สวัสดีเพื่อนๆPantip ขอให้อ่านกระทู้นี้ให้จบนะจ้ะ เราอนากรู้จริงๆว่ามันคืออะไรกันแน่
....เข้าเรื่องดีกว่า 555
คือเราอายุ 17 จะเข้า 18 แล้ว ตอนนี้เราจบม.6 เรียบร้อยละ แล้วก้อมีที่เรียนต่อแล้วด้วย (เกี่ยวมั้ย55555) เรามีแฟนอยู่แล้วคนนึงเป็นคนอเมริกา เคยเจอกันเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเรากับแฟนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แฟนเราอายุเท่าเรา เค้าเป็นคนฉลาด มีไหวพริบ คุยสนุก เราคุยกับเค้ามาประมาณ เกือบๆ 2 ปี เราก็ตัดสินใจเป็นแฟนกับเค้า ช่วงแรกๆที่คบกันเราก็รู้สึกว่าเรารักแฟนเรามาก เราเพิ่งกลับไทยมาตอน ม.6 นี้เองเพื่อมาสอบหมอตามที่แม่ผู้บังเกิดเกล้าอยากให้สอบ 5555 ซึ่งเรากับแฟนตอนนี้คืออยู่คนละซีกโลกเลย แต่เราก็คุยกันทุกวันอยู่ดีด้วยความที่สมัยนี้โซเชียลมันอำนวยเยอะ 5555 แต่พอมาตอนหลังเรากับแฟนเริ่มทะลาะกันบ่อยเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ทะเลาะกัน เราโกรธบ้างเค้าโกรธบ้างแต่โกรธกันได้แปปๆก็หาย เราก็ยังไม่รูสึกอะไรมากแต่ก็เริ่มรู้สึกว่าถ้าทะเลาะกันบ่อยขนาดนี้มันก็คงไปไม่รอด
จนมาวันนึง ณ ไทยแลนด์แดนสยาม
เราไปเที่ยวที่เชื่อนๆนึงในเขตปริมณฑลเนี่ยแหละ และด้วยความที่เราเป็นคนที่พูดภาษาอังกิดให้ฝรั่งฟังเข้าใจได้ เราก้อได้ไปเจอเพื่อน รุ่นพี่ ย้ำนะรุ่นพี่ 2 คนเป็นคนเยอรมัน อายุ 26 กับ 27 ตอนนั้นเค้ามาถามทางเรา เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกับเค้าแล้วก็เป็นเพื่อนกัน แล้วพ่อเราอ่ะอยากได้รูปที่เค้าถ่าย พ่อก็เลยให้เราไปขอเฟสคนนึงไว้ ขอใช้นามสมมุติคนนี้ว่า J นะ
ตอนแรกเราก้อคิดว่าเราคงจะไม่คุยเพราะแบบเจอกันแปปๆเดี๋ยวก้อจาก เค้าแค่มาเที่ยวปีใหม่ที่เมืองไทย แล้ว J นางอยู่สิงคโปร์ อีกอย่างวันที่เราเจอนางคือวันสุดท้ายที่นางจะอยู่ที่นี่ และด้วยความที่นางแก่กว่าเรา 10 ปีเราเลยคิดว่าผู้ใหญ่คงไม่อยากคุยกับเรา......แต่ ผลปรากฏคือ เราคิดผิดอย่างแรง
J ก้อคุยกับเราเกือบทุกวันนะ ด้วยความที่เค้าเป็นผู้ใหญ่ เค้าก้อจะคุยเรื่องผู้ใหญ่ๆ หน่อย (ไม่ใช่เรื่องอย่างว่านะจ้ะ 55555 เป็นเรื่องแบบ ระบบการศึกษา การเรียน อะไรแบบนี้อ่ะ) ซึ่งปกติเด็กอายุเท่าเราเค้าจะไม่คุยกัน แต่ด้วยความที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง เค้าก้อเลยชอบที่จะคุยกับเรา ( อันนี้คือคิดเอง มีเพื่อนบอกว่าเค้าชอบคุยกับเราไม่งั้นคงไม่ทักมาบ่อยขนาดนี้) ทีนี้พอเริ่มคุยไปเรื่อยเราก้อเริ่มสนิทกัน มากขึ้นเรื่อย แล้วมันทำให้เราสับสนในความรู้สึกตัวเอง
