีชื่อพี่เจค่ะ (นามสมมุติ) พี่เจตัวจริงก็หน้าตามในรูปล่ะค่ะ ฮีเป็นลูกครึ่งสายเอเชียน หน้าคม ติดที่ความสูงที่เท่ามาตรฐานชายไทยไปหน่อย ผิดกับลูกครึ่งทั่วไปที่จะหุ่นชะลูดเป็นเสาไฟฟ้า
ด้วยวัยขบเผาะทั้งร่างกาย และความคิด บวกความแห้งขอดมานาน อิฉันแทบจะไม่คิดหน้าคิดหลังอยากจะคว้าพี่เจมาทำพันธุ์ตั้งแต่แรกเห็น
แหม่... อิฉันในวัย 17 ก็ใช่ย่อย 555
ปีนั้นวันที่ 14 ก.พ. เป็นวันวาเลนไทน์พร้อมกับมาฆบูชาค่ะ อิฉันชวนพี่เจไปเวียนเทียนที่วัดแถวบ้าน พร้อมกับอวดใบเซียมซีที่บอกว่าจะมีแฟนในเร็ววัน
"เซียมซีบอกจะมีคู่อะพี่ ไม่เห็นจะมีวี่แววอะไรเลย"
อิฉันยิ้มมารยาใสซื่อหยอดลงไปหนึ่งดอกพร้อมกรุยทางสู่แผนขั้นถัดไป
15 ก.พ. 54
วันถัดมาคือวันสอบ O-NET ของอิฉันค่ะ ทันทีที่อิฉันสอบเสร็จ อิฉันเข้าบทของอีพริ้งคนเริงเมือง โทรหาให้พี่เจมากินข้าวเป็นเพื่อนทันที
อิฉันนัดเจอพี่เจที่สยาม นั่นคือการเจอกันครั้งที่สองของเรา พี่เจพาอิฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ แถวนั้น มาจบที่นั่งพักสักที่ พี่เจชวนคุย ชวนเล่นไปเรื่อย อิฉันเริ่มแผนขั้นสองด้วยการเอากล่องเค้กช็อกโกแลตออกมาจากกระเป๋า
"พี่กินป่าว?"
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้น แต่อิฉันจำได้ว่าอิฉันเอาช้อนตักเค้กช็อกโกแลตป้อนเข้าปากพี่เจด้วยจริตละมุนยิ่ง
โอ้ยยยยยย คิดแล้วเกลียดตัวเอง ทำไมแรดได้ขนาดนั้นวะเนี่ย 555
แล้วเราก็แยกย้ายกันไปตอนเย็นๆ
คืนนั้นพี่เจโทรมาคุยกับอิฉันราวๆ สี่ทุ่มกว่า ในใจอิฉันได้แต่กรีดร้องว่า
"พี่เจคะ gu จะนอน พรุ่งนี้ gu มีสอบต่อค่ะ"
ในใจคิดอย่าง การกระทำไปอีกอย่างค่ะ อิฉันปล่อยล้อฟรีพูดคุยอ้อร้อใส่พี่เจสุดค่ะ ฮีก็อ้อร้อไปตามประสาบอกว่าวันนี้ได้กินของอร่อยที่สุดในโลกคือเค้กที่อิฉันบรรจงป้อนใส่ปากฮี และมุกอื่นๆ อีกมากซึ่งมีมุกจีบหนึ่งที่ฮีตราตรึงอิฉันมาถึงทุกวันนี้
"พี่ไม่กล้าไปบ้านเธอหรอก กลัวพ่อเธอดุ เอาปืนมาไล่ยิงพี่"
เหนาะๆๆๆๆ ต้องสวยเบอร์ไหนกันถึงจะได้มุกนี้มา จริงๆ แฟนเก่าอิฉันคนหนึ่ง ฮีก็เคยเล่นมุกนี้ค่ะ จะบอกว่าซ้ำก็เกรงใจ จนแล้วจนรอดอิฉันก็อัดอั้นความ #โคโค่อิจิบันยะ ในตัวเองไม่ไหว นัดพี่เจมากินข้าวเย็นด้วยกันในวันถัดไป
"พี่ไปได้ประมาณห้าโมงกว่าๆ นะ"
อะด๊ายยยยยยยยย อิฉันเลยไปกินบุฟเฟ่ต์กับกลุ่มเพื่อนสาวรอพี่เจมาหาตอนเย็น
มีคนสติดีๆ คนไหนที่เขากินบุฟเฟ่ต์ก่อนนัดเจอผู้ชายมั่งวะเนี่ย 555
ใกล้ถึงเวลานัด... อิฉันตั้งใจให้พี่เจมารอแถวๆ หน้าร้านแล้วค่อยปลีกตัวออกไป เพราะไม่อยากให้กลุ่มเพื่อนแตกตื่น แต่กลายเป็นว่าพี่เจเข้ามาหาถึงที่โต๊ะเลยค่ะ
เฮ้ออออออ... ว่าจะไม่โดนในกลุ่มเพ่งเล็งว่าเป็นพวก ค.อ.ผ. แล้วนะ !
