ผมเรื่มมีความรักครั้งเเรก มันเกิดขึ้นตอน 13 เธอเป็นนักเรียนชื่อใหม่ ชื่อเนย ผิว ขาว ตากลม ผมยาว เเละที่สำคัญปากชมพูหน้าจูบมาก นิสัยเรียบร้อย พูดจาสุภาพ นี่มันสเป็คผมชัดๆ ใจสั่นมากบอกเลย ขนาดกลับไปบ้าน ผมยังเห็นภาพเธอ วันหยุดผมยังอยากไปโรงเรียนไม่หน้าเชื่อเลยว่าคนอย่างผมอยากไปเรียน
ผมไม่เคยเเคร์ใส่ใจผู้หญิงคนใหนขนาดนี้มาก่อน เธอนั้นเป็นผู้หญิง ขี้เเยนิดหน่อย มักจะโดนพวกผู้หญิงด้วยกันกลั้นเเกล้ง ผมนึกว่าตัวอิจฉาจะมีเเต่ในละครซ่ะอีก เล่นผู้ชายตามจีบเยอะซ่ะขนานนั้น คงจะมีศัตรู มิใช่น้อย ผมต้องคอยตามปลอบเธออยู่เสมอ จนทำให้ความสัมพันธ์ ของผมพัฒนา
จากเพื่อนสนิท ไปเป็น พี่ชายที่เเเสนดีเเทน เกินความหมายไปมากครับเเต่ก็ยังดีครับ เพราะความรักของผมจัดอยู่ในประเภทรักคือการให้ ผมไม่หวังอะไรตอบเเทนอยู่เเล้ว วันหนึ่งเธอเริ่มเเอบชอบเพื่อนผมคนหนึ่ง เธอเล่าว่าไอเพื่อนผมคนเนี้ยหน้าตาคล้ายๆเเฟนเก่าเธอเลย ผมก็เอาใจช่วยเพราะนั้นก็เพื่อนเรา นี่ก็คนที่เรารัก ผมก็ฟากหัวใจไว้กับเพื่อน ให้มันดูเเล ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกหากมันไม่เหยียบ ย้ำความไว้ใจของผม มันทำให้คนที่ผมรักเสียใจ
ผมจำได้เเต่ว่า ตีนผมเหยียบอยู่บนหน้าอกมัน เพื่อจะให้มันรู้ซ่ะบ้างว่าโดนเหยีบย้ำหัวใจเป็นยังไง
เเต่ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอ เรื่องมันก็ผ่านไปจนปิดเทอม เเต่ก่อนจะปิดเทอม มันจะมีการสอบเเต่เธอนั้นไม่มา ก็เเปลกใจนิดหน่อย ก็เลยถามโทรไปหา
ก็ชวนคุยไปเลื่อยเปลื่อยจนมาถึง เรื่องความรัก เธอถามมาเเบบไม่ให้ตั้งตัว ว่า{ นน สมมุติ ถ้าเรารักนน นนจะรักเรารึป่าว } ผมดูออกว่าการพูดว่าสมมุติพูดไว้เเก้เขิน มันเหมือน กับการพูดเเล้ว ทำให้ใครไม่พอใจ เเล้วมักจะพูด ว่าล้อเล่น น่ะเเหละ ทำใ้หผมนึกถึงเพื่อนผู้หญิงของเธอพูดว่า ไอเนย มันก็บอกว่า นนก็น่ารักดีน่ะ ผมจึงมันใจได้ว่าไม่ใช่เรื่องสมุติเเน่ ผมจึงเกิดอาการที่คนส่วนมากพึงจะเป็นกัน หัวใจเต้นเเรงมาก มือไม้อยู่นิ่งๆไม่ได้ ต้องจับนู้นหยิบนี้ ใบ้เเดรก จะพูดเเต่พูดไม่ออก ผมจึงเรียกเพื่อนมาถือสายเเทน ผมจึงปฎิบัติตามที่ ข้อสอม O-net บอกมา หากมีอารมทางเพศ ให้ไปเตะบอล
ผมล้อเล่นน่า ขำๆ เล่าต่อ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมกลัวเกินกว่าจะพูดมันออกไป ผมรอจนวันเปิดเทอม เธอไม่มาเรียนในวันเเรก ผมพยามถามคนอื่นไปทั่ว เเต่ก็ไม่มีใครรู้ ที่เธอไม่มาอาจจะเป็นเพราะผม วันนั้นถ้าผมพูดออกไป บอกไปว่าเราก็รักเธอรักมานานเเล้วด้วย วันนี้อาจะยังมีเธออยู๋ เธออาจจะกลับมา ถ้าเธออ่าน เรื่องนี้อยู่ ช่วยฟังเพลงนี้ด้วยน่ะ มันอทิบายทุกอย่างทั้งหมดเเล้ว
รักครั้งเเรก
ผมไม่เคยเเคร์ใส่ใจผู้หญิงคนใหนขนาดนี้มาก่อน เธอนั้นเป็นผู้หญิง ขี้เเยนิดหน่อย มักจะโดนพวกผู้หญิงด้วยกันกลั้นเเกล้ง ผมนึกว่าตัวอิจฉาจะมีเเต่ในละครซ่ะอีก เล่นผู้ชายตามจีบเยอะซ่ะขนานนั้น คงจะมีศัตรู มิใช่น้อย ผมต้องคอยตามปลอบเธออยู่เสมอ จนทำให้ความสัมพันธ์ ของผมพัฒนา
จากเพื่อนสนิท ไปเป็น พี่ชายที่เเเสนดีเเทน เกินความหมายไปมากครับเเต่ก็ยังดีครับ เพราะความรักของผมจัดอยู่ในประเภทรักคือการให้ ผมไม่หวังอะไรตอบเเทนอยู่เเล้ว วันหนึ่งเธอเริ่มเเอบชอบเพื่อนผมคนหนึ่ง เธอเล่าว่าไอเพื่อนผมคนเนี้ยหน้าตาคล้ายๆเเฟนเก่าเธอเลย ผมก็เอาใจช่วยเพราะนั้นก็เพื่อนเรา นี่ก็คนที่เรารัก ผมก็ฟากหัวใจไว้กับเพื่อน ให้มันดูเเล ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกหากมันไม่เหยียบ ย้ำความไว้ใจของผม มันทำให้คนที่ผมรักเสียใจ
ผมจำได้เเต่ว่า ตีนผมเหยียบอยู่บนหน้าอกมัน เพื่อจะให้มันรู้ซ่ะบ้างว่าโดนเหยีบย้ำหัวใจเป็นยังไง
เเต่ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอ เรื่องมันก็ผ่านไปจนปิดเทอม เเต่ก่อนจะปิดเทอม มันจะมีการสอบเเต่เธอนั้นไม่มา ก็เเปลกใจนิดหน่อย ก็เลยถามโทรไปหา
ก็ชวนคุยไปเลื่อยเปลื่อยจนมาถึง เรื่องความรัก เธอถามมาเเบบไม่ให้ตั้งตัว ว่า{ นน สมมุติ ถ้าเรารักนน นนจะรักเรารึป่าว } ผมดูออกว่าการพูดว่าสมมุติพูดไว้เเก้เขิน มันเหมือน กับการพูดเเล้ว ทำให้ใครไม่พอใจ เเล้วมักจะพูด ว่าล้อเล่น น่ะเเหละ ทำใ้หผมนึกถึงเพื่อนผู้หญิงของเธอพูดว่า ไอเนย มันก็บอกว่า นนก็น่ารักดีน่ะ ผมจึงมันใจได้ว่าไม่ใช่เรื่องสมุติเเน่ ผมจึงเกิดอาการที่คนส่วนมากพึงจะเป็นกัน หัวใจเต้นเเรงมาก มือไม้อยู่นิ่งๆไม่ได้ ต้องจับนู้นหยิบนี้ ใบ้เเดรก จะพูดเเต่พูดไม่ออก ผมจึงเรียกเพื่อนมาถือสายเเทน ผมจึงปฎิบัติตามที่ ข้อสอม O-net บอกมา หากมีอารมทางเพศ ให้ไปเตะบอล
ผมล้อเล่นน่า ขำๆ เล่าต่อ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมกลัวเกินกว่าจะพูดมันออกไป ผมรอจนวันเปิดเทอม เธอไม่มาเรียนในวันเเรก ผมพยามถามคนอื่นไปทั่ว เเต่ก็ไม่มีใครรู้ ที่เธอไม่มาอาจจะเป็นเพราะผม วันนั้นถ้าผมพูดออกไป บอกไปว่าเราก็รักเธอรักมานานเเล้วด้วย วันนี้อาจะยังมีเธออยู๋ เธออาจจะกลับมา ถ้าเธออ่าน เรื่องนี้อยู่ ช่วยฟังเพลงนี้ด้วยน่ะ มันอทิบายทุกอย่างทั้งหมดเเล้ว