ผมกับแฟนคบกันมาปีกว่าๆผมอายุ25เป็นพลทหารครอบครัวค่อนข้างสมบูรณ์ พ่อกับแม่รักกันดีเท่าที่จำความได้พ่อกับแม่ไม่เคยทะเลาะตบตีกัน ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร พ่อแม่ค่อนข้างห่วงลูก ส่วนแฟนผมอายุ24ยังเรียนอยู่มหาลัยปี4 เสียพ่อไปตั้งแต่ตอนอยู่มัธยม ส่วนแม่ทิ้งไปตั้งแต่เธอจำความไม่ได้ เธออยู่กับแม่เลี้ยงมาตลอดโดยไม่รู้ว่าใม่ใช่แม่แท้ๆ เพิ่งจะรู้ตอนพ่อเสียเพราะป้าบอก หลังจากที่พ่อเสียเธอ เธอก็โดนแม่เลี้ยงรังแก บังคับให้ออกจากโรงเรียนมาเลี้ยงน้องบ้าง บอกไม่มีตังส่งเสียให้เรียนบ้าง แต่เธอก็ไม่ยอมออก เธอไปขออาศัยอยู่กับอาจารย์ที่โรงเรียนหลังจากจบม.6เธอก็หาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด เธอยังเป็นโรคพาหะธาลัสซีเมียด้วย เงินส่วยใหญ่เธอได้จากทุนการศึกษา(ทุนนายห้างโรงปูน) เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมากส่วนใหญ่ก็เรื่องความเห็นไม่ตรงกันแต่แปบๆก็ดีกัน เรื่องที่หนักๆก็เรื่องที่เธอคิดว่าเธอเข้ากับครอบครัวผมไม่ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่าย้อนไปเมื่อปีใหม่ปีที่แล้ว ผมพาเธอไปที่บ้านซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปที่บ้านเลย ครั้งแรกที่แม่ผมเห็นท่านค่อนข้างแปลกใจเพราะท่านไม่เคยรู้มาก่อนว่าผมมีแฟน ในใจท่านคงคิดว่าผมไปเอาผู้หญิงที่ไหนมาทำเมีย แต่ท่านก็ไม่ได้ถามอะไรมากและก็ไม่ได้แสดงอาการว่ารังเกียจอะไร แต่ในใจผมก็คิดๆอยู่บ้างว่าท่านคงมองแฟนผมไม่ดี เพราะนิสัยของผมก่อนหน้านี้เป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนชอบดื่ม เที่ยวผู้หญิง เลยทำให้ท่านมองแฟนผมไม่ดีไปด้วย
วันนึงผมต้องออกไปช่วยงานพ่อ ผมเลยบอกกับแม่ว่าฝากดูแลแฟนด้วยมันเป็นลมบ่อย แม่เลยถามว่าแฟนเป็นอะไรทำไมถึงเป็นลมบ่อย ผมบอกไปว่าเป็นพาหะธารัสซีเมีย
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนผมพาเธอมาที่บ้านอีก(ผมอยู่ค่าย30วันได้ลา10วันทุกครั้งที่ผมลาถ้าแฟนผมว่างไม่มีงานไม่มีเรียนผมก็จะพามายุที่บ้าน) แต่ครั้งนี้อาการของแม่กับพ่อว่าไม่ชอบเธอเริ่มเห็นได้ชัดขึ้น จากสีหน้า วันนึงพ่อมาพูดกับผมว่าพ่อไม่เชื่อว่าแฟนเป็นพาหะธารัสซีเมีย (อาจจะเพราะรูปร่างอวบของเธอ)ผมก็เงียบเพราะไม่รู้จะเอาอะไรมายื่นยันว่าเธอเป็นจริง แต่ผมเชื่อ แล้วพ่อก็เล่าให้ฟังว่าพ่อเห็นผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาในซอย(ซอยบ้านผมเป็นซอยตัน)ขับรถเวียนไปเวียนมาอยู่หน้าบ้านพ่อเลยเข้าไปถามว่ามาทำไมเค้าตอบว่ามาขายประกันพ่อว่าเค้าตอบเหมือนโกหก พ่อคงอยากจะบอกผมว่ามีผู้ชายมาหาแฟนผม ซึ่งผมก็ไม่คิดไรมากเพราะผมรู้ว่ามันไม่จริงอยู่แล้ว แต่ผมก็ไม่ได้พูดไรไปเพราะกลัวว่าถ้าผมพูดไรไปอาจจะทำให้พ่อคิดว่าผมไม่เชื่อพ่อและเข้าข้างแฟน ผมไม่อยากให้พ่อคิดแบบนั้น
