ผมได้แรงบันดาลใจในการอยู่ในบอร์ดราชดำเนินนี้จากเพื่อนๆเสื้อแดงทุกคนทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศที่อยู่ในหัวใจผม สำหรับผมนั้น หลายๆครั้ง ที่ผมมองดูตัวเองด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตนเองและชะตากรรมของเมืองไทยที่ผมรัก พอผมได้อ่านแนวคิดและประสบการณ์มุมมองของหลายๆล๊อคอินที่เป็นเสื้อแดงแล้ว ว่าเหดุผลอันใด เราถึงต้องมามีเคราะห์กรรมที่ต้องรับรู้เรื่องราวของบ้านเมืองที่ไม่ราบรื่นอย่างในยุคปัจจุบัน เมื่อก่อน เราไม่เคยขัดแย้งกัน เราสามัคคีกัน เราปรองดองกันได้ ด้วยสายเลือดของคนไทย ผมได้คำตอบและความเข้าใจที่ดีมาอย่างต่อเนื่อง และมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นๆทุกทีที่ได้แวะมาอ่านบอร์ดนี้ แม้จะมีขัดแย้งขัดคอกันบ้างก็ตามที
หลายๆล๊อคอินที่ผมเคยได้อ่าน หลายคน เขียนได้ดีมากๆ สุภาพ มีเหตุผล มีวาทะที่ดี แต่ก็มีวันต้องจากไป ไม่รู้เขาทยอยหายไปไหน บางคนกลับมาใหม่ในรูปแบบต่างๆ มาบอกกกล่าวเล่าสิบบ้าง แต่บางคนที่ผมมองหา เขาไม่ได้กลับมาอีกเลย จากปี เป็นสองปี ห้าปี และหายไป โดยไม่ได้กล่าวอำลาและความในใจที่ลึกๆของตนเองก่อนที่ล๊อคอินที่เขาเคยใช้มาอย่างแสนรักและหวงแหนจะจากไปอย่างไม่รู้วันกลับ
กระทู้ที่ผมคิดว่าไม่สำคัญนี้ครับ เพราะมันเป็นข้อความที่ผมคิดเองเอง ผมเป็นชาวบ้านตัวเล็กๆ เป็นเสียงเล็กๆในสังคมไทย แต่ผมอยากจะบอกกล่าวบางสิ่ง และบางคำ อาจจะมีบางส่วนอาจจะตรงกับเพื่อนๆพี่ๆน้องเสื้อแดงที่ผมรักพวกเขาแม้จะไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากัน
ก่อนที่ผมอาจจะไม่ได้กล่าว เพราะผมอาจจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับล๊อคอินที่ผมรักสักวันหนึ่ง และถ้าวันนั้นมาถึง ผมจะได้ไม่ต้องเสียดายและเสียใจว่า ตอนมีล๊อคอินอยู่ ทำไมผมไม่ได้พูดสิ่งเหล่านี้เอาไว้เลยภายใต้ล๊อคอินที่ไม่ค่อยสำคัญนี้ นี่คือที่มาของกระทู้ที่ไม่สำคัญนี้ครับ
___________________
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่ได้หวังสิ่งใดหรืออะไร แม้จะเป็นคำเยินยอจากใคร
แม้กิ๊ฟ กดคะแนนบวก หรือเครื่องหมายถูกใจใดๆ ก็ไม่เคยหวังจากใครทั้งสิ้น แม้ส่วนตัวเองก็ไม่ค่อยได้สนใจกดให้ใครด้วยซ้ำอาจจะดูเหมือนแล้งน้ำใจ
ผมเข้าในบอร์ดนี้ ด้วยตัวเอง ไม่มีใครบังคับ ไม่มีใครหนุนหลัง หรือผลักดัน ปลอดจากการแทรกแซงครับ
