คำถามที่ถามตัวเองว่าอยากไปเที่ยว อยากหนาวแต่ไม่หนาวมาก จึงเปิดพันทิป หาดูเรื่อยๆ เจอกระทู้นึงเขียนถึงฮานอยหน้าหนาวไปนั่งซดกาแฟริมทะเลสาบ โอ้โห~~คงฟินน่าดู อาหารการกิน ควันฉุยๆ ผู้คนแต่งตัวงามตา โอเอมจี!! รอรัยค่ะ ไปหาตั๋วเลยโลด

สวัสดีเพื่อนๆชาวบลูอย่างเป็นทางการ วันนี้จะมาเล่าทริปที่ไปมา มือใหม่หัดเขียนกระทู้นะ ขอออกตัวก่อน ตามฉบับมนุษย์เงินเดือน เนื่องจากปีแรกเราทำงานเราไม่สามารถลางานได้ ปีถัดมาลาได้ค่ะ เหมือนกระหาย พอต้นปีปุ๊บ จัดเลยค่ะ ที่ไหนก็ได้!!!! อิชั้นจะไป!!! ><

การเดินทาง+ที่พัก
ทริปนี้ไปเมื่อ มกราคม 2559 ที่ผ่านมา
-    ขาไปเราจองกลับแอร์เอเชียค่ะ พี่หางแดงของเรา เครื่องออก 6 โมงเช้าโดยประมาน ตรงไปสนามบินนอยไบ ช่วงโปร 1600  บาท
-    ขากลับเรากลับกับนกแอร์ ออกจากฮานอย ออกจากนอยไบ 20.50 ราคาโปรเช่นกัน คราวนี้กลับ 990 บาท ฮึฮึฮ่าฮ่า หัวเราะแบบผู้มีชัย ขอขอบคุณ Ar-pea .com ที่สนับสนุนการให้ข้อมูลอย่างเป็นทางการ
-    ต่อไปเป็นที่พัก ขอบอกเลยว่าคุ้มค่าราคาที่จ่ายไปมาก เราไปพักกับ B&B Hanoi Hostel เป็นโรงแรมเล็กๆแต่บริการระดับห้าดาว ***** เราจองผ่านอโกด้า คืนละ 830 บาท ดูรีวิวจากที่เป็นโรงแรมยอดนิยมของคนไทย จึงไม่ลังเลใจที่ฝากซุกตัวอุ่นๆกับผ้าห่มโรงแรมนี้ พอไปถึงเขาต้อนรับดีมาก อาหารเช้า คำแนะนำที่เที่ยวที่กิน บริการทัวร์ พนักงานพูดอังกฤษเก่งมาก เดี๋ยวจะบรรยายเพิ่มข้างล่างนะจ๊ะ

DAY 1

พอเราลงเครื่องก็ต้องผ่าน ตม. =.,= เป็นอะไรที่ไร้มนุษย์สัมพันธ์มาก ทั้งหน้าตาดุดัน พูดแบบกระชากไม่พอใจ พอดีทีมที่ไปกับเรามีผู้ใหญ่อยู่ด้วย เขาต้องต่อคิวเพื่อผ่าน ตม. ทีละคน ท่านก็ไม่ค่อยชินที่มาต่างประเทศ เลยเดินเข้าเกินขีดแดงนิดหน่อย พูดซะเหมือนเราทำผิดกฎมากมาย บอกดีๆก็ได้ อันนี้เราไม่ได้อคติอะไรนะ แต่บรรยากาศตอนนั้นมันเหมือนเราขนยาเข้าประเทศเขาอ่ะ แล้วโดนจับได้ โอเค ช่างมัน เที่ยวดีกว่า!!!  พอผ่าน ตม.มาแล้วก็ลงบันไดเลื่อนมา  ออกทางออก A2 ตามภาพเลยจร้า

พอออกมาแล้วลงไปชั้น 1 นะ เพื่อไปหาซื้อซิมกับแลกตังดอง เราได้ซิมมาในราคา 150,000 ดอง เล่นได้ 7 วัน โทรไม่ได้  เนตอันลิมิต ของ viettel ขอบอกค่ะ ว่าเนตแรงเร็วมาก เจ้าบระคุณเอ้ย!! อิจฉาคนบ้านเมืองนี้แท้!! ส่วนแลกเงินก้เอา USD ที่แลกจากไทยมาแลกเป็น เงินดองที่นี่ พอแลกเสร็จก็เป็นเศรษฐีเลยค่ะ เงินเป็นฟ่อนเต็มกระเป๋า