เคยไหมเวลาคุยกับใครบ่อยๆ บ่อยมากๆจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้าขึ้นมา....ใช่เราเป็นแบบนั้นเลย แต่เราก้อยังไม่ได้เลิกกับแฟนนะ เพียงแต่เราแค่รู้สึกว่าเรารักเค้าน้อยลงจากการที่ทะเลาะกันบ่อย ไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน แล้วเราก็ติดคุยกับ J มากกว่าด้วย
จนมาช่วงตรุษจีนที่ผ่านมาเนี่ยแหละ J นางมาไทย นางก้อให้เราช่วยดูเรื่องที่พักให้ แล้วนางกับเราก้อนัดเจอกันตามประสาเพื่อน
จริงๆเราก้อไม่รู้ว่าความสัมพันธ์เรามันสนิทกันขนาดนี้ได้ยังไงทั้งๆที่เราอายุต่างกันขนาดนี้อ่ะนะ แล้วทีนี้นางก้อเปิดเบอร์ในเมืองไทย เวลาเราจะนัดนางนางก้อให้โทรเบอร์นางเลย
พอวันที่เราไปเที่ยวกับนาง ตอนแรกเรานัดนางไปห้างแห่งหนึ่งก่อนเพราะเราอยากกินข้าวกับเพื่อนผญเราอีก 2 คน J เป็นคนนิสัยดี เฟรนลี่ ตอนนางเจอเพื่อนเรานางก้อชวนคุย อีกอย่างเราอยากให้เพื่อนเราฝึกภาษาด้วยเราก้อเลยปล่อยให้พวกเค้าุยกันแล้วเราก้อนั่งเงียบๆ (ปกติเป็นคนคุยเก่ง5555)
แล้วพอเรากินข้าวกันเสดเราก้อขอแยกกลับเพื่อนเพราะจะไปเที่ยวงานตรุษจีนที่ต่างจังหวัดกับพ่อกับแม่ แล้วเราก้อเอา J ไปด้วย เราก้อนั่งรถแท็กซี่กันมา 2 คน J เป็นคนขี้เล่นแล้วเราก้อเป็นคนขี้เล่น เวลาเราคุยไรกันมันก้อเลยเป็นเรื่องตลกๆ ก้อนั่งขำๆมุ้งมิ้งๆบนรถแท็กซี่ พอจอด เรากะนางก้อแย่งกันจ่ายตัง สุดท้ายนางชนะเพราะนางล็อกมือเราไม่ให้เราหยิบตังค์5555....อ้อลืมบอกเรามารอพ่อกับแม่ที่หน้าห้างแถวๆบ้านนะ
พอรถพ่อกับแม่เรามาเราก้อพา J ขึ้นรถ ตลอดทางนางก้อชวนเราคุย เวลากินไรก้อกินด้วยกัน คุยตลอดทางทั้งขาไปขากลับ
นางเป็นคนน่ารักมากๆ นางจำทุกรายละเอียดที่เราเคยบอกนางได้ทั้งหมด นางเป็นวิศวะกร แล้วนางเป็นคนเก่งมาก คือความคิดเค้าเป็นผู้ใหญ่มากๆ ซึ่งเราชอบนะ เราว่ามันอบอุ่นแปลกๆ555 เวลาไปซื้อน้ำก้อกินจากหลอดเดียวกัน กินขนมก้อถุงเดียวกัน กินข้าวก้อแบบเดียวกัน เวลาเดินก้อเดินด้วยกัน แต่ว่าทั้งหมดที่พูดมานี้ อยู่ในสายตาพ่อแม่เราหมดเลย เรากัย J ไม่เคยทำอะไรเกินเลยกัน
ตอนขากลับระหว่างนั่งรถ J ก้อชวนเราดูดาว คุยนู่นคุยนี่จนถึงที่เดิมที่เรากับ J มารอพ่อแม่ ตอนนั้นประมาน 4 ทุ่มแล้ว เราก้อเรียกรถแท็กซี่ให้ J ให้ไปส่งที่พัก ก่อนกลับ J ก้อไปไหว้พ่อกับแม่เรา (เค้าเป็นฝรั่งมารยาทดี5555) แล้วนางก้อเค้ามากอดเราหลวมๆแล้วก้อบอกว่าเดี๋ยวเจอกันใหม่นะ ประมานนี้ เราก้อแบบ เขินนิดๆแต่ไม่กล้าแสดงออกกลัวดูไม่ดี 5555
