>>ไม่เคยตั้งกระทู้มาเป็นปีแล้วค่ะ..วันนี้ขอตั้งระบายและขอปรึกษาทุกคนที่เข้ามาอ่านช่วยให้คำแนะนำเราที ว่าควรทำอย่างไร..(อาจจะยาวไปหน่อยแต่เราเครียดจริงๆค่ะ)<<
เรื่องก็คือปัจจุบันเราอายุ 28 ปี จะว่าวัยรุ่นเลยก็ไม่ใช่ละ ใกล้จะ 30 อยู่ละ
เราก็มีแฟน แฟนคนนี้เราคบกันมานานพอสมควร จนตอนนี้ช่วยกันเก็บเงินเพี่อจะแต่งงานค่ะ
แฟนเราเป็นคนฐานะไม่ค่อยดีเท่าไร ซึ่งค่อนข้างแตกต่างกับทางบ้านเรา
อีกทั้งก็ยังแก่กว่าเราสิบปีเลย..แถมยังเคยมีครอบครัวมาแล้ว..(ตรงนี้ที่แม่ไม่ชอบตั้งแต่แรก)
แต่เราก็พยายามฟันฝ่ากันมาจนแม่อนุญาตให้แฟนมาบ้านได้ เข้านอกออกในได้เหมือนบ้านตัวเอง
แต่แล้วก็มีปัญหาอีกคือ นิสัยส่วนตัวของแฟนเรา เป็นคนพูดเก่งมาก บางครั้งก็พูดตรงเกินไปจนแม่ไม่พอใจ
เราก็ได้แต่พยายามเตือนเขาหลายครั้ง เราก็รู้ว่าแฟนก็พยายามจะพูดให้น้อยลง แต่ถึงยังไงนิสัยคนเราเป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น
แฟนก็ยังมีหลายๆครั้งที่หลุดคำพูดตรงๆออกมาอยู่ดี (ซึ่งนิสัยของแฟน เราก็เข้าใจนะว่าเขาชอบพูดแบบนี้ แต่จริงๆไม่มีอะไรเลย)
..แม่เราก็ยิ่งอคติเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย พอมีข้อเสียแบบนี้แม่เลยยิ่งไม่ชอบ จนเอ่ยปากพูดกับเราตรงๆ..
แถมแม่ก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ไม่คุยกับแฟนเราเลย <<แฟนเราก็อึดอัดมากค่ะ เขาระบายให้เราฟังอยู่ แถมร้องไห้ด้วย ว่าทำไมแม่ไม่ยอมรับเขาเลย>
(คือตอนนี้แฟนย้ายมาอยู่แถวบ้านเรา เลยมาหาเราที่บ้านทุกวัน มากินข้าวเช้า-เย็นค่ะ)
เวลาแฟนมาแม่ก็จะไม่คุยทั้งกับเราและกับแฟน..แถมเราทำไรก็ผิดไปหมด แม่จะว่าเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงานบ้าน เรื่องแฟนเรา
คือว่าเราทุกวันค่ะ สัปดาห์นึงจะมีแค่1-2 วันที่แม่คุยดีกับเรา นอกนั้นจะพูดใส่อารมณ์กับเราตลอด
บางครั้งไม่คุยกับเราเป็นสัปดาห์เลยก็มี..
..อีกอย่างที่ทำให้แม่ไม่ชอบแฟนเลยคือ ตอนแรกแม่เป็นคนบอกแฟนว่าเสื้อผ้าก็เอามาให้เราซักก็ได้ เพราะแฟนทำโอทุกวัน
แล้วบ้านเราก็มีเครี่องซักผ้า..แฟนเราก็เอาเสื้อมาทีละ 2-3 ชุดให้เราซัก..(แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นประเด็น คือแม่ไม่พอใจที่เราต้องมานั้งซักผ้าให้แฟน)
เเม่บ่นเรา เราก็ได้แต่นั่งฟัง ไม่กล้าพูดอะไร เพราะทุกครั้บที่พยายามพูดก็กลายเป็นว่าเราเถียงตลอด
(แต่ในใจก็ได้แต่คิดว่า..เราก็ทำด้วยความเต็มใจ ก็เหมือนกับที่แม่ทำให้พ่อไง)
..คือแม่เราจะเป็นแม่บ้านสมัยก่อนค่ะ..อยู่บ้านทำงานบ้าน..ส่วนพ่อก็ทำงานนอกบ้าน..
ตอนนี้เรื่องมันเยอะแยะจนเราเล่าไม่ถูกเลยค่ะ..แม้กระทั่งเรากับแฟนพาแม่ไปซื้อของที่ห้าง
ไอ้แฟนเจ้ากรรมเราก็ดันบ่นเรื่องการจราจรบนถนนไม่ยอมเลิก..แม่กลับบ้านมาปรี๊ดแตกใส่เราทันที
เราก็ไม่รู้จะพูดไง ก็เลยบอกว่า "เขาก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ไม่มีไรหรอกเดี๋ยวแม่ก็ชิน ส้มยังชินแล้วเลย"
เท่านั้นแหละค่ะ แม่ก็ว่า"เออ.งั้นกูผิดเองที่ไปนั่งรถ ทีหลังกูไม่นั่งแล้ว"..งงเลยค่ะ อะไรกันล่ะนี่ เราพูดไรผิดวะ..