ผมได้เล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้แฟนผมฟังเธอน้อยใจมาก ผมเลยปลอบใจเธอไปว่า "อย่าคิดไรมากที่พ่อแม่คิดแบบนี้อาจะเพราะเค้าเพิ่งเจอเธอ และคงก็ไม่รู้จักเธอดีด้วย ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะเราด้วยแระ นิสัยชอบเที่ยวของเรา อาจทำให้ท่านคิดว่าคงไม่มีใครมาจริงจังกับเรา อย่าโกรธพวกท่านเลยนะ"
ตลอดเวลาที่เราคบกันผมให้เงินเธอใช้ตลอด ไม่ว่าจะเป็นค่ากิน ค่าหอ หรือถ้าทุนออกไม่ทันก็ค่าเทอมด้วย บอกเลยเงินไม่พอจ่ายเดือนชนเดือนตลอด แต่เธอก็ไม่ได้งอมืองอเท้าให้ผมเลี้ยง วันไหนมีงานพาสทามเธอก็ไปทำยอมขาดเรียนเอาเงินมาแบ่งกันร้อยสองร้อย บอกตรงๆผมรักเธอมาก
จนวันนี้วันที่ผมตั้งกระทู้นี้เรื่องมีอยู่ว่า พี่สาวผมโทรมาว่าผมไม่ได้จ่ายค่าประกันให้พ่อสามเดือนแล้ว (ประกันจะหักเงินในบัญชีทุกเดือน เดือนละ500)ซึ่งก็บอกไปว่าผมเอาเงินใส่ไว้แล้วนะ ประกันจะหักหรึยังผมก็ไม่ทราบ(แต่จริงๆผมไม่ได้เอาเงินเข้าบัญชีประกัน3เดือนแล้วจริงๆ ที่ผมโกหกเพราะไม่กล้าบอกพี่สาวผมว่าผมส่งแฟนเรียนเงินไม่พอจ่าย) ผมเลยมาปรึกษาแฟนว่าวันนี้ผมจะเอาเงินใส่ในบัญชีประกันสัก1500เธอบอกว่าค่อยใส่ไม่ได้หรอ เธอบอกไหนจะค่าหอ ค่าเข้าค่ายลูกเสือ แล้วไหนผมต้องไปเดินทางไปสอบบรรจุอีก ผมตอบไปว่าไม่ไรเอาใส่ให้ประกันพ่อก่อน ถ้าไม่พอยังไงค่อยหายื่มเพิ่มก็ได้ เธอบอกทำไม่ต้องยื่มเงินค่าประกันค่อยจ่ายรอเงินเดือนผมออก ผมตอบไปว่านี้มันขาดมาสามเดือนแล้วถ้าเกิดอุบัติเหตุประกันไม่ช่วยนะ เธอก็โกรธไม่พอใจย้อนถามผมกลับมาว่าทำไมภาระพวกนี้ต้องตกมาอยู่ที่ผมด้วย แล้วลูกคนอื่นๆทำไมไม่ช่วย ผมว่าพี่ๆคนอื่นก็มีภาระเหมือนกันแต่ ผมรับภาระแค่จ่ายประกันให้พ่อไม่ได้หนักหนาอะไรเลยเมื่อเทียบกับคนอื่น เธอก็หาว่าผมเข้าข้างคนในครอบครัวผม ไม่เข้าข้างเธอ เธอยังย้อนไปถึงเรื่องที่พ่อว่าเธอ ทำไมผมไม่เข้าข้างเธอบ้างหรือพูดอะไรเพื่อเป็นการปกป้องเธอ เธอว่าการที่ผมเงียบวันนั้นมันเท่ากับว่าผมไม่ปกป้องเธอ และเธอยังคิดอีกว่าที่ผมต้องรับหน้าที่จ่ายประกันให้พ่อทุกเดือน เพราะที่บ้านผมไม่ชอบเธอ ไม่อยากให้ผมเอาเงินมาเลี้ยงเธอ
ผมควรทำยังดีครับ
ผมเข้าข้างครอบครัวผมมากไปหรึป่าว
หรือผมผิดที่ผมไม่ได้ปกป้องเธอจากครอบครัวผมเลย
#แก้ไขคำที่ตกหลน
แฟนว่าผมเข้าข้างครอบครัวตัวเองมากเกินไป
วันนึงผมต้องออกไปช่วยงานพ่อ ผมเลยบอกกับแม่ว่าฝากดูแลแฟนด้วยมันเป็นลมบ่อย แม่เลยถามว่าแฟนเป็นอะไรทำไมถึงเป็นลมบ่อย ผมบอกไปว่าเป็นพาหะธารัสซีเมีย
