ความซื่อสัตย์สำหรับคนๆนึง กับการไม่หย่าให้

หลังจากที่ผมจับโกหก ภรรยาได้หลายเรื่องจากหัวข้อเดิมที่เคยลงไว้ ที่เค้ามีความสนิทสนมมองแล้วไม่เหมาะสมหลายอย่างกับตำรวจรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกันตอนนี้เค้าเก็บของออกจากบ้านไปอาศัยอยู่กับเพื่อน และย้ายออกจากที่ทำงานเดิม ไปอยู่ที่ใหม่    หลังจากที่เพื่อนๆเค้าหลายๆคนรู้เรื่อง และถาม ผมก็พูดตรงๆว่ามีปัญหาครอบครัว เพื่อนๆเค้าเลยเปิดปากพูดและถามว่าใช่คนที่ ขาวๆ หน้าตาดี สูงๆหน่อยใช่ไหม เค้าก็สงสัยมานานแล้วแต่ไม่กล้าพูด เพราะเค้าจะขับรถมากินข้าวกันสองต่อสองบ่อยๆ หรือไปเชียร์บอลกัน2คน ผมอยู่บ้านนี่ไม่เคยระแคะระคายเลย หลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนๆเค้า คงรู้ถึงเค้า เค้าบอกทางครอบครัวเค้าว่าผมประจานว่าเค้ามีชู้ ผมยืนยันว่าผมพูดตรงๆว่าเค้าทำอะไรบ้างไม่ได้ประจาน ตอนนี้เค้าขอหย่าแต่ผมยังไม่หย่าให้เพราะผมยังไม่คิดที่จะมีครอบครัวใหม่ยังต้องดูแลลูกสาวจนเค้าเรียนจบ และคิดการคาสภาพการสมรสไว้ จะทำให้เค้าไม่สามารถที่จะมีครอบครัวใหม่หรือทำอะไรในเชิงชู้สาวได้สะดวกเพราะเค้ายังรับราชการอยู่
ตอนนี้เค้าอายุ 43 ปี ส่วนผม 46 คิดว่า ปล่อยทิ้งไว้สัก 7 ปี ค่อยหย่าให้หรือถึงตอนนั้นเค้าจะไม่หย่าผมก็ไม่ว่า  แต่ผมคงไม่สามารถจะไปใช้ชีวิตคู่กับเค้าอีกแน่นินเพราะคงจะเชื่อใจและไว้ใจเค้าได้อีกแล้ว  ขอถามเพื่อนๆว่า ผมทำแบบนี้กับคนที่ผมคิดว่าเค้าไม่ซื่อสัตย์กับผมเลย ผมคิดถูกหรือคิดผิด แล้วการที่ผมจะพูดตรงๆกับเพื่อนๆที่ถามมันเป็นการประจานเค้าหรือป่าว ครับ ขอบคุณล่วงหน้ากับทุกคอมเมนท์ครับ