พยามจะสบตาผู้ชายคนนึงแต่เค้าชอบหันหน้าหนีตลอด

คือรู้จักกับผู้ชายคนนี้นะคะ แต่ไม่เคยคุย ไม่เคยพูดด้วย รู้จักแค่ชื่อของเค้าเท่านั้น.. ที่สงสัยก็คือเค้าชอบมองหน้าเรา ในบางครั้งเค้าก็จ้องหน้าเรา สบตากับเราแต่ไม่ยิ้มทำหน้าเฉยๆไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

เรากำลังจีบคนหนึ่งอยู่ค่ะเขาเป็นผชที่แบบขี้อายมากๆเลยช่วงแรกที่เขารู้ว่าเราชอบเขาเพราะเราไปถามเขาว่าเขามีแฟนยังอะไรแบบนี้แล้ววันต่อมาเพื่อนเขาก็ล้อเรากับเขาเต็มเลยจนเขาหลบหน้าเราเพราะเขารู้ว่าเราชอบหล

ทุกครั้งที่เจอกันพอเดินผ่านหรือเผลอหันหน้าไปตาสบตากัน บางครั้งเดินผ่านเราแล้วยิ้ม พยายามปิดปากหุบยิ้ม แล้วรีบหันหน้าไปทางอื่น จนเลิกยิ้ม แต่ก็แอบชำเลืองมอง พอเห็นเรายังมองอยู่ก็จะเป็นอย่างที่พูดไว้ แบ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เอาจริงๆก็ไม่ได้ถึงขั้นชอบจนอยากจีบ เราแค่มองว่าเขาน่ารักดีค่ะ วันนึงเราก็เลยฟอลไอจีไปแต่เขาไม่ได้รับ เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะถึงเขาจะไม่รับก็ไม่ได้รู้สึกถึงความอกหักขนาดนั้น

ผมได้แอบมองผู้หญิงคนหนึ่งเป็นเวลา1ปีหน่อยๆแล้ววันหนึ่งซึ่งผมกำลังยกขวดน้ำดื่มอยู่ขณะนั้นผมก็หันหน้าไปทางเค้าอยู่แต่สายตาไม่ได้จับจ้องไปที่เค้าเหมือนกับว่าเม่อลอยอยู่ทันไดนั้นรู้สึกว่ามีสายตาจับจ้องอยู

ก่อนอื่นขอเล่าย้อนไปช่วงวันแรกที่เปิดเรียน ตอนนั้นก็พากันเข้าเรียนตามเวลา เผอิญโต๊ะเต็มแล้วเหลือโต๊ะว่างท้ายห้องโต๊ะเดียว เราก็ไปนั่งคนเดียวแล้วก็มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง มานั่งข้างเรา ตอนนั้นเราก็เซ็งๆเ

เค้าชอบเราหรือเปล่าคะ ถ้าชอบแล้วหันหน้าหนีทำไม ทำไมไม่ยื้มให้ พอสบตากันทำเป็นหันหน้าหนีแล้วเก๊กหน้าขรีมอยากเอาส้นรองเท้าตบหน้าจริงๆ ผู้ชายแบบนี้เข้าข่ายโรคจิตไหม

เรื่องมีอยู่ว่าเราไปฝึกงานที่โรงแรมชื่อดังแห่งนึงย่านสาทร เราฝึกงานที่นี่4เดือนเราได้รู้จักคนเยอะมากตอนนั้นเราฝึกงานปกติไม่มีเรื่องให้เครียดหรือคิดมากกับการฝึกเลย พแฝึกจบ4เดือนเราต้องกลับมหาลัยเพื่อทำ

คือเรามาอยู่ต่างประเทศได้ไม่ถึงครึ่งปีค่ะ พูดภาษาบ้านเขาได้แค่ไม่คล่องนัก ชอบเผลอทำตัวแปลก ๆ เคยหัวโขกดังโป้ง!!! เขาหันขวับแล้วก็ยืนอึ้งเลย เคยลืมพูดบอกลาคนขับรถเลยวิ่งหันหลังกลับไปเพื่อบอกลา จะเปิดปร