ตอนแรกเราคิกว่าพอ J แยกกับเรา นางก้อจะไม่ทักเรามาในเมสเสจ แต่....ผิดคาดเช่นเดิมจะ นางทักเรามาแล้วเราก้อคุยกัน ทุกวัน คราวนี้บ่อยกว่าเดิมอีก แล้วมันก้อทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมันเหมือนกับว่าเรา ชอบ J แต่มันติดที่ว่าเรามีแฟน แต่เราก้อเริ่มมั่นใจว่าเรารู้สึกกับ J มากกว่าเพราะหลังๆแฟนเราก้อไม่ค่อยมีเวลา อ้างนอนบ้างทำงานบ้าง เราก้อไม่มีทางรู้ได้ว่าเค้าทำอะไร จริงๆตัวเราเองก้อไม่ดีที่ไปคุยกับคนนี้จนมันเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมาทั้งๆที่เราไม่อยากให้มันเกิด แล้วเราก้อรู้สึกผิดมาก เพราะเราคิดว่าเราไม่ควรจะทำร้ายจิตใจใครแล้วอีกอย่าง J อายุมากกว่าเรา 10 ปี...เราแค่ไม่คิดว่า J จะมาชอบเรา เพราะเราเด็กกว่าเค้าเยอะ
เราพยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าความรู้สึกนี้คืออะไร เราถามเพื่อนสนิท เค้าก้อให้คำตอบเรามาว่ามันคือความผูกพันธ์ แต่เราว่ามันไม่ใช่ หรือเราไม่รู้หวามหมายของมันดีก็ไม่รู้
เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างอ่า เราอยากหาคำตอบให้ตัวเองจริงๆ ไม่อยากปล่อยให้ปัญหามันอยู่นาน ไม่อยากทำร้ายจิตใจใครแล้วก้อไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยการคิดผิดเหมือนกัน
ใครพอจะรู้มาเม้นต์หน่อยน้าาา
ปล. ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ชอบหรือแค่ผูกพันธ์
....เข้าเรื่องดีกว่า 555
คือเราอายุ 17 จะเข้า 18 แล้ว ตอนนี้เราจบม.6 เรียบร้อยละ แล้วก้อมีที่เรียนต่อแล้วด้วย (เกี่ยวมั้ย55555) เรามีแฟนอยู่แล้วคนนึงเป็นคนอเมริกา เคยเจอกันเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเรากับแฟนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แฟนเราอายุเท่าเรา เค้าเป็นคนฉลาด มีไหวพริบ คุยสนุก เราคุยกับเค้ามาประมาณ เกือบๆ 2 ปี เราก็ตัดสินใจเป็นแฟนกับเค้า ช่วงแรกๆที่คบกันเราก็รู้สึกว่าเรารักแฟนเรามาก เราเพิ่งกลับไทยมาตอน ม.6 นี้เองเพื่อมาสอบหมอตามที่แม่ผู้บังเกิดเกล้าอยากให้สอบ 5555 ซึ่งเรากับแฟนตอนนี้คืออยู่คนละซีกโลกเลย แต่เราก็คุยกันทุกวันอยู่ดีด้วยความที่สมัยนี้โซเชียลมันอำนวยเยอะ 5555 แต่พอมาตอนหลังเรากับแฟนเริ่มทะลาะกันบ่อยเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ทะเลาะกัน เราโกรธบ้างเค้าโกรธบ้างแต่โกรธกันได้แปปๆก็หาย เราก็ยังไม่รูสึกอะไรมากแต่ก็เริ่มรู้สึกว่าถ้าทะเลาะกันบ่อยขนาดนี้มันก็คงไปไม่รอด
จนมาวันนึง ณ ไทยแลนด์แดนสยาม
