เราคบกับแฟนตั้งแต่ ม.2 ตอนนั้นก็คิดวาเป็นความรักเด็กๆเดี๊ยวก็เลิกกัน แต่ก็ดันคบเรื่อยๆมาถึง ม.6 คนนี้เป็นคนแรกที่เราใส่ใจเขาทุกเทศกาล ไม่ว่าจะวันสำคัญวันไหนเราก็จะทำของขวัญให้กันเสมอ และของขวัญที่เราทำให้กันคือของแฮนเมด จนถึงตอนนี้เราเลิกกันช่วงที่เข้ามหาลัยปีหนึ่ง เสียดายเวลาที่ผ่านมามาก ตอนนั้นเราเองที่วู่วามบอกเลิกเขาไป จนตอนนี้เขาก็มีชีวิตที่ดีแล้ว มีแฟนใหม่ที่น่ารักเลยละมั้ง 5555 เราเคยลองเปิดใจให้คนอื่นเข้ามาคุยมาทำความรู้จักแต่เหมือนมันไม่ใช่เอาซะเลย เรายังไม่มีใครมาพังกำแพง4ปีได้เลย แต่เขาทำมันได้ง่ายๆเลยเนอะ หลายเดือนแล้วที่เลิกกันแต่ก็คิดถึงเขาตลอดค่ะ เห็นเขาออนเฟสแต่ก็ไม่มีโอกาสจะได้ทัก แต่คิดถึงก็ส่วนคิดถึงค่ะช่วงที่เลิกกันเขาก็ไปมีคนอื่นมีอะไรกับคนอื่น แล้วก็กลับมาขอคืนดีเรา คือแบบเราตั้งคำถามในใจว่า เห็นความรัก4ปีกูแค่นี้หรอ ที่จะกลับก็กลับพร้อมเหตุผลที่เอากันเพราะเมา 555555 โอกาสคนเราไม่ได้มีเสมอนี่ค่ะ เราไม่ควรเอาคุณค่าเราไปวัดอะไรตรงนั้น ตอนนี้ก็ยังรักเขามากแต่ให้กลับไปก็ไม่อ่ะ นับว่าเป็นปีแรกที่ไม่มีแล้ววาเลนไทน์ของเรา ก็อยู่โสดๆดูเขารักกับคนใหม่ไปค่ะ 55555
คิดถึง4ปีที่มีวาเลนไทน์ร่วมกัน