อย่างที่บอกไว้ในหัวข้อเลย การที่เราชอบหรือคลั่งไคล้เรื่องอะไรบางอย่างที่คนไทยไม่ได้ชอบไม่ได้ฮิตกันเนี่ย อยากจะบอกว่ามันทำให้ชีวิตลำบากเหมือนกันนะ หลายๆเรื่องต้องศึกษาและหาข้อมูลเป็นภาษาอังกฤษ เราเองไม่ได้มีปัญหาในการใช้ภาษาอังกฤษก็นับว่าดีไป แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังรู้สึกอดเหนื่อยใจไม่ได้เหมือนกัน เพราะเรื่องบางอย่างมันต้องอาศัยบริบทตามสังคมไทยด้วย คือบ้านเราไม่มีสังคมของคนที่ชอบแบบนั้น เราอยากจะไปทำกิจกรรมด้วยก็ไม่รู้จะไปที่ไหน ได้แต่รับข้อมูลจากเนท นอกซะจากหาโอกาสบินไปแจมกะเขาถึงที่เลย อีกอย่างนะ เราเชื่อว่าคนที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่น่ะ ต่อให้ใช้ภาษาได้ดีแค่ไหนถ้าได้มีเพื่อนร่วมบ้าร่วมคลั่งไคล้ในสิ่งเดียวกันมันก็จะคุยได้ออกรสออกชาติกว่ากันเยอะมากเลย หลายๆอย่างที่เราชอบสนใจระดับคลั่งไคล้หลงใหลมันไม่ค่อยมี community ที่ชัดเจนในเมืองไทยเลย ดีที่สุดคือกลุ่มคนที่ชอบหนังอินเดียที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนพอสมควรแล้วในบรรดาเรื่องที่คนไทยสนใจน้อยทั้งหมดที่เราชอบ นอกนั้นแทบจะหัวเดียวกระเทียมลีบ เรื่องอื่นๆที่เราชอบหรือตามศึกษาอยู่ที่คนไทยรู้จักหรือนิยมน้อยมากๆก็ เช่น traveler's notebook, bullet journal หรือ planner แบบต่างๆ งานฝีมือบางประเภทหรือของสะสมบางอย่าง ยังไม่นับเรื่องเพลงของศิลปินจากบางประเทศที่มันไม่เป็นที่นิยมในไทยอีกนะ (เราบ้านักร้องอินโดนีเซียถึงขั้นบินไปดูงาน java jazz แทบทุกปี) แล้วก็พวกสาระความรู้ที่มันเฉพาะกลุ่มมากๆที่คนไทยยังไม่ค่อยรู้จักหรือรู้ว่ามีอะไรแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ ถ้าจะให้เจาะจงก็เช่น กลุ่ม polyamory หรือกลุ่มเพแกนและวิคคา (หาอ่านเพิ่มเติมเองละกันเนาะถ้าอยากรู้จัก) อะไรทำนองนี้อะ แม้แต่เรื่องการไม่ใช้เครื่องสำอางที่ทดลองกับสัตว์คนไทยก็ตระหนักกันน้อยมาก ในขณะที่ต่างประเทศมีทั้งบล็อกทั้งเพจอะไรเรื่องนี้เยอะแยะเลย คนทำคลิปรีวิวก็มีเพียบ จริงๆก็ทุกเรื่องที่พูดมาอะแหละ มีทั้งบล็อก ทั้งเวบรีวิว ทั้งคลิป หาได้เยอะแยะมาก
