กลีบปทุมาศบานแย้มแตะต้องแสงละอองทองรวยระรินรดกลิ่นสุคนธา ....ชลธีในขรณีนิ่งสงัด...พลันแสงนวล..ลออ..อองตาเจิดจ้าจำรัสทั่วพื้นนที...กออุบลสะพรั่งบานดอกไสว...สตนาคราชทรงเสด็จ...พิณพาทย์บรรเลงประโลมพระผู้ทรงฤทธิ์....ลำตัวยาวสยายยืดแผ่พังพาน...เกล็ดขาวบริสุทธ์ประดุจน้ำนมจากสุรภีนางโค...วะวับแวมวาวล้อแสงประดุจมุก....หงอนยาวงามพริ่มพริ้วไสวในนภากาศ....ดวงตาดุจดั่งชาดแต้มสีทับทิมปลุกปลั่ง....น่าแปลกเสมือนไอแห่งอมฤตแผ่ซ่านทั่วท้องนภามณฑล....พระแน่นิ่งทรงญานสมาธิสูงสุด....พระนางเธอจันทร์สิริฉาย...ศิโรราบกราบกรานมหานาคราชพระผู้เป็นขวัญเมือง....อัษฎางคประณต....ตามด้วยตรีวันทา...แสดงความเคารพสูงสุด...ใจสื่อใจ...ญานสื่อญาน...นานเท่าใดแล้วหนอมหานาคมิทรงเสด็จเยือนหลานคนนี้...
จันทร์สิริฉาย