เราไปเที่ยวที่เชื่อนๆนึงในเขตปริมณฑลเนี่ยแหละ และด้วยความที่เราเป็นคนที่พูดภาษาอังกิดให้ฝรั่งฟังเข้าใจได้ เราก้อได้ไปเจอเพื่อน รุ่นพี่ ย้ำนะรุ่นพี่ 2 คนเป็นคนเยอรมัน อายุ 26 กับ 27 ตอนนั้นเค้ามาถามทางเรา เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกับเค้าแล้วก็เป็นเพื่อนกัน แล้วพ่อเราอ่ะอยากได้รูปที่เค้าถ่าย พ่อก็เลยให้เราไปขอเฟสคนนึงไว้ ขอใช้นามสมมุติคนนี้ว่า J นะ
ตอนแรกเราก้อคิดว่าเราคงจะไม่คุยเพราะแบบเจอกันแปปๆเดี๋ยวก้อจาก เค้าแค่มาเที่ยวปีใหม่ที่เมืองไทย แล้ว J นางอยู่สิงคโปร์ อีกอย่างวันที่เราเจอนางคือวันสุดท้ายที่นางจะอยู่ที่นี่ และด้วยความที่นางแก่กว่าเรา 10 ปีเราเลยคิดว่าผู้ใหญ่คงไม่อยากคุยกับเรา......แต่ ผลปรากฏคือ เราคิดผิดอย่างแรง
J ก้อคุยกับเราเกือบทุกวันนะ ด้วยความที่เค้าเป็นผู้ใหญ่ เค้าก้อจะคุยเรื่องผู้ใหญ่ๆ หน่อย (ไม่ใช่เรื่องอย่างว่านะจ้ะ 55555 เป็นเรื่องแบบ ระบบการศึกษา การเรียน อะไรแบบนี้อ่ะ) ซึ่งปกติเด็กอายุเท่าเราเค้าจะไม่คุยกัน แต่ด้วยความที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง เค้าก้อเลยชอบที่จะคุยกับเรา ( อันนี้คือคิดเอง มีเพื่อนบอกว่าเค้าชอบคุยกับเราไม่งั้นคงไม่ทักมาบ่อยขนาดนี้) ทีนี้พอเริ่มคุยไปเรื่อยเราก้อเริ่มสนิทกัน มากขึ้นเรื่อย แล้วมันทำให้เราสับสนในความรู้สึกตัวเอง
เคยไหมเวลาคุยกับใครบ่อยๆ บ่อยมากๆจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้าขึ้นมา....ใช่เราเป็นแบบนั้นเลย แต่เราก้อยังไม่ได้เลิกกับแฟนนะ เพียงแต่เราแค่รู้สึกว่าเรารักเค้าน้อยลงจากการที่ทะเลาะกันบ่อย ไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน แล้วเราก็ติดคุยกับ J มากกว่าด้วย
จนมาช่วงตรุษจีนที่ผ่านมาเนี่ยแหละ J นางมาไทย นางก้อให้เราช่วยดูเรื่องที่พักให้ แล้วนางกับเราก้อนัดเจอกันตามประสาเพื่อน
จริงๆเราก้อไม่รู้ว่าความสัมพันธ์เรามันสนิทกันขนาดนี้ได้ยังไงทั้งๆที่เราอายุต่างกันขนาดนี้อ่ะนะ แล้วทีนี้นางก้อเปิดเบอร์ในเมืองไทย เวลาเราจะนัดนางนางก้อให้โทรเบอร์นางเลย
พอวันที่เราไปเที่ยวกับนาง ตอนแรกเรานัดนางไปห้างแห่งหนึ่งก่อนเพราะเราอยากกินข้าวกับเพื่อนผญเราอีก 2 คน J เป็นคนนิสัยดี เฟรนลี่ ตอนนางเจอเพื่อนเรานางก้อชวนคุย อีกอย่างเราอยากให้เพื่อนเราฝึกภาษาด้วยเราก้อเลยปล่อยให้พวกเค้าุยกันแล้วเราก้อนั่งเงียบๆ (ปกติเป็นคนคุยเก่ง5555)
แล้วพอเรากินข้าวกันเสดเราก้อขอแยกกลับเพื่อนเพราะจะไปเที่ยวงานตรุษจีนที่ต่างจังหวัดกับพ่อกับแม่ แล้วเราก้อเอา J ไปด้วย เราก้อนั่งรถแท็กซี่กันมา 2 คน J เป็นคนขี้เล่นแล้วเราก้อเป็นคนขี้เล่น เวลาเราคุยไรกันมันก้อเลยเป็นเรื่องตลกๆ ก้อนั่งขำๆมุ้งมิ้งๆบนรถแท็กซี่ พอจอด เรากะนางก้อแย่งกันจ่ายตัง สุดท้ายนางชนะเพราะนางล็อกมือเราไม่ให้เราหยิบตังค์5555....อ้อลืมบอกเรามารอพ่อกับแม่ที่หน้าห้างแถวๆบ้านนะ