อย่างที่เหนื่อยใจอย่างที่สองคือ การจะหาซื้อสินค้าหรืออุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องจะเปลืองเงินมาก เพราะว่าในไทยไม่มีใครสนใจ เลยไม่มีใครสั่งมาขาย หรือถึงจะพอมีนำเข้ามาก็ขายแพง ตามหลัก economy of scale แบบนี้จะสั่งซื้อเอาเองก็มีค่าเท่ากัน แถมไม่มีโอกาสได้จับต้องสินค้าก่อนด้วยว่าจะถูกใจมั้ย ไม่เหมือนชอบอะไรง่ายๆที่มีวางขายหน้าร้านในบ้านเรา ถึงบางอย่างราคาสูง แต่อย่างน้อยเราก็ได้จับได้คลำได้ลองก่อนตัดสินใจอะ หรือไปขอดูจากคนอื่นที่ซื้อแล้วก็ได้ แต่ถ้าเราชอบอะไรที่ไม่มี community ในไทยปุ๊บลำบากทันที อ้างอิงข้อมูลจากต่างชาติ ไม่มีคนชาติเดียวกันที่ซื้อหามาใช้หรือรู้แหล่งที่ดีๆ บางทีมาตั้งกระทู้ถามในพันทิปก็ร้าง ไม่มีคนมาตอบ เพราะคนเห็นหัวข้อก็ไม่รู้สึก relate กับมัน หรือถึงกดเข้ามาอ่านก็ไม่มีความรู้ที่จะตอบอยู่ดี หรือจะคนในเฟซบุคที่เป็นเพื่อนกันจริงๆเราก็รู้ว่าไม่มีใครสนใจเรื่องนั้นๆ ถ้าเขาสนใจเขาคงแสดงออกไปนานจนเรารู้แล้ว และเราก็คงถามเขาก่อนแล้วละ ไม่ต้องลองมาถามหว่านในพันทิปหรอกอะไรงี้
ใครเคยเจอปัญหาเดียวกับเรานี้บ้างมั้ย ลองมาแชร์ปัญหาที่เจอกันนะ อย่าลืมว่าแนะนำด้วยว่าสิ่งที่ชอบหรือคลั่งไคล้นั้นคืออะไร ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอกับคนคอเดียวกันในกระทู้นี้ก็ได้
ใครชอบหรือสนใจเรื่องอะไรที่ไม่ค่อยมีคนไทยสนใจบ้าง รู้สึกชีวิตลำบากมั้ย
อย่างที่เหนื่อยใจอย่างที่สองคือ การจะหาซื้อสินค้าหรืออุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องจะเปลืองเงินมาก เพราะว่าในไทยไม่มีใครสนใจ เลยไม่มีใครสั่งมาขาย หรือถึงจะพอมีนำเข้ามาก็ขายแพง ตามหลัก economy of scale แบบนี้จะสั่งซื้อเอาเองก็มีค่าเท่ากัน แถมไม่มีโอกาสได้จับต้องสินค้าก่อนด้วยว่าจะถูกใจมั้ย ไม่เหมือนชอบอะไรง่ายๆที่มีวางขายหน้าร้านในบ้านเรา ถึงบางอย่างราคาสูง แต่อย่างน้อยเราก็ได้จับได้คลำได้ลองก่อนตัดสินใจอะ หรือไปขอดูจากคนอื่นที่ซื้อแล้วก็ได้ แต่ถ้าเราชอบอะไรที่ไม่มี community ในไทยปุ๊บลำบากทันที อ้างอิงข้อมูลจากต่างชาติ ไม่มีคนชาติเดียวกันที่ซื้อหามาใช้หรือรู้แหล่งที่ดีๆ บางทีมาตั้งกระทู้ถามในพันทิปก็ร้าง ไม่มีคนมาตอบ เพราะคนเห็นหัวข้อก็ไม่รู้สึก relate กับมัน หรือถึงกดเข้ามาอ่านก็ไม่มีความรู้ที่จะตอบอยู่ดี หรือจะคนในเฟซบุคที่เป็นเพื่อนกันจริงๆเราก็รู้ว่าไม่มีใครสนใจเรื่องนั้นๆ ถ้าเขาสนใจเขาคงแสดงออกไปนานจนเรารู้แล้ว และเราก็คงถามเขาก่อนแล้วละ ไม่ต้องลองมาถามหว่านในพันทิปหรอกอะไรงี้
ใครเคยเจอปัญหาเดียวกับเรานี้บ้างมั้ย ลองมาแชร์ปัญหาที่เจอกันนะ อย่าลืมว่าแนะนำด้วยว่าสิ่งที่ชอบหรือคลั่งไคล้นั้นคืออะไร ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอกับคนคอเดียวกันในกระทู้นี้ก็ได้