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนผมพาเธอมาที่บ้านอีก(ผมอยู่ค่าย30วันได้ลา10วันทุกครั้งที่ผมลาถ้าแฟนผมว่างไม่มีงานไม่มีเรียนผมก็จะพามายุที่บ้าน) แต่ครั้งนี้อาการของแม่กับพ่อว่าไม่ชอบเธอเริ่มเห็นได้ชัดขึ้น จากสีหน้า วันนึงพ่อมาพูดกับผมว่าพ่อไม่เชื่อว่าแฟนเป็นพาหะธารัสซีเมีย (อาจจะเพราะรูปร่างอวบของเธอ)ผมก็เงียบเพราะไม่รู้จะเอาอะไรมายื่นยันว่าเธอเป็นจริง แต่ผมเชื่อ แล้วพ่อก็เล่าให้ฟังว่าพ่อเห็นผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาในซอย(ซอยบ้านผมเป็นซอยตัน)ขับรถเวียนไปเวียนมาอยู่หน้าบ้านพ่อเลยเข้าไปถามว่ามาทำไมเค้าตอบว่ามาขายประกันพ่อว่าเค้าตอบเหมือนโกหก พ่อคงอยากจะบอกผมว่ามีผู้ชายมาหาแฟนผม ซึ่งผมก็ไม่คิดไรมากเพราะผมรู้ว่ามันไม่จริงอยู่แล้ว แต่ผมก็ไม่ได้พูดไรไปเพราะกลัวว่าถ้าผมพูดไรไปอาจจะทำให้พ่อคิดว่าผมไม่เชื่อพ่อและเข้าข้างแฟน ผมไม่อยากให้พ่อคิดแบบนั้น
ผมได้เล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้แฟนผมฟังเธอน้อยใจมาก ผมเลยปลอบใจเธอไปว่า "อย่าคิดไรมากที่พ่อแม่คิดแบบนี้อาจะเพราะเค้าเพิ่งเจอเธอ และคงก็ไม่รู้จักเธอดีด้วย ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะเราด้วยแระ นิสัยชอบเที่ยวของเรา อาจทำให้ท่านคิดว่าคงไม่มีใครมาจริงจังกับเรา อย่าโกรธพวกท่านเลยนะ"
ตลอดเวลาที่เราคบกันผมให้เงินเธอใช้ตลอด ไม่ว่าจะเป็นค่ากิน ค่าหอ หรือถ้าทุนออกไม่ทันก็ค่าเทอมด้วย บอกเลยเงินไม่พอจ่ายเดือนชนเดือนตลอด แต่เธอก็ไม่ได้งอมืองอเท้าให้ผมเลี้ยง วันไหนมีงานพาสทามเธอก็ไปทำยอมขาดเรียนเอาเงินมาแบ่งกันร้อยสองร้อย บอกตรงๆผมรักเธอมาก
จนวันนี้วันที่ผมตั้งกระทู้นี้เรื่องมีอยู่ว่า พี่สาวผมโทรมาว่าผมไม่ได้จ่ายค่าประกันให้พ่อสามเดือนแล้ว (ประกันจะหักเงินในบัญชีทุกเดือน เดือนละ500)ซึ่งก็บอกไปว่าผมเอาเงินใส่ไว้แล้วนะ ประกันจะหักหรึยังผมก็ไม่ทราบ(แต่จริงๆผมไม่ได้เอาเงินเข้าบัญชีประกัน3เดือนแล้วจริงๆ ที่ผมโกหกเพราะไม่กล้าบอกพี่สาวผมว่าผมส่งแฟนเรียนเงินไม่พอจ่าย) ผมเลยมาปรึกษาแฟนว่าวันนี้ผมจะเอาเงินใส่ในบัญชีประกันสัก1500เธอบอกว่าค่อยใส่ไม่ได้หรอ เธอบอกไหนจะค่าหอ ค่าเข้าค่ายลูกเสือ แล้วไหนผมต้องไปเดินทางไปสอบบรรจุอีก ผมตอบไปว่าไม่ไรเอาใส่ให้ประกันพ่อก่อน ถ้าไม่พอยังไงค่อยหายื่มเพิ่มก็ได้ เธอบอกทำไม่ต้องยื่มเงินค่าประกันค่อยจ่ายรอเงินเดือนผมออก ผมตอบไปว่านี้มันขาดมาสามเดือนแล้วถ้าเกิดอุบัติเหตุประกันไม่ช่วยนะ เธอก็โกรธไม่พอใจย้อนถามผมกลับมาว่าทำไมภาระพวกนี้ต้องตกมาอยู่ที่ผมด้วย แล้วลูกคนอื่นๆทำไมไม่ช่วย ผมว่าพี่ๆคนอื่นก็มีภาระเหมือนกันแต่ ผมรับภาระแค่จ่ายประกันให้พ่อไม่ได้หนักหนาอะไรเลยเมื่อเทียบกับคนอื่น เธอก็หาว่าผมเข้าข้างคนในครอบครัวผม ไม่เข้าข้างเธอ เธอยังย้อนไปถึงเรื่องที่พ่อว่าเธอ ทำไมผมไม่เข้าข้างเธอบ้างหรือพูดอะไรเพื่อเป็นการปกป้องเธอ เธอว่าการที่ผมเงียบวันนั้นมันเท่ากับว่าผมไม่ปกป้องเธอ และเธอยังคิดอีกว่าที่ผมต้องรับหน้าที่จ่ายประกันให้พ่อทุกเดือน เพราะที่บ้านผมไม่ชอบเธอ ไม่อยากให้ผมเอาเงินมาเลี้ยงเธอ
ผมควรทำยังดีครับ
ผมเข้าข้างครอบครัวผมมากไปหรึป่าว
หรือผมผิดที่ผมไม่ได้ปกป้องเธอจากครอบครัวผมเลย
#แก้ไขคำที่ตกหลน