สวัสดีค่ะทุกคน ไหนๆก็เดือนแห่งความรักแล้วเน๊อะ ถึงคนที่โสดอยู่ก็อย่าเศร้าไปเราก็ยังใช้ชีวิตต่อไปได้
มองกลับไปว่าเราเคยผ่านอะไรมาบ้างจะเป็นกำลังใจให้เราได้ใช้ชีวิตต่อไปเนอะ
วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ความรักที่เกิดขึ้นกับเรา ทำให้เราได้สอนตัวเอง ได้แง่คิดหลายๆอย่างในชีวิตค่ะ
ประสบการณ์ความรักครั้งแรกเลยหล่ะ เป็นแฟนคนแรกคบกันตอนม.2-3 รักกันดีมากไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่พอขึ้นม.4เลิกกัน แล้วที่เลิกกันเพราะเราติ๊งต๊องบ้อบอเองค่ะ ตัวเองจริงจังกับการเรียนมากเรียนวิทย์-คณิตไงคิดว่าถ้ามีแฟนแล้วต้องเรียนแย่แน่นอน เลยบอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ รักมากด้วยนะคะ เพราะเขาคือผู้ชายที่ดีมากจริงขนาดตอนนั้นยังเด็กก็ยังรู้สึกแบบนั้นจริงๆ จนผ่านม.ปลายไปเราก็ยังไม่มีแฟนใหม่เพราะก็ยังคิดถึงเขา ตอนที่รู้ตัวแล้วกลับไปง้อหลายครั้งมาก แต่เราก็ทำผิดมากเนอะ เขาไม่สนใจเราแล้วแถมยังเป็นแฟนกับเพื่อนเราอีก โอโหเป็นอะไรที่เจ็บมากเลย แถมยังได้ยินมาจากเพื่อนอีกว่าเขาว่าเราว่า "เราทำเขาเจ็บมาก เขาเจ็บเท่าไหร่ เราต้องเจ็บกว่าเขา100เท่า" ได้ยินอย่างนั้นก็เลยทำใจเลยค่ะ จะไม่ไปยุ่งไปรบกวนเขาอีกแล้ว
พอจบม.6ต่างฝ่ายแยกย้ายกันไป เราก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดเลยไม่มีโอกาสไปเจออีกเลย ตอนที่เฟสบุคกำลังบูมใหม่ๆเห็นเฟสเขาแล้วก็อยากแอดนะคะแต่ไม่กล้าแอดไปจนปี2 ลองแอดไปเขารับแอดค่ะเลยทักไปบอกว่า "ขอบคุณนะที่รับแอด นึกว่าจะไม่รับสะแล้ว" เขาก็ตอบว่า "เรื่องมันนานแล้ว ไม่คิดอะไรแล้ว" แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่คุยกับเราอ่าเนอะทักไปก็ไม่ตอบก็คงไม่อยากยุ่งกับเราอีก ก็ไม่เป็นไรค่ะเพราะตอนนั้นเราก็มีแฟน แต่ความรู้สึกคืออยากเป็นเพื่อนกับเขามากกว่า
ผ่านไป3-4 ปีเราก็ใช้ชีวิตของเราไปเรื่อยๆดราม่าเรื่องแฟนตัวเองบ้าง อินเลิฟบ้าง แต่ก็ยังคอยกดไลค์โพสเขาตลอดนะคะ หวังว่าจะใจอ่อนยอมกลับมาเป็นเพื่อนกับเรา จนไม่นานมานี้มีกระทู้ในพันทิปประมาณว่า 'เวลาส่องเฟสแฟนเก่าเคยมือลั่นกดไลค์บ้างไหม๊แล้วทุกคนทำไงยัง' เราก็เลยแชร์กระทู้ไปที่เฟสแล้วโพสว่า "ไม่ได้มือลั่นเลย ตั้งใจกดไลค์เลยแหละ เขาจะได้รู้ว่าเรายังเป็นห่วงเขาอยู่" แล้วเขาก็มากดไลค์กระทู้ที่เราโพสจ้าาาา 55555 ตกใจมากเลยไม่คิดว่าเขาจะเห็นอ่าเนอะ หลังจากนั้นก็เลยกล้าเม้นโพสของเขาบ้าง เขาก็มาตอบตาทมารยาทแต่ก็ดูว่าไม่ได้อยากคุยสัพเพเหระอะไรกับเรา ล่าสุดไปเม้นแสดงความยินดีที่เขารับปริญญาเขาก็ขอบคุณกลับมา .....
