อันดับแรกเลย จะพูดว่าเราคบกันมายังไม่นาน ยังไม่ถึงปี แรกๆโทรหา แชทคุยกัน เปิดวีดีโอคอลกันตลอด บอกคิดถึงกัน ใครตื่นก่อนก็ทักหากันตลอด ก่อนนอนบอกฝันดี เวลาล่วงเลยมาเรื่อยๆ จนเขาให้ไปหาที่บ้าน เราก็ไป พอหลังข้ามวันนั้นก็ตกลงคบกัน ทำดีทุกอย่าง ดูแลเราทุกอย่าง แม้กระทั่งใส่ถุงเท้าให้ตอนนอน ผูกเชือกรองเท้าให้ (พูดแล้วน้ำตาไหลจะมีใครสักกี่คนที่ทำให้แบบนี้จริงไหม?) ต่อมาเขาก็พาไปไหว้คนที่บ้าน โดยที่บอกว่าเราเป็นแฟนเขา แนะนำญาติให้รู้จัก ซึ่งเราเห็นแบบนั้น เราไม่กล้าที่จะทำอะไรผิด แม้แต่นอกใจสักวินาทีเดียว มั่นใจว่าเขาคือพ่อของลูกเรา คบกันมาเรื่อยๆ ดูห่วงใยกัน โทรหากันตลอด ว่างนาทีเดียวก็โทรหา ต่อมาเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มคุยน้อยลง ไม่มีเวลาให้เหมือนก่อน เหวี่ยงเราบ่อย ดูพูดอะไรก็ดูเราผิดไปหมด ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร ซึ่งเราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็หาเวลาไปมาหากันบ้าง จนมาเรื่อยๆ เห็นหลายครั้งที่คุยกับคนอื่น เราก็สะเทือนใจนะ แต่ก็นึกถึงคำพูด ตอนนี้เขาอยู่กับเรา ถึงใจเขาไม่อยู่แล้วก็ตาม ทำให้ตอนนี้อยากทำอะไรดีดีกับเขาให้มากที่สุด อะไรที่ทำไม่เป็นก็เริ่มทำ เปลี่ยนนิสัยตัวเองก็เปลี่ยน เพื่อปรับตัวเข้าหาเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาเฉยชา เราเองไม่รู้จะทำยังไง ทรมานทุกครั้งที่ทะเลาะ เจ็บทุกครั้งที่เขาว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้😭 เหนื่อยทุกครั้งตอนที่คิดเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่รู้จะทำยังไง คิดมากกับเรื่องนี้ ไม่ค่อยพูดกับใคร ซึม ไม่อยากที่จะทานอะไรเลย รักที่ให้ แต่ทำไมได้รับกลับมาแบบนี้ อยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่?
เขาคิดอะไรอยู่? ทำไมเฉยชากับเราเหลือเกิน