จากนั้นเข้าเมืองค่ะ ไปเอง ไม่มีรถโรงแรมมารับ  ไม่แท็กซี่ เราจะโกด้วยบัสของเวียดนาม พอออกจากเกทสนามบิน แม่เจ้า!!! หนาวได้ใจ ควันออกปาก ฟินๆ แล้วเดินไปขึ้นรถเวียนของสนามบิน อยู่ขวามือสุดของเทอมินอลเลย เราไปถามคุณป้าที่อยู่หน้ารถว่าคันนี้ไปบัสเทอมินอลไหม (ต้องขึ้นรถเวียนไปบัสเทอมินอลก่อนนะจ๊ะ) พอถามแค่นั้นแหละ ป้าก้อลาบเวียดนามใส่ข้าเจ้าเลยค่า ฮ่าๆๆๆ เราก็เออ ออ ไปกับแกแล้วก็ขึ้นรถไป ไม่นานรถก็ออก พอมาถึงที่รถจอดเยอะๆ เราก็เดินไปหาคนขับแล้วจิ้มรูปที่เราปริ้นมา คือรูปรถบัสหมายเลข 17 ไปสุดสายที่ลองเบียน คนขับก็ชี้ไปที่รถจอด โอเค ไม่หลง ลงได้ อิอิ มาถึงนี้แล้วก็เช็คอินสักหน่อย!!!!


รถบัสบ้านเขาก็หน้าตาประมานนี้นะ อันนี้เราไม่ได้ถ่ายหมายเลข 17 มา แต่ก็หน้าตาแบบนี้ ขอเล่าเหตุการณ์อันสุดจะปลื้มใจบนรถบัสหน่อย รถบัสเก่ามาก เป็นที่นั่งแบบบ้านเราเลย พอจะถึงป้ายต่อไปก็จะมีเสียงพูดเหมือนบ่น บีทีเอสบ้านเรา แล้วที่ปุ่มกดว่าจะลงก็จะสว่างขึ้น อืมมม แลดูไฮโซ แต่!!! แต่ บนรถ กระเป๋ารถเมล์ของเราสูบบุหรี่กลิ่นคลุ้งทั้งคันเลย แล้วรถแบบป้ายแต่ละป้ายมันสั้น เดี๋ยวเบรก เดี๋ยวเบรก ป้าที่นั่งข้างหน้าอ้วกพุ่งเลยทีเดียว ตอนแรกก็อ้วกใส่ถุงที่อั๋วเตรียมมา สักแปป ไม่ไหวแล้วโว้ย!! อ้วกราดมันซะตรงนี้เลย เจิ่งค่ะพี่น้อง! เต็มรถ เอิ่ม=.,= ไม่เป็นไร สงสารป้าแกเนอะ 5555

ย้อนมาตอนจ่ายค่ารถสักนิด คนละ 9.000 ดองจ๊ะ ชูนิ้วจำนวนคนใส่กระเป๋ารถเมล์แล้วยื่นตังไป ตั๋วหน้าตาแบบนี้

เราก็นั่งต่อไปประมาณ 1 ชั่วโมง เปิด GPS ไปด้วยก็พบว่าโรงแรมที่เราจะพักมันอยู่แถวนี้นิ ไม่ต้องไปถึงลองเบียนก็ได้ เราจึงกดว่าจะลงในบันดล

ลงตรงเนี่ย ที่ไหนไม่รู้ ฮ่าๆๆ แล้วเราก็เปิด GPS เดินไปเรื่อยๆ ชมเมืองไปจนถึงโรงแรม ระหว่างทางแวะทานข้าว ไม่รู้จะกินอะไรเพราะที่ร้านพูดภาษาอังกฤษไม่ได้กัน จะสั่งน้ำทีนี่ต้องยกมาทั้งหมดเท่าที่มี แล้วเอามาให้เราเลือกเอา สุดท้ายได้นี่มาจ๊ะ

