แอบชอบเธอเพราะรอยยิ้ม(บันทึกปอนด์ปอนด์)

สำหรับวันนี้เรื่องที่จะมาเล่าให้ฟังก็คือเรื่องของคนๆหนึ่งที่เข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตของเรา เขาไม่ใช่ใครที่ไหนเพราะเขาเป็นคนที่เราชอบนี่แหละ เป็นคนแรกที่ทำให้เราใจเต้นรัวและหลงรักเขาเพราะรอยยิ้มของเขา จริงๆแล้วเราก็ดูๆเขามาประมาณเกือบปีและก็ใช้เวลาประมาณสี่ห้าเดือนถึงจะกล้าทักเขาไป แต่ที่คุยส่วนใหญ่ก็เป็นในแชทเพราะว่าเมื่อไหร่ที่เราเจอหน้าเค้าเราจะใจเต้นรัวและเขินหนักมากซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ก็แอบเสียใจนะที่ทำให้ดูเหมือนแอบชอบออนไลน์อ่ะ ใจจริงๆเราอยากคุยกับเขามากแต่ก็ทำได้แค่คุยในแชท จากนั้นพอคุยกันสักพักเราก็คอยซื้อขนม ซื้อปากกาให้ แม้กระทั่งเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนของเขามาบอกว่ายาสีฟันเขาหมด เราก็ซื้อให้เขาอีก (แปลกดีใช่มั้ย ฮ่าๆๆ) จนมาวันหนึ่งที่เราไปเจอกระทู้หนึ่งเขาบอกว่าถ้าคุยเกินสี่เดือนมันจะไม่ใช่ความชอบแต่คือความรักเพราะคนเราปกติจะคุยกับใครไม่เกินจากนี้ เราก็ไม่เชื่อเลยลองคุยมาเรื่อยๆจนครบสี่เดือน เอ้อเราก็ทำคลิปให้เขาด้วย พอหลังจากนั้นเขาแปลกไปโดยเราก็รู้สาเหตุว่าเขาเป็นอย่างนี้ทำไม จากนั้นเราก็ห่างและก็ไม่ได้คุยกันในที่สุด ในตอนนั้นก็คิดกับตัวเองว่าก็ดีที่เลิกคุยเพราะถ้าคุยจนได้คบกันและถ้าเขาเชื่อคนอื่นมากกว่าเราขนาดนี้สักวันก็คงต้องเลิกกัน ยอมรับนะว่าเฮิร์ทแต่ก็ไม่ฟูมฟาย มันรู้สึกเหมือนคนที่กำลังปีนภูเขากำลังจะถึงยอดเขาแล้วแต่กลับร่วงลงมากระแทกพื้นอ่ะ มันจุกและชา ไร้ความรู้สึกไปเลย จากนั้นเราก็มีโอกาสได้เจอกันพอวันหนึ่งเขาทักมาขอโทษที่งี่เง่าไปเองและขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เราทำให้เราก็ยังคงยืนยันประโยคเดิมว่าเราตั้งใจทำให้เพราะเขาคือคนพิเศษ เราไม่เคยทำแบบนี้หรือรู้สึกแบบนี้กับใคร ครั้งนี้เราตั้งใจว่าจะไม่คุยกับเขาถ้าเขาไม่ทักเราก่อนแต่มันก็มีที่เผลอคุยแบบเดิมที่เคยคุย และสิ่งที่แปลกในครั้งนี้คือเมื่อเจอหน้าหรือคุยกับเขาใจเราไม่เต้นแบบเดิมแล้ว อาจเป็นเพราะสิ่งที่เขาเคยทำกับเราในอดีต
    สำหรับความรู้สึกของเราตอนนี้เราอยากบอกให้รู้ว่าเรารู้สึกสับสนในความไม่ชัดเจนของเขา บางครั้งก็ตามอารมณ์เขาไม่ทันแต่เราก็ใจดีกับเขามากเพราะในใจกลัวที่จะสูญเสียเขาไป เราระวังตลอดเมื่อจะทำอะไรหรือพูดอะไรเพราะเราไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึก เราอยากให้รู้ว่าเราแคร์เขาแค่ไหน ในใจเราคิดตลอดว่าเขาคิดยังไงกับเราเพราะสิ่งที่เขาทำมันมากเกินกว่าที่เพื่อนจะทำให้กัน(สำหรับมุมมองของเราอ่ะนะ) คิดอีกมุมนึงบางทีที่เขาบอกว่ามันจะมีนะคนที่คุยกันไปเรื่อยๆไม่ได้คบกันมันเป็นเหมือนเส้นขนาน เราก็กลัวว่าอาจจะเป็นเรากับเขาก็ได้ที่เป็นเส้นขนานกัน แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกวันนี้ที่เราทำแต่สิ่งดีๆให้เขา มองเห็นเขามีความสุขมันก็คือสิ่งที่เราดีจที่สุดแล้วแม้ว่าสุดท้ายสิ่งที่เราทำทั้งหมดมันจะได้รับการตอบแทนด้วยแค่คำว่า ”ขอบคุณมากนะ”