สำหรับ จขกท มีเรื่อง1จะมาเล่าให้ฟัง......ผมมีเพื่อนบ้านคนนึงบ้านติดกันเลย เค้าอายุมากกว่าผม5ปี(เป็นผญนะ) ผมชอบเรียกเค้าว่าเจ้ ไม่เคยเรียกชื่อเลย ผมกับเจ้รู้จักกันมา15ปี(ตอนนี้ผม20 เจ้25)เพราะผมย้ายมาอยู่กะยาย(พ่อ-แม่เป็นช่างรับเหมาก่อสร้างต้องย้ายงานบ่อย เลยเอาผมมาฝากไว้กะยาย) ตอนผมอายุได้15ย่าง16ผมก็เรื่มคิดอะไรแปลกๆเกี่ยวกับเจ้ แต่ก่อนหน้านี้ยังไม่คิดอะไรนะ เอาง่ายๆว่าเริ่มชอบเจ้เข้าแล้ว เวลาเจอกันตอนเช้าผมพยายามหลบหน้าเจ้ ไม่ไปโรงเรียนแต่เช้าเหมือนแต่ก่อน เพราะผมจะติดรถไปกะเจ้ เวลาเลิกเรียนก็ทำการบ้านที่โรงเรียนไม่ทำที่บ้าน เพราะเจ้มักมาสอนบ่อยๆ คือตอนนั้นพยายามทำทุกทางเพื่อเลี่ยงเจ้ ทำแบบนี้มา2เดือน (ตอนนั้นอยู่ม.4)เจ้ก็เริ่มสงสัย และแล้วเจ้ก็หมดความอดทน วันนั้นเค้ามาดักรอผมที่บ้าน คืออยู่ในบ้านผมเลยนะผมก็ตกใจ พูดอะไรไม่ออกได้แต่ก้มหน้า เจ้ก็ถามว่า (เจ้เค้าจะเรียกตัวเองว่า พี่ตลอด)
เจ้: เป็นอะไรรึป่าวหลบหน้าพี่มา2เดือนละ พี่ทำไรให้โกรธรึป่าวหรือไม่พอใจอะไรพี่ ก็บอกได้นะ
ผม:ก็พูดว่า..... ป่าวเจ้ไม่ได้ทำไรผิดหรอก
เจ้:แล้วหลบหน้าพี่ทำไม
ผม:ไม่ได้หลบ แค่ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างเยอะแค่นั้นเอง(แหลสดๆเหตุจริงๆเพราะเขิล)
คือผมกะเจ้มักเล่นด้วยกันบ่อยๆตั้งแต่เด็ก เพราะแถวนั้นไม่ค่อยมีเด็กรุ่นราวคราวนี้
เจ้:เมื่อก่อนก็เห็นชวนพี่ไปเล่นด้วยบ่อยๆ (แต่พอขื้น มัธยมก็ไม่ค่อยได้เล่นด้วยซักเท่าไหร่ เจ้แกก็ติดเรียนไม่ค่อยมีเวลา)
ผม:ก็เราไม่ใช่เด็กๆแล้วหนิ จะทำเหมือนเมื่อก่อนได้ไง งานผมก็เยอะแทบไม่มีเวลานอนเลย(พูดแก้ตัวไปงั้นแหละ)
เจ้:แล้วทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ช่วย
ผม:ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ผมเหนื่อยละ ขออาบน้ำนอนก่อนนะ พรุ่งนี้มีสอบ(หาทางหนีจากสถานะการณ์อันตราย เดี๋ยวหลุดความในใจ)
ผมก็วิ่งขื้นห้องทันที
เจ้ก็กลับบ้านไป
อยุ่มาวันนึง มีผชมาหาเจ้ที่บ้าน คุยอยู่หน้าบ้าน ผมก็แอบดูอยู่ คุยกันได้ประมาณ15นาที เค้าก็ไป
ผมสงสัยก็เลยเดินไปถามเจ้ (ผมแอบคิดว่าเป็นแฟนเจ้แน่ๆ)ผมเลยพูดแซวแกมสงสัยว่า แฟนเจ้หรอ เค้าก็บอกรุ่นพี่ที่มหาลัย ไม่ใช่แฟนหรอก หน้าอย่างพี่ไม่ไม่มีคนเอาหรอก เค้าก็พูดว่างี้ (เจ้ก็ไม่ได้สวยอะไรนะ แค่ขาวเท่านั้นเองแถมเตี้ยอีก) ผมก็เลยพูดโดยไม่คิดว่า ทำไมจะไม่มีล่ะเจ้ เจ้ก็ออกจะน่ารัก(เจ้นิ่งไปพักนึง) แล้วเค้าก็พูด หรอออออ พี่น่ารักขนาดนั้นเลยหรอ ผมนี่วิ่งเข้าบ้านเลย เขิลสุดๆ ตอนนั้นยังไม่มีความกล้าสารภาพรัก จนผมจบม.