[CR] ติดปีก.. กว่าจะเป็นนางฟ้าเคบาย่า

สำหรับใครที่อ่านกระทู้นี้จบแล้วอยากตามต่อ ฝาก "Ep.3 ชีวิตติด Train" ไว้ในลิ้งค์ข้างล่างนี้ด้วยค่ะ
ตามที่นี่เลย --> http://pantip.com/topic/34774570

ส่วนใครยังไม่ได้อ่าน Ep.1 Checklists & Ep.2 ห้องเชือด ตามอ่านได้ข้างล่างเลยค่ะ



ส่วนใครที่อยากไปเที่ยวจังหวัดเลยหรืออยากชมภาพเพิ่มเติมใน IG ขอฝากกระทู้เก่าของนักเขียนมือใหม่ด้วยนะคะ
ตามได้ที่นี่เลย --> http://pantip.com/topic/34672374

Ep.1 - Checklists สำรวจตัวเอง

1.    ภาษา
2.    Grooming และบุคลิกภาพ

“ภาษา”
เรียนกันมาตั้งแต่อนุบาลแต่ไหงภาษาเรากลับไม่กระเตื้องเลย พูดกันตรงๆว่าด้วยเรื่องของ Toeic ที่ต้องนำไปยื่น
ว่าจำเป็นไหมว่าต้องได้คะแนนสูง เช็คเลยค่ะ ทุกสายการบินนี้มีขั้นต่ำกำหนดไว้อยู่แล้วแต่เราว่ายิ่งได้สูงก็ยิ่งดี
แต่เดี๋ยวก่อน!! จริงๆแล้วเรารู้สึกว่าไม่มีความหมายเท่าไหร่เพราะว่าในวันสอบสัมภาษณ์จริงๆหากคุณผ่านรอบแนะนำตัวกลุ่ม
และจับคู่ทำกิจกรรมสั้นๆแล้ว เพื่อนๆน้องๆก็จะเจอกับห้อง “English test” นั่นเอง

สามปีที่แล้วที่เราสอบมีให้เติม Preposition ในประโยคให้ถูกต้องจำนวน 10 ข้อในหน้าแรกถัดไปจะมี Passage ให้อ่านสามหน้า
พร้อมคำถามช้อยส์ให้เลือก 5 ข้อซึ่งคำถามโค-ตะ-ระ ยาวมากและที่สำคัญ อย่าลืม!!! พลิกหน้าสุดท้าย ดูด้วยนะ
เพราะปีเรามีคนพลาดไม่ได้ทำเยอะเพราะมีให้ตอบ Short essay เอามาจากบทความข้างต้นนั่นเองและทั้งหมดนี้
อย่าคิดว่ามีเวลานั่งแช่ชิลๆทำ 3 ชั่วโมงเหมือนในมหาลัยเหรอ โอ้โนวว… 15 นาทีเท่านั้นค่ะ เอ้า จับเวลา!
ความรู้สึกถ้าให้เทียบก็จะประมาณว่ากำลังลอกรายงานเพื่อนอยู่แล้วไฟลนก้นเพราะไม่ได้ทำมา
แถมอาจารย์ก็กำลังเรียกชื่อเก็บรายงานรายคนอะ ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ฟีลนั้นเลยยยย นั่งไม่ติด มือไม้สั่น เหมือนผีเข้า

ความเห็นเพิ่มเติมจากเราเรื่องภาษาอังกฤษก็คือเน้น Conversation ล้วนๆ สื่อสารให้รู้เรื่อง อย่าท่องเป็นนกแก้วไปมันไม่เป็นธรรมชาติ
ส่วนแกรมม่าไม่ต้องเป๊ะแค่ให้ไม่ขี้เหร่ก็พอ เพราะเราจะไปเป็นแอร์สายการบินนานาชาติ เราต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษา Universal
แต่เราไม่ได้จะไปแข่งโอลิมปิกอังกฤษเหรียญทองและผู้โดยสารก็ไม่ได้เป็นครูตรวจแกรมม่าให้สติ๊กเกอร์ดาวเรา จะไม่มีการโดนตี
ไม่ติด F อะไรทั้งนั้นมีแต่พูดไม่ได้เราก็สอบไม่ผ่าน เขาไม่จ้างเรา ภาพตัด ไม่ต้องคิดถึงจะไปเทรนเลยเพราะฉะนั้นใครรู้ตัวว่าอ่อนตรงไหน แก้ให้ถูกจุดนะจ๊ะ

“Grooming”
ดั่งสุภาษิตที่ว่าถ้าปล่อยตัวคงสวยชาติหน้าแต่ถ้าดูแลหน้าจะสวยชาตินี้ หากใครมีคนรู้จักที่เป็นแอร์ย่อมรู้ดีว่าสาวไทยเรา
ไม่แพ้ชาติใดในโลกเวลาตั้งใจทำอะไร เวลาไปสัมภาษณ์แอร์เนี่ยเป๊ะเวอร์ ผมแน่น หน้าปัง บางคนไม่เคยแต่งหน้าก็ไปจ้างช่างแต่งหน้า
บางคนไม่เคยใส่สูทถึงขนาดต้องไปเช่าสูทตัดสูทกันเลยทีเดียว คือเรียกได้ว่า passion แรงจริงๆแต่สังเกตดีๆว่าถ้าให้หันหลัง
แล้วส่วนสูงทุกคนเท่ากันหมดกรรมการอาจจะแยกไม่ออกเลยก็ว่าได้
ว่าแต่จริงๆแล้วมันจำเป็นต้องตามคนอื่นขนาดนั้นหรือเปล่า? บางทีบางอย่างมันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุหรือเปล่า?

