[CR] รีวิวทางการศึกษา สถาบันภาษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ - ประสบการณ์การเรียนปริญญาโท

สวัสดีทุกท่านค่ะ

บางท่านอาจจะคุ้นๆชื่อกระทู้เรานะคะ เพราะเคยตั้งและโดนลบไป จึงได้มาตั้งใหม่โดยลบข้อความที่เข้าข่ายว่าเป็นการโฆษณาประชาสัมพันธ์ออกค่ะ

เราเป็นนักศึกษาคนหนึ่งของสถาบันภาษา ระดับชั้นปริญญาโท สาขาภาษาอังกฤษเพื่ออาชีพ
กำลังจะเรียนจบ ปัจจุบันไม่มีวิชาที่ต้องเข้าเรียนแล้ว อยู่ระหว่างทำวิทยานิพนธ์ค่ะ
จบปริญญาตรีมาประมาณ 1 ปี ก็มาสมัครเรียนโทค่ะ
เราเรียนมาทางด้านการท่องเที่ยว จากมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้มีชื่อเสียงมาก เป็นที่โต้เถียงในพันทิปเสมอๆ
โดยรวมคือ เราไม่ได้มีพื้นฐานทางภาษาอังกฤษที่ดีกว่าคนอื่นทั่วไปแต่อย่างใด คือไม่ได้เรียนมาทางภาษาหรือแม้แต่เข้าคอร์สเรียนค่ะ

เรื่องของเราคือ
เมื่อวานเราแวะไปเจอเพื่อนๆและสวัสดีอาจารย์ที่สถาบัน พอเรากลับบ้านมาค้นเอกสารส่วนตัว แล้วเราก็เจอเอกสารชุดนึงในแฟ้ม



มันเป็นเอกสารที่เราได้รับตอนวันปฐมนิเทศน์นักศึกษาใหม่ ซึ่งประกอบไปด้วยข้อมูลโดยสังเขปของหลักสูตรที่เราเรียน รายวิชาที่มีสอน
สิ่งแรกที่เราทำตอนได้รับเอกสารคือ เปิดหารายชื่อวิชาที่เราสามารถเลือกเรียนได้ และนี่คือสองวิชาที่เราใส่ดาวไว้ว่าจะเรียนค่ะ



เราจำได้ชัดเจนเลยว่า ความรู้สึกของเราตอนนั้นคือตื่นเต้นมาก ขนลุก หูอื้อไปหมด
(ถ้าคุณผู้หญิงคิดถึงความรู้สึกนี้ไม่ออก ลองคิดว่า เพิ่งนั่งรถไฟเหาะมา แล้วเจอกระเป๋าชาแนล Limited Edition ลด90%
วางเรียงรายให้เราเลือกอยู่50ใบ หรือถ้าคุณผู้ชาย จะเปรียบเป็นกันพลาก็ได้ค่ะ ความตื่นเต้นประมาณนั้นเลย)
คือมีแต่รายวิชาที่ดูน่าสนใจ แล้วมีวิชาที่เราชอบด้วย เราเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษ

พอเราเริ่มจำความรู้สึกแรกได้ ความทรงจำต่างๆมันก็ไหลพรั่งพรูมา

สิ่งแรกที่เราคิดถึง คือเพื่อนร่วมชั้นค่ะ

ก่อนหน้านี้ เราเคยไปสมัครเรียนที่สถาบันอื่นๆมาบ้างแล้ว ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นภาคพิเศษที่เรียนวันเสาร์อาทิตย์
มีอยู่ครั้งนึงที่เราผ่านเข้าไปจนถึงรอบสัมภาษณ์ได้ แล้วอาจารย์ที่สัมภาษณ์เราก็ถามเราว่า
"หนูจะทนได้มั้ย ถ้าพี่ที่นั่งเรียนด้วยกัน ให้หนูทำงานกลุ่มแค่คนเดียว เพราะเขาจะเอาทั้งตำแหน่งหน้าที่การงานและอายุมาอ้าง
มันเป็นเรื่องปกติของการเรียนที่นี่นะ เพราะเท่าที่ครูสัมภาษณ์มา หนูเด็กที่สุดเลย"
ตอนนั้นก็อึ้งนะคะ คิดเหมือนกันว่า อาจารย์รู้และยอมรับว่าเป็นเรื่องปกติ และจะให้นักเรียนใหม่ยอมรับด้วย เราสมควรจะเรียนที่นี่เหรอ
สุดท้ายเราก็ไม่ได้เรียนที่นั่นค่ะ มาสมัครเรียนที่นี่แทน

แล้วถามว่าเพื่อนและสังคมที่นี่เป็นยังไง
สำหรับเรา เราไม่คิดว่าจะหาที่ไหนได้อีกแล้วค่ะ นอกจากที่นี่
ในห้องเรียนของเรา มีตั้งแต่ หมอ วิศวกร ผู้จัดการฝ่ายอาวุโส เจ้าของกิจการเล็กๆ มนุษย์เงินเดือน ฟรีแลนซ์
หรือแม้กระทั่งนักเรียนเต็มเวลา แต่สิ่งที่ที่นี่ไม่มี คือระบบอาวุโส แบ่งชนชั้นวรรณะ ว่าเธอเด็ก ฉันผู้ใหญ่
ไม่เคยมีการเกี่ยงงานกันทำ มีแต่แย่งงานกันทำ พอออกมานอกห้องเรียน ทุกคนช่วยเหลือกันทั้งทางหน้าที่การงาน และด้านจิตใจ

ซึ่งสิ่งที่เราคิดว่าเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เราสามัคคีกันได้อย่างทุกวันนี้ คือ อาจารย์ที่มีความสามารถมากเกินไป ค่ะ
เราไม่เชื่อนะคะ เรื่องตำแหน่งทางวิชาการหรือชื่อเสียงสถาบันการศึกษาว่าจะสามารถการันตีคุณภาพการเรียนการสอนได้
แต่เชื่อเราเถอะค่ะ ว่าอาจารย์ที่นี่ทุกท่านเป็นพหูสูตร คือรู้รอบด้าน ไม่ใช่แค่ว่ามาสอนวิชานี้ ก็มีความรู้แค่ด้านนี้
ไม่ว่าเราจะเก่งล้นฟ้ามาจากไหนก็ตามแต่ พออยู่ในห้องเรียนแล้ว เหมือนเราเป็นแค่เด็กคนนึง
สิ่งต่างๆที่เรามั่นใจว่าเราเชี่ยวชาญ อาจารย์จะมีสิ่งที่ดีกว่า หรือมุมมองที่แตกต่างออกไปมาสอนเราเสมอๆ
สำหรับที่นี่ ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุด และเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน
และนี่ล่ะค่ะ เป็นสิ่งที่เราช่วยกันผ่านมาได้ ต่างคนต่างมีความรู้คนละด้าน นำมาแลกเปลี่ยนช่วยเหลือกัน เราเลยรักกันมาก