ปลาย เจ้เค้าก็ไม่มีแฟนจริงๆ ส่วนผมก็มีคนมาจีบเหมือนกัน แต่ปฎิเสธไปแล้ว(จขกท ก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไรมาก แต่พอเรียนดีเลยมีรุ่นน้องมาแอบชอบ)แค่ครั้งเดียวแหละ ผมก็ไม่คิดจะรักใคร เพราะในใจมีแต่เจ้คนเดียว ตอนนั้นเจ้ จบมหาลัยพอดี ผมเลยถือโอกาสวันรับปริญญาของเจ้ สารภาพรักกับเจ้ซะเลย พอได้ยินเค้าเงียบไปพักนึง แล้วพูดประโยคนี้ขื้นมา..."เอ(นามสมมุติของ จขกท)เป็นพี่จะดีแล้วหรอ"
ผม:ครับ ผมแอบชอบพี่ตั้งแต่อยู่ม.3จนถึงตอนนี้ก็ยังชอบพี่ครับ
เจ้:แต่พี่อายุมากกว่าเอตั้ง5ปีเลยนะ ถ้าเป็นกับพี่ไม่อายเค้าหรอ
ผม:อายทำไม คนอื่นเค้ายังเป็นได้ แค่นี้ไม่ทำให้ผมเลิกชอบเจ้หรอก(คำพูดตอนนั้น พอมาคิดตอนนี้ ยังงงกับตัวเองเลยว่ากล้าพูดได้ยังไง)
เจ้เศร้าร้องไห้)
ผมยืนงงอยู่พักนึง เลยถามเจ้ว่า ร้องไห้ทำไม
เจ้:ไม่มีอะไรแค่ดีใจจนอยากร้องไห้
ผมเศร้าคิดในใจเอ๊ะ ดีใจหมายความว่าไง รึว่าก็แอบชอบเราอยู่ แอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดๆ)
เจ้:พี่ก็ชอบเอเหมือนกัน แต่ไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าถ้าพูดแล้วเอไม่ได้ชอบพี่ แล้วพี่จะสู้หน้ายังไง พี่กลัวว่าจะไม่ได้เจอเอ คุยกะเออีก เลยไม่พูด
พอผมได้ยินประโยคนี้ ผมโคตรมีความสุข
ผมเศร้าเข้าไปกอดเจ้แล้วพูดว่า เป็นแฟนกับผนนะ)
เจ้:อือ
นับตั้งแต่นั้นมาผมกะเจ้ก็เป็นแฟนกันคบกันได้2ปี ตอนนี้เจ้เป็นพนักงานบัญชีให้ผม ส่วนผมไม่เรียนต่อเพราะรับช่วงต่อจากงานของพ่อ และเร็วๆนี้เรากำลังจะแต่งงานกันครับ
ขอบคุณที่กรุณาอ่านจนจบ
ปล.ใครมีประสบการณ์ความรักดีๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ ขอบคุณครับ
ใครมีประสบการณ์รักดีๆมาเล่าให้ฟังบ้างนะ
เจ้: เป็นอะไรรึป่าวหลบหน้าพี่มา2เดือนละ พี่ทำไรให้โกรธรึป่าวหรือไม่พอใจอะไรพี่ ก็บอกได้นะ
ผม:ก็พูดว่า..... ป่าวเจ้ไม่ได้ทำไรผิดหรอก
เจ้:แล้วหลบหน้าพี่ทำไม
ผม:ไม่ได้หลบ แค่ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างเยอะแค่นั้นเอง(แหลสดๆเหตุจริงๆเพราะเขิล)
คือผมกะเจ้มักเล่นด้วยกันบ่อยๆตั้งแต่เด็ก เพราะแถวนั้นไม่ค่อยมีเด็กรุ่นราวคราวนี้
เจ้:เมื่อก่อนก็เห็นชวนพี่ไปเล่นด้วยบ่อยๆ (แต่พอขื้น มัธยมก็ไม่ค่อยได้เล่นด้วยซักเท่าไหร่ เจ้แกก็ติดเรียนไม่ค่อยมีเวลา)
ผม:ก็เราไม่ใช่เด็กๆแล้วหนิ จะทำเหมือนเมื่อก่อนได้ไง งานผมก็เยอะแทบไม่มีเวลานอนเลย(พูดแก้ตัวไปงั้นแหละ)
เจ้:แล้วทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ช่วย
