ผมรักรุ่นพี่คนนึงอายุห่างกันสิบกว่าปี ผมไม่เคยสนใจเลยครับว่าใครจะว่ายังไง
อายุห่างกันเยอะ เค้าเคยมีครอบครัวมาก่อน ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย ผมรับได้
แต่ตอนนี้ผมกำลังเหนื่อยมาก เหนื่อยเพราะผมรู้สึกว่าความรักของผมมันรัดแน่นเกินไป
ผมเผลอตัวเข้าไปเจ้ากี้เจ้าการ ยุ่งกับพี่เค้ามากเกินไป อาจจะทำให้ space มันน้อย
หลายครั้งผมเองก็ต้องเสียใจเพราะเหมือนกำลังโยนหินลงแม่น้ำ
แต่ทั้งหมดที่ทำไปก็เพราะผมเป็นห่วง อยากให้เค้าใช้ชีวิตได้ดีๆ ตอนนี้ผมกลัวเค้าอึดอัด
ไม่อยากให้ความรักของผมกลายเป็นความเห็นแก่ตัว จะถามเค้าตรงๆก็ไม่กล้า
ไม่อยากถอยออกมาให้ห่างเหิน T-T
ใครมีประสบการณ์ ช่วยสอนคนหลงทางคนนี้ทีครับ
เคยกลัวว่าความรักจะกลายเป็นความอึดอัดมั้ยครับ
อายุห่างกันเยอะ เค้าเคยมีครอบครัวมาก่อน ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย ผมรับได้
แต่ตอนนี้ผมกำลังเหนื่อยมาก เหนื่อยเพราะผมรู้สึกว่าความรักของผมมันรัดแน่นเกินไป
ผมเผลอตัวเข้าไปเจ้ากี้เจ้าการ ยุ่งกับพี่เค้ามากเกินไป อาจจะทำให้ space มันน้อย
หลายครั้งผมเองก็ต้องเสียใจเพราะเหมือนกำลังโยนหินลงแม่น้ำ
แต่ทั้งหมดที่ทำไปก็เพราะผมเป็นห่วง อยากให้เค้าใช้ชีวิตได้ดีๆ ตอนนี้ผมกลัวเค้าอึดอัด
ไม่อยากให้ความรักของผมกลายเป็นความเห็นแก่ตัว จะถามเค้าตรงๆก็ไม่กล้า
ไม่อยากถอยออกมาให้ห่างเหิน T-T
ใครมีประสบการณ์ ช่วยสอนคนหลงทางคนนี้ทีครับ