แม้คนใกล้ในบ้าน ญาติๆ พี่น้องรอบข้าง เพื่อน ก็ไม่มีใครรู้ว่าผมเล่นบอร์ดนี้ ใช้ล็อคอินอะไร ไม่มีใครเชียร์ผมให้เล่นบอร์ดนี้
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่เคยคิดตัวเองฉลาด ไม่เคยคิดว่าต้องชนะคะคานกับใคร ไม่เคยอยากมีศัตรูกับใคร ไม่คิดว่าจะต้องโชว์มันสมองว่ามีมากกว่าใคร ไม่เคยคิดว่าแค่ในโลกเวบบอร์ดคือทุกสิ่งในชีวิต และที่นี่ก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาบ้านเมืองใดๆได้ แค่อยากอยู่และคอยเป็นแนวร่วมให้กับกลุ่มคนที่ผมรักและเห็นด้วยในอุดมการณ์
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่เคยมีกิจกรรมกลุ่มกับใคร และไม่มีกลุ่มหลังไมค์กับใคร ไม่เคยมีบิ๊กเนมค้ำยันการันตี ไม่มีเครดิตอะไรทั้งสิ้น ผมคือชาวบ้านธรรมดาคนนึง คนที่รอคอยความหวัง ที่อยากได้ประชาธิปไตยที่เป็นของแท้ ของจริง อยากได้ความเท่าเทียมกันในสังคม
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้มาและที่มีล๊อคอิน Boykrab ใช้มาสิบปี โดนยึดไปบางช่วง และท่ามกลางกฏที่รัดกุมเข้มงวดของบอร์ดราชดำเนิน ผมรู้ว่าก็ไม่รู้จะใช้ล๊อคอินนี้อยู่ได้อีกนานแค่ไหน ตามสถานการณ์และเวบบอร์ดปัจจุบัน ก่อนที่ผมอาจจะพลาดพลั้งไป ในวันใดวันหนึ่ง ในการใช้เวบบอร์ด และผมอาจจะไม่ได้พูดบางสิ่งที่อยู่ภายในออกมาจากล๊อคอินนี้ ผมจึงขอบอกจากใจไว้ในวันนี้ว่า
ผมดีใจและผมภาคภูมิใจโคตรๆ ที่ผมเกิดมาแล้วพบว่าตนเองเลื่อมใสศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย สิทธิเสรีภาพ และความเท่าเทียมกันของคนในสังคม
แม้ผมไม่ชอบที่จะเห็นบ้านเมืองแตกแยกแหลกเหลวแบบนี้เลยสักนิด ที่เราคนไทยทั้งแผ่นดินจะมีบรรยากาศพูดคุยกันดีๆด้วยเรื่องการเมืองไม่ได้อีกแล้ว
การสนทนามักจะไม่ราบรื่น ถ้าไม่มีการเบรคหรือเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น
ผมเป็นคนมีความรู้ทางด้านการเมืองน้อย และไม่ได้เอาเวลาที่มีไปคลุกคลีหมกมุ่นการเมืองมาก ผมอาจมีความรู้น้อยเหมือนที่บางคนวิจารณ์ผม แต่ผมภาคภูมิใจที่ผมเชื่อมั่นในสิ่งที่เป็นอยู่ในเส้นทางประชาธิปไตย ผมดีใจที่ผมได้เป็นผู้หนึ่งที่ได้เป็น 1 ในเสียงสนับสนุนพรรคการเมืองของกลุ่มคนที่ทำงานสร้างชาติ สร้างรายได้ สร้างเศรษฐกิจเพื่อบ้านเมืองและโดยเฉพาะคนรากหญ้า จนมีผลงานปรากฏเป็นรูปธรรมชัดเจนมากกว่าพรรคใดๆ ในประวัติศาสตร์ของประเทศ
