1. อย่างแรกที่ต้องขอชมเลยนั่นก็คือตัวละครหลัก 2 คนอย่างเอย์จิ และอั๊งค์ ที่มีเสน่ห์ พัฒนาการและเอกลักษณ์ให้จดจำง่ายๆ โดยเอย์จิจะเป็นไปในทางเปิดเผยบุคลิกตัวละครไปอย่างช้าๆ ทั้งอุปนิสัย ความดีงามในจิตใจ รวมไปถึงสิ่งที่เป็นกิเลสของตนเอง ในขณะที่อั๊งค์นั้นเป็นตัวละครที่มีพัฒนาการมากที่สุด จากกรี๊ดไร้หัวใจกลายเป็นเพื่อนร่วมสู้ของเอย์จิจนตลอดทาง ดังนั้นฉากที่ทั้งคู่สู้กันเพื่อเป้าหมายของตนเอง จึงมีความอีพิคในระดับสูงมาก

2. อีกเรื่องที่ชอบมากๆก็คือเนื้อเรื่อง ที่เข้าขั้นยอดเยี่ยมเอามากๆโดยเฉพาะการนำประเด็นของ 'ความโลภ' ของมนุษย์มาเป็นธีมหลัก โดยมีเหล่ากรี๊ดมาเป็นตัวแทนของความโลภต่างๆ และในตอนท้ายๆมีการพลิกให้เอย์จิมาเป็นตัวแทนของผู้ตอบรับความต้องการของคนทุกคนคล้ายๆกับภาชนะตอบรับความโลภของคนทั้งโลก กรี๊ดทุกตนก็ดูมีเสน่ห์และเอกลักษณ์ให้แอบลุ้น แอบเชียร์ แอบสงสาร แอบหมั่นไส้ ถือเป็นการวางบทตัวละครของฝั่งปีศาจที่ยอดเยี่ยมในระดับใกล้เคียงกับออเฟน็อคในเรื่องไฟซ์เลยทีเดียว

3. อีกเรื่องที่ชอบมากๆก็คือตัวละครฝั่งไรเดอร์เบิร์ธ เรื่องราวของหนุ่ม 2 คน คนหนึ่งเป็นชายที่ผ่านมาหลากหลายสมรภูมิ เข้าใจโลกและอารมณ์ดีอย่างดาเตะ อากิระ อีกคนเป็นคนที่มีความคิดต้องการช่วยโลก แต่ถูกหน้าตา การตีกรอบตนเอง และความมั่นใจในตนเองที่ทะนงในตัวเองมากอย่าง โกโต้ ชินทาโร่ การที่ท้องคู่มาจับคู่ด้วยกันแม้จะดูไม่ลงตัว แต่เมื่อได้อยู่ข้างๆคนมีประสบการณ์คอยกระเทาะเปลือกความทะนงตนนั้นลง ทำให้กำเนิดโกโต้คนใหม่ที่มั่นใจ และกล้าตัดสินใจมากขึ้น ถือว่าเป็นการจับคู่ที่ทำให้เกิดสิ่งที่เป็นคติสอนใจได้ดีมาก

4. คอมโบ้แต่ละร่างของโอสเข้าขั้นสวยงาม และโดดเด่นมีเอกลักษณ์ ทั้ง Tatoba ร่างหลักที่สวยงามและลงตัวในสีดำตัดกับแดง-เหลือง-เขียว , Gatakiriba สีเขียวที่มีพลังในการแยกร่างและโจมตีพร้อมกัน , Latorartar ที่เท่มากขึ้นเวลาขับมอเตอร์ไซค์ , Sagozo ที่บ้าพลังสมกับเป็นของกาเมล , Shauta ที่ดูแปลกตากับสายยางบนไหล่แต่สวยงาม , Putotyrannosaurus ที่บ้าบิ่นและทรงพลัง และร่างที่ชอบที่สุดอย่าง Tajadol ร่างที่สวยงามราวกับนกเริงระบำโดยการใช้คอร์เมดัลของอั๊งค์ในการแปลงร่าง

5. เพลงเปิด Anything Goes !! สนุกมากๆครับ

6. เมซูล Greed ที่น่ารักที่สุดในโลก

7. ดร.มากิ เป็นตัวร้ายตัวสุดท้าย หรือ Last Boss ของเรื่อง ถือว่าเป็นตัวละครที่น่าสนใจทั้งหน้าตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์ ตุ๊กตาลูกเทพที่แบกไปไหนมาไหนตลอด หรือแนวคิดเรื่องการจบสิ้นของโลก ทั้งหมดล้วนมาจากชีวิตที่ผ่านมาของเจ้าตัว ปูมหลังเรื่องพี่สาวที่เสียชีวิตไปถือว่าน่าสนใจ ไหนจะเรื่องตุ๊กตาบนแขนที่ทำเอาเวลาเครียดๆเห็นตุ๊กตาพี่แกแล้วค่อยคลายเครียดหน่อย

