"เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป คนเลิกเข้าป่าหาเก็บเห็ด ก็ยิ่งจำเป็นต้องพึ่งกันมากขึ้น"
คนรวยและคนจนมีความสำคัญต่อกัน ผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายจะผูกพันกันจนบางครั้งก็แยกไม่ออก ประเทศที่เจริญและมีความฉลาดย่อมมีการพึ่งพากันสูง ถ้าหากมันแตกแยกออกไป ผลก็คือเศรษฐีต้องง้อคนจนมากกว่า ที่คนจนจะไปง้อเศรษฐี เพราะตั้งแต่มีสังคมมนุษย์เกิดขึ้นเศรษฐีก็มีจำนวนน้อยกว่าตลอดมา คนจนสามารถอยู่ได้แม้จะไม่มีเศรษฐี สมัยก่อนหมู่บ้านใน ตจว. บางแห่ง ได้บุกเบิกจับจองพื้นที่ป่าอยู่กัน ก็ไม่มีบ้านหลังไหนรวยกว่ากัน แต่ชาวบ้านก็อยู่ร่วมกันได้
โดยธรรมชาติคนเรา หาเลี้ยงตนแบบวันต่อวัน อยู่ได้โดยไม่ต้องมีทุน เข้าป่าเก็บเห็ด ยิงกิ้งก่า ล่าหนู ตกปลา เลี้ยงไก่ ปลูกผัก ทำนา ไม่มีเงินก็เอาของไปแลกกัน แต่ว่าไม่มีใครสามารถอยู่ได้ด้วยการที่มีเงิน เศรษฐีไม่สามารถกินเงินแทนข้าวได้ ไม่สามารถกินทองคำแทนปลาย่างได้ ไม่สามารถกินใบโฉนดที่ดินหรือใบรับรองคลังสินค้าในโรงงาน ฉะนั้นเศรษฐีไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าไม่มีคนจนมาขายแรงงาน และสิ่งเดียวที่จะต่อรองกับคนจนได้ มีเพียงผลผลิตที่เกิดจากคนจนทำงานนั่นเอง
เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป คนเลิกเข้าป่าหาเก็บเห็ด ก็ยิ่งจำเป็นต้องพึ่งกันมากขึ้น เศรษฐีเริ่มมีบทบาท ของบางอย่างแทนที่จะนั่งทำเองทุกอย่าง ก็เริ่มมีกระบวนการจ้างงานเกิดขึ้น โดยต่างคนต่างมีความถนัดแต่ละสายอาชีพต่างกันไป ดังนั้นคนจนจึงมีหลากหลายอาชีพ ไล่ตั้งแต่แม่บ้าน ยันถึงหัวหน้าคุมงานก่อสร้าง บางคนเป็นช่างตัดเย็บ บางคนทำอาหารขายให้คนจน โรงงานรับวัตถุดิบจากคนจนมาผลิตสินค้าขาย สิ่งเหล่านี้เริ่มมีการแลกเปลี่ยน ถนนถูกสร้างขึ้นเพื่ออำนวยการขนถ่ายสินค้า คนจนก็ถูกจ้างไปสร้างถนน คนเกิดมากตายน้อย สังคมก็ขยายตัวการแลกเปลี่ยนก็เพิ่มขึ้นเป็นพลวัต โรงงานขยายกำลังการผลิตมาก เรือส่งออกสินค้าไปยังดินแดนโพ้นทะเล เมื่อคนมีจำนวนมากขึ้น ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมานั่งทำเองทุกอย่าง อยากได้อะไรแค่หาเงินมาก็ซื้อเอา
ปัจจุบันเราจะเห็นว่า เราต้องพึ่งคนอื่นมากกว่าที่คนอื่นพึ่งเรา ทุกๆ คนต่างก็มีหน้าที่ต่างกัน รับจ้างต่างกัน บางคนก็ไปเรียนและฝึกฝนความรู้เฉพาะให้ตัวเองเชี่ยวชาญ เช่นไปเรียนต่อเฉพาะทางของหมอหรือวิศวกร เพื่อที่จะมารับใช้สังคมให้ดีขึ้น โปรดจำไว้อย่างหนึ่งว่า ในขณะที่เรานั่งทำงานเพื่อคนอื่น คนอื่นเขาก็ทำงานเพื่อเราเช่นกัน และบางครั้งผู้อื่นอาจจะเสียสละมากกว่าเราก็เป็นไปได้ นี่คือกฎชีวิตที่สัมบูรณ์ กฎที่มนุษย์เริ่มเกี่ยวข้องกับวัตถุ
เอาไปอ่านแค่นี้ก่อนละกัน วันไหนว่างๆ จะมาบ่นต่อ คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ เสื้อแดง สลิ่ม และโนนแดง
