กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ตั้งขึ้นนะคะ
บางทีปัญหาของเรามันอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆของใครหลายคนแต่สำหรับเรา มันเป็นปัญหาที่ไม่รู้จะแก้ยังไงดี เข้าเรื่องเลยนะคะ ตามหัวข้อเลย เรามีแฟนอยู่คนนึง เป็นแฟนคนแรกของเราเลยนะ เมื่อก่อนเรารักแฟนมาก ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมองใครอีกเลย อยากจะทำทุกนาทีให้มีค่า อยากให้รักนี้เป็นรักแรกและรักเดียว แต่พอมาวันนี้ มันก็มีเหตุการณืหลายอย่างที่ทำให้เราเปลี่ยนไป ส่วนหนึ่งมาจากตัวเราเอง ส่วนหนึ่งก็มาจากแฟน เราคบหาดูใจกันมาปีกว่าและ แต่ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่แฟน เหมือนเรารักเขาอยู่ฝ่ายเดียว พยายามอยู่ฝ่ายเดียว อีกฝ่ายทำเหมือนไม่ได้รักเราเลย จริงอยู่ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่เพราะการกระทำไม่ชัดเจน คำว่ารักก็ไม่เคยพูด มันทำให้เราถอดใจ จนถอยออกมา แล้ววันนึงเราก็มีโอกาสกลับไปคุยกับคนที่เราเคยชอบ เราคุยกัน เข้าใจกันดี ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอคุยกันมากขึ้น ได้เจอกัน มันทำให้เราหวั่นไหว ส่วนแฟนเราก็หายเงียบไป ไม่ติดต่อมา เราก็ทำใจแล้วล่ะ เราตัดสินใจที่จะลองเปิดใจ เปิดโอกาสให้ตัวเอง ได้ลองคุยกับคนใหม่บ้าง ความสัมพันธ์ของเรากับคนใหม่กำลังไปได้ดี สุดท้าย แฟนเราก็กลับมา กลับมาคุย กลับมาเหมือนเดิม ทั้งที่เขาหายไปเป็นอาทิตย์ ใช่ว่าเราจะอยู่ไกลกันนะ เราอยุ่ใกล้กันนิดเดียวเอง เราก็บอกแฟนตรงๆนะว่าเราคุยกับคนนี้ แต่ไม่ได้บอกว่าในฐานะอะไร รู้สึกยังไง แต่เหมือนแฟนจะรู้ เราก็ดีกับแฟน แต่ก็ยังคุยกับคนใหม่ บางครั้งเรารู้สึกว่าแฟนกลับมาเพราะกลัวเสียเราไป แต่คนใหม่ก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่เขาก็เข้าใจเรา แล้วเราก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่กับคนใหม่ แต่เราก็ยอมรับว่าเรารักแฟน แต่มันก็ไม่ค่อยมีความสุขดท่าไหร่ เพราะเราไม่รู้ว่าแฟนคิดยังไงกับเรา สรุปรักเรามั้ย หรือแค่เหงา ไม่มีใคร แต่ตอนนี้เรื่องแดงแล้ว แฟนรู้ว่าเราคุยกับคนใหม่แบบไหน คนใหม่ก็รู้ว่าเราทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องเขา แต่เขาอยากเคลียร์ให้ ไม่อยากให้มีปัญหากัน แต่เรากลัว กลัวว่าจะไม่ได้คุยกับคนใหม่ แต่เราก็ไม่อยากเสียแฟนไป เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะ เพื่อนๆจะเลือกใคร ระหว่างแฟนที่เรารักเขามาก แต่ไม่รู้ว่าเขารู้สึกกับเรายังไง กับอีกคนที่เข้าใจเรา เป็นห่วงเรา ใส่ใจเรา แล้วก็รู้สึกดีกับเรา
รักคนแรกแต่ก็มีใจให้คนที่2
บางทีปัญหาของเรามันอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆของใครหลายคนแต่สำหรับเรา มันเป็นปัญหาที่ไม่รู้จะแก้ยังไงดี เข้าเรื่องเลยนะคะ ตามหัวข้อเลย เรามีแฟนอยู่คนนึง เป็นแฟนคนแรกของเราเลยนะ เมื่อก่อนเรารักแฟนมาก ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมองใครอีกเลย อยากจะทำทุกนาทีให้มีค่า อยากให้รักนี้เป็นรักแรกและรักเดียว แต่พอมาวันนี้ มันก็มีเหตุการณืหลายอย่างที่ทำให้เราเปลี่ยนไป ส่วนหนึ่งมาจากตัวเราเอง ส่วนหนึ่งก็มาจากแฟน เราคบหาดูใจกันมาปีกว่าและ แต่ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่แฟน เหมือนเรารักเขาอยู่ฝ่ายเดียว พยายามอยู่ฝ่ายเดียว อีกฝ่ายทำเหมือนไม่ได้รักเราเลย จริงอยู่ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่เพราะการกระทำไม่ชัดเจน คำว่ารักก็ไม่เคยพูด มันทำให้เราถอดใจ จนถอยออกมา แล้ววันนึงเราก็มีโอกาสกลับไปคุยกับคนที่เราเคยชอบ เราคุยกัน เข้าใจกันดี ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอคุยกันมากขึ้น ได้เจอกัน มันทำให้เราหวั่นไหว ส่วนแฟนเราก็หายเงียบไป ไม่ติดต่อมา เราก็ทำใจแล้วล่ะ เราตัดสินใจที่จะลองเปิดใจ เปิดโอกาสให้ตัวเอง ได้ลองคุยกับคนใหม่บ้าง ความสัมพันธ์ของเรากับคนใหม่กำลังไปได้ดี สุดท้าย แฟนเราก็กลับมา กลับมาคุย กลับมาเหมือนเดิม ทั้งที่เขาหายไปเป็นอาทิตย์ ใช่ว่าเราจะอยู่ไกลกันนะ เราอยุ่ใกล้กันนิดเดียวเอง เราก็บอกแฟนตรงๆนะว่าเราคุยกับคนนี้ แต่ไม่ได้บอกว่าในฐานะอะไร รู้สึกยังไง แต่เหมือนแฟนจะรู้ เราก็ดีกับแฟน แต่ก็ยังคุยกับคนใหม่ บางครั้งเรารู้สึกว่าแฟนกลับมาเพราะกลัวเสียเราไป แต่คนใหม่ก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่เขาก็เข้าใจเรา แล้วเราก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่กับคนใหม่ แต่เราก็ยอมรับว่าเรารักแฟน แต่มันก็ไม่ค่อยมีความสุขดท่าไหร่ เพราะเราไม่รู้ว่าแฟนคิดยังไงกับเรา สรุปรักเรามั้ย หรือแค่เหงา ไม่มีใคร แต่ตอนนี้เรื่องแดงแล้ว แฟนรู้ว่าเราคุยกับคนใหม่แบบไหน คนใหม่ก็รู้ว่าเราทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องเขา แต่เขาอยากเคลียร์ให้ ไม่อยากให้มีปัญหากัน แต่เรากลัว กลัวว่าจะไม่ได้คุยกับคนใหม่ แต่เราก็ไม่อยากเสียแฟนไป เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะ เพื่อนๆจะเลือกใคร ระหว่างแฟนที่เรารักเขามาก แต่ไม่รู้ว่าเขารู้สึกกับเรายังไง กับอีกคนที่เข้าใจเรา เป็นห่วงเรา ใส่ใจเรา แล้วก็รู้สึกดีกับเรา