คบกับแฟนนานแค่ไหนถึงพาไปแนะนำให้ที่บ้านรู้จัก

เรามีเรื่องข้องใจคะเราคบกับผู้ชายคนนึงได้เกือบ1ปีแล้วเค้าเป็นลูกคนจีนที่บ้านมีกิจการทำโรงงานเค้าเป้นพี่ชายคนโตดูแลรับผิดชอบธุรกิจครอบครัวแทนพ่อที่เสียไปแล้วอายุเราห่างกันสามสี่ปีเราอายุ29เค้าอายุ33 เราทำงานเปนผจก .....เกี่ยวกับความงาม  ช่วงแรกที่คบกันเค้าเปนคนทื่อๆแข็งๆไม่เคยโรแมนติกต่างกับเราชึ่งเราจะง้องแง้งเหมือนเดกเวลาอยู่กับแฟนแต่เวลาทำงานอยู่กับลูกน้องเราก้อจะเนี่ยบ...ต่างจากแฟนเก่าเค้าที่อายุมากกว่าประมาณ5ปี๙ึ่งนางก้อจะเป้นผู้ใหญ่กว่า......ประมาณเดือนที่4 ของการคบกันเราเอ่ยปากพูดกับเค้าว่าอืมเรายังไม่เคยเจอแม่พี่เรยเนาะอยากไปคุยกับแม่พี่บ้าง............เค้าก้อปฎิเสธ...โดยบอกว่ามันเร็วไป...เราก้ออืมหรอๆๆๆโอเคตามน้ำ   ........เดือนที่5เราก้อพูดอีกอืมช่วยนัดแม่พี่ให้หน่อยสิ...แต่ครั้งนี้เค้าโทรมาบอกด้วยคำพูดที่ว่าแม่ยังไม่อยากเจอใครเอาไว้ให้แน่นอนก่อนละค่อยพามา.....เราก้อเรยถามกลับอ้อที่คบกันคือไม่แน่ว่างั้น.....ถ้าคบละคิดว่าจะเลิกก้อเลิกตอนนี้ดีไหมจะได้ไม่เจ็บนาน......เค้าก้อพยายามหาเหตุผลต่างๆมาอธิบายนะสุดท้ายเราก้อยอมฟัง..ตั้งแต่พ่อเค้าเสียแม่เค้าติดเค้ามากกินข้าวตอนเย็นก่อนมาทานข้าวกับเราเค้าต้องพาแม่ไปทานข้าวก่อนทุกวัน........และถึงจะมารับเราไปทานข้าวเราจะได้เจอกันเฉพาะช่วงหลัง1ทุ่มที่เราเลิกงานจนถึง4ทุ่มเค้าต้องรีบกลับบ้าน...............เปนอย่างนี้จิงๆทุกวันตลอด1ปี..........ความจิงแล้วเรามีคนมาชอบหลายคนโปรไฟลไม่ได้ด้อยกว่าผู้ชายคนนี้เรยหล่ออกว่าด้วยรวยก้อสูสี...แต่คนนี้ตรงสเปคที่เปนคนตัวสูงใหญ่ขรึมๆมาดเนี่ยบ....เราเคยสงสัยเค้ามีเมียอยู่ที่บ้านรึป่าวแต่ก้อแอบตามสืบดูไม่ใช่....จนเวลาล่วงมาเปนปีเราไม่เคยมีโมเม้นไปตจว  ไปถ่ายรูป ไม่เคย  มีแต่กินข้าว ดูหนัง จบ...นานๆๆทีเดือนละครั้ง  บางทีฝนตกฟ้าร้องเราก้อบอกเค้าว่าอยู่เป้นเพื่อนหน่อยเรากลัวแต่เค้าก้อบอกว่าพรุ่งนี้ตื่นเช้าไปโรงงาน.....นอนบ้านเราไกล....เรายังนอนน้ำตาไหลแอบคิดนี่กูเปนเมียน้อยรึป่าวเนี่ยให้เค้ามาเอาเอาเสร้จก่อไป..เค้าไม่เคยพูดถึงเรื่องอนาคตไม่เคยพูดแต่งงานเค้าอยากมีลูกมาบอกเราว่ามีน้องแล้วค่อยแต่ง...................ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนรับได้ที่ลูกสาวจะมาท้องโย้ทั้งที่เรียนมาสูงหน้าทที่การงานดีทำไมเค้าไม่คิดจุดนั้น.......ตอนนี้เราสับสนเราต้องการความมั่นคงและมั่นใจในชีวิตเราอายุไม่น้อยแล้วหน้าที่การงานฐานะหน้าตาก้อไม่ได้น้อยหน้าคนในสังคมเค้าเพราะอะไรเค้าถึงไม่พาเราไปที่บ้านไม่พาไปรู้จักกับใครในครอบครัวเค้า......เราควรจะพุดเรื่องนี้กับเค้าอีกไหม...ทั้งที่น้องชายเค้าพาแฟนเข้าไปอยู่ที่บ้านไปต่างประเทศกันไปต่างจังหวัดกันบ่อยๆๆๆแต่กับเราเค้าไม่เคยทำ............เราไม่เคยคบกับใครแล้วรุ้สึกตัวเองต่ำต้อยขนาดนี้เรยเราเคยรู้สึกเปนเจ้าหญิงที่มีคนมารักเอาใจใส่ดูแลแต่คนนี้เรารู้สึกต่ำต้อยจิงๆๆๆๆกับสิ่งที่เค้าทำ...............เราไม่ได้คิดมากใช่ไหมเพราะเรารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งเรยที่ต้องเจอกันตอนนี้เราเลี่ยงที่จะไม่เจอเค้ามาครึ่งเดือนแล้วด้วยเหตุผลว่างานยุ่งที่จริงแล้วเราเหนื่อยเราไม่ชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบเหงาตอนที่มีแฟน...ถ้าอยุ่คนละจังหวัดพอว่านี่บ้านห่างกันแค่4-5โลเอง  เรามีลิมิตในใจว่าถ้าความชัดเจนแค่นี้เค้าไม่มีให้เราก้อถือว่าเราคงไม่ดีพอควรจะเลิกกันไปชะเราไม่ด้อยากได้คนหล่อรวยแค่อยากได้คนที่ทำให้เรารู้สึกมีค่า............เราจะบอกเค้าว่ายังไงดีเพราะเค้ายังพยายามจะมาหาให้ได้