หลักจากอิฉันแยกกับกลุ่มเพื่อนไปแรดกับพี่เจ ฮีก็พาอิฉันไปกินข้าวต่อ หะ ??? กินข้าวต่อจากบุฟเฟ่ต์เนี่ยนะ
ก็นั่นน่ะสิคะ... บอกไปแล้วววววว มีคนสติดีๆ ที่ไหนเขาซัดโฮกบุฟเฟ่ต์ก่อนมาเจอผู้ชาย
พี่เจเทคแคร์อิฉันราวกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ชวนพูดคุยอย่างสนุกสนาน ซึ่งอิฉันก็ทำท่าตั้งใจฟังอย่างออกหน้าออกตาแม้บางเรื่องจะโคดดดด ไกลตัว และน่าเบื่อมากก็ตาม
พี่เจบอกยังไม่อยากกลับบ้าน เลยพาอิฉันขึ้นแท็กซี่ไปเดินเล่นที่เยาวราช และสะพานพุทธตามลำดับ จู่ๆ ฮีก็โพล่งขึ้นมาว่า
"พี่ขอไปนอนบ้านเธอได้ไหม?"
หะ ??? ฟังไม่ผิดใช่มะ ?
ขอไปนอนบ้านทั้งๆ ที่รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เนี่ยนะ
และแน่นอนว่าความ ก. ชนะทุกสิ่งค่ะ 555
หลังจากวันนั้นฮีก็พยายามอ้อนขออิฉันเป็นแฟนอยู่ 2-3 ครั้ง จนอิฉันใจอ่อน รับปากฮีไป
เนี่ยล่ะค่ะ... ของจริงมันเริ่มตั้งแต่ตรงนี้
ด้วยความสวย... ถึงจะไม่มาก แต่ก็มีฟีโรโมนรุนแรงพอที่จะทำให้ผู้ชายมาหลงหัวปักหัวปำได้ พี่เจเหมือนจะหลงอิฉันเพียงเพราะบุคลิกภายนอก และความที่เรียนในโรงเรียนเอกชนชายล้วนชื่อดังกลางย่านธุรกิจ บวกกับความอ้อร้อเบอร์ใหญ่เป็นตัวเร่งให้ฮีระดับหนึ่ง ฮีเริ่มแสดงออกว่า ฮีพยายามเปลี่ยนอิฉันให้เป็นในแบบที่ฮีต้องการ ฮีชอบพูดถึงแฟนเก่ามาเทียบกับอิฉัน ประมาณว่า แฟนเก่าพี่เป็นงู้นงี้ งั้นงี้นะ ฮีอยากให้อิฉันขับรถ เลิกทำตัวขี้เล่นบ้าบอตามปกติที่อิฉันเป็น ฮีอยากเอาอิฉันไปอวดกับเพื่อนตัวเองว่าอิฉันเป็นยังงั้นยังงี้เพื่อความพราวในตัวเองว่าหาแฟนสุดเพอเฟ็คมาได้ โคดดดดดดดรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นเชิดเลยค่ะ
ความพีคอย่างหนึ่งของพี่เจที่ไม่มีทางลืมเลยคือความอารมณ์ร้อนค่ะ อิฉันว่าพี่เจดูจะพยายามทำตัวโวยวาย ดูเถื่อน ดูแบดตลอดเวลาเพื่อทำให้ตัวเองดูแมนเวลาอยู่กับอิฉัน ครั้งหนึ่งที่พี่เจมานอนบ้านอิฉันอีกรอบแล้วอิฉันพยายามแกล้งกวนประสาทพี่เจด้วยเรื่องโง่ๆ ที่คนมี EQ ปกติทั่วไปเขาจะเล่นต่อไปกับมันได้อย่างสนุกสนาน คุณพอจะเดาได้ไหมคะ ว่าฮีทำอะไรกับอิฉัน
.
