เรื่องมีอยู่ว่าเวลาเราไปทำงานตอนเช้าๆ เราจะนั่งรถตู้ไปทำงาน รถตู้เราก็จะรับจากบ้านเราไปส่งที่บีทีเอส แล้วก็มีคนๆนึง ที่เราแอบมอง แอบตามเขาเบาๆ มาเกือบปีแล้ว เราคอยสังเกตุเขาว่ามาขึ้นรถกี่โมง เราก็พยายามมาขึ้นรถตู้เวลาเดียวกับเขาแต่ก็อาทิตนึงจะแม่นสักวันสองวัน บางอาทิตก็ไม่เจอเลย หลายๆอย่างที่เราเห็นจากตัวเขาสะสมมาทำให้เราเริ่มรู้สึกชอบเขาและอยากรู้จักเขามากขึ้น เราแอบมองเขาจนบางทีเราก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่ ความรู้สึกตอนนี้ไม่รู้ว่าเราควรมองเขาเฉยๆแบบนี้ต่อไปรึป่าว เราควรข่มใจต่อไปมั้ย หรือลองดูสักครั้งเกิดมาครั้งเดียว ถ้าจะเริ่มต้นเพื่อนๆมีวิธียังไงกันบ้างครับ ขอแชร์ประสบการณ์หน่อยครับ
อยากจะเริ่มต้นด้วยการสบตาและยิ้มให้เพื่อดูท่าทีแต่เราเขินอะ มีวิธีแก้เขินบ้างมั้ยครับ เรามองเขาตลอดเวลาที่สายตาเขาไม่ได้อยู่ที่เรา พอเขาหันมาทางเรา รีเฟล็กเราก็จะทำงานทันทีหันหน้าหนีสะงั้นอะ แต่ส่วนตัวก็พยายามจะใช้วิธีนี้อยู่นะ และก็อยากจะถามเพื่อนๆว่าถ้าเดินเข้าไปทำความรู้จักกับเขาโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผู้หญิงจะมองเราไม่ดีรึป่าวครับกลัวว่าทักครั้งแรกแล้วจะไม่มีครั้งสอง เราไม่เคยเริ่มกับใครแบบที่ไม่เคยรู้จักแบบนี้มาก่อนเลย ปกติถ้าจะคุยกับใครก็มีแบบว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนกับคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง ไม่เคยเริ่มเองเลยครับใช้เส้นสายตลอด
ผมชอบคนๆ นึงอยากรู้จักเขาทำอย่างไรดีครับ
อยากจะเริ่มต้นด้วยการสบตาและยิ้มให้เพื่อดูท่าทีแต่เราเขินอะ มีวิธีแก้เขินบ้างมั้ยครับ เรามองเขาตลอดเวลาที่สายตาเขาไม่ได้อยู่ที่เรา พอเขาหันมาทางเรา รีเฟล็กเราก็จะทำงานทันทีหันหน้าหนีสะงั้นอะ แต่ส่วนตัวก็พยายามจะใช้วิธีนี้อยู่นะ และก็อยากจะถามเพื่อนๆว่าถ้าเดินเข้าไปทำความรู้จักกับเขาโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผู้หญิงจะมองเราไม่ดีรึป่าวครับกลัวว่าทักครั้งแรกแล้วจะไม่มีครั้งสอง เราไม่เคยเริ่มกับใครแบบที่ไม่เคยรู้จักแบบนี้มาก่อนเลย ปกติถ้าจะคุยกับใครก็มีแบบว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนกับคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง ไม่เคยเริ่มเองเลยครับใช้เส้นสายตลอด