ก็ถือว่าเป็นความรักที่จบไม่ดี แต่เราก็พยายามอยู่เกือบ10ปี ที่จะให้เราทั้งคู่เหลือแต่ความรู้สึกดีๆต่อกันซึ่งก็ประสบผลสำเร็จแล้ว อิอิ เพราะตอนที่เป็นแฟนกัน เรามีแต่ความทรงจำที่ดีๆค่ะ ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยงี่เง่าใส่กัน ไม่เคยนอกใจกัน จนทุกวันนี้เราก็คบผู้ชายผ่านมาหลายคน แต่ก็ต้องเลิกกันไปด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง มานั่งย้อนคิดว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่เหมาะกับเราเท่าแฟนคนแรกอีกแล้วค่ะ ไม่มีผู้ชายคนไหนดีเท่าเขาแล้ว (ดีที่ว่านี้ไม่ใช่นิสัยนะ แต่เป็นชีวิตที่เราได้ใช้ร่วมกัน) ซึ่งเขาคือสิ่งที่ดีมากๆที่ผ่านมาในชีวิตเรา
ความรักครั้งนี้ ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ควรปล่อยสิ่งที่มีค่ากับเรามากๆไป แม้ว่าเราจะมีเหตุผลต่างๆนานา อย่ามองโลกแค่รอบๆตัวเอง ให้มองอนาคตต่อไปข้างหน้ามองคนข้างๆด้วย และเมื่ออะไรๆผ่านไปมันจะไม่ดีเราควรจะยอมรับมัน และถ้าเราคิดถึงในเรื่องดีๆพยายามทำดี ผลที่ออกมามันก็จะดีกับจิตใจของเราเอง อย่าไปยึดติดกับสิ่งใดๆ ทำให้ใจเราเป็นสุขก็เพียงพอแล้ว..... เนอะ^^
ขอบคุณความรักทั้งที่เข้ามาและออกไป ทำให้เรารู้ว่าเราควรใช้ชีวิตที่เหลือกับความรักอย่างไรค่ะ ^____^
มาแชร์ความรักที่ทำให้เราได้แง่คิดในการใช้ชีวิตกันเถอะค่ะ
มองกลับไปว่าเราเคยผ่านอะไรมาบ้างจะเป็นกำลังใจให้เราได้ใช้ชีวิตต่อไปเนอะ
วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ความรักที่เกิดขึ้นกับเรา ทำให้เราได้สอนตัวเอง ได้แง่คิดหลายๆอย่างในชีวิตค่ะ
ประสบการณ์ความรักครั้งแรกเลยหล่ะ เป็นแฟนคนแรกคบกันตอนม.2-3 รักกันดีมากไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่พอขึ้นม.4เลิกกัน แล้วที่เลิกกันเพราะเราติ๊งต๊องบ้อบอเองค่ะ ตัวเองจริงจังกับการเรียนมากเรียนวิทย์-คณิตไงคิดว่าถ้ามีแฟนแล้วต้องเรียนแย่แน่นอน เลยบอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ รักมากด้วยนะคะ เพราะเขาคือผู้ชายที่ดีมากจริงขนาดตอนนั้นยังเด็กก็ยังรู้สึกแบบนั้นจริงๆ จนผ่านม.ปลายไปเราก็ยังไม่มีแฟนใหม่เพราะก็ยังคิดถึงเขา ตอนที่รู้ตัวแล้วกลับไปง้อหลายครั้งมาก แต่เราก็ทำผิดมากเนอะ เขาไม่สนใจเราแล้วแถมยังเป็นแฟนกับเพื่อนเราอีก โอโหเป็นอะไรที่เจ็บมากเลย แถมยังได้ยินมาจากเพื่อนอีกว่าเขาว่าเราว่า "เราทำเขาเจ็บมาก เขาเจ็บเท่าไหร่ เราต้องเจ็บกว่าเขา100เท่า" ได้ยินอย่างนั้นก็เลยทำใจเลยค่ะ จะไม่ไปยุ่งไปรบกวนเขาอีกแล้ว
