พี่แมวเฉย

พี่เฉยคือพี่แมวเหมียวพันธุ์เปอร์เชียร์ อุปนิสัยนิ่งเฉย ท่านรักสันโดษ ท่านไม่คลอเคลีย ท่านไม่จู้จี้ ท่านไม่ขี้บ่น ท่านจะชอบแอบนอนตามซอกตามหลืบ ไม่บ่อยนักทีจะพบท่าน และน้อยครั้งมากที่จะได้ยินเสียง เหมียว เหมียว จนบางทีลืมไปเลยว่ามีท่านอยู่ร่วมชายคา รู้ตัวอีกทีก็ตอนท่านหิวท่านจะมานั่งรอที่โต๊ะรับประทานอาหาร  น้อยครั้งมากที่ท่านจะยอมให้อุ้มหรือจับตัว แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างจขกท.วันนึงท่านกระโดดมาหา จขกท.ก็เลยมีโอกาสได้ลูบหัวแสดงความรัก แก้มตุ้ยน่ารักจริงๆ แต่เอ๊ะ!ทำไมแก้มใหญ่ไม่เท่ากัน เลยคลำดูอีกทีก็พบว่าเป็นถุงน้ำ ขนาดกระทัดรัดอยู่ข้างแก้ม คิดว่าพรุ่งนี้จะพาไปหาคุณหมอ แต่ก็หาตัวท่านไม่พบ จนวันนึงไปเจอท่านนอนอยู่ในห้องครัว ตัวเปียกไปเกือบครึ่ง ก็นึกดุในใจ ว่าท่านไปแอบเล่นน้ำที่ไหนมา ผ่านไปหนึ่งคืน เจอนางอีกทีตอนเช้าปรากฎว่าถุงน้ำขนาดกระทัดรัดนั้นได้แตกออก และน้ำที่เราเห็นเมื่อคืนคือน้ำจากแผล ตอนนั้นตกใจมากไม่รู้จะทำยังไง หยิบผ้าก๊อตมาซับแผลเบาๆ เกรงว่าท่านจะเจ็บ แต่ท่านก็ไม่มีท่าทีอะไร เช็ดแผลสักพัก จขกท.เกรงว่าแมลงวันจะไปไข่ในแผลท่าน เพราะท่านชอบเที่ยวไปโน้นมานี่ตลอด จึงเอาผ้ามาพันแผลให้สภาพออกมาอย่างที่เห็น เพราะไม่สามารถติดพลาสเตอร์ให้ท่านได้ ช่วงนั้นก็พยายามทำแผลให้ท่าน ชนิดที่เรียกว่านัวกันเลยทีเดียว จนวันหนึ่งหมดความพยายาม เพราะท่านไม่ให้ความร่วมมือ จึงตัดสินใจพาท่านไปหาหมอ เพราะแผลสกปรกและเหม็นมาก
ไปพบหมอวันที่1-คุณหมอพยายามทำแผลให้ท่าน เนื่องจากคุณหมอแจ้งว่าแผลไม่สามารถเย็บได้ การทำแผลให้ท่านปรากฎว่านัวกันเหมือนเดิม และคุณหมอก็โดนท่านตะปบไปหนึ่งที (จากที่เฉยๆ โถท่าน คงจะเจ็บมาก) คุณหมอถอดใจ แล้วแจ้งว่าคงต้องวางยาสลบ เพราะท่านไม่ให้ความร่วมมือกับคุณหมอ ท่านจึงถูกสั่งงดข้าวงดน้ำตั้งแต่3ทุ่ม แล้วให้กลับไปพบคุณหมอใหม่ในวันรุ่งขึ้น รีบกลับบ้านจัดแจ้งเตรียมอาหารมื้อค่ำให้ท่าน หลังจากนั้นจับท่านขังกรง เพราะถ้าปล่อยไว้กลัวว่าท่านจะเดินไปแอบดื่มน้ำจากบ่อปลาคราฟ (คุณหมอแจ้งว่าถ้าไม่งด การฉีดยาสลบอาจทำให้ท่านเสียชีวิตได้)
พบคุณหมอวันที่2-จขกท.ตื่นเต้นกว่าท่านมาก เพราะนึกถึงคำพูดคุณหมอที่แจ้งว่าอาจเสียชีวิต คุณหมอแจ้งว่าท่านต้องค้าง1คืน เพราะหลังจากวางยาสลบเพื่อทำแผลแล้ว ต้องให้น้ำเกลือท่านเพื่อพักฟื้นร่างกาย (ไฮโซมากกกก) นาทีนั้นในใจก็นึกกลัวไม่อยากทิ้งท่านไว้คนเดียว แต่อีกใจก็หวังว่าท่านต้องผ่านมันไปให้ได้
พบคุณหมอวันที่3-ไปรับท่านกลับ ก่อนไปรีบโทรหาคุณหมอว่าไปรับได้เลยมั้ย ในใจก็นึกกลัวคำตอบ พอได้ยินปลายสายตอบกลับมาว่า"มารับได้เลยคะ" เท่านั้นแหละโล่ง เราพบท่านให้สภาพนี้
คุณหมอแจ้งว่าระยะ3วันหลังจากนี้จะต้องมาพบคุณหมอทุกวันเพื่อทำแผลและฉีดยาแก้อักเสบ เพื่อแผลจะได้แห้งเร็วขึ้น หลังจากนั้นคุณแม่ต้องทำแผลเอง และคุณหมอจะให้ยาไปท่าน (งานเข้า เพราะท่านฉลาด ท่านรู้ว่าเม็ดไหยอาหารเม็ดไหนยา ท่านจะทานแต่อาหารแล้วเหลือยาไว้ให้ท้อใจเล่น หรือละลายน้ำใส่สริ่งก็ทำได้แค่ครั้งเดียว ต้องเปลี่ยนมุกไปเรื่อยๆ)
เหนื่อยหน่อยแต่ต้องอดทนเพื่อท่าน ท่านยังสู้มาขนาดนี้เลย

เมื่อถึงเวลาที่ท่านจะต้องไปหาคุณหมอท่านก็จะเล่นซ่อนหาตลอด ...นับวันรอคอยแผลปิดสนิท อยากให้ท่านหล่อเหมือนเดิม...
ผ่านไปแล้ว 3วัน เป็นกำลังใจให้พี่เฉยๆด้วยนะคะ