มันโอเคจริงๆหรอกับสถานะที่ไม่มีชื่อเรียก?

สวัสดีคะ คือที่มาตั้งกระทู้นี้คือเกิดจากความอัดอั้นตันใจล้วนๆ คือมันยุในสถานะที่กลินไม่เข้าคายไม่ออก .. กลับตัวไม่ได้ เดินต่อไปก้ไปไม่ถึง
คือดิฉันได้คุยกับผช.คนนึงก่อนน่านี้เราคุยกันแบบเพื่อนคะต่างคนต่างยังไม่อยากเปิดใจแต่พอคุยกันไปสักพักยอมรับเลยว่าฉันเป็นคนไปรู้สึกดีก่อนแต่ก้ไม่ได้อะไรมากมาย...เรารู้จักกันได้สักพักเขาก้เริ่มมาหาที่หอทุกอาทิตย์ด้วยความที่ผช.และผญ.ยุด้วยกันเราก้มีอะไรกันจนได้เราคุยกันก่อนนอนทุกคืนนี่ก้จะสองเดือนละกับสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกคือตอนนี้รักเขาไปมากแล้วอะรักจนเริ่มหึงหวงทุกสิ่งทุกอย่าง..จนบางทีเบื่อตัวเองพอถามเขาว่าสรุปเราเป็นไรกันเขาก้ไม่ได้ตอบไรเอาแต่ยิ้มคือเราโคตรชัดเจนอะว่าชอบนะแต่เขากลับเฉยบางทีเหมือนรักเราบางทีเหมือนไม่รุ้สึกอะไรแต่เราก้คิดนะเพื่อนกันบ้าไรนอนกอดกันจูบกัน เยกัน ... คือตอนนี้เหนื่อยอะอยากพออยากหยุดแต่ก็ยังทำไม่ได้เลยแยากรุ้ว่าถ้าไม่ได้ชอบมาทำแบบนี้ทำไมคือถ้าไม่คิดไรก้ปล่อยสิจะคบให้รุ้สึกไปมากกว่านี้ทำไมเวลาทำใจลำบาก