วันทหารผ่านศึก ระลึกถึงทหารผู้เป็นที่รัก

พ่อของเรา เป็นทหารผ่านศึกในสงครามเวียดนาม
พ่อไปเวียดนามตอนเราสามขวบ
ไม่ได้กล้าหาญชาญชัยหรอก แต่เพื่อสร้างฐานะ และเพื่อความก้าวหน้าในสายงาน

แต่พ่อมักจะเล่าให้ฟังว่า ทหารไทย ลูกบ้าเยอะ
เวลามีเคร่องบินมาทิ้งระเบิด จะออกไปดูว่า มาทางไหน
ขณะที่ไอ้กัน มุดลงหลุมหลบภัยลูกเดียว
การทำโทษของไอ้กันคือการให้อยู่ต่อไป ไม่ได้พักกลับประเทศ
แต่ของทหารไทยคือส่งกลับประเทศ ไม่ได้เบี้ยเลี้ยง
สามปีพ่อกลับบ้านมาอย่างปลอดภัย
แต่หลังจากนั้น ก็จะอยู่แนวหน้าเสมอ เช่น สมรภูมิเขาค้อ หรือชายแดนปราจีณบุรี

พ่อทำสิ่งที่ควรทำในฐานะทหาร และฐานะพ่อที่ทำเพื่อครอบครัว
แต่ในฐานะพุทธศาสนิกชน พ่อทำบาป ปาณาติบาต
ซึ่งเรารู้สึกได้ในวาระสุดท้ายของพ่อ ว่า พ่อเจ็บเพื่อชดใช้กรรม

พ่อเสียเมื่อสองปีที่แล้ว  เราใส่บาตรให้พ่อมาตลอด
อุทิศแก่พ่อ อุทิศแก่เจ้ากรรมนายเวรของพ่อ

วันนี้วันทหารผ่านศึก หากท่านใดผ่านมาและอ่านกระทู้นี้
หากมีจิตกุศล ขอช่วยแผ่ส่วนกุศลให้แก่ทหารผ่านศึกผู้ล่วงลับแล้วทุกท่าน
สำหรับกรรมที่ท่านต้องทำในฐานะทหารเพื่อปกป้องประเทศให้แก่พวกเรา