ผมภาคภูมิใจที่ตนเองถูกสอนมาให้เกลียดความอยุติธรรม เกลียดความลำเอียงมาตั้งแต่เด็ก ไม่ชอบระบอบที่เอารัดเอาเปรียบสังคม ไม่ชอบการกดขี่รังแกกัน ผมเคารพกติกาของทุกสถานที่ ทุกประเทศ ผมเกลียดกลุ่มคนที่เอาแต่ใจตัวเอง ที่เป็นเสียงข้างน้อยแต่สร้างความเดือดร้อนด้วยการขวางความเจริญของประเทศ ละเมิดและสกัดกั้นกติกาที่มีอยู่ แน่นอน ผมเกลียดสลิ่ม เกลียดคนที่คอยชักใบให้เรือเสีย เพราะผมเคารพเสียงประชาชนส่วนใหญ่
ผมว่าถึงอย่างไร แม้ว่าเรายังสรรหากฏกติกาที่ดีที่สุดและถูกใจคนไทยทุกคนไม่ได้ในการนำมาใช้ควบคุมกลไกของบ้านเมืองในปัจจุบัน ท่ามกลางวันเวลาที่กำลังจะหมดไป เราก็ควรนำเสียงส่วนใหญ่และความต้องการของคนส่วนใหญ่นี่แหละมาเป็นหลักเป็นมาตรฐานในการขับเคลื่อนบ้านเมืองให้รอดพ้นจากวิกฤต อยากให้ทุกฝ่ายตั้งหลักใหม่และหันมามองโลกปัจจุบันและอนาคตด้วยพื้นฐานความเป็นจริงกันครับ
ขอโทษครับ ถ้าสิ่งที่อยากบอก อาจจะยาวไปสักนิด ถ้าใครอ่านไม่จบ ก็ไม่เป็นไรครับ มันไม่มีสาระอะไรมากมาย
ขอร้องว่า กรุณาอย่ามาบ่นว่ายาวเลยนะครับ
และขอขอบคุณท่านเวบมาสเตอร์ที่ให้โอกาส เปิดทางให้ผมมาใช้เวบบอร์ดนี้ถึงสามครั้ง ผมจึงได้เล่าความในใจในวันนี้และได้แสดงออกทางความคิด และเวบมาสเตอร์ยังได้ติติงตักเตือนผมมาในหลายครั้งหลายคราว ขอบคุณจากใจครับ
ที่ผ่านมา ผมพยายามอยู่ภายในกฏกติกานี้อย่างดีที่สุดครับ และจะอยู่ปักหลักตรงนี้จนกว่าทางผู้ดูแลบอร์ดจะเปลี่ยนใจอุ้มผมไว้ในอ้อมกอดแบบไม่ปล่อยออกมาอีกก็ตาม แต่แม้ว่าวันใดที่ผมหายไป ให้รู้ไว้ว่า ล็อคอินนี้คงไม่กล้าจะขอกลับมาอีก และให้ทราบว่า ผมได้เขียนกระทู้อำลาเป็นกระทู้สุดท้ายไว้เรียบร้อยแล้ว คือ กระทู้นี้
ด้วยความเคารพนับถือผู้รับผิดชอบในห้องราชฯ ในเวบฯ และเพื่อนๆเสื้อแดงผู้รักความเป็นธรรมครับ
1 ก.พ.2559
กระทู้หนึ่งที่ไม่สำคัญ
หลายๆล๊อคอินที่ผมเคยได้อ่าน หลายคน เขียนได้ดีมากๆ สุภาพ มีเหตุผล มีวาทะที่ดี แต่ก็มีวันต้องจากไป ไม่รู้เขาทยอยหายไปไหน บางคนกลับมาใหม่ในรูปแบบต่างๆ มาบอกกกล่าวเล่าสิบบ้าง แต่บางคนที่ผมมองหา เขาไม่ได้กลับมาอีกเลย จากปี เป็นสองปี ห้าปี และหายไป โดยไม่ได้กล่าวอำลาและความในใจที่ลึกๆของตนเองก่อนที่ล๊อคอินที่เขาเคยใช้มาอย่างแสนรักและหวงแหนจะจากไปอย่างไม่รู้วันกลับ
กระทู้ที่ผมคิดว่าไม่สำคัญนี้ครับ เพราะมันเป็นข้อความที่ผมคิดเองเอง ผมเป็นชาวบ้านตัวเล็กๆ เป็นเสียงเล็กๆในสังคมไทย แต่ผมอยากจะบอกกล่าวบางสิ่ง และบางคำ อาจจะมีบางส่วนอาจจะตรงกับเพื่อนๆพี่ๆน้องเสื้อแดงที่ผมรักพวกเขาแม้จะไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากัน
ก่อนที่ผมอาจจะไม่ได้กล่าว เพราะผมอาจจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับล๊อคอินที่ผมรักสักวันหนึ่ง และถ้าวันนั้นมาถึง ผมจะได้ไม่ต้องเสียดายและเสียใจว่า ตอนมีล๊อคอินอยู่ ทำไมผมไม่ได้พูดสิ่งเหล่านี้เอาไว้เลยภายใต้ล๊อคอินที่ไม่ค่อยสำคัญนี้ นี่คือที่มาของกระทู้ที่ไม่สำคัญนี้ครับ
___________________
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่ได้หวังสิ่งใดหรืออะไร แม้จะเป็นคำเยินยอจากใคร
แม้กิ๊ฟ กดคะแนนบวก หรือเครื่องหมายถูกใจใดๆ ก็ไม่เคยหวังจากใครทั้งสิ้น แม้ส่วนตัวเองก็ไม่ค่อยได้สนใจกดให้ใครด้วยซ้ำอาจจะดูเหมือนแล้งน้ำใจ
ผมเข้าในบอร์ดนี้ ด้วยตัวเอง ไม่มีใครบังคับ ไม่มีใครหนุนหลัง หรือผลักดัน ปลอดจากการแทรกแซงครับ
แม้คนใกล้ในบ้าน ญาติๆ พี่น้องรอบข้าง เพื่อน ก็ไม่มีใครรู้ว่าผมเล่นบอร์ดนี้ ใช้ล็อคอินอะไร ไม่มีใครเชียร์ผมให้เล่นบอร์ดนี้
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่เคยคิดตัวเองฉลาด ไม่เคยคิดว่าต้องชนะคะคานกับใคร ไม่เคยอยากมีศัตรูกับใคร ไม่คิดว่าจะต้องโชว์มันสมองว่ามีมากกว่าใคร ไม่เคยคิดว่าแค่ในโลกเวบบอร์ดคือทุกสิ่งในชีวิต และที่นี่ก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาบ้านเมืองใดๆได้ แค่อยากอยู่และคอยเป็นแนวร่วมให้กับกลุ่มคนที่ผมรักและเห็นด้วยในอุดมการณ์
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้ ไม่เคยมีกิจกรรมกลุ่มกับใคร และไม่มีกลุ่มหลังไมค์กับใคร ไม่เคยมีบิ๊กเนมค้ำยันการันตี ไม่มีเครดิตอะไรทั้งสิ้น ผมคือชาวบ้านธรรมดาคนนึง คนที่รอคอยความหวัง ที่อยากได้ประชาธิปไตยที่เป็นของแท้ ของจริง อยากได้ความเท่าเทียมกันในสังคม
ผมเข้ามาในบอร์ดนี้มาและที่มีล๊อคอิน Boykrab ใช้มาสิบปี โดนยึดไปบางช่วง และท่ามกลางกฏที่รัดกุมเข้มงวดของบอร์ดราชดำเนิน ผมรู้ว่าก็ไม่รู้จะใช้ล๊อคอินนี้อยู่ได้อีกนานแค่ไหน ตามสถานการณ์และเวบบอร์ดปัจจุบัน ก่อนที่ผมอาจจะพลาดพลั้งไป ในวันใดวันหนึ่ง ในการใช้เวบบอร์ด และผมอาจจะไม่ได้พูดบางสิ่งที่อยู่ภายในออกมาจากล๊อคอินนี้ ผมจึงขอบอกจากใจไว้ในวันนี้ว่า
ผมดีใจและผมภาคภูมิใจโคตรๆ ที่ผมเกิดมาแล้วพบว่าตนเองเลื่อมใสศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย สิทธิเสรีภาพ และความเท่าเทียมกันของคนในสังคม
แม้ผมไม่ชอบที่จะเห็นบ้านเมืองแตกแยกแหลกเหลวแบบนี้เลยสักนิด ที่เราคนไทยทั้งแผ่นดินจะมีบรรยากาศพูดคุยกันดีๆด้วยเรื่องการเมืองไม่ได้อีกแล้ว
