สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป
วันนี้ที่มาตั้งกระทู้ เราก็แค่อยากระบาย, แชร์ประสบการณ์ที่ไม่รู้จะไปพูดกับใคร หรือระบายให้ใครฟัง เพราะถ้าต้องพูด คงจะพูดไม่ออก คงมีแต่น้ำตาเพียงเท่านั้น
ความรักของเรา เป็นความรักที่มีแต่ความแตกต่างค่ะ เขาไม่ใช่คนไทย เขามีวัฒนธรรม ภาษา ครอบครัว
เราสองคนเจอผ่านapplicationแชทหนึ่ง ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ว่างๆ เราก็อยากฝึกภาษาเลย โหลด appนั้นมา แล้วเราก็เจอกัน เราสองคนเริ่มต้นด้วยเพื่อนกันจริงๆ พูดคุยแลกเปลี่ยนในสิ่งที่ประเทศตัวเองไม่มี ภาษาที่ตัวเองไม่รู้ เราคุยกันแทบทุกวัน แชร์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต จนวันหนึ่ง เขาก็ขอเราเป็นแฟนเฉยเลย ไอ่เราก็ตอบตกลงแบบงง (คือตอบตกลงไปทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ แค่วิดีโอคอล คุยโทรศัพท์กัน ว่าไปก็ตลกเหมือนกันนะคะ)
หลังจากนั้นก็คบกันเรื่อยมา เขาเป็นคนดี ใส่ใจเรา ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน เราคุยกันทุกวันเหมือนเช่นเคย เวลาก็ล่วงเลยมาเป็นครึ่งปีที่ครบกัน ทำทุกงันเหมือนอยู่ใกล้กัน จนเราได้ทุนไปฝึกงานยังประเทศที่เขาอยู่ แต่คนละเมือง เราก็ไปค่ะ คือพวกเราดีใจมาก เพราะเขาก็มีส่วนช่วยให้เราสัมภาษณ์ทุนผ่าน เพราะเขาช่วยติวภาษาให้ ทำให้เราได้คะแนนพิเศษ สุดท้ายเราก็ได้ไปค่ะ ตื่นเต้นมาก เขาก็ค่อยเช็ค คอยช่วยเราทุกอย่าง และรอเราไปหาเขาที่เมืองที่เขาอยู่ เราก็ใช้ชีวิตยังเมืองที่เราได้ทุนไปเรื่อยๆ จนครบกำหนด เขาก็จองตั๋วเครื่องบินให้เราไปยังเมืองที่เขาอยู่ และวันที่เราเจอกันครั้งแรกหลังจากคบกันมา ครึ่งปี แบบไม่เคยเจอตัวจริง เราจำได้ว่าตื่นเต้นมาก แบบคิดว่า ถ้าเขาเจอตัวจริงเรานี่ จะโดนทิ้งไว้กลางทางรึป่าว เราลากกระเป๋าออกมาจากประตูผู้โดยสาร ระหว่างนั้นก็โทรหากันว่าอยู่ตรงไหน ใส่เสื้อสีอะไร เขาก็บอกยืนรอหน้าประตู...
แค่รักคงยังไม่พอ
วันนี้ที่มาตั้งกระทู้ เราก็แค่อยากระบาย, แชร์ประสบการณ์ที่ไม่รู้จะไปพูดกับใคร หรือระบายให้ใครฟัง เพราะถ้าต้องพูด คงจะพูดไม่ออก คงมีแต่น้ำตาเพียงเท่านั้น
ความรักของเรา เป็นความรักที่มีแต่ความแตกต่างค่ะ เขาไม่ใช่คนไทย เขามีวัฒนธรรม ภาษา ครอบครัว
เราสองคนเจอผ่านapplicationแชทหนึ่ง ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ว่างๆ เราก็อยากฝึกภาษาเลย โหลด appนั้นมา แล้วเราก็เจอกัน เราสองคนเริ่มต้นด้วยเพื่อนกันจริงๆ พูดคุยแลกเปลี่ยนในสิ่งที่ประเทศตัวเองไม่มี ภาษาที่ตัวเองไม่รู้ เราคุยกันแทบทุกวัน แชร์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต จนวันหนึ่ง เขาก็ขอเราเป็นแฟนเฉยเลย ไอ่เราก็ตอบตกลงแบบงง (คือตอบตกลงไปทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ แค่วิดีโอคอล คุยโทรศัพท์กัน ว่าไปก็ตลกเหมือนกันนะคะ)
หลังจากนั้นก็คบกันเรื่อยมา เขาเป็นคนดี ใส่ใจเรา ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน เราคุยกันทุกวันเหมือนเช่นเคย เวลาก็ล่วงเลยมาเป็นครึ่งปีที่ครบกัน ทำทุกงันเหมือนอยู่ใกล้กัน จนเราได้ทุนไปฝึกงานยังประเทศที่เขาอยู่ แต่คนละเมือง เราก็ไปค่ะ คือพวกเราดีใจมาก เพราะเขาก็มีส่วนช่วยให้เราสัมภาษณ์ทุนผ่าน เพราะเขาช่วยติวภาษาให้ ทำให้เราได้คะแนนพิเศษ สุดท้ายเราก็ได้ไปค่ะ ตื่นเต้นมาก เขาก็ค่อยเช็ค คอยช่วยเราทุกอย่าง และรอเราไปหาเขาที่เมืองที่เขาอยู่ เราก็ใช้ชีวิตยังเมืองที่เราได้ทุนไปเรื่อยๆ จนครบกำหนด เขาก็จองตั๋วเครื่องบินให้เราไปยังเมืองที่เขาอยู่ และวันที่เราเจอกันครั้งแรกหลังจากคบกันมา ครึ่งปี แบบไม่เคยเจอตัวจริง เราจำได้ว่าตื่นเต้นมาก แบบคิดว่า ถ้าเขาเจอตัวจริงเรานี่ จะโดนทิ้งไว้กลางทางรึป่าว เราลากกระเป๋าออกมาจากประตูผู้โดยสาร ระหว่างนั้นก็โทรหากันว่าอยู่ตรงไหน ใส่เสื้อสีอะไร เขาก็บอกยืนรอหน้าประตู...