8. ประเด็นที่ถูกเล่าในเรื่องธีมหลักก็คือความโลภของมนุษย์ ตัวหนังถือว่าชาญฉลาดที่ไม่ให้มองว่าความโลภของมนุษย์นั้นเป็นเรื่องไม่ดี กลับกันการมีของประธานโคงามิทำให้เราเห็นว่าการมีความโลภนั้นเป็นเรื่องดี เป็นเรื่องที่ทำให้มนุษย์ก้าวไปข้างหน้า และมีวิวัฒนาการ แต่การกระทำของ Greeed เป็นตัวทำให้เราเห็นว่าการมีความโลภของมนุษย์ขึ้นอยู่กับการจัดการกับความโลภ จะดีหรือว่าแย่นั้นขึ้นอยุ่กับเจ้าของกิเลสมากกว่า
กลับกัน คาแร็คเตอร์ของพระเอกอย่าง เอย์จินั้น ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเราจะเห็นได้ตลอดว่าเอย์จินั้นเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่น และยื่นมือเข้าไปหาตลอดโดยไม่สนใจว่าจะเป็นเรื่องของตนเอง หรือจะกระทบตนเองหรือไม่ ดังนั้นการกระทำของ ดร.มากิในตอนหนึ่งที่เรียกให้โอสออกมานั้น เป็นการแสดงตัวตนของเอย์จิออกมาได้อย่างดี ในฐานะคนคอยตอบสนองกิเลสของคนทั้งโลก จึงไม่แปลกใจที่มาทราบว่ากิเลสของเอย์จินั้นคือ 'พลัง' ที่สามารถปกป้องทุกคนได้ (เข้าข่ายโคตรกิเลสชัดๆ)
อั๊งค์นั้นแม้จะดูเป็นตัวละครที่ใจร้ายและไม่สนใจโลก แต่กลับกันกิเลสของอั๊งค์นั้นเรียบง่ายและไม่มีอะไรมาก นอกจากอยากมีชีวิตและมีความรู้สึกแบบมนุษย์ ดั่งที่เจ้าตัวบอกไว้ การเป็นกรี๊ดนั้นเป็นแค่กลุ่มก้อนของกิเลส ไม่มีความรู้สึก ไม่มีการรู้รสชาติ ดังนั้นการได้กินไอติมทุกวันในร่างของคุณตำรวจถือว่าเป็นการเติมเต็มกิเลสของอั๊งค์ได้เต็มที่

9. ตัวเนื้อเรื่องคอยย้ำเตือนเสมอว่า การมีความโลภ การมีกิเลสไม่ใช่เรื่องแย่ กลับกันหากไม่มีความโลภในใจ มนุษย์ก็จะไม่มีวิวัฒนาการ การกระทำเพื่อสนองความต้องการของตนเองต่างหากที่สร้างความเดือดร้อนคนรอบข้าง หากเราสามารถเติมเต็มกิเลสตนได้แล้ว ย่อมต้องมีกิเลสต่อไปตามมา เพราะมนุษย์นั้นไม่มีจุดสิ้นสุดของความอยาก เอย์จินั้นเป็นตัวอย่างของมนุษย์ที่เคยพอใจกับสิ่งที่ตนมี จนการได้เข็มขัดโอสมา ทำให้กิเลสของเอย์จิเติมเต็มโดยสมบูรณ์ ทำให้เอย์จิคอยหันหน้าช่วยเหลือคนอื่นอย่างเดียว ไม่เคยมองถึงตัวเองซักครั้ง คำพูดของดาเตะในตอนท้ายจึงเป็นเหมือนคำพูดปลุกให้เอย์จิสนใจตัวเองมากขึ้น 'การไม่พึ่งพาใครเลยไม่ใช่ความแข็งแกร่ง'

10. พยายามเป็นคนดีแบบฮินะ เอย์จิ แต่อย่าเป็นคนไมพึ่งพาคนอื่นแบบฮิโนะ เอย์จิ ในเรื่องเราจะเห็นว่าเอย์จินั้นจิตใจเข้าขั้นดีงามเอามากๆ มีตอนหนึ่งที่ชอบมาก ทำให้เห็นว่าเอย์จินั้นมองทุกคนอย่างเป็นกลางและเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกคนอื่นตลอด 'การตัดสินว่าใครถูก ใครผิดถือเป็นเรื่องยากเอามากๆ หากเราคิดว่าเราถูกเราก็จะไม่เห็นมุมมองของอีกฝ่ายทันที'

สรุปแล้วนี่ถือเป็นไรเดอร์น้ำดีอีกเรื่องที่เขียนบทมาได้อย่างดีเยี่ยม และชาญฉลาดในการเล่า รวมไปถึงการบิ้วในช่วงท้ายๆ ตีความประเด็นความโลภได้ไม่สิ้นสุด เหมาะกับการมาเปิดให้ดูในยุคที่มีการทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อยๆ เรื่องนี้จะเป็นตัวสอนจิตใจของคนให้จัดการกับจิตใจของตนและความต้องการของตนได้ดีมากขึ้น ไม่อยากให้พลาดครับ !!