ผู้ชายบนสะพานลอย...เคยเจอเหตุการณ์ประมาณนี้บ้างมั้ย?!

คือ.....อันนี้จะบอกว่ามีสาระก็อาจจะไม่ แต่ก็อาจจะมีมั้ง~~~
ใจจริงอยากตั้งมาเพื่อเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เตือนใจสาวๆวัยรุ่นที่ชอบกลับบ้านเย็นๆอ่ะนะ เรื่องนี้เริ่มเมื่อเดือนกว่าจะสองแล้วมั้ง
.
.
.
ก่อนอื่นอันนี้ที่เราเล่าคือเรื่องจริงนะ ประสบเองด้วย ขอร้องคืออย่าขำ (เพราะว่าพอเล่าให้อาจารย์กับเพื่อนที่ร.ร.ฟังคือทุกคนขำหมด =.=; ทุกคนรักไง แล้วมันไม่ใช่เรื่องน่าขำเว้ย)
.
.
.
เริ่มต้นที่วันนั้นไปเที่ยวกับเพื่อนที่ห้าง&ไปซื้อของทำงานด้วย ก็เลยกลับเย็นเอาจริงๆก็เกือบทุ่มแหละ นั่งรถตู้มาลงตรงสะพานลอยตามปกติ....ก็เดินๆไปไม่ได้คิดอะไร เพราะกลับเวลานี้ค่อนข้างบ่อยไง

.....พอลงรถตู้......
เจอประมาณ 5-6 คนมั้ง คือนานแล้วจำไม่ค่อยได้ ก็เลยยิ่งไม่ได้ใส่ใจ แต่สรุปคือมันมีผู้ชายประมาณม.ปลายแบบเราอ่ะเหมือนจะพึ่งเล่นบอลเสร็จมั้ง คือรอรถอยู่สองคนอ่ะ แล้วคนที่นั่งอยู่ก็ทักขึ้นเว้ย ประมาณว่า

"พึ่งกลับหรอ กลับดึกจังนะครับ"

>>หันไปมอง ยิ้ม<< "5555..... ค่ะ" (ยังอุส่าหันไปตอบเขาเนอะคนเรา -__-^ )
>>แล้วก็เดินงงๆขึ้นสะพานลอยไป<<

อันนี้ผ่านไป มันไม่ใช่จุดสำคัญค่ะ แค่เล่าถึงเหตุการณ์เล็กๆก่อนจะเจอพายุใหญ่
.
.
.
พอขึ้นสะพานแล้วก็ยังคงชิวต่อไป เดินมองถนนยามเย็นบนสะพาน.....>>แบบ...ว้าว! สวยแฮะ ลมก็เย็น<<
คือเข้าใจคนเดินอารมณ์แบบเดินเที่ยวป่ะ โมเม้นท์นั้นเลยอ่ะ คือไม่เคยกล้วอะไรไง หึๆ

พอกำลังจะเดินลงสะพานเท่านั้นแหละ คือเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังสวนมาไง คือนี่ก็คนดีเว้ย หลบให้จ้าาาา...แต่เข้าใจป่ะมันไม่ได้เดินแบบผ่านแล้วผ่านเลยเว้ย คือจำได้แม่น ว่าผช.คนนี้คือนางเล่นโทรศัพท์ไง เดินไม่มองทางเลยยยย ไอ้เราก็แบบกลัวจะชน หลบอย่างดีเลย อยู่ดีๆมือผีมาจากไหนไม่รู้อ่ะ คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเลยเว้ย

เข้าใจอารมณ์นางเอกแจ่มใสเดินหนีพระเอกป่ะ แล้วแบบพระเอกคว้าไว้ทันอ่ะ คือแบบนั้นเลย!!!!

อีนี้หรอ คือตกใจค่ะ แบบสะดุ้งแรง ใจนี้ตาตุ่มอ่ะ แบบ...แทบทะลุไง

>>โดนคว้าข้อมือ<<

>>สะบัดหน้าไปมองแรง แบบผมนี่ฟาดหน้าอ่ะ หน้าตัวเองด้วยไง<<

พี่บนสะพานลอย : "ให้พี่ไปส่งบ้านมั้ยครับ"

คือตอนนั้นกลัวมากเว้ย คือสั่นแรงๆอ่ะ แต่คือก็ยังอึ่งปนตกใจอยู่ไง ทำไรยังไม่ถูกเว้ย แต่รู้ป่ะใจมันกล้วนะเว้ย กลัวมาก.............แต่คือแบบ..................เฮ้ย!!! หล่อว่ะ หล่อ หล่อมาก หล่ออ่ะ 0.0!