ผม:ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ผมเหนื่อยละ ขออาบน้ำนอนก่อนนะ พรุ่งนี้มีสอบ(หาทางหนีจากสถานะการณ์อันตราย เดี๋ยวหลุดความในใจ)
ผมก็วิ่งขื้นห้องทันที
เจ้ก็กลับบ้านไป
อยุ่มาวันนึง มีผชมาหาเจ้ที่บ้าน คุยอยู่หน้าบ้าน ผมก็แอบดูอยู่ คุยกันได้ประมาณ15นาที เค้าก็ไป
ผมสงสัยก็เลยเดินไปถามเจ้ (ผมแอบคิดว่าเป็นแฟนเจ้แน่ๆ)ผมเลยพูดแซวแกมสงสัยว่า แฟนเจ้หรอ เค้าก็บอกรุ่นพี่ที่มหาลัย ไม่ใช่แฟนหรอก หน้าอย่างพี่ไม่ไม่มีคนเอาหรอก เค้าก็พูดว่างี้ (เจ้ก็ไม่ได้สวยอะไรนะ แค่ขาวเท่านั้นเองแถมเตี้ยอีก) ผมก็เลยพูดโดยไม่คิดว่า ทำไมจะไม่มีล่ะเจ้ เจ้ก็ออกจะน่ารัก(เจ้นิ่งไปพักนึง) แล้วเค้าก็พูด หรอออออ พี่น่ารักขนาดนั้นเลยหรอ ผมนี่วิ่งเข้าบ้านเลย เขิลสุดๆ ตอนนั้นยังไม่มีความกล้าสารภาพรัก จนผมจบม.ปลาย เจ้เค้าก็ไม่มีแฟนจริงๆ ส่วนผมก็มีคนมาจีบเหมือนกัน แต่ปฎิเสธไปแล้ว(จขกท ก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไรมาก แต่พอเรียนดีเลยมีรุ่นน้องมาแอบชอบ)แค่ครั้งเดียวแหละ ผมก็ไม่คิดจะรักใคร เพราะในใจมีแต่เจ้คนเดียว ตอนนั้นเจ้ จบมหาลัยพอดี ผมเลยถือโอกาสวันรับปริญญาของเจ้ สารภาพรักกับเจ้ซะเลย พอได้ยินเค้าเงียบไปพักนึง แล้วพูดประโยคนี้ขื้นมา..."เอ(นามสมมุติของ จขกท)เป็นพี่จะดีแล้วหรอ"
ผม:ครับ ผมแอบชอบพี่ตั้งแต่อยู่ม.3จนถึงตอนนี้ก็ยังชอบพี่ครับ
เจ้:แต่พี่อายุมากกว่าเอตั้ง5ปีเลยนะ ถ้าเป็นกับพี่ไม่อายเค้าหรอ
ผม:อายทำไม คนอื่นเค้ายังเป็นได้ แค่นี้ไม่ทำให้ผมเลิกชอบเจ้หรอก(คำพูดตอนนั้น พอมาคิดตอนนี้ ยังงงกับตัวเองเลยว่ากล้าพูดได้ยังไง)
เจ้เศร้าร้องไห้)
ผมยืนงงอยู่พักนึง เลยถามเจ้ว่า ร้องไห้ทำไม
เจ้:ไม่มีอะไรแค่ดีใจจนอยากร้องไห้
ผมเศร้าคิดในใจเอ๊ะ ดีใจหมายความว่าไง รึว่าก็แอบชอบเราอยู่ แอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดๆ)
เจ้:พี่ก็ชอบเอเหมือนกัน แต่ไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าถ้าพูดแล้วเอไม่ได้ชอบพี่ แล้วพี่จะสู้หน้ายังไง พี่กลัวว่าจะไม่ได้เจอเอ คุยกะเออีก เลยไม่พูด
พอผมได้ยินประโยคนี้ ผมโคตรมีความสุข
ผมเศร้าเข้าไปกอดเจ้แล้วพูดว่า เป็นแฟนกับผนนะ)
เจ้:อือ
นับตั้งแต่นั้นมาผมกะเจ้ก็เป็นแฟนกันคบกันได้2ปี ตอนนี้เจ้เป็นพนักงานบัญชีให้ผม ส่วนผมไม่เรียนต่อเพราะรับช่วงต่อจากงานของพ่อ และเร็วๆนี้เรากำลังจะแต่งงานกันครับ
ขอบคุณที่กรุณาอ่านจนจบ
ปล.ใครมีประสบการณ์ความรักดีๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ ขอบคุณครับ