(ข้าวผัด ผัดใส่ผักกาดดอง ใส่หมู)
เรากับครอบครัวที่ไปด้วยกันกลัวมาก ถ้าเจอเนื้อหมา ซึ่งที่นี่ขายกันเยอะมาก เขาไม่ให้ถ่ายรูป เลยไม่มีรูปมาฝากนะจ๊ะ เดี๋ยวโดนมีดไล่ 5555 เราก็กดกูเกิ้ลแปลว่า ไม่เอาอันนี้นะ จิ้มๆหน้าจอ เขาก็ “อ่อ โอเค ไม่เอาCho นะ”  ที่นี่เมนูหมูหายากมาก ส่วนใหญ่จะเป็นไก่ เนื้อ แล้วก็ของทอด พอถึงเวลา Bill Please !!!  โอโห เวียดนามเล่นข้าแล้ว ข้าวตกจานละ 100 จ๊ะ น้ำขวดกี่บาทไม่รู้จำไม่ได้ แต่มันไม่คุ้มเลยอ่ะ เฟลนิดๆ แต่ไม่เป็นไร ไปต่อ

และแล้วเราก็ถึงโรงแรม เย้ๆๆๆๆ

เอาล่ะ เอาเอกสารทั้งหมดออกมาแล้วยื่นให้รีซิปชั่น บอกว่า ไอจองและจ่ายผ่านเว็บไซด์อโกด้ามาแล้วนะยูว 3 ห้องตามนี้นะยูว จากนั้นก็รอจ๊ะ ระหว่างรอมี ชาสมุนไพรร้อนๆมาต้อนรับ ไม่นานแม่นางนามว่า ลิซ่า ก็ออกมาพูดต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใส ใส่โปรแกรมทัวร์ให้เรา แบบหายใจไม่ทันกันเลยทีเดียว เราก็ปล่อยให้ลิซ่า พูดไปจนจบ เราก็บอกว่าเดี๋ยวขอปรึกษาสมาชิกก่อนนะยูว ลิซ่าก็โอเค ไม่เซ้าซี้ค่ะ อันนี้คือดี รอสักแปปหนึ่งก็ได้ห้องค่ะ ห้องสะอาด น้ำแรง ห้องกว้างขวางเลยทีเดียว ของใช้ในห้องน้ำมีทุกอย่างพร้อมเลย เสียอย่างเดียวประตูปิดไม่สนิท ทุกห้องเลย แต่ไม่เป็นไร เราไม่ถือ!! หุหุ

พอเก็บของเรียบร้อยแล้วก็ลงมาดิวทัวร์กับพนักงาน พนักงานพูดภาษาอังกฤษคล่องมาก บริการดีตลอดเลย พอไปคุยกันเขาก็ถามว่ามากี่วันไปไหนบ้าง พอตกลงกันไปตกลงกันมา เขาก็ถามว่าทำไมถึงมาพักโรงแรมเขา เราก็เล่าว่า “เนี่ย ไอเห็นคนไปรีวิว ในอโกด้าเยอะเลย ว่าโรงแรมยูวเริ่ด บริการดี ถ้ากลับไปไทย ไอว่าไอจะเขียนบล็อกเล่าความดีงามของโรงแรมยูวด้วยนะ” พอเหล่าแม่นางได้ยินดังนั้น ก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ยูวจะเขียนจริงหรอ >< เอางี้นะ ในเมื่อยูวซื้อทัววร์กะไอแล้วจะรีวิวโรงแรมให้ไอ ไอจะให้รถบิ๊กบัสไปส่งยูวที่สนามบินขากลับนะ ฟรีนะยูว” โอ้ยยย!!!! ดีงามค่า รีบเซย์แซงคิวเลยค่ะ เป็นอะไรที่หญิงไทยนางนี้ประทับใจมาก สุโค่ยย!!! 555


.

ออกจากโรงแรมราวบ่ายสอง เรามาเริ่มเที่ยวที่ฮานอยที่แรกที่ไปคือ ทะเลสาบฮหว่านเกี๊ยม เนื่องจากทะเลสาบอยู่ใกล้ๆ เดินไป 2 นาทีก็ถึง เราจึงเลือกที่จะเดินดีกว่า ชมเมืองด้วย หลายๆคนคงกังวลหากพูดถึงการจราจรที่เครซี่ของฮานอย เมืองนี้รถขับไม่ไว ถ้าจะข้ามถนนข้ามได้เลย จะมารอว่างนี่รอยันหว่างเลยเจ้า 555 เดินข้ามไปเลยค่ะ ดูขวานิดนึงพอให้หลบหลีกกันได้ ที่นี่เท่าที่สักเกตจะเป็น one way เกือบทุกซอย

เหนือทะเลสาบจะเป็นวัด หง็อกเซิน แล้วมีสะพานแดงหรือ สะพานแทฮุก ก่อนข้ามสะพานต้องซื้อตั๋วเข้าก่อน ราคา 30.000 ดอง

.

