บทความโดย : คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม
ครั้งหนึ่งเคยมีคนพูดกับผมว่า..ผมน่ะเป็น “ผ้าขี้ริ้วห่อหุ้น” คำพูดประโยคนี้ทำให้ผมนึกถึงบุคคล 2 ท่าน ที่ผมชื่นชอบคือ วอร์เรน บัฟเฟตต์ และ ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ซึ่งต่างก็ล้วนเป็นปรมาจารย์ทางด้านการลงทุนแบบเน้นคุณค่า (Value Investor) ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงด้วยกันทั้งสิ้น สิ่งที่น่าประทับใจก็คือทั้ง 2 ท่านต่างก็มีวิถีการใช้ชีวิตที่ “สมถะเรียบง่าย” ด้วยกันทั้ง 2 ท่าน
คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ แม้ว่าท่านจะเป็นมหาเศรษฐีมีเงินทองร่ำรวยมหาศาล แต่ท่านก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่อย่างสมถะ ติดดิน ตามวิถีการใช้ชีวิตที่ท่านเคยเป็น ในบ้านหลังเก่าที่ซื้อไว้เมื่อ 50 กว่าปีที่แล้ว ซึ่งเป็นบ้านหลังเดียวที่ คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ มีไว้ครอบครอง
แม้แต่ในห้องทำงานของท่าน ก็เป็นห้องทำงานธรรมดาๆ ที่ไม่ได้บ่งบอกเลยว่านี่คือห้องทำงานของมหาเศรษฐีระดับโลก
สำหรับ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ท่านก็มีวิถีการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายเช่นเดียวกัน แม้แต่โทรศัพท์มือถือที่ท่านใช้ ท่านก็ใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นธรรมดาๆเครื่องละ 1,000 กว่าบาท ซึ่งถ้าหากว่าท่านไม่รับ “มรดกมือถือ” ตกทอดมาจากภรรยาหรือลูกของท่าน ผมก็เชื่อเลยว่าจนถึงวันนี้ท่านก็คงจะยังใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องละ 1,000 กว่าบาทอยู่เหมือนเดิม
ทั้ง 2 ท่านต่างก็เป็นนักลงทุนที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ร่ำรวยมหาศาล แต่ท่านก็ยังคงใช้ชีวิตอย่าง“สมถะเรียบง่าย” ติดดิน ไม่ได้อวดร่ำอวดรวย อวดความมั่งมีแต่อย่างใด และผมก็เชื่ออย่างสนิทใจว่าทั้ง คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ และ ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ต่างไม่ใช่คนตระหนี่ถี่เหนียว จนไม่รู้จักกินไม่รู้จักใช้ แต่ท่านรู้จักการ “ใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผล” อยู่บนพื้นฐานของความ “พอดีและพอเพียง” สำหรับตน มากกว่าการหลงระเริงอยู่กับความร่ำรวย
สิ่งที่น่าแปลกของวิถีการใช้ชีวิตกับการลงทุนก็คือ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราอยากได้..อยากร่ำอยากรวย เราจะไม่ได้สิ่งนั้น แต่ตรงกันความเมื่อไหร่ก็ตามที่วิถีการใช้ชีวิตของเราอยู่บนพื้นฐานของความสมถะเรียบง่าย รู้จักกินรู้จักใช้บนความพอดี..พอเพียง เรากลับจะได้มาซึ่งความร่ำรวย…
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะว่า การใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานของความสมถะเรียบง่าย จะทำให้เรามีสติในการคิดพิจารณา มีเหตุมีผลมีความอดทนที่จะรอคอยโดยปราศจากความโลภความอยากร่ำอยากรวยที่เกาะกินอยู่ในใจของเรา ซึ่งนั่นคือคุณสมบัติของการเป็นนักลงทุนที่ดีที่จะประสบความสำเร็จในที่สุด
แต่ที่แน่ๆผมชอบคำว่า “ผ้าขี้ริ้วห่อหุ้น” นะ เพราะมันก็คือตัวตนที่แท้จริงของผม เพียงแต่ผ้าขี้ริ้วของผมมันมีมากเกินไปหน่อย..และหุ้นที่มีให้ห่อก็มีอยู่แค่เท่าไข่มดเอง.
ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาติดตาม หากไม่รังเกียจกรุณาช่วยกด Like facebook หรือช่วยแชร์ ส่งต่อสิ่งดีๆเหล่านี้ให้กับสังคมด้วยนะครับ และขอเชิญมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของแฟนเพจ..สังคมเล็กๆที่อบอุ่น เพื่อเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆคืนให้กับสังคมต่อไป.