พอรถพ่อกับแม่เรามาเราก้อพา J ขึ้นรถ ตลอดทางนางก้อชวนเราคุย เวลากินไรก้อกินด้วยกัน คุยตลอดทางทั้งขาไปขากลับ
นางเป็นคนน่ารักมากๆ นางจำทุกรายละเอียดที่เราเคยบอกนางได้ทั้งหมด นางเป็นวิศวะกร แล้วนางเป็นคนเก่งมาก คือความคิดเค้าเป็นผู้ใหญ่มากๆ ซึ่งเราชอบนะ เราว่ามันอบอุ่นแปลกๆ555 เวลาไปซื้อน้ำก้อกินจากหลอดเดียวกัน กินขนมก้อถุงเดียวกัน กินข้าวก้อแบบเดียวกัน เวลาเดินก้อเดินด้วยกัน แต่ว่าทั้งหมดที่พูดมานี้ อยู่ในสายตาพ่อแม่เราหมดเลย เรากัย J ไม่เคยทำอะไรเกินเลยกัน
ตอนขากลับระหว่างนั่งรถ J ก้อชวนเราดูดาว คุยนู่นคุยนี่จนถึงที่เดิมที่เรากับ J มารอพ่อแม่ ตอนนั้นประมาน 4 ทุ่มแล้ว เราก้อเรียกรถแท็กซี่ให้ J ให้ไปส่งที่พัก ก่อนกลับ J ก้อไปไหว้พ่อกับแม่เรา (เค้าเป็นฝรั่งมารยาทดี5555) แล้วนางก้อเค้ามากอดเราหลวมๆแล้วก้อบอกว่าเดี๋ยวเจอกันใหม่นะ ประมานนี้ เราก้อแบบ เขินนิดๆแต่ไม่กล้าแสดงออกกลัวดูไม่ดี 5555
ตอนแรกเราคิกว่าพอ J แยกกับเรา นางก้อจะไม่ทักเรามาในเมสเสจ แต่....ผิดคาดเช่นเดิมจะ นางทักเรามาแล้วเราก้อคุยกัน ทุกวัน คราวนี้บ่อยกว่าเดิมอีก แล้วมันก้อทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมันเหมือนกับว่าเรา ชอบ J แต่มันติดที่ว่าเรามีแฟน แต่เราก้อเริ่มมั่นใจว่าเรารู้สึกกับ J มากกว่าเพราะหลังๆแฟนเราก้อไม่ค่อยมีเวลา อ้างนอนบ้างทำงานบ้าง เราก้อไม่มีทางรู้ได้ว่าเค้าทำอะไร จริงๆตัวเราเองก้อไม่ดีที่ไปคุยกับคนนี้จนมันเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมาทั้งๆที่เราไม่อยากให้มันเกิด แล้วเราก้อรู้สึกผิดมาก เพราะเราคิดว่าเราไม่ควรจะทำร้ายจิตใจใครแล้วอีกอย่าง J อายุมากกว่าเรา 10 ปี...เราแค่ไม่คิดว่า J จะมาชอบเรา เพราะเราเด็กกว่าเค้าเยอะ
เราพยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าความรู้สึกนี้คืออะไร เราถามเพื่อนสนิท เค้าก้อให้คำตอบเรามาว่ามันคือความผูกพันธ์ แต่เราว่ามันไม่ใช่ หรือเราไม่รู้หวามหมายของมันดีก็ไม่รู้
เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างอ่า เราอยากหาคำตอบให้ตัวเองจริงๆ ไม่อยากปล่อยให้ปัญหามันอยู่นาน ไม่อยากทำร้ายจิตใจใครแล้วก้อไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยการคิดผิดเหมือนกัน
ใครพอจะรู้มาเม้นต์หน่อยน้าาา
ปล. ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