จั่วหัวให้ดึงดูดไปงั้นแหละครับ ไม่ได้อะไรมาก
แค่อยากบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
ผมกำลังสตาร์ทรถออกจากเซ็นทรั่ลปิ่นเกล้า จู่ๆมียายคนนึง ลักษณะมีเชื้อจีนถือกระเป๋าสะพายมาสองใบ
เดินเข้ามาถามผมว่า กำลังจะไปรับแฟนหรือเปล่า
ผมยังไม่ทันคิดอะไร ตอบไปตามความจริงว่า ส่งแฟนเสร็จแล้วกำลังจะกลับบ้าน
ยายก็ถามขึ้นมาว่า ไปส่งยายได้มั้ย
แว้ปแรกผมระแวง ว่าจะเป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า
ยายก็อธิบายต่อว่า ยายจะไปเยี่ยมสามีที่โรงพยาบาลเจ้าพระยา
เลยจากตรงนี้ไปสองป้ายรถเมล์ ยายไม่อยากเสียค่ารถ 7 บาท
ผมรีบตอบตกลง ยายขึ้นรถมาเลย
ดีที่ยายใส่กางเกง แต่ก็แย่อยู่อย่างรถคาวาผมที่พักเท้าคนซ้อนมันอยู่สูง
กว่ายายจะขึ้นนั่งรถได้ก็ทุลักทุเลพอสมควร ยายยังแข็งแรงปีนขึ้นมาได้
ผมขับไปช้าๆ กลัวยายหงายหลัง เพราะยายไม่ได้เกาะไหล่ผมเลย มาถึงหน้าปากซอยโรงพยายบาลเจ้าพระยา
ผมถามยายว่า จะให้เข้าไปส่งที่หน้าโรงพยาบาลมั้ย เลี้ยวเข้าไปแว้ปเดียวเอง
ยายบอก ยายจะลงตรงนี้ยายนัดหลานไว้
สรุปไม่ใช่มิจฉาชีพอย่างที่กังวลทีแรก
แต่ทำให้คิดได้อย่าง ในขณะที่เราซื้อรถราคาเป็นแสนเป็นล้าน
ยังมีกลุ่มคนที่ลำบากกว่าเราเยอะมาก
เงิน 7 บาทที่เรามองว่าทำอะไรไม่ค่อยได้
แต่กับบางคนเขามองว่า มีค่ามากพอที่จะเก็บไว้ทำประโยชน์อย่างอื่นแทนที่จะจ่ายค่ารถเมล์
ก่อนมาเซ็นทรัลผมรถติดรอรถไฟวิ่งอยู่แถวพยาไท เห็นรถไฟฟรียังวิ่งอยู่
แสดงว่า ค่าเดินทางต่างๆ สำหรับคนบางกลุ่มก็ยังถือว่าแพง และสิ้นเปลืองพอสมควร
สรุปอิเจ้เกียว อย่าเอาเปรียบให้มากนัก คนจนเยอะแยะ น้ำมันลดราคาแล้วก็ลดค่าโดยสารลงมั่ง
รวยแล้วก็แบ่งปันชาวบ้านบ้าง ตายไปก็เอาไปไม่ได้สักบาท พวงหรีดอันเดียวยังเอาไปไม่ได้เลย
ไม่รู้จะสรุปเรื่องยังไง ขอแขวะอิเจ้นี่ละกัน
ยายมาขอนั่งบิ้กไบค์ เพราะอยากประหยัดเงินค่ารถเมล์ 7 บาท
แค่อยากบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
ผมกำลังสตาร์ทรถออกจากเซ็นทรั่ลปิ่นเกล้า จู่ๆมียายคนนึง ลักษณะมีเชื้อจีนถือกระเป๋าสะพายมาสองใบ
เดินเข้ามาถามผมว่า กำลังจะไปรับแฟนหรือเปล่า
ผมยังไม่ทันคิดอะไร ตอบไปตามความจริงว่า ส่งแฟนเสร็จแล้วกำลังจะกลับบ้าน
ยายก็ถามขึ้นมาว่า ไปส่งยายได้มั้ย
แว้ปแรกผมระแวง ว่าจะเป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า
ยายก็อธิบายต่อว่า ยายจะไปเยี่ยมสามีที่โรงพยาบาลเจ้าพระยา
เลยจากตรงนี้ไปสองป้ายรถเมล์ ยายไม่อยากเสียค่ารถ 7 บาท
ผมรีบตอบตกลง ยายขึ้นรถมาเลย
ดีที่ยายใส่กางเกง แต่ก็แย่อยู่อย่างรถคาวาผมที่พักเท้าคนซ้อนมันอยู่สูง
กว่ายายจะขึ้นนั่งรถได้ก็ทุลักทุเลพอสมควร ยายยังแข็งแรงปีนขึ้นมาได้
ผมขับไปช้าๆ กลัวยายหงายหลัง เพราะยายไม่ได้เกาะไหล่ผมเลย มาถึงหน้าปากซอยโรงพยายบาลเจ้าพระยา
ผมถามยายว่า จะให้เข้าไปส่งที่หน้าโรงพยาบาลมั้ย เลี้ยวเข้าไปแว้ปเดียวเอง
ยายบอก ยายจะลงตรงนี้ยายนัดหลานไว้
สรุปไม่ใช่มิจฉาชีพอย่างที่กังวลทีแรก
แต่ทำให้คิดได้อย่าง ในขณะที่เราซื้อรถราคาเป็นแสนเป็นล้าน
ยังมีกลุ่มคนที่ลำบากกว่าเราเยอะมาก
เงิน 7 บาทที่เรามองว่าทำอะไรไม่ค่อยได้
แต่กับบางคนเขามองว่า มีค่ามากพอที่จะเก็บไว้ทำประโยชน์อย่างอื่นแทนที่จะจ่ายค่ารถเมล์
ก่อนมาเซ็นทรัลผมรถติดรอรถไฟวิ่งอยู่แถวพยาไท เห็นรถไฟฟรียังวิ่งอยู่
แสดงว่า ค่าเดินทางต่างๆ สำหรับคนบางกลุ่มก็ยังถือว่าแพง และสิ้นเปลืองพอสมควร
สรุปอิเจ้เกียว อย่าเอาเปรียบให้มากนัก คนจนเยอะแยะ น้ำมันลดราคาแล้วก็ลดค่าโดยสารลงมั่ง
รวยแล้วก็แบ่งปันชาวบ้านบ้าง ตายไปก็เอาไปไม่ได้สักบาท พวงหรีดอันเดียวยังเอาไปไม่ได้เลย
ไม่รู้จะสรุปเรื่องยังไง ขอแขวะอิเจ้นี่ละกัน