คือเข้าใจป่ะมันกลัว กลัวจริงๆนี่ไม่ได้ล้อเล่น แต่คือเขาหล่อไง พี่เขาหล่อจริงเว้ย !

แต่ด้วยความโชคดีตรงที่ว่า ตอนนั้นมีพี่ผญ.3คนเดินขึ้นสะพานลอยพอดี แล้วพี่เขาคงเห็นท่าไม่ดีมั้ง พี่ผญ.เขาก็แบบพูดขึ้นไง

ผญ. : "เฮ้ย! ทำไรอ่ะ"

พี่บนสะพานลอย >>หันไปมองพี่ผญ. หันกลับมามอง ยิ้ม แล้วปล่อยมือ<<
เฮ้ย!!! แล้วคือยิ้มทำไม..?! เออหล่อ ไอ้หล่อมาก ยิ้มทำไม เพื่ออะไร รู้ว่าหล่อเว้ย!

พอได้สติ ข้อมือก็ไม่ได้โดนจับแล้วไง แล้วจะรออะไรล่ะครับบบ วิ่งดิ โกยแบบไม่กลัวตกสะพานลอยอ่ะ คือคงไม่อยู่รอให้พี่เขาไปส่งบ้านหรอกค่ะ เข้าใจป่ะถึงจะหล่อแต่อีนี้ก็กลัวไง.....
.
.
.
.
.
.
.
.
ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรวดเร็วเมื่อขึ้นสะพานลอยตอนเย็นๆมาเป็นเวลานาน นานแสนนานจนแบบปล่อยวางอ่ะ แบบ I don't care. แล้วไง

คราวนี้เว้ยไปทำงานบ้านเพื่อนไง เรื่องกลับเย็นไม่กลัวเว้ย เย็นก็เย็นดิ. ก็ไม่ต้องข้ามสะพานลอยนี้....เฮ้ยๆๆๆคือฉัน strong ขึ้นมาทันทีอ่ะ ไม่เจอแน่...บอกลุงคนขับด้วยใบหน้าที่แจ่มใสมากจ้า แบบ

me : "สะพานลอยหน้าด้วยนะคะ"
>>จ่ายเงิน กำลังก้าวเท้าลง <<

ไม่ได้เงยหน้ามองคนที่กำลังจะขึ้นสวนเว้ย คือแบบเขาไม่ได้สำคัญกับชีวิตไง(เอาตามจริงเขาสูงไง) แต่คือมันพีคสุดตรงไหนรู้ป่ะ
บุรุษปริศนา : "โทษครับ ขอทางหน่อยครับ"

>>หยุด เงย มอง เฮือก!<<
เฮ้ย!!! มันคือนางเว้ยไอ้พี่บนสะพานลอย....มันคือนางงงงง
อีนี้ไม่รอเว้ย เกียร์หมาไม่พอ แทบว้าบอ่ะบอกเลยอ่ะนะจุดๆนั้น

เฮ้ยๆๆๆคือheไม่ตามเว้ย แต่heตะโกน แบบ...
พี่บนสะพานลอย : "ไว้เจอกันนะน้อง"

คืออีนี้ร้องอ่ะ คือน้าวินถามอ่ะเป็นไรลูก คือนี่อายไง อายมาก กลัวด้วย แล้วแบบสติหาย ตอบไม่ถูกจ้า
.
.
.
.
.
แล้วคือเล่าให้เพื่อน เพื่อนบอกเนื้อคู่ป่ะ คือแบบขำจ้า นางขำกันหมด คือทุกคนรักมากกกก ไม่มีใครเป็นห่วงเว้ย คือเล่าให้มันฟังแบบนี้อ่ะ มันไม่มีใครแบบสงสารเป็นหวงเลยยยยย คือขำทั้งอาจารย์ทั้งเพื่อน เออ!รักมากค่ะรักจริงงงงง

สุดท้ายคืออยากให้ทุกคนระวังตัวบ้างนะ เรื่องที่เราเล่ามันคือเรื่องจริง ในโมเม้นท์แบบนี้มันก็คุยเล่นขำขันกับเพื่อนได้ไง แต่พอเจอเข้าจริงๆมันจะเป็นไรที่ไม่โอเลยนะบอกเลย

เพื่อนๆคนไหนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง หรืออะไรทำนองนี้ มาช่วยเล่าหน่อยนะ
ปล.อันนี้คือสุดท้ายจริง หนูขอคุณกลุ่มพี่ผญ.3คนด้วยนะคะ //ถ้าพี่ได้อ่าน// ถ้าวันนั้นไม่ได้พี่ๆก็ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง