สวัสดีครับวันนี้เรื่องที่ผมจะเล่ามันเพิ่งเกิดกับผมเมื่อคืนนี้ครับ
ผมรู้จักกับพี่คนนึงคับเป็นรุ่นพี่ผมคือเราก็ชอบกันเราเลยไปนั่งกินไวน์ด้วยกันเมื่อคืนครับ
ผมอายุ18พี่เขาอายุ 29 ห่างกัน10กว่าปีแต่ประเดนไม่ใช่อันนี้ครับ
เมื่อคืนที่ไปดื่มนั้นผมมีความสุขมมากเวลาอยู่กับเขาแต่ระหว่างอยู่กับเขาผมก็คิดเรื่องคนอีกคนนึงไปด้วย
ไม่รู้ทำไม ผมนั่งดื่มไปซักพักต่างคนก็เริ่มเมาฮะเราก็ชอบกันมากขึ้นเมื่อคืนเราจูบกันผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่เขา
แต่ในใจตอนที่ผมอยู่กับพี่เขาผมคิดถึงอีกคนนึง+ผมกลัว กลัวตลอดว่าถ้าผมรักเขาจริงๆเขาจะรับได้ไหมที่ผมชอบงอแงและอยากอยู่กับเขา
เพราะในสถานะตอนนี้ผมไม่ได้งอแงใส่เขาเลยผมเป็นตัวผมเองแต่ยังไม่เผยความเป็นเด็กให้เขาเห็นผมเลยกลัวว่าถ้าคบกันไปมันจะมีปัญหารึเปล่า
พี่เขาอยู่ ต่างประเทศครับกลับมาเดือนละครั้งเพระาไปแค่เรียนภาษาต่อเพระาที่บ้านเขาอยากให้ไปเรา2คนเข้ากันได้ดีมาก
ก็ดื่มกันไปเลื่อยๆจนต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านจนตอนนี้เช้าแล้วผมคิดถึงเขาตลอดเลยฮะผมไม่กล้าทักไปยุ่งมากเพราะกลัวเขาจะรำคาญ
ผมอยากถามพี่ๆที่เป็นผู้ใหญ่ครับว่าผู้ใหญ่เขาจะจริงใจกับเด็กไหมเพระาพี่เขาบอกผมว่าผมดูเป็นผู้ใหญ่และฉลาดมากผมกลัวว่าวันนึงถ้าผมเป็นตัวผมมากกว่านี้เราคงห่างกันผมคิดถึงเขามากไม่กล้าที่จะทักในหัวผมตอนนี้คิดแค่ว่าต้องหาคนอื่นคุยด้วยอย่าเอาใจไปไว้ที่เขาพยายามท่จะไม่ชอบเขาไปมากกว่านี้
อยากถามพี่ๆครับว่าพี่จะทำยังไง? ถ้ามีเด็กเข้ามาในชีวิตมันจะน่ารำคาญไหมครับผมควรจะหยุดรึเปล่า ?
เจอคนที่รัก...แต่ไม่กล้ารัก
ผมรู้จักกับพี่คนนึงคับเป็นรุ่นพี่ผมคือเราก็ชอบกันเราเลยไปนั่งกินไวน์ด้วยกันเมื่อคืนครับ
ผมอายุ18พี่เขาอายุ 29 ห่างกัน10กว่าปีแต่ประเดนไม่ใช่อันนี้ครับ
เมื่อคืนที่ไปดื่มนั้นผมมีความสุขมมากเวลาอยู่กับเขาแต่ระหว่างอยู่กับเขาผมก็คิดเรื่องคนอีกคนนึงไปด้วย
ไม่รู้ทำไม ผมนั่งดื่มไปซักพักต่างคนก็เริ่มเมาฮะเราก็ชอบกันมากขึ้นเมื่อคืนเราจูบกันผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่เขา
แต่ในใจตอนที่ผมอยู่กับพี่เขาผมคิดถึงอีกคนนึง+ผมกลัว กลัวตลอดว่าถ้าผมรักเขาจริงๆเขาจะรับได้ไหมที่ผมชอบงอแงและอยากอยู่กับเขา
เพราะในสถานะตอนนี้ผมไม่ได้งอแงใส่เขาเลยผมเป็นตัวผมเองแต่ยังไม่เผยความเป็นเด็กให้เขาเห็นผมเลยกลัวว่าถ้าคบกันไปมันจะมีปัญหารึเปล่า
พี่เขาอยู่ ต่างประเทศครับกลับมาเดือนละครั้งเพระาไปแค่เรียนภาษาต่อเพระาที่บ้านเขาอยากให้ไปเรา2คนเข้ากันได้ดีมาก
ก็ดื่มกันไปเลื่อยๆจนต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านจนตอนนี้เช้าแล้วผมคิดถึงเขาตลอดเลยฮะผมไม่กล้าทักไปยุ่งมากเพราะกลัวเขาจะรำคาญ
ผมอยากถามพี่ๆที่เป็นผู้ใหญ่ครับว่าผู้ใหญ่เขาจะจริงใจกับเด็กไหมเพระาพี่เขาบอกผมว่าผมดูเป็นผู้ใหญ่และฉลาดมากผมกลัวว่าวันนึงถ้าผมเป็นตัวผมมากกว่านี้เราคงห่างกันผมคิดถึงเขามากไม่กล้าที่จะทักในหัวผมตอนนี้คิดแค่ว่าต้องหาคนอื่นคุยด้วยอย่าเอาใจไปไว้ที่เขาพยายามท่จะไม่ชอบเขาไปมากกว่านี้
อยากถามพี่ๆครับว่าพี่จะทำยังไง? ถ้ามีเด็กเข้ามาในชีวิตมันจะน่ารำคาญไหมครับผมควรจะหยุดรึเปล่า ?