สวัสดีครับก่อนอื่นเลยเราก็ขอแนะนำตัวก่อนเล็กๆน้อย เราชื่อ "ต้น" ส่วนพี่รหัสของเราเนี่ยชื่อว่า "น้ำ" เรารู้จักกันมาได้ 5 ปีได้แล้วหล่ะครับ เธอเป็นรุ่นพี่เราปีนึงเป็นพี่รหัสที่นิสัยดีแถมน่ารักมากๆด้วย เราเริ่มรู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมนู้น(ใครๆก็บอกว่าช่วงมัธยมเป็น ช่วงที่อะไรๆก็ดีไปซะหมดทุกเรื่อง ฮ่าา เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ) พอดีเราย้ายโรงเรียนมาใหม่ในช่วงเรียนต่อม.ปลาย เลยเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับชีวิตช่วงนั้นเลย พอเปิดเทอมได้สัก 2 อาทิตย์ ก็เกิดอยากรู้จักว่าใครเป็นพี่รหัสของเรา(ช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่เขากำลังให้ตามหาพอดี) เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากเพราะ ในใจก็คิดอยู่แล้วว่าไม่อยากได้พี่รหัสที่เป็น ผู้ชาย เพราะกลัวว่าจะโดนแกล้งอย่างนั้นอย่างนี้!!
บังเอิญวันที่เดินคุยกับเพื่อนเรื่องพี่รหัสเนี่ยตามันดันมองไปเห็นกลุ่มรุ่นพี่กำลังดีดกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ แล้วในวงนั้นหน่ะมีพี่ผู้หญิงคนนึงกำลังร้องเพลงอยู่(น่ารักมากๆด้วย ฮ่าาา) รู้สึกชอบตั้งแต่แรกเห็นมันถูกชะตาแบบบอกไม่ถูก และพอถึงวันที่ได้รู้ว่าใครเป็นพี่รหัสโอ้โห!!! อย่างกับ ว่าเทพเทวดาจะเป็นใจ จับพี่สาวที่เห็นวันนั้นมาเป็นพี่รหัส คือแบบจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลยว่า ดีใจมาก เหมือน ถูกรางวัลที่ 1 เลย (คิดไปคิดมา ก็เหมือนในละครเลยเนอะ) และจากเราเธอก็ทำการเทคแคร์เป็นอย่างที่ตามประสาพี่รหัส เอาหนังมาให้อ่าน ซื้อขนมมาให้เวลาพัก สอนการบ้านเวลาที่ทำไม่เป็น ว่างก็มาเล่นด้วย มาหาที่ห้องชมรม หรือเดินผ่านก็เข้ามาควงแขนแล้วก็ถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ คุยกันหยอกล้อจนเพื่อนของเรามันคิดว่าเราได้พี่รหัสตัวเองเป็นแฟนซะแล้ว แต่ช่วงนึงเรามีแฟนจริงๆ เธอก็ไม่ค่อยได้มาทำแบบเดิมที่เคยทำสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเพราะเกรงใจแฟนเรา หรือ อะไรกันแน่ เราก็เลยรู้สึกแปลก เหมือนอะไรมันขาดหายอะไรสักอย่าง จนมาวันนึงเราก็ได้เลิกกับแฟนคนนั้น แล้วก็ไปขอระบายนู้นนั้นนี้โน้นกับพี่รหัส แล้วเธอก็ปลอบ ให้คนปรึกษาอย่างดีเลยเราก็ยิ้มได้เพราะเธอนี่แหละ จนเพื่อนของแฟนเก่าเราคิดว่าพี่รหัสของเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เรากับแฟนต้องเลิกกัน แต่เธอก็ดูไม่ได้เดือดร้อนอะไร จากนั้นความสำพันธ์ของก็เป็นนี้ไปเรื่อยแต่ก็ดูจะดีมากขึ้นๆทุกวัน จนเวลามันล่วงเลยไป เราเริ่มโทรหากัน บางวันเธอก็ชวนเราออกไปกินข้าวเย็น ว่างๆไปหาดูหนัง ช่วงนั้นพูดได้เลยว่ามีความสุขมากจริงๆ จนกระทั่งเธอเรียนจบม.6 ตอนนั้นเราก็อยู่แค่ ม.5 จำความรู้สึกได้ว่าเหมือนโดนทิ้งยังไงไม่รู้ แต่เธอไปก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนมากเท่าไหร่ เพราะ เธอเรียนต่อมหาลับแถวบ้าน ซึ่งใกล้กับโรงเรียน แล้วอีกอย่างเธอก็โทรมาหาทุกวันถามนั้นถามนี้ตลอด ไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยกันเหมือนเดิม
แต่พอเปิดเทอมม.6 มาโรงเรียนมันดูว่างๆ มันดูไม่มีสีสันต์ มันดูไม่น่าไปเหมือนเคย ไม่มีคนคอยวิ่งมากวน ไม่มีขนมตอนเที่ยง เป็นอะไรที่ขาดหายสุดๆ แต่เราก็พยายามที่ตั้งใจเรียนมากขึ้น มากให้เท่ากับตอนที่พี่น้ำยังอยู่โรงเรียนเพราะอยากไปเรียนต่อมหาลัยเดียวกัน ไอเราก็เลยตั้งใจเรียนสุดๆจนในที่สุดก็ทำได้ เราสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับพี่น้ำได้แล้ว วันที่ผลสอบออกคนที่ได้รู้คนแรกก็คือพี่น้ำพี่รหัสของเรานั้นแหละ เราเล่นโทรไปบอกตอนเที่ยงคืน เล่นเอาเธอตื่นเลย ฮ่าาาา พอเรียนจบม.6 เราก็ได้คุยกันน้อยลงนิดนึงเพราะเราก็ยุ่งกับการ เตรียมตัวเข้ามหาลัย
พอเปิดเทอมมหาลัย ก็จะเป็นช่วงที่เรารับน้อง(ขนาดพี่รหัสคนปัจจุบันของเรายังไม่ค่อยได้สนใจเท่าไรเลย) พอผ่านรับน้องไปก็จะเป็นช่วงเรียนปกติ ชีวิตมหาลัยของเราก็ดีนะ มีคนเข้ามาในชีวิตเยอะผู้หญิงก็มีบ้างแต่คนได้ไม่นานก็เลยคุยไปเพราะ พี่รหัสสมัยม.ปลายเราบอกไม่ผ่านสักคน เป็นแบบนี้มาก 2 ปีแล้ว ฮ่าาาาา ไม่ผ่านสักคนแม้สวยเท่านางฟ้าก็ไม่ผ่าน เวลาเราไปกินเหล้ากับเพื่อนก็ไม่ยอมให้ไปคนเดียวถ้าไม่บังคับให้เพื่อนเราไปด้วย เธอก็จะไปเอง แต่เวลาไปด้วยเราอยู่ร้านได้ไม่นานหรอกครับ เธออยากกลับก่อนไอเราก็ต้องพากลับ เฮ้อออออ ฮ่าาาาาา
ตอนนี้เราอยู่ปี 2 แล้ว ส่วนพี่น้ำอยู่ปี 3 จากตอน ม.4 ถึงตอนนี้ก็ 5 ปีแล้ว ที่ผ่านมาเรายิ้ม หัวเราะ เถียง ทะเราะ ร้องไห้ ไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปถ่ายรูป ไปกินข้าว คิดถึง โทรหา เป็นแบบนี้มา 5 ปีแล้ว เราก็เลยอยากขอความคิดเห็นว่า แบบนี้เรียนว่า รัก ได้หรือยังครับ? ถ้าเกินเราจะขอพี่น้ำเป็นแฟน จะดีไหมครับ? ในเมื่อเธอไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิตเราขนาดนี้เราก็เลยจะขอเป็นแฟนเลยดีไหม?
ปล. ถ้าได้เป็นแฟนกันสัญญาว่าจะเอารูปคู่ตั้งแต่ม.ปลาย จนถึง ปัจจุบันมาลงนะครับ
แบบนี้เรียกว่าความรักได้หรือยังครับ??
บังเอิญวันที่เดินคุยกับเพื่อนเรื่องพี่รหัสเนี่ยตามันดันมองไปเห็นกลุ่มรุ่นพี่กำลังดีดกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ แล้วในวงนั้นหน่ะมีพี่ผู้หญิงคนนึงกำลังร้องเพลงอยู่(น่ารักมากๆด้วย ฮ่าาา) รู้สึกชอบตั้งแต่แรกเห็นมันถูกชะตาแบบบอกไม่ถูก และพอถึงวันที่ได้รู้ว่าใครเป็นพี่รหัสโอ้โห!!! อย่างกับ ว่าเทพเทวดาจะเป็นใจ จับพี่สาวที่เห็นวันนั้นมาเป็นพี่รหัส คือแบบจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลยว่า ดีใจมาก เหมือน ถูกรางวัลที่ 1 เลย (คิดไปคิดมา ก็เหมือนในละครเลยเนอะ) และจากเราเธอก็ทำการเทคแคร์เป็นอย่างที่ตามประสาพี่รหัส เอาหนังมาให้อ่าน ซื้อขนมมาให้เวลาพัก สอนการบ้านเวลาที่ทำไม่เป็น ว่างก็มาเล่นด้วย มาหาที่ห้องชมรม หรือเดินผ่านก็เข้ามาควงแขนแล้วก็ถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ คุยกันหยอกล้อจนเพื่อนของเรามันคิดว่าเราได้พี่รหัสตัวเองเป็นแฟนซะแล้ว แต่ช่วงนึงเรามีแฟนจริงๆ เธอก็ไม่ค่อยได้มาทำแบบเดิมที่เคยทำสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเพราะเกรงใจแฟนเรา หรือ อะไรกันแน่ เราก็เลยรู้สึกแปลก เหมือนอะไรมันขาดหายอะไรสักอย่าง จนมาวันนึงเราก็ได้เลิกกับแฟนคนนั้น แล้วก็ไปขอระบายนู้นนั้นนี้โน้นกับพี่รหัส แล้วเธอก็ปลอบ ให้คนปรึกษาอย่างดีเลยเราก็ยิ้มได้เพราะเธอนี่แหละ จนเพื่อนของแฟนเก่าเราคิดว่าพี่รหัสของเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เรากับแฟนต้องเลิกกัน แต่เธอก็ดูไม่ได้เดือดร้อนอะไร จากนั้นความสำพันธ์ของก็เป็นนี้ไปเรื่อยแต่ก็ดูจะดีมากขึ้นๆทุกวัน จนเวลามันล่วงเลยไป เราเริ่มโทรหากัน บางวันเธอก็ชวนเราออกไปกินข้าวเย็น ว่างๆไปหาดูหนัง ช่วงนั้นพูดได้เลยว่ามีความสุขมากจริงๆ จนกระทั่งเธอเรียนจบม.6 ตอนนั้นเราก็อยู่แค่ ม.5 จำความรู้สึกได้ว่าเหมือนโดนทิ้งยังไงไม่รู้ แต่เธอไปก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนมากเท่าไหร่ เพราะ เธอเรียนต่อมหาลับแถวบ้าน ซึ่งใกล้กับโรงเรียน แล้วอีกอย่างเธอก็โทรมาหาทุกวันถามนั้นถามนี้ตลอด ไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยกันเหมือนเดิม
แต่พอเปิดเทอมม.6 มาโรงเรียนมันดูว่างๆ มันดูไม่มีสีสันต์ มันดูไม่น่าไปเหมือนเคย ไม่มีคนคอยวิ่งมากวน ไม่มีขนมตอนเที่ยง เป็นอะไรที่ขาดหายสุดๆ แต่เราก็พยายามที่ตั้งใจเรียนมากขึ้น มากให้เท่ากับตอนที่พี่น้ำยังอยู่โรงเรียนเพราะอยากไปเรียนต่อมหาลัยเดียวกัน ไอเราก็เลยตั้งใจเรียนสุดๆจนในที่สุดก็ทำได้ เราสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับพี่น้ำได้แล้ว วันที่ผลสอบออกคนที่ได้รู้คนแรกก็คือพี่น้ำพี่รหัสของเรานั้นแหละ เราเล่นโทรไปบอกตอนเที่ยงคืน เล่นเอาเธอตื่นเลย ฮ่าาาา พอเรียนจบม.6 เราก็ได้คุยกันน้อยลงนิดนึงเพราะเราก็ยุ่งกับการ เตรียมตัวเข้ามหาลัย
พอเปิดเทอมมหาลัย ก็จะเป็นช่วงที่เรารับน้อง(ขนาดพี่รหัสคนปัจจุบันของเรายังไม่ค่อยได้สนใจเท่าไรเลย) พอผ่านรับน้องไปก็จะเป็นช่วงเรียนปกติ ชีวิตมหาลัยของเราก็ดีนะ มีคนเข้ามาในชีวิตเยอะผู้หญิงก็มีบ้างแต่คนได้ไม่นานก็เลยคุยไปเพราะ พี่รหัสสมัยม.ปลายเราบอกไม่ผ่านสักคน เป็นแบบนี้มาก 2 ปีแล้ว ฮ่าาาาา ไม่ผ่านสักคนแม้สวยเท่านางฟ้าก็ไม่ผ่าน เวลาเราไปกินเหล้ากับเพื่อนก็ไม่ยอมให้ไปคนเดียวถ้าไม่บังคับให้เพื่อนเราไปด้วย เธอก็จะไปเอง แต่เวลาไปด้วยเราอยู่ร้านได้ไม่นานหรอกครับ เธออยากกลับก่อนไอเราก็ต้องพากลับ เฮ้อออออ ฮ่าาาาาา
ตอนนี้เราอยู่ปี 2 แล้ว ส่วนพี่น้ำอยู่ปี 3 จากตอน ม.4 ถึงตอนนี้ก็ 5 ปีแล้ว ที่ผ่านมาเรายิ้ม หัวเราะ เถียง ทะเราะ ร้องไห้ ไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปถ่ายรูป ไปกินข้าว คิดถึง โทรหา เป็นแบบนี้มา 5 ปีแล้ว เราก็เลยอยากขอความคิดเห็นว่า แบบนี้เรียนว่า รัก ได้หรือยังครับ? ถ้าเกินเราจะขอพี่น้ำเป็นแฟน จะดีไหมครับ? ในเมื่อเธอไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิตเราขนาดนี้เราก็เลยจะขอเป็นแฟนเลยดีไหม?
ปล. ถ้าได้เป็นแฟนกันสัญญาว่าจะเอารูปคู่ตั้งแต่ม.ปลาย จนถึง ปัจจุบันมาลงนะครับ