..เฮ้อออ เมื่อเช้าก็ทะเลาะกับแม่อีก ว่าด้วยเรื่องไม่เช็ดโต๊ะอาหาร..คือยังไม่ทันเช็ดก็โดนบ่นซะก่อนละ..
ต่อด้วยอีกเรื่องคือไปล้างกะทะที่แม่เเช่ไว้ยังไม่ได้ล้าง เราก็กลัวจะโดนดุว่าไม่ล้าง..เลยหวังดีเอามาล้าง..โดนอีกรอบ ว่าไม่แหกตาดูหรือไง คนวางแช่ไว้ให้คราบกะทะมันหลุด..(คือประมาณว่ากะทะมันมีคราบเกาะ แม่เลยแช่น้ำไว้ยังไม่ล้าง)
# เฮ้อออมันก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ นะเราว่า..แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆนี้แหละ เราโดนดุทุกวัน..ยิ่งนับวันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
บางครั้งเราก็พูดกับแม่ตรงๆนะว่า ส้มขอพูดด้วยเหตุผลบ้างได้ไหม..คือลูกแม่มันไม่ดีพอเลยหรอ ถึงทำไรไม่ถูกใจแม่สักอย่าง
คือแม่รู้ไหมว่าตอนนี้ หนูหลอนไปหมดแล้ว..แค่ได้ยินมีพูดก็คิดแล้วว่ากูโดนอะไรอีกวะ..#
# เรีองแฟนก็พยายามอธิบายให้แม่เข้าใจนะ..ว่าคนเรามันมีทั้บข้อดีข้อเสียอะ..<< แต่ก็ดูเหมือนแม่จะไม่ยอมรับอะไรเลย>>
เฮ้อออ..คือเรี่องมันเล็กน้อยแต่ทุกวัน และสะสมมากๆเข้า จนตอนนี้เราเครียดและท้อมากค่ะ..
ไม่รู้จะทำไงดี..ตอนนี้ก็คิดกันกับแฟนว่าถ้าไม่ไหวจริงๆ คงต้องเลิกกันค่ะ..
## ใครก็ได้ช่วยให้คำแนะนำที เราจะทำไงกับปัญหานี้ดีคะ##
..ทำอย่างไรเมื่อแม่เราไม่เข้าใจ/อคติและไม่เคยฟังเหตุผลเราเลย..ทำไรก็ผิดทุกอย่าง จนเราท้อมากๆแล้ว
เรื่องก็คือปัจจุบันเราอายุ 28 ปี จะว่าวัยรุ่นเลยก็ไม่ใช่ละ ใกล้จะ 30 อยู่ละ
เราก็มีแฟน แฟนคนนี้เราคบกันมานานพอสมควร จนตอนนี้ช่วยกันเก็บเงินเพี่อจะแต่งงานค่ะ
แฟนเราเป็นคนฐานะไม่ค่อยดีเท่าไร ซึ่งค่อนข้างแตกต่างกับทางบ้านเรา
อีกทั้งก็ยังแก่กว่าเราสิบปีเลย..แถมยังเคยมีครอบครัวมาแล้ว..(ตรงนี้ที่แม่ไม่ชอบตั้งแต่แรก)
แต่เราก็พยายามฟันฝ่ากันมาจนแม่อนุญาตให้แฟนมาบ้านได้ เข้านอกออกในได้เหมือนบ้านตัวเอง
แต่แล้วก็มีปัญหาอีกคือ นิสัยส่วนตัวของแฟนเรา เป็นคนพูดเก่งมาก บางครั้งก็พูดตรงเกินไปจนแม่ไม่พอใจ
เราก็ได้แต่พยายามเตือนเขาหลายครั้ง เราก็รู้ว่าแฟนก็พยายามจะพูดให้น้อยลง แต่ถึงยังไงนิสัยคนเราเป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น
แฟนก็ยังมีหลายๆครั้งที่หลุดคำพูดตรงๆออกมาอยู่ดี (ซึ่งนิสัยของแฟน เราก็เข้าใจนะว่าเขาชอบพูดแบบนี้ แต่จริงๆไม่มีอะไรเลย)
..แม่เราก็ยิ่งอคติเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย พอมีข้อเสียแบบนี้แม่เลยยิ่งไม่ชอบ จนเอ่ยปากพูดกับเราตรงๆ..
แถมแม่ก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ไม่คุยกับแฟนเราเลย <<แฟนเราก็อึดอัดมากค่ะ เขาระบายให้เราฟังอยู่ แถมร้องไห้ด้วย ว่าทำไมแม่ไม่ยอมรับเขาเลย>
(คือตอนนี้แฟนย้ายมาอยู่แถวบ้านเรา เลยมาหาเราที่บ้านทุกวัน มากินข้าวเช้า-เย็นค่ะ)
เวลาแฟนมาแม่ก็จะไม่คุยทั้งกับเราและกับแฟน..แถมเราทำไรก็ผิดไปหมด แม่จะว่าเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงานบ้าน เรื่องแฟนเรา
คือว่าเราทุกวันค่ะ สัปดาห์นึงจะมีแค่1-2 วันที่แม่คุยดีกับเรา นอกนั้นจะพูดใส่อารมณ์กับเราตลอด
บางครั้งไม่คุยกับเราเป็นสัปดาห์เลยก็มี..
..อีกอย่างที่ทำให้แม่ไม่ชอบแฟนเลยคือ ตอนแรกแม่เป็นคนบอกแฟนว่าเสื้อผ้าก็เอามาให้เราซักก็ได้ เพราะแฟนทำโอทุกวัน
แล้วบ้านเราก็มีเครี่องซักผ้า..แฟนเราก็เอาเสื้อมาทีละ 2-3 ชุดให้เราซัก..(แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นประเด็น คือแม่ไม่พอใจที่เราต้องมานั้งซักผ้าให้แฟน)
เเม่บ่นเรา เราก็ได้แต่นั่งฟัง ไม่กล้าพูดอะไร เพราะทุกครั้บที่พยายามพูดก็กลายเป็นว่าเราเถียงตลอด
(แต่ในใจก็ได้แต่คิดว่า..เราก็ทำด้วยความเต็มใจ ก็เหมือนกับที่แม่ทำให้พ่อไง)
..คือแม่เราจะเป็นแม่บ้านสมัยก่อนค่ะ..อยู่บ้านทำงานบ้าน..ส่วนพ่อก็ทำงานนอกบ้าน..
ตอนนี้เรื่องมันเยอะแยะจนเราเล่าไม่ถูกเลยค่ะ..แม้กระทั่งเรากับแฟนพาแม่ไปซื้อของที่ห้าง
ไอ้แฟนเจ้ากรรมเราก็ดันบ่นเรื่องการจราจรบนถนนไม่ยอมเลิก..แม่กลับบ้านมาปรี๊ดแตกใส่เราทันที
เราก็ไม่รู้จะพูดไง ก็เลยบอกว่า "เขาก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ไม่มีไรหรอกเดี๋ยวแม่ก็ชิน ส้มยังชินแล้วเลย"
เท่านั้นแหละค่ะ แม่ก็ว่า"เออ.งั้นกูผิดเองที่ไปนั่งรถ ทีหลังกูไม่นั่งแล้ว"..งงเลยค่ะ อะไรกันล่ะนี่ เราพูดไรผิดวะ..
..เฮ้อออ เมื่อเช้าก็ทะเลาะกับแม่อีก ว่าด้วยเรื่องไม่เช็ดโต๊ะอาหาร..คือยังไม่ทันเช็ดก็โดนบ่นซะก่อนละ..
ต่อด้วยอีกเรื่องคือไปล้างกะทะที่แม่เเช่ไว้ยังไม่ได้ล้าง เราก็กลัวจะโดนดุว่าไม่ล้าง..เลยหวังดีเอามาล้าง..โดนอีกรอบ ว่าไม่แหกตาดูหรือไง คนวางแช่ไว้ให้คราบกะทะมันหลุด..(คือประมาณว่ากะทะมันมีคราบเกาะ แม่เลยแช่น้ำไว้ยังไม่ล้าง)
# เฮ้อออมันก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ นะเราว่า..แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆนี้แหละ เราโดนดุทุกวัน..ยิ่งนับวันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
บางครั้งเราก็พูดกับแม่ตรงๆนะว่า ส้มขอพูดด้วยเหตุผลบ้างได้ไหม..คือลูกแม่มันไม่ดีพอเลยหรอ ถึงทำไรไม่ถูกใจแม่สักอย่าง
คือแม่รู้ไหมว่าตอนนี้ หนูหลอนไปหมดแล้ว..แค่ได้ยินมีพูดก็คิดแล้วว่ากูโดนอะไรอีกวะ..#
# เรีองแฟนก็พยายามอธิบายให้แม่เข้าใจนะ..ว่าคนเรามันมีทั้บข้อดีข้อเสียอะ..<< แต่ก็ดูเหมือนแม่จะไม่ยอมรับอะไรเลย>>
เฮ้อออ..คือเรี่องมันเล็กน้อยแต่ทุกวัน และสะสมมากๆเข้า จนตอนนี้เราเครียดและท้อมากค่ะ..
ไม่รู้จะทำไงดี..ตอนนี้ก็คิดกันกับแฟนว่าถ้าไม่ไหวจริงๆ คงต้องเลิกกันค่ะ..
## ใครก็ได้ช่วยให้คำแนะนำที เราจะทำไงกับปัญหานี้ดีคะ##