ความสำคัญของคนจน by ลินคอร์น
คนรวยและคนจนมีความสำคัญต่อกัน ผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายจะผูกพันกันจนบางครั้งก็แยกไม่ออก ประเทศที่เจริญและมีความฉลาดย่อมมีการพึ่งพากันสูง ถ้าหากมันแตกแยกออกไป ผลก็คือเศรษฐีต้องง้อคนจนมากกว่า ที่คนจนจะไปง้อเศรษฐี เพราะตั้งแต่มีสังคมมนุษย์เกิดขึ้นเศรษฐีก็มีจำนวนน้อยกว่าตลอดมา คนจนสามารถอยู่ได้แม้จะไม่มีเศรษฐี สมัยก่อนหมู่บ้านใน ตจว. บางแห่ง ได้บุกเบิกจับจองพื้นที่ป่าอยู่กัน ก็ไม่มีบ้านหลังไหนรวยกว่ากัน แต่ชาวบ้านก็อยู่ร่วมกันได้
โดยธรรมชาติคนเรา หาเลี้ยงตนแบบวันต่อวัน อยู่ได้โดยไม่ต้องมีทุน เข้าป่าเก็บเห็ด ยิงกิ้งก่า ล่าหนู ตกปลา เลี้ยงไก่ ปลูกผัก ทำนา ไม่มีเงินก็เอาของไปแลกกัน แต่ว่าไม่มีใครสามารถอยู่ได้ด้วยการที่มีเงิน เศรษฐีไม่สามารถกินเงินแทนข้าวได้ ไม่สามารถกินทองคำแทนปลาย่างได้ ไม่สามารถกินใบโฉนดที่ดินหรือใบรับรองคลังสินค้าในโรงงาน ฉะนั้นเศรษฐีไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าไม่มีคนจนมาขายแรงงาน และสิ่งเดียวที่จะต่อรองกับคนจนได้ มีเพียงผลผลิตที่เกิดจากคนจนทำงานนั่นเอง
เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป คนเลิกเข้าป่าหาเก็บเห็ด ก็ยิ่งจำเป็นต้องพึ่งกันมากขึ้น เศรษฐีเริ่มมีบทบาท ของบางอย่างแทนที่จะนั่งทำเองทุกอย่าง ก็เริ่มมีกระบวนการจ้างงานเกิดขึ้น โดยต่างคนต่างมีความถนัดแต่ละสายอาชีพต่างกันไป ดังนั้นคนจนจึงมีหลากหลายอาชีพ ไล่ตั้งแต่แม่บ้าน ยันถึงหัวหน้าคุมงานก่อสร้าง บางคนเป็นช่างตัดเย็บ บางคนทำอาหารขายให้คนจน โรงงานรับวัตถุดิบจากคนจนมาผลิตสินค้าขาย สิ่งเหล่านี้เริ่มมีการแลกเปลี่ยน ถนนถูกสร้างขึ้นเพื่ออำนวยการขนถ่ายสินค้า คนจนก็ถูกจ้างไปสร้างถนน คนเกิดมากตายน้อย สังคมก็ขยายตัวการแลกเปลี่ยนก็เพิ่มขึ้นเป็นพลวัต โรงงานขยายกำลังการผลิตมาก เรือส่งออกสินค้าไปยังดินแดนโพ้นทะเล เมื่อคนมีจำนวนมากขึ้น ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมานั่งทำเองทุกอย่าง อยากได้อะไรแค่หาเงินมาก็ซื้อเอา
ปัจจุบันเราจะเห็นว่า เราต้องพึ่งคนอื่นมากกว่าที่คนอื่นพึ่งเรา ทุกๆ คนต่างก็มีหน้าที่ต่างกัน รับจ้างต่างกัน บางคนก็ไปเรียนและฝึกฝนความรู้เฉพาะให้ตัวเองเชี่ยวชาญ เช่นไปเรียนต่อเฉพาะทางของหมอหรือวิศวกร เพื่อที่จะมารับใช้สังคมให้ดีขึ้น โปรดจำไว้อย่างหนึ่งว่า ในขณะที่เรานั่งทำงานเพื่อคนอื่น คนอื่นเขาก็ทำงานเพื่อเราเช่นกัน และบางครั้งผู้อื่นอาจจะเสียสละมากกว่าเราก็เป็นไปได้ นี่คือกฎชีวิตที่สัมบูรณ์ กฎที่มนุษย์เริ่มเกี่ยวข้องกับวัตถุ
เอาไปอ่านแค่นี้ก่อนละกัน วันไหนว่างๆ จะมาบ่นต่อ คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ เสื้อแดง สลิ่ม และโนนแดง