ก่อนอื่นสิ่งแรกที่เราอยากให้ผู้หญิงสวมใส่ก่อนเดินออกจากบ้านคือ “ความมั่นใจและคิดบวก” เพราะความมั่นใจและการคิดบวก
จะทำให้เรารู้สึกสวยขึ้นจากภายในเปล่งแสงมาถึงภายนอก ดูได้จากติช่า The face เรารู้สึกว่าเขาเป็นตัวอย่างที่ดีของผู้หญิงคิดบวก
คิดดีและไม่ให้ความตื่นเต้นหรือเสียงวิจารณ์ในแง่ลบมาบั่นทอนตัวเอง อ่ะๆแต่อย่าสับสนความมั่นใจกับ Overconfident นะ
ไม่งั้นเราจะกลายเป็นก้าวร้าวแบบฉบับนางร้ายในละครโดยทันที ท่องไว้เราจะไปเป็นนางฟ้าไม่ได้ไปตบลูกค้า ท่องไว้…

แล้วยังไงต่อละ?

นอกจากความมั่นใจแล้วเราต้องรู้ตัวเองว่าสายการบินที่เราจะไปสมัครส่วนใหญ่แล้วเขาชอบหน้าตาโซนไหน โทนไหน
ติ๊ต่างว่าสายการบินแขกก็จะชอบแนวคมๆ สายการบินสิงโตพ่นน้ำอาจจะชอบความเป็นธรรมชาติ ความอ่อนช้อยของผู้หญิง
ส่วนสายการบินเกาหลีหรือญี่ปุ่นอาจจะชอบสไตล์น่ารัก คือก่อนอื่นเราต้องทำการบ้านและลองดูว่าหน้าเราเหมาะไปโซนไหน
สมมติเราหมวยเลยแต่อยากไปตะวันออกกลาง เราจะแต่งหน้าแก้จุดด้อยให้เป็นจุดเด่นแต่ยังคงความเป็นเราโดยที่ไม่ดูเหมือนไปเล่นงิ้วอย่างไร
สุดท้ายแล้วก็กลับมาที่ Grooming แหละค่ะ “ความมั่นใจ + คิดบวก + รู้ว่าอะไรเหมาะกับตัวเอง = ดูดี”
เพราะเราเชื่อว่าสุดท้ายแล้วมันไม่มีกฎตายตัวหรอก ถ้าโดยรวมเราดูดีแค่ผมเราไม่ยุ่ง หน้าตา ผิวพรรณ ฟันสะอาด พูดจะฉะฉานน่าฟัง
มันก็สามารถดึงดูดคนที่คุยกับเราได้ไม่แพ้กัน ของแบบนี้มันฝึกปรับกันได้ค่ะ

ส่วนวันที่เราไปสัมภาษณ์นั้นเราเลือกที่จะแต่งหน้าไปเอง ผมเราเก็บรวบเป็นมวย เก็บลูกผมไปให้เรียบร้อย
ส่วนเสื้อผ้าเราเลือกใส่เสื้อเชิ้ตที่เรียบร้อยสีสดใสหน่อยคู่กับกระโปรงสอบตัวยาวและรองเท้าพิธีการของมหาลัยฯ
เรียกได้ว่าเอาของที่มีอยู่แล้วมาใช้ให้เกิดประโยชน์หมดเลย ซึ่งเราเลือกแบบนี้เพราะเรามั่นใจกว่าให้เราไปใส่สูทที่ไม่คุ้นเลย
เราไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนเริ่มเซทเทรนด์ว่าต้องทำผมและแต่งตัวแบบปัจจุบันเท่านั้น ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะเพราะสำหรับคนไทยที่ไป walk-in
ในที่ต่างๆค่อนข้างจะได้รับคำชมจากกรรมการต่างชาติว่าเนี้ยบถ้าเทียบกับคนในประเทศเขาเอง แต่จุดประสงค์ที่เราต้องการจะสื่อคือ
เพื่อนๆน้องๆสามารถโดดเด่นได้บนความแตกต่างนั่นเอง จะใส่สูททำไมในเมื่อเราใส่ไปแล้วอึดอัด ขยับก็ยาก
จะตีโป่งทำไมในเมื่อบางคนมันคือการเพิ่มอายุให้ดูไม่สมวัยแถมบวกเพิ่มมาให้อีก 10 ปี หรือจะทำตามคนอื่นทำไมถ้าไม่เหมาะกับตัวเอง
ที่เขาว่าดีอาจจะใช้ไม่ได้กับทุกคนเสมอไป เพราะฉะนั้นพอรู้วันนัดสัมภาษณ์แล้ว อยู่บ้าน เปิดกูเกิ้ล ถามเพื่อนที่แต่งตัว แต่งหน้าเก่ง
ลองให้หมดเลยว่าเราขาดตกบกพร่องอะไรแล้วควรแต่งเติมตรงไหนก่อนที่จะเสียเงินอะไรเพราะสื่อและคนใกล้ตัวที่ให้ความรู้เราได้ฟรีๆอยู่รอบตัวเรา

ถ้าทำ Checklists จนรู้ข้อเด่นข้อด้อยของตัวเองแล้วคิดว่าพร้อมแล้วจะรออะไรละ
ปัดแก้มนิด ทาปากน้อย สวม Positive attitude มองในกระจกแล้วบอกว่า "I'm gonna nail it" แล้วไปสัมภาษณ์กัน!!!

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ....)