.
.
ฮีตบหน้าอิฉันค่ะ !!!
ตบ ! แรง ! มาก ! ด้วย !
สิ่งต่อมาที่พี่เจพยายามทำให้อิฉันรู้สึกว่าพี่เจรู้สึกผิดแล้วคือการดึงมืออิฉันไปปตบหน้าฮี พออิฉันไม่ทำ ฮีก็ตบหน้าตัวเอง ไม่พอ...
ฮียังก้มลงกราบเท้าอิฉัน
อิฉันก็แบบ... วอท เดอะ ???
ยูวเป็นบ้าอะไรเนี่ย ?????
เรื่องวันนั้นจบลงแบบมึนๆ ในความเมาๆ ของพี่เจ และอิฉัน ถึงแม้อิฉันจะมีความพราวในความสวยของตัวเองระดับหนึ่งเหมือนฉากดาวพระศุกร์โดนคุณภาคย์ตบจูบ แต่ความประสาทแด_ มามากกว่าหลายขุมค่ะ อิฉันเริ่มรู้สึกถึงรังสีอำมหิตจากคนๆ นี้มากขึ้นทุกวัน ถ้าช่วงนั้นมีข่าวเด็กวัยรุ่นโดนฆ่าหมกส้วมในข่าวหน้าหนึ่งก็สันณิษฐานไป 80% เลยค่ะ ว่าอาจเป็นเคสอิฉันเอง
วันถัดมา อิฉันยังคงสับสนกับความคิดตัวเองอยู่ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ความคันอยากมี ผ. ที่มีมานานทำไมช่างเป็นภัยกับตัวเองได้ขนาดนี้คะเนี่ย อิฉันร้องไห้ไป 4 รอบจนตาบวมปิดไม่ลง เปิดไม่ขึ้นไปหลายวัน
ตั้งแต่วันนั้นอิฉันก็ห่างจากพี่เจมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายพี่เจก็ได้ทำการเฟดตัดขาดจากอิฉันไปเองโดยไม่ต้องรอบอกเลิก ด้วยการไม่รับสาย ไม่โทรกลับ ไม่ตอบเฟส ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ทั้งสิ้น
สั_ดาน !!!
ในช่วงอายุนั้นอิฉันว่าตัวเองแน่แล้วนะ แต่พอมาเจอของจริงเข้าไปอิฉันกลายเป็นหมาหงอยเลยค่ะ พี่เจไม่ได้จริงจังกับอิฉันจริงๆ หรอกค่ะเขาคงแค่อยากได้ อิฉันก็เพิ่งจะรู้ตอนนั้นล่ะค่ะว่าสังคมนี้เขาเน้นเสร็จแล้วแยก การผูกมัดมันไม่มีจริง
ถึงอิฉันจะดีใจแทบบ้า อยากจะปิดซอยฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืนที่ตัดขาดจากคนเฮ_ซว_แบบนี้ได้อย่างสมบูรณ์ แต่อีกใจหนึ่งก็โมโหกับการไม่ให้เกียรติกันขนาดนี้
ถ้าพี่เจเกิดบังเอิญได้เข้าอ่าน อิฉันขอบอกอย่างหนึ่งโนะ ยูวคะ...
ยูวเป็นคนที่... ห่วย !!! มาก !!! ค่ะ !!!
ห่วยถึงพื้นเพ และจิตสำนึก อย่าให้ต้องพูดถึงสิ่งที่ทางบ้านอบรมมาเลยค่ะ ยูวแม่_ไม่แมนเลยว่ะ คนมันจะแมน ไม่ใช่เถื่อน ไม่ใช่แบดแล้วมันจะดูแมนค่ะ มันต้องแมนมาจากความเป็นสุภาพบุรุษ สิ่งที่ยูวทำมันไม่เรียกว่าแบดค่ะ มันเรียกว่าเห้ !!!
.
.
.
กรวดน้ำคว่ำขัน ชาตินี้หรือชาติไหนๆ อย่าได้มาเจอะเจอกันอีกเลยค่ะ
.
.
.
ยังฉลองไม่จบนะคะ
มีคิวรอเชือดอีก 2 คน ฮ่าๆๆ