บทความโดย : คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม
ผ้าขี้ริ้วห่อหุ้น : โดย คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม
ครั้งหนึ่งเคยมีคนพูดกับผมว่า..ผมน่ะเป็น “ผ้าขี้ริ้วห่อหุ้น” คำพูดประโยคนี้ทำให้ผมนึกถึงบุคคล 2 ท่าน ที่ผมชื่นชอบคือ วอร์เรน บัฟเฟตต์ และ ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ซึ่งต่างก็ล้วนเป็นปรมาจารย์ทางด้านการลงทุนแบบเน้นคุณค่า (Value Investor) ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงด้วยกันทั้งสิ้น สิ่งที่น่าประทับใจก็คือทั้ง 2 ท่านต่างก็มีวิถีการใช้ชีวิตที่ “สมถะเรียบง่าย” ด้วยกันทั้ง 2 ท่าน
คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ แม้ว่าท่านจะเป็นมหาเศรษฐีมีเงินทองร่ำรวยมหาศาล แต่ท่านก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่อย่างสมถะ ติดดิน ตามวิถีการใช้ชีวิตที่ท่านเคยเป็น ในบ้านหลังเก่าที่ซื้อไว้เมื่อ 50 กว่าปีที่แล้ว ซึ่งเป็นบ้านหลังเดียวที่ คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ มีไว้ครอบครอง
แม้แต่ในห้องทำงานของท่าน ก็เป็นห้องทำงานธรรมดาๆ ที่ไม่ได้บ่งบอกเลยว่านี่คือห้องทำงานของมหาเศรษฐีระดับโลก
สำหรับ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ท่านก็มีวิถีการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายเช่นเดียวกัน แม้แต่โทรศัพท์มือถือที่ท่านใช้ ท่านก็ใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นธรรมดาๆเครื่องละ 1,000 กว่าบาท ซึ่งถ้าหากว่าท่านไม่รับ “มรดกมือถือ” ตกทอดมาจากภรรยาหรือลูกของท่าน ผมก็เชื่อเลยว่าจนถึงวันนี้ท่านก็คงจะยังใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องละ 1,000 กว่าบาทอยู่เหมือนเดิม
ทั้ง 2 ท่านต่างก็เป็นนักลงทุนที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ร่ำรวยมหาศาล แต่ท่านก็ยังคงใช้ชีวิตอย่าง“สมถะเรียบง่าย” ติดดิน ไม่ได้อวดร่ำอวดรวย อวดความมั่งมีแต่อย่างใด และผมก็เชื่ออย่างสนิทใจว่าทั้ง คุณตา วอร์เรน บัฟเฟตต์ และ ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ต่างไม่ใช่คนตระหนี่ถี่เหนียว จนไม่รู้จักกินไม่รู้จักใช้ แต่ท่านรู้จักการ “ใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผล” อยู่บนพื้นฐานของความ “พอดีและพอเพียง” สำหรับตน มากกว่าการหลงระเริงอยู่กับความร่ำรวย
สิ่งที่น่าแปลกของวิถีการใช้ชีวิตกับการลงทุนก็คือ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราอยากได้..อยากร่ำอยากรวย เราจะไม่ได้สิ่งนั้น แต่ตรงกันความเมื่อไหร่ก็ตามที่วิถีการใช้ชีวิตของเราอยู่บนพื้นฐานของความสมถะเรียบง่าย รู้จักกินรู้จักใช้บนความพอดี..พอเพียง เรากลับจะได้มาซึ่งความร่ำรวย…
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะว่า การใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานของความสมถะเรียบง่าย จะทำให้เรามีสติในการคิดพิจารณา มีเหตุมีผลมีความอดทนที่จะรอคอยโดยปราศจากความโลภความอยากร่ำอยากรวยที่เกาะกินอยู่ในใจของเรา ซึ่งนั่นคือคุณสมบัติของการเป็นนักลงทุนที่ดีที่จะประสบความสำเร็จในที่สุด
แต่ที่แน่ๆผมชอบคำว่า “ผ้าขี้ริ้วห่อหุ้น” นะ เพราะมันก็คือตัวตนที่แท้จริงของผม เพียงแต่ผ้าขี้ริ้วของผมมันมีมากเกินไปหน่อย..และหุ้นที่มีให้ห่อก็มีอยู่แค่เท่าไข่มดเอง.
ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาติดตาม หากไม่รังเกียจกรุณาช่วยกด Like facebook หรือช่วยแชร์ ส่งต่อสิ่งดีๆเหล่านี้ให้กับสังคมด้วยนะครับ และขอเชิญมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของแฟนเพจ..สังคมเล็กๆที่อบอุ่น เพื่อเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆคืนให้กับสังคมต่อไป.
บทความโดย : คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม