เป็นกระทู้ระบายกึ่งปรึกษาค่ะ สรุปก็คืออยากให้เม้นนั่นเอง
เข้าเรื่องเลยนะ เราเป็นผญ คนนึงนี่แหละ
อยู่ปี3 แฟนปี4 คบมาตั้งแต่สมัยเรียน สิริรวมแล้ว 4 ปี 1 เดือน
แฟนอยู่ชั้นเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน (เราซิ่ว)
ตอนแรกก็อยู่มหาลัยแถวสามย่านด้วยกันนี่แหละ แต่พอเราซิ่ว เราก็ไปไกลเลย
เราชอบเขาก่อน แต่ก็ไม่ได้จีบ ละดันใจตรงกัน
คือเราเป็นพวกขี้เบื่อ ยอมรับ ละแฟนตามใจค่ะ
เราหมดรักตั้งแต่ตอนเราอยู่ปี2เทอมปลาย (เขาปีสามเทอมปลาย)
จนตอนนี้นับเวลาก็ปีนึงได้ เราอึดอัด เราทน เราพยายามมาปีนึง
เราหลอกเขาว่ารักมาปีนึงเต็มๆ เราเลวมากเลย
เราแค่รู้สึกว่าเราไม่มีไรดีเท่าไรอะ
ถึงเราจะเรียนหมอ แต่เรานิสัยไม่ดี เราขวานผ่าซากในบางที หยอกแรง พูดดัง
แต่ลึกๆๆๆๆแล้วนั้น
ทำอะไรก็กลัวคนอื่นเกลียด กลายเป็นคนไม่กล้าพูดความรู้สึกตัวเอง
ขัดกับบุคลิกภายนอกมากอะ
เป็นผู้นำคนไม่ได้ ส่วนข้อ ดีที่สุดในตัวเราคงเป็นเราหน้าตาดีมากพอประมาณมั้ง
นอกนั้น เราหาดีไม่ได้ละ
เพื่อนชอบด่าเราดูถูกตัวเอง ไม่รู้ดิ มันก็เกินไปหน่อยอะแหละ
แต่เรารู้สึกงั้นจริงๆ มันมีหลายประเด็น
บอกตรงๆคะแนนสอบเราอยู่กลางๆคณะ
แต่เรารู้สึกเหมือนเราไม่รู้อะไรเลย ปีสามแล้วยังรู้สึกกลวงโบ๋
คำถามเบสิกๆบางทียังสตั้น คือหลายคนบอกให้พยายามอีก
พยายามแล้วเว้ย มันยากกกกก ลองมาเรียนม้ายยยยTT
เราก็มีแค่แฟนเนี่ยแหละ
แฟนเราเก่ง เก่งมาก ครอบครัวดี ฐานะดี คนดี เพื่อนเยอะ เพื่อนแฟนก็สนิทกะเรา
กลายเป็นอีกก๊วนที่ไปไหนไปกัน สรุปคือเพอเฟคแมน
ตอนแรก เราเสียดาย ถ้าต้องเลิกละเสียคนพวกนี้ไปทั้งหมด
เลนเห็นแก่ตัว กั๊กไว้
สุดท้ายก็ต้องเลิก
จนบัดนี้เราเคว้งอะ เราทำเขาเสียใจ
เราเสียเขา เราเสียเพื่อน เสียเพื่อนคนอื่นด้วย
เราไม่ได้มีใคร และคิดว่าคงมีคนรับเราได้ยากแล้วอะ
นอกจากเราจะนิสัยแย่ละยังขี้เลือกผช ด้วยนะ
ไม่รู้ทำไมเป็นคนแบบนี้
แต่ที่เลิกได้
เราแค่รักแฟนคนนี้มาก มากจนอยากให้เขาได้เจออะไรดีๆ
เจอคนที่ดีกว่าเราอ่ะ คนที่รักมัน น่ารักกว่าเรา หาแถวสามย่านมันก็มีอยู่แล้วน่า
ต่อไปเราคงต้องสตรองแล้ว
เพื่อนในกลุ่มก็มีแฟนกันหมด
วาเลนไทนคงได้สวดมนต์ข้ามวันเป็นแน่แท้
เรารู้เราทำผิดมาเป็นปี ตอนนี้เราทำถูกแล้ว
แต่เราเหงามากเลย
เราไม่ได้แทกห้องมั่วไปใช่ป่าว .
เราเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันนานได้อาทิตย์นึง
เข้าเรื่องเลยนะ เราเป็นผญ คนนึงนี่แหละ
อยู่ปี3 แฟนปี4 คบมาตั้งแต่สมัยเรียน สิริรวมแล้ว 4 ปี 1 เดือน
แฟนอยู่ชั้นเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน (เราซิ่ว)
ตอนแรกก็อยู่มหาลัยแถวสามย่านด้วยกันนี่แหละ แต่พอเราซิ่ว เราก็ไปไกลเลย
เราชอบเขาก่อน แต่ก็ไม่ได้จีบ ละดันใจตรงกัน
คือเราเป็นพวกขี้เบื่อ ยอมรับ ละแฟนตามใจค่ะ
เราหมดรักตั้งแต่ตอนเราอยู่ปี2เทอมปลาย (เขาปีสามเทอมปลาย)
จนตอนนี้นับเวลาก็ปีนึงได้ เราอึดอัด เราทน เราพยายามมาปีนึง
เราหลอกเขาว่ารักมาปีนึงเต็มๆ เราเลวมากเลย
เราแค่รู้สึกว่าเราไม่มีไรดีเท่าไรอะ
ถึงเราจะเรียนหมอ แต่เรานิสัยไม่ดี เราขวานผ่าซากในบางที หยอกแรง พูดดัง
แต่ลึกๆๆๆๆแล้วนั้น
ทำอะไรก็กลัวคนอื่นเกลียด กลายเป็นคนไม่กล้าพูดความรู้สึกตัวเอง
ขัดกับบุคลิกภายนอกมากอะ
เป็นผู้นำคนไม่ได้ ส่วนข้อ ดีที่สุดในตัวเราคงเป็นเราหน้าตาดีมากพอประมาณมั้ง
นอกนั้น เราหาดีไม่ได้ละ
เพื่อนชอบด่าเราดูถูกตัวเอง ไม่รู้ดิ มันก็เกินไปหน่อยอะแหละ
แต่เรารู้สึกงั้นจริงๆ มันมีหลายประเด็น
บอกตรงๆคะแนนสอบเราอยู่กลางๆคณะ
แต่เรารู้สึกเหมือนเราไม่รู้อะไรเลย ปีสามแล้วยังรู้สึกกลวงโบ๋
คำถามเบสิกๆบางทียังสตั้น คือหลายคนบอกให้พยายามอีก
พยายามแล้วเว้ย มันยากกกกก ลองมาเรียนม้ายยยยTT
เราก็มีแค่แฟนเนี่ยแหละ
แฟนเราเก่ง เก่งมาก ครอบครัวดี ฐานะดี คนดี เพื่อนเยอะ เพื่อนแฟนก็สนิทกะเรา
กลายเป็นอีกก๊วนที่ไปไหนไปกัน สรุปคือเพอเฟคแมน
ตอนแรก เราเสียดาย ถ้าต้องเลิกละเสียคนพวกนี้ไปทั้งหมด
เลนเห็นแก่ตัว กั๊กไว้
สุดท้ายก็ต้องเลิก
จนบัดนี้เราเคว้งอะ เราทำเขาเสียใจ
เราเสียเขา เราเสียเพื่อน เสียเพื่อนคนอื่นด้วย
เราไม่ได้มีใคร และคิดว่าคงมีคนรับเราได้ยากแล้วอะ
นอกจากเราจะนิสัยแย่ละยังขี้เลือกผช ด้วยนะ
ไม่รู้ทำไมเป็นคนแบบนี้
แต่ที่เลิกได้
เราแค่รักแฟนคนนี้มาก มากจนอยากให้เขาได้เจออะไรดีๆ
เจอคนที่ดีกว่าเราอ่ะ คนที่รักมัน น่ารักกว่าเรา หาแถวสามย่านมันก็มีอยู่แล้วน่า
ต่อไปเราคงต้องสตรองแล้ว
เพื่อนในกลุ่มก็มีแฟนกันหมด
วาเลนไทนคงได้สวดมนต์ข้ามวันเป็นแน่แท้
เรารู้เราทำผิดมาเป็นปี ตอนนี้เราทำถูกแล้ว
แต่เราเหงามากเลย
เราไม่ได้แทกห้องมั่วไปใช่ป่าว .