พอจบม.6ต่างฝ่ายแยกย้ายกันไป เราก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดเลยไม่มีโอกาสไปเจออีกเลย ตอนที่เฟสบุคกำลังบูมใหม่ๆเห็นเฟสเขาแล้วก็อยากแอดนะคะแต่ไม่กล้าแอดไปจนปี2 ลองแอดไปเขารับแอดค่ะเลยทักไปบอกว่า "ขอบคุณนะที่รับแอด นึกว่าจะไม่รับสะแล้ว" เขาก็ตอบว่า "เรื่องมันนานแล้ว ไม่คิดอะไรแล้ว" แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่คุยกับเราอ่าเนอะทักไปก็ไม่ตอบก็คงไม่อยากยุ่งกับเราอีก ก็ไม่เป็นไรค่ะเพราะตอนนั้นเราก็มีแฟน แต่ความรู้สึกคืออยากเป็นเพื่อนกับเขามากกว่า
ผ่านไป3-4 ปีเราก็ใช้ชีวิตของเราไปเรื่อยๆดราม่าเรื่องแฟนตัวเองบ้าง อินเลิฟบ้าง แต่ก็ยังคอยกดไลค์โพสเขาตลอดนะคะ หวังว่าจะใจอ่อนยอมกลับมาเป็นเพื่อนกับเรา จนไม่นานมานี้มีกระทู้ในพันทิปประมาณว่า 'เวลาส่องเฟสแฟนเก่าเคยมือลั่นกดไลค์บ้างไหม๊แล้วทุกคนทำไงยัง' เราก็เลยแชร์กระทู้ไปที่เฟสแล้วโพสว่า "ไม่ได้มือลั่นเลย ตั้งใจกดไลค์เลยแหละ เขาจะได้รู้ว่าเรายังเป็นห่วงเขาอยู่" แล้วเขาก็มากดไลค์กระทู้ที่เราโพสจ้าาาา 55555 ตกใจมากเลยไม่คิดว่าเขาจะเห็นอ่าเนอะ หลังจากนั้นก็เลยกล้าเม้นโพสของเขาบ้าง เขาก็มาตอบตาทมารยาทแต่ก็ดูว่าไม่ได้อยากคุยสัพเพเหระอะไรกับเรา ล่าสุดไปเม้นแสดงความยินดีที่เขารับปริญญาเขาก็ขอบคุณกลับมา .....
ก็ถือว่าเป็นความรักที่จบไม่ดี แต่เราก็พยายามอยู่เกือบ10ปี ที่จะให้เราทั้งคู่เหลือแต่ความรู้สึกดีๆต่อกันซึ่งก็ประสบผลสำเร็จแล้ว อิอิ เพราะตอนที่เป็นแฟนกัน เรามีแต่ความทรงจำที่ดีๆค่ะ ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยงี่เง่าใส่กัน ไม่เคยนอกใจกัน จนทุกวันนี้เราก็คบผู้ชายผ่านมาหลายคน แต่ก็ต้องเลิกกันไปด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง มานั่งย้อนคิดว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่เหมาะกับเราเท่าแฟนคนแรกอีกแล้วค่ะ ไม่มีผู้ชายคนไหนดีเท่าเขาแล้ว (ดีที่ว่านี้ไม่ใช่นิสัยนะ แต่เป็นชีวิตที่เราได้ใช้ร่วมกัน) ซึ่งเขาคือสิ่งที่ดีมากๆที่ผ่านมาในชีวิตเรา
ความรักครั้งนี้ ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ควรปล่อยสิ่งที่มีค่ากับเรามากๆไป แม้ว่าเราจะมีเหตุผลต่างๆนานา อย่ามองโลกแค่รอบๆตัวเอง ให้มองอนาคตต่อไปข้างหน้ามองคนข้างๆด้วย และเมื่ออะไรๆผ่านไปมันจะไม่ดีเราควรจะยอมรับมัน และถ้าเราคิดถึงในเรื่องดีๆพยายามทำดี ผลที่ออกมามันก็จะดีกับจิตใจของเราเอง อย่าไปยึดติดกับสิ่งใดๆ ทำให้ใจเราเป็นสุขก็เพียงพอแล้ว..... เนอะ^^