ที่วัดมีตัวสต๊าฟของ ตะพาบยักษ์แยงซีเกียง และมันเคยอาศัยอยู่ในทะเลสาบด้วย วัดค่อนข้างเล็ก

มีตั้งวงเล่นหมากรุกรึเปล่า ไม่แน่ใจ 555 อยู่เป็นระยะๆ

พอออกจากวัดก็เดินเลียบทะเลสาบไปเรื่อยๆ เจอคู่ถ่ายพรีเวดดิ้งเยอะแยะเลย บรรยากาศชื่นมื่น

ต่อไปเป็นรูปชมเมืองนะจ๊ะ

(ร้านตัดผมตามข้างทาง แบบตั้งเก้าอี้ติดผนังก็มี)

(ซอยนี้ขายแต่เฝ๋อ)

(แวะโบสถ์ St.Joseph cathedral  สร้างโดยฝรั่งเศส)

(ผ่าน อนุสาวรีย์ LY THAI TO กษัตริย์องค์แรกของราชวงศ์ Ly Dy Nasty)

เดินวนมาอีกนิด จะเจอ Water puppet theater โชว์หุ่นกระบอกน้ำ

มาพูดถึงมื้อเย็นกันเถอะ ด้วยความที่อยากกินอะไรก็ได้ที่ดูมีคนกินเยอะๆ มันคงจะอร่อย ก็เลยเดินไปเรื่อยๆ ผ่านซอยนั้นซอยนี้ จนมาเจอร้านนี้ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าร้านนี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาขายอะไร เจ้าของร้านกวักมือเรียกบวกกับในร้านมีคนนั่งกินอยู่พอสมควร และด้วยความหิวอีกนั่นแหละ เลยเดินเข้าร้านอย่างว่าง่าย ราวกับโดนป้ายยา 5555 ที่ร้านมีเมนูอะไรเราก็ยังไม่รู้อีกแหละ เจ้าของพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เราถามอะไรไป เขาก็ลายเวียดนาม ดุ๊กดุ๋ม ค่อมดึ๋ม อะไรมาก็ไม่รู้ 55 เราก็เออ ออ โอเค เอามาๆ สรุปได้มาแบบนี้

รสชาติพอใช้ได้ มีแกงอ่อมไก่ (อันนี้เราตั้งชื่อเอง รสชาติคล้ายๆ) กับผักหอมๆ ไส้อั่วเลือดหมู หมูนึ่งสไลด์ เต้าหู้ทอด ขนมจีน ปอเปี๊ยะ (ชื่อเมนูทุกอย่างเรานึกเองนะ ความจริงมันคืออะไรบ้างเราก็ไม่ทราบ) ตามสเต๊ปเดิม ต้องยืนยันก่อนว่าไม่ใช่หมา 555555 พอสรุปราคา โดนพี่เวียดเล่นอีกแล้ว =.,= มื้อนี้ตกพันกว่าบาทอีกแล้ว ช่างมันละกันเนอะ.

.

เดินมาอีกนิด เจอบันหมี่ เป็นขนมปังยัดผัก หมู ไก่ เนื้อ ให้เลือก อันละ 15.000 ดอง

เมื่อมืดค่ำแล้วเราจึงกลับโรงแรมเพื่อพักเอาแรงแล้วค่อยออกมาใหม่ ขากลับเดินผ่านย่านช็อปปิ้ง มีร้านแบรนดังเยอะเหมือนกัน ร้านอาหารเกาหลีก็เยอะ ช่วงที่เราไปเจอคนเกาหลีไปเที่ยวเยอะพอสมควร ไม่ค่อยเจอคนไทย

ออกมาอีกรอบ ดูชีวิตไนซ์ไลฟ์ นั่งจิบชา กาแฟ แทะเมล็ดทานตะวัน ชีวิตดี้ดี

และลงเอยที่ร้านนี้ ร้าน Smile  สั่งเบียร์แบบนี้มา ข้างล่างเป็นน้ำผลไม้รสต่างๆ แล้วเอาเบียร์จุ่มลงไป และสินค้านำเสนอ

1.ข้าวโพดผัด