การสนทนามักจะไม่ราบรื่น ถ้าไม่มีการเบรคหรือเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น
ผมเป็นคนมีความรู้ทางด้านการเมืองน้อย และไม่ได้เอาเวลาที่มีไปคลุกคลีหมกมุ่นการเมืองมาก ผมอาจมีความรู้น้อยเหมือนที่บางคนวิจารณ์ผม แต่ผมภาคภูมิใจที่ผมเชื่อมั่นในสิ่งที่เป็นอยู่ในเส้นทางประชาธิปไตย ผมดีใจที่ผมได้เป็นผู้หนึ่งที่ได้เป็น 1 ในเสียงสนับสนุนพรรคการเมืองของกลุ่มคนที่ทำงานสร้างชาติ สร้างรายได้ สร้างเศรษฐกิจเพื่อบ้านเมืองและโดยเฉพาะคนรากหญ้า จนมีผลงานปรากฏเป็นรูปธรรมชัดเจนมากกว่าพรรคใดๆ ในประวัติศาสตร์ของประเทศ
ผมภาคภูมิใจที่ตนเองถูกสอนมาให้เกลียดความอยุติธรรม เกลียดความลำเอียงมาตั้งแต่เด็ก ไม่ชอบระบอบที่เอารัดเอาเปรียบสังคม ไม่ชอบการกดขี่รังแกกัน ผมเคารพกติกาของทุกสถานที่ ทุกประเทศ ผมเกลียดกลุ่มคนที่เอาแต่ใจตัวเอง ที่เป็นเสียงข้างน้อยแต่สร้างความเดือดร้อนด้วยการขวางความเจริญของประเทศ ละเมิดและสกัดกั้นกติกาที่มีอยู่ แน่นอน ผมเกลียดสลิ่ม เกลียดคนที่คอยชักใบให้เรือเสีย เพราะผมเคารพเสียงประชาชนส่วนใหญ่
ผมว่าถึงอย่างไร แม้ว่าเรายังสรรหากฏกติกาที่ดีที่สุดและถูกใจคนไทยทุกคนไม่ได้ในการนำมาใช้ควบคุมกลไกของบ้านเมืองในปัจจุบัน ท่ามกลางวันเวลาที่กำลังจะหมดไป เราก็ควรนำเสียงส่วนใหญ่และความต้องการของคนส่วนใหญ่นี่แหละมาเป็นหลักเป็นมาตรฐานในการขับเคลื่อนบ้านเมืองให้รอดพ้นจากวิกฤต อยากให้ทุกฝ่ายตั้งหลักใหม่และหันมามองโลกปัจจุบันและอนาคตด้วยพื้นฐานความเป็นจริงกันครับ
ขอโทษครับ ถ้าสิ่งที่อยากบอก อาจจะยาวไปสักนิด ถ้าใครอ่านไม่จบ ก็ไม่เป็นไรครับ มันไม่มีสาระอะไรมากมาย
ขอร้องว่า กรุณาอย่ามาบ่นว่ายาวเลยนะครับ
และขอขอบคุณท่านเวบมาสเตอร์ที่ให้โอกาส เปิดทางให้ผมมาใช้เวบบอร์ดนี้ถึงสามครั้ง ผมจึงได้เล่าความในใจในวันนี้และได้แสดงออกทางความคิด และเวบมาสเตอร์ยังได้ติติงตักเตือนผมมาในหลายครั้งหลายคราว ขอบคุณจากใจครับ
ที่ผ่านมา ผมพยายามอยู่ภายในกฏกติกานี้อย่างดีที่สุดครับ และจะอยู่ปักหลักตรงนี้จนกว่าทางผู้ดูแลบอร์ดจะเปลี่ยนใจอุ้มผมไว้ในอ้อมกอดแบบไม่ปล่อยออกมาอีกก็ตาม แต่แม้ว่าวันใดที่ผมหายไป ให้รู้ไว้ว่า ล็อคอินนี้คงไม่กล้าจะขอกลับมาอีก และให้ทราบว่า ผมได้เขียนกระทู้อำลาเป็นกระทู้สุดท้ายไว้เรียบร้อยแล้ว คือ กระทู้นี้
ด้วยความเคารพนับถือผู้รับผิดชอบในห้องราชฯ ในเวบฯ และเพื่อนๆเสื้อแดงผู้รักความเป็